1 Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë «Mos shkatërro». Himn i Davidit. Kur Sauli dërgoi njerëz që t'i rrethonin shtëpinë e ta vrisnin.
2 Shpëtomë nga armiqtë e mi, o Perëndi,
prej kundërshtarëve të mi mbromë.
3 Shpëtomë nga ata që bëjnë paudhësi,
prej njerëzish gjakatarë çliromë.
4 Ja, kanë ngritur pritë për të më vrarë,
të fortët janë vërsulur kundër meje,
por unë nuk kam as faj e as mëkat, o Zot.
5 Edhe pse s'kam faj, ata janë bërë gati me nxitim.
Ngrihu, pra! Eja pranë meje dhe shiko!
6 Ngrihu, o Zot, Perëndi i ushtrive,
ndëshkoji të gjitha kombet ti, o Perëndi i Izraelit,
mos ki mëshirë për asnjë tradhtar të paudhë. selah
7 Kthehen në mbrëmje, ulërijnë si qentë
dhe sillen nëpër qytet.
8 Ja, shkumë u del nga goja,
nga buzët lëshojnë shpata:
«E pse», thonë, «Kush na dëgjon?».
9 Por ti, o Zot, do të qeshësh me ta,
me të gjitha kombet do të tallesh.
10 O fuqia ime, ty po të pres,
se ti, o Perëndi, je streha ime.
11 Perëndia im do të vijë tek unë tërë mirësi.
Perëndia do të më dëftejë
shkatërrimin e armiqve të mi.
12 Mos i vrit, që të mos harrojë populli im,
por shpërndaji me fuqinë tënde,
rrëzoji përdhe, o Zot, mburoja jonë!
13 Mëkat është çdo fjalë që u del prej goje.
Rënçin në lakun e krenarisë së tyre,
për shkak të mallkimeve dhe gënjeshtrave që thonë.
14 Shkatërroji me zemërimin tënd,
shkatërroji që të mos jenë më!
Le ta dinë se Perëndia sundon mbi Jakobin
e deri në skajet e tokës. selah
15 Kthehen në mbrëmje, ulërijnë si qentë
dhe sillen nëpër qytet.
16 Hapërdahen për të gjetur ushqim
e, kur nuk ngopen, kuisin tërë natën.
17 Por unë do t'i këndoj fuqisë sate,
që në mëngjes do të brohoras për mirësinë tënde,
se në ditën e fatkeqësisë sime,
ti ke qenë streha e mburoja ime.
18 O fuqia ime, ty do të të thur himne,
se ti, o Perëndi, je mburoja ime,
je Perëndia im plot mirësi.
1 Εἰς τὸ τέλος· τοῖς ἀλλοιωθησομένοις ἔτι, εἰς στηλογραφίαν τῷ Δαυιδ, εἰς διδαχήν, 2 ὁπότε ἐνεπύρισεν τὴν Μεσοποταμίαν Συρίας καὶ τὴν Συρίαν Σωβα, καὶ ἐπέστρεψεν Ιωαβ καὶ ἐπάταξεν τὴν φάραγγα τῶν ἁλῶν, δώδεκα χιλιάδας.
3 Ὁ θεός, ἀπώσω ἡμᾶς καὶ καθεῖλες ἡμᾶς,
ὠργίσθης καὶ οἰκτίρησας ἡμᾶς.
4 συνέσεισας τὴν γῆν καὶ συνετάραξας αὐτήν·
ἴασαι τὰ συντρίμματα αὐτῆς, ὅτι ἐσαλεύθη.
5 ἔδειξας τῷ λαῷ σου σκληρά,
ἐπότισας ἡμᾶς οἶνον κατανύξεως.
6 ἔδωκας τοῖς φοβουμένοις σε σημείωσιν
τοῦ φυγεῖν ἀπὸ προσώπου τόξου.
διάψαλμα.
7 ὅπως ἂν ῥυσθῶσιν οἱ ἀγαπητοί σου,
σῶσον τῇ δεξιᾷ σου καὶ ἐπάκουσόν μου.
8 ὁ θεὸς ἐλάλησεν ἐν τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ
Ἀγαλλιάσομαι καὶ διαμεριῶ Σικιμα
καὶ τὴν κοιλάδα τῶν σκηνῶν διαμετρήσω·
9 ἐμός ἐστιν Γαλααδ, καὶ ἐμός ἐστιν Μανασση,
καὶ Εφραιμ κραταίωσις τῆς κεφαλῆς μου,
Ιουδας βασιλεύς μου·
10 Μωαβ λέβης τῆς ἐλπίδος μου,
ἐπὶ τὴν Ιδουμαίαν ἐκτενῶ τὸ ὑπόδημά μου,
ἐμοὶ ἀλλόφυλοι ὑπετάγησαν.
11 τίς ἀπάξει με εἰς πόλιν περιοχῆς;
τίς ὁδηγήσει με ἕως τῆς Ιδουμαίας;
12 οὐχὶ σύ, ὁ θεός, ὁ ἀπωσάμενος ἡμᾶς;
καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ, ὁ θεός, ἐν ταῖς δυνάμεσιν ἡμῶν.
13 δὸς ἡμῖν βοήθειαν ἐκ θλίψεως·
καὶ ματαία σωτηρία ἀνθρώπου.
14 ἐν δὲ τῷ θεῷ ποιήσομεν δύναμιν,
καὶ αὐτὸς ἐξουδενώσει τοὺς θλίβοντας ἡμᾶς.