Titulli
1 Kënga e këngëve, që është e Solomonit.
Ajo
2 Ah, sikur të më puthë ai!
Sikur të më puthë me gojën e vet!
Se dashuria jote është më e mirë se vera,
3 erëmirë është vaji yt i këndshëm,
e emri yt, si vaj i zbrazur,
prandaj edhe vashëzat të duan.
4 Rrëmbemë e le të rendim!
Të më shtjerë mbreti në kthinat e veta,
që të ngazëllejmë e të gëzojmë falë teje,
të kremtojmë me dashurinë tënde
më shumë se me verë.
Me të drejtë me ty dashurohen.
Poema e parë
5 Zeshkane jam, por e pëlqyeshme,
o bijat e Jerusalemit,
porsi tendat e Kedarit,
porsi pëlhurat e Solomonit.
6 Mos shihni se jam e zeshkët,
se dielli mua më zuri.
U zemëruan me mua bijtë e nënës sime
e rojtare vreshtash mua më bënë,
por vreshtin tim s'e ruajta.
7 Tregomë, o ti, që dua me gjithë shpirt,
nga e kullot ti grigjën tënde,
ku mrizon kur bie zhegu?
Pse të sillem si endacake unë
pas tufave të shokëve të tu?
Miqtë
8 Nëse ti s'e di, o e bukura ndër gra,
ec gjurmëve të grigjës
e ndanë staneve të barinjve
edhat e tu kulloti.
Ai
9 Si pelë në koçinë e faraonit,
ashtu më ngjan ti, o mikja ime.
10 Joshëse mes vathësh janë faqet e tua
e gusha jote me rruaza mbështjellë.
11 Do të bëjmë për ty stoli prej ari
me rruzuj të argjendtë.
Ajo
12 Për sa kohë rri shtruar mbreti,
livanda ime amësim shpërndan.
13 Tufëz mirre i shtrenjti im për mua,
mes gjinjve të mi pushuar.
14 Me boçën e selvisë në vreshtat e En Gedit,
ngjan i shtrenjti im për mua.
Ai
15 Ah, sa e bukur je, ti mikja ime, sa e bukur je!
Si pëllumba janë sytë e tu.
Ajo
16 Ah, sa i bukur je, i shtrenjti im, sa i hijshëm je!
Lulet e harlisura janë shtrati ynë,
17 cedrat janë trarët e shtëpive tona
e qiparisat kemi për binarë.
1 Ἆισμα ᾀσμάτων, ὅ ἐστιν τῷ Σαλωμων.
2 Φιλησάτω με ἀπὸ φιλημάτων στόματος αὐτοῦ,
ὅτι ἀγαθοὶ μαστοί σου ὑπὲρ οἶνον,
3 καὶ ὀσμὴ μύρων σου ὑπὲρ πάντα τὰ ἀρώματα,
μύρον ἐκκενωθὲν ὄνομά σου.
διὰ τοῦτο νεάνιδες ἠγάπησάν σε,
4 εἵλκυσάν σε,
ὀπίσω σου εἰς ὀσμὴν μύρων σου δραμοῦμεν.
Εἰσήνεγκέν με ὁ βασιλεὺς εἰς τὸ ταμιεῖον αὐτοῦ.
Ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν σοί,
ἀγαπήσομεν μαστούς σου ὑπὲρ οἶνον·
εὐθύτης ἠγάπησέν σε.
5 Μέλαινά εἰμι καὶ καλή,
θυγατέρες Ιερουσαλημ,
ὡς σκηνώματα Κηδαρ, ὡς δέρρεις Σαλωμων.
6 μὴ βλέψητέ με, ὅτι ἐγώ εἰμι μεμελανωμένη,
ὅτι παρέβλεψέν με ὁ ἥλιος·
υἱοὶ μητρός μου ἐμαχέσαντο ἐν ἐμοί,
ἔθεντό με φυλάκισσαν ἐν ἀμπελῶσιν·
ἀμπελῶνα ἐμὸν οὐκ ἐφύλαξα.
7 Ἀπάγγειλόν μοι, ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου,
ποῦ ποιμαίνεις, ποῦ κοιτάζεις ἐν μεσημβρίᾳ,
μήποτε γένωμαι ὡς περιβαλλομένη ἐπ᾽ ἀγέλαις ἑταίρων σου.
8 Ἐὰν μὴ γνῷς σεαυτήν, ἡ καλὴ ἐν γυναιξίν,
ἔξελθε σὺ ἐν πτέρναις τῶν ποιμνίων
καὶ ποίμαινε τὰς ἐρίφους σου
ἐπὶ σκηνώμασιν τῶν ποιμένων.
9 Τῇ ἵππῳ μου ἐν ἅρμασιν Φαραω
ὡμοίωσά σε, ἡ πλησίον μου.
10 τί ὡραιώθησαν σιαγόνες σου ὡς τρυγόνες,
τράχηλός σου ὡς ὁρμίσκοι;
11 ὁμοιώματα χρυσίου ποιήσομέν σοι
μετὰ στιγμάτων τοῦ ἀργυρίου.
12 Ἕως οὗ ὁ βασιλεὺς ἐν ἀνακλίσει αὐτοῦ,
νάρδος μου ἔδωκεν ὀσμὴν αὐτοῦ.
13 ἀπόδεσμος τῆς στακτῆς ἀδελφιδός μου ἐμοί,
ἀνὰ μέσον τῶν μαστῶν μου αὐλισθήσεται·
14 βότρυς τῆς κύπρου ἀδελφιδός μου ἐμοὶ
ἐν ἀμπελῶσιν Εγγαδδι.
15 Ἰδοὺ εἶ καλή, ἡ πλησίον μου,
ἰδοὺ εἶ καλή, ὀφθαλμοί σου περιστεραί.
16 Ἰδοὺ εἶ καλός, ὁ ἀδελφιδός μου, καί γε ὡραῖος·
πρὸς κλίνη ἡμῶν σύσκιος,
17 δοκοὶ οἴκων ἡμῶν κέδροι,
φατνώματα ἡμῶν κυπάρισσοι.