1 Fjala e Zotit që iu drejtua Sofonisë, birit të Kushit, të birit të Gedaliahut, të birit të Amarjahut, të birit të Ezekisë, në ditët e Josisë, birit të Amonit, mbretit të Judës.
Gjykimi
2 «Do ta shuaj fare çdo gjë prej faqes së dheut,
kumton Zoti.
3 Do t'i shuaj njerëzit e kafshët,
shpendët e qiellit e peshqit e detit,
ngasësit e të paudhët.
Do ta zhbij njerëzimin prej faqes së dheut,
kumton Zoti.
4 Do ta ngre dorën kundër Judës,
kundër mbarë banorëve të Jerusalemit.
Do t'i zhbij prej këtij vendi mbetjet e Baalit,
emrat e ithtarëve bashkë me priftërinjtë e tij,
5 ata që, mbi çati, adhurojnë ushtritë e qiellit,
që adhurojnë e zotohen për Zotin,
por që i zotohen edhe Malkamit.
6 Do t'i zhbij ata që i kthyen shpinën Zotit,
ata që nuk e kërkojnë Zotin
dhe që prej tij nuk marrin këshillë.
7 Hesht para Zotit, Zotit tim,
se po afron dita e Zotit.
Zoti ka përgatitur fli,
të ftuarit i ka shenjtëruar.
8 Në ditën e flisë së Zotit,
do t'i ndëshkoj princat e bijtë e mbretit,
tërë ata që vishen me petka të huaja.
9 Atë ditë do të ndëshkoj
tërë ata që kërcejnë nëpër pragje,
që shtëpinë e zotërisë së vet
e mbushin me dhunë e mashtrime.
10 Atë ditë, kumton Zoti,
do të dëgjohen klithma nga Porta e Peshqve,
vaje nga Lagjja e Re,
dhe një potere e madhe prej kodrave.
11 Vini kujën, o banorë të Thukut,
se u shkatërrua tërë populli i Kanaanit,
se morën fund tregtarët e argjendit.
12 Atë ditë, do ta zhbiroj me kandil Jerusalemin,
do t'i ndëshkoj ata që u dendën mirë në llumin e tyre
e që me vete thonë:
“Zoti nuk bën as mirë, as keq!”.
13 Pasuria e tyre do të plaçkitet,
shtëpitë e tyre do të rrënohen.
Do të ndërtojnë shtëpi,
por s'do të banojnë në to.
Do të mbjellin vreshta,
por s'do t'ia pinë verën.
14 Po afron dita e madhe e Zotit,
është afër e shumë po nxiton.
Ushtima e ditës së Zotit është e hidhur
dhe trimi klith atje.
15 Ditë e furishme është ajo,
ditë kobi e mundimesh,
ditë shkatërrimi e rrënimi,
ditë errësire e terri,
ditë e vrenjtur sterrë,
16 ditë trumbetash e kushtrimi,
për qytetet e fortifikuara
e për kullat e ngritura në çdo kënd.
17 Do t'i mundoj njerëzit
e si të verbër do të enden,
se mëkatuan kundër Zotit.
Do t'u derdhet gjaku si rëra,
të përbrendshmet porsi jashtëqitjet.
18 As argjendi, as ari,
nuk do t'i shpëtojë dot.
Mbarë toka do të përpihet,
në ditën e furishme të Zotit,
në zjarrin e zellit të tij.
Befas do t'u japë fund,
mbarë banorëve të tokës».
1 Λόγος κυρίου, ὃς ἐγενήθη πρὸς Σοφονιαν τὸν τοῦ Χουσι υἱὸν Γοδολιου τοῦ Αμαριου τοῦ Εζεκιου ἐν ἡμέραις Ιωσιου υἱοῦ Αμων βασιλέως Ιουδα.
2 Ἐκλείψει ἐκλιπέτω πάντα ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, λέγει κύριος, 3 ἐκλιπέτω ἄνθρωπος καὶ κτήνη, ἐκλιπέτω τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ οἱ ἰχθύες τῆς θαλάσσης, καὶ ἐξαρῶ τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, λέγει κύριος. 4 καὶ ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου ἐπὶ Ιουδαν καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας Ιερουσαλημ καὶ ἐξαρῶ ἐκ τοῦ τόπου τούτου τὰ ὀνόματα τῆς Βααλ καὶ τὰ ὀνόματα τῶν ἱερέων 5 καὶ τοὺς προσκυνοῦντας ἐπὶ τὰ δώματα τῇ στρατιᾷ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοὺς ὀμνύοντας κατὰ τοῦ κυρίου καὶ τοὺς ὀμνύοντας κατὰ τοῦ βασιλέως αὐτῶν 6 καὶ τοὺς ἐκκλίνοντας ἀπὸ τοῦ κυρίου καὶ τοὺς μὴ ζητήσαντας τὸν κύριον καὶ τοὺς μὴ ἀντεχομένους τοῦ κυρίου.
