1 Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë «Zambakët». Dëshmi. Psalm i Asafit.
2 Ti, o bari i Izraelit, mba vesh,
ti që si grigjës i prin Jozefit,
ti që ulesh mbi kerubët, shkëlqe.
3 Para Efraimit, Benjaminit e Manaseut
ngrije peshë fuqinë tënde
e eja të na ndihmosh.
4 O Perëndi, na kthe sërish,
bëje fytyrën tënde të shkëlqejë,
që të shpëtojmë.
5 O Zot, Perëndi i ushtrive,
deri kur do të jesh i zemëruar
ndaj lutjes së popullit tënd?
6 I ke ushqyer me bukë lotësh,
u ke dhënë të pinë kaq shumë lot.
7 Na ke bërë të jemi shkak grindjesh për fqinjët,
armiqtë tanë tallen me ne.
8 O Perëndi i ushtrive, na kthe sërish,
bëje fytyrën tënde të shkëlqejë,
që të shpëtojmë.
9 Një hardhi prej Egjiptit shkule,
dëbove kombe dhe e mbolle.
10 Tokën për të gati e bëre,
rrënjë hodhi e dheun mbushi.
11 Hija e saj mbuloi malet,
degët e saj cedrat e Perëndisë.
12 Filizat e saj i shtriu deri në det,
pinjollët e saj deri në lumë.
13 Gardhin përse ia shthure,
që të vjelë prej saj çdo kalimtar?
14 E shkretoi derri i egër,
aty kullotin egërsirat e fushës.
15 Kthehu, o Perëndi i ushtrive,
hidh sytë prej qiellit,
vështroje e kujdesu për këtë hardhi,
16 për atë që mbolli dora jote e djathtë,
për pinjollin, që e rrite të fortë për veten tënde.
17 E kanë djegur me zjarr, e kanë prerë;
marrshin fund prej kërcënimit të fytyrës sate.
18 Dora jote qoftë mbi njeriun e të djathtës sate,
mbi birin e njeriut, që e rrite të fortë për veten.
19 E ne nuk do të largohemi më prej teje,
jepna jetë, që të thërrasim emrin tënd.
20 O Zot, Perëndi i ushtrive, na kthe sërish,
bëje fytyrën tënde të shkëlqejë,
që të shpëtojmë.
1 Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ληνῶν· τῷ Ασαφ ψαλμός.
2 Ἀγαλλιᾶσθε τῷ θεῷ τῷ βοηθῷ ἡμῶν,
ἀλαλάξατε τῷ θεῷ Ιακωβ·
3 λάβετε ψαλμὸν καὶ δότε τύμπανον,
ψαλτήριον τερπνὸν μετὰ κιθάρας·
4 σαλπίσατε ἐν νεομηνίᾳ σάλπιγγι,
ἐν εὐσήμῳ ἡμέρᾳ ἑορτῆς ἡμῶν·
5 ὅτι πρόσταγμα τῷ Ισραηλ ἐστὶν
καὶ κρίμα τῷ θεῷ Ιακωβ.
6 μαρτύριον ἐν τῷ Ιωσηφ ἔθετο αὐτὸν
ἐν τῷ ἐξελθεῖν αὐτὸν ἐκ γῆς Αἰγύπτου·
γλῶσσαν, ἣν οὐκ ἔγνω, ἤκουσεν·
7 ἀπέστησεν ἀπὸ ἄρσεων τὸν νῶτον αὐτοῦ,
αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἐν τῷ κοφίνῳ ἐδούλευσαν.
8 Ἐν θλίψει ἐπεκαλέσω με, καὶ ἐρρυσάμην σε·
ἐπήκουσά σου ἐν ἀποκρύφῳ καταιγίδος,
ἐδοκίμασά σε ἐπὶ ὕδατος ἀντιλογίας.
διάψαλμα.
9 ἄκουσον, λαός μου, καὶ διαμαρτύρομαί σοι·
Ισραηλ, ἐὰν ἀκούσῃς μου,
10 οὐκ ἔσται ἐν σοὶ θεὸς πρόσφατος,
οὐδὲ προσκυνήσεις θεῷ ἀλλοτρίῳ·
11 ἐγὼ γάρ εἰμι κύριος ὁ θεός σου
ὁ ἀναγαγών σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου·
πλάτυνον τὸ στόμα σου, καὶ πληρώσω αὐτό.
12 καὶ οὐκ ἤκουσεν ὁ λαός μου τῆς φωνῆς μου,
καὶ Ισραηλ οὐ προσέσχεν μοι·
13 καὶ ἐξαπέστειλα αὐτοὺς κατὰ τὰ ἐπιτηδεύματα τῶν καρδιῶν αὐτῶν,
πορεύσονται ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν αὐτῶν.
14 εἰ ὁ λαός μου ἤκουσέν μου,
Ισραηλ ταῖς ὁδοῖς μου εἰ ἐπορεύθη,
15 ἐν τῷ μηδενὶ ἂν τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν ἐταπείνωσα
καὶ ἐπὶ τοὺς θλίβοντας αὐτοὺς ἐπέβαλον τὴν χεῖρά μου.
16 οἱ ἐχθροὶ κυρίου ἐψεύσαντο αὐτῷ,
καὶ ἔσται ὁ καιρὸς αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα.
17 καὶ ἐψώμισεν αὐτοὺς ἐκ στέατος πυροῦ
καὶ ἐκ πέτρας μέλι ἐχόρτασεν αὐτούς.