1 Mjeshtrit të korit. Himn i Davidit. 2 Kur Doeg Edomiti shkoi te Sauli e i tha se Davidi kishte shkuar në shtëpinë e Abimelekut.
3 Përse mburresh me të keqen, o trim?
Mirësia e Perëndisë nuk resht tërë ditën.
4 Gjuha jote thur dinakëri,
je mjeshtër i mashtrimit, si brisk i mprehur.
5 Të keqen e do më shumë se të mirën,
gënjeshtrën më shumë se të drejtën. selah
6 Të pëlqejnë fjalët ngatërrestare
dhe gjuha hileqare.
7 Prandaj Perëndia do të të shkatërrojë përgjithnjë,
do të të mbërthejë e do të të shkulë prej tendës,
do të të zhbijë nga toka e të gjallëve. selah
8 Do të shohin të drejtët e do të tremben,
do ta përqeshin e do të thonë:
9 «Ja, njeriu, që nuk kërkoi strehë te Perëndia,
por shpresoi te pasuria e tij e madhe
e u bë i fuqishëm me anë të mashtrimit!».
10 E unë, si ulliri i gjelbër në tempullin e Perëndisë,
kam besim te mirësia e Perëndisë përjetë e në amshim.
11 Do të të përlëvdoj përjetë për gjithçka bëre,
përpara besnikëve të tu,
do të shpresoj tek emri yt, se është i mirë.
1 Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ μαελεθ· συνέσεως τῷ Δαυιδ.
2 Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ
Οὐκ ἔστιν θεός. διεφθάρησαν καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἀνομίαις,
οὐκ ἔστιν ποιῶν ἀγαθόν.
3 ὁ θεὸς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων
τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστιν συνίων ἢ ἐκζητῶν τὸν θεόν.
4 πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρεώθησαν,
οὐκ ἔστιν ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.
5 οὐχὶ γνώσονται πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν;
οἱ ἔσθοντες τὸν λαόν μου βρώσει ἄρτου τὸν θεὸν οὐκ ἐπεκαλέσαντο.
6 ἐκεῖ φοβηθήσονται φόβον, οὗ οὐκ ἦν φόβος,
ὅτι ὁ θεὸς διεσκόρπισεν ὀστᾶ ἀνθρωπαρέσκων·
κατῃσχύνθησαν, ὅτι ὁ θεὸς ἐξουδένωσεν αὐτούς.
7 τίς δώσει ἐκ Σιων τὸ σωτήριον τοῦ Ισραηλ;
ἐν τῷ ἐπιστρέψαι κύριον τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ
ἀγαλλιάσεται Ιακωβ καὶ εὐφρανθήσεται Ισραηλ.