7 Εὐλαβεῖσθε ἀπὸ προσώπου κυρίου τοῦ θεοῦ, διότι ἐγγὺς ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου, ὅτι ἡτοίμακεν κύριος τὴν θυσίαν αὐτοῦ, ἡγίακεν τοὺς κλητοὺς αὐτοῦ. 8 καὶ ἔσται ἐν ἡμέρᾳ θυσίας κυρίου καὶ ἐκδικήσω ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς ἐνδεδυμένους ἐνδύματα ἀλλότρια· 9 καὶ ἐκδικήσω ἐπὶ πάντας ἐμφανῶς ἐπὶ τὰ πρόπυλα ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, τοὺς πληροῦντας τὸν οἶκον κυρίου τοῦ θεοῦ αὐτῶν ἀσεβείας καὶ δόλου. 10 καὶ ἔσται ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, λέγει κύριος, φωνὴ κραυγῆς ἀπὸ πύλης ἀποκεντούντων καὶ ὀλολυγμὸς ἀπὸ τῆς δευτέρας καὶ συντριμμὸς μέγας ἀπὸ τῶν βουνῶν. 11 θρηνήσατε, οἱ κατοικοῦντες τὴν κατακεκομμένην, ὅτι ὡμοιώθη πᾶς ὁ λαὸς Χανααν, ἐξωλεθρεύθησαν πάντες οἱ ἐπηρμένοι ἀργυρίῳ. 12 καὶ ἔσται ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐξερευνήσω τὴν Ιερουσαλημ μετὰ λύχνου καὶ ἐκδικήσω ἐπὶ τοὺς ἄνδρας τοὺς καταφρονοῦντας ἐπὶ τὰ φυλάγματα αὐτῶν, οἱ λέγοντες ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν Οὐ μὴ ἀγαθοποιήσῃ κύριος οὐδ᾽ οὐ μὴ κακώσῃ, 13 καὶ ἔσται ἡ δύναμις αὐτῶν εἰς διαρπαγὴν καὶ οἱ οἶκοι αὐτῶν εἰς ἀφανισμόν, καὶ οἰκοδομήσουσιν οἰκίας καὶ οὐ μὴ κατοικήσουσιν ἐν αὐταῖς καὶ καταφυτεύσουσιν ἀμπελῶνας καὶ οὐ μὴ πίωσιν τὸν οἶνον αὐτῶν.
14 Ὅτι ἐγγὺς ἡ ἡμέρα κυρίου ἡ μεγάλη, ἐγγὺς καὶ ταχεῖα σφόδρα· φωνὴ ἡμέρας κυρίου πικρὰ καὶ σκληρά, τέτακται δυνατή. 15 ἡμέρα ὀργῆς ἡ ἡμέρα ἐκείνη, ἡμέρα θλίψεως καὶ ἀνάγκης, ἡμέρα ἀωρίας καὶ ἀφανισμοῦ, ἡμέρα σκότους καὶ γνόφου, ἡμέρα νεφέλης καὶ ὁμίχλης, 16 ἡμέρα σάλπιγγος καὶ κραυγῆς ἐπὶ τὰς πόλεις τὰς ὀχυρὰς καὶ ἐπὶ τὰς γωνίας τὰς ὑψηλάς. 17 καὶ ἐκθλίψω τοὺς ἀνθρώπους, καὶ πορεύσονται ὡς τυφλοί, ὅτι τῷ κυρίῳ ἐξήμαρτον· καὶ ἐκχεεῖ τὸ αἷμα αὐτῶν ὡς χοῦν καὶ τὰς σάρκας αὐτῶν ὡς βόλβιτα. 18 καὶ τὸ ἀργύριον αὐτῶν καὶ τὸ χρυσίον αὐτῶν οὐ μὴ δύνηται ἐξελέσθαι αὐτοὺς ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς κυρίου, καὶ ἐν πυρὶ ζήλους αὐτοῦ καταναλωθήσεται πᾶσα ἡ γῆ, διότι συντέλειαν καὶ σπουδὴν ποιήσει ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν.