Lutja e Jonait
1 Zoti dërgoi një peshk të madh që ta gëlltiste Jonain dhe Jonai qëndroi në barkun e peshkut tri ditë e tri net. 2 Nga barku i peshkut, Jonai iu lut Zotit, Perëndisë së tij, 3 duke thënë:
«Kur u gjenda ngushtë i thirra Zotit
e m'u përgjigj;
thellë nga barku i skëterrës kërkova ndihmë
e ti ma dëgjove zërin.
4 Në thellësi më hodhe, në zemër të detit,
ku rrjedha e ujit nga çdo anë më rrethoi
dhe gjithë dallgët e valët e tua mbi mua kaluan.
5 Dhe unë thashë me vete:
“Ndonëse i dëbuar larg pranisë sate,
kam për ta parë sërish tempullin tënd të shenjtë”.
6 Ujërat më mbuluan deri në grykë,
humnera e detit më rrethoi nga çdo anë,
algat rreth kokës m'u mbështollën.
7 I fundosur deri në rrëzë të maleve,
ku shulat e nëntokës
përgjithmonë pas meje ishin mbyllur,
ti nga gropa e vdekjes
lart të gjallë më ngjite,
o Zot, Perëndia im.
8 Kur jeta ime po fikej,
Zotin kujtova
e lutja ime te ti mbërriti,
në tempullin tënd të shenjtë.
9 Ata që adhurojnë idhuj të kotë
braktisin mirësinë tënde,
10 ndërsa unë,
me këngë falënderimi fli do të të kushtoj
dhe çfarë kam premtuar
do ta bëj.
Shpëtimi vjen nga Zoti».
11 Atëherë Zoti e urdhëroi peshkun ta villte Jonain në breg.
1 Καὶ προσέταξεν κύριος κήτει μεγάλῳ καταπιεῖν τὸν Ιωναν· καὶ ἦν Ιωνας ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας. 2 καὶ προσηύξατο Ιωνας πρὸς κύριον τὸν θεὸν αὐτοῦ ἐκ τῆς κοιλίας τοῦ κήτους 3 καὶ εἶπεν
Ἐβόησα ἐν θλίψει μου πρὸς κύριον τὸν θεόν μου, καὶ εἰσήκουσέν μου·
ἐκ κοιλίας ᾅδου κραυγῆς μου ἤκουσας φωνῆς μου.
4 ἀπέρριψάς με εἰς βάθη καρδίας θαλάσσης, καὶ ποταμοί με ἐκύκλωσαν·
πάντες οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ᾽ ἐμὲ διῆλθον.
5 καὶ ἐγὼ εἶπα Ἀπῶσμαι ἐξ ὀφθαλμῶν σου·
ἆρα προσθήσω τοῦ ἐπιβλέψαι πρὸς τὸν ναὸν τὸν ἅγιόν σου;
6 περιεχύθη ὕδωρ μοι ἕως ψυχῆς,
ἄβυσσος ἐκύκλωσέν με ἐσχάτη,
ἔδυ ἡ κεφαλή μου εἰς σχισμὰς ὀρέων.
7 κατέβην εἰς γῆν, ἧς οἱ μοχλοὶ αὐτῆς κάτοχοι αἰώνιοι,
καὶ ἀναβήτω φθορὰ ζωῆς μου, κύριε ὁ θεός μου.
8 ἐν τῷ ἐκλείπειν ἀπ᾽ ἐμοῦ τὴν ψυχήν μου τοῦ κυρίου ἐμνήσθην,
καὶ ἔλθοι πρὸς σὲ ἡ προσευχή μου εἰς ναὸν ἅγιόν σου.
9 φυλασσόμενοι μάταια καὶ ψευδῆ ἔλεος αὐτῶν ἐγκατέλιπον.
10 ἐγὼ δὲ μετὰ φωνῆς αἰνέσεως καὶ ἐξομολογήσεως θύσω σοι·
ὅσα ηὐξάμην, ἀποδώσω σοι σωτηρίου τῷ κυρίῳ.
11 καὶ προσετάγη τῷ κήτει, καὶ ἐξέβαλεν τὸν Ιωναν ἐπὶ τὴν ξηράν.