1 Përlëvdoni Zotin, se është i mirë,
se mirësia e tij mbetet përjetë.
2 Le ta thonë të shpenguarit prej Zotit,
ata që prej dorës së armikut i shpengoi
3 e bashkë i mblodhi prej vendeve të huaja,
prej lindjes e prej perëndimit,
prej veriut e prej anës së detit.
4 Endeshin nëpër shkretëtirë, në vend të thatë,
pa e gjetur udhën për ndonjë qytet të banuar.
5 Kishin uri, kishin etje,
po u këputej shpirti.
6 Mes fatkeqësisë i thirrën Zotit
dhe ai i shpëtoi prej mjerimeve.
7 U priu në një udhë të drejtë,
që në një qytet të banuar të shkonin.
8 Le të përlëvdojnë Zotin për mirësinë e tij,
për mrekullitë e tij për bijtë e njerëzve.
9 Se ai e ngiu shpirtin e të eturit,
me të mira e mbushi shpirtin e të uriturit.
10 Banonin në errësirë e në terr,
të robëruar në mjerim e në pranga.
11 Kishin kundërshtuar urdhrin e Perëndisë,
kishin përbuzur këshillën e të Tejlartit.
12 Prandaj ua përuli zemrën me mundime,
u rrëzuan e s'kish kush t'i ndihmonte.
13 Mes fatkeqësisë i thirrën Zotit
dhe ai i shpëtoi prej mjerimeve.
14 Prej errësirës e prej territ i nxori,
vargonjtë e tyre i këputi.
15 Le të përlëvdojnë Zotin për mirësinë e tij,
për mrekullitë e tij për bijtë e njerëzve.
16 Ai i copëtoi portat prej bronzi,
shulat prej hekuri i theu.
17 Ishin marrosur prej jetës së shthurur,
ishin mjeruar prej paudhësisë së tyre.
18 Nuk u donte shpirti asnjë lloj ushqimi,
kishin mbërritur te portat e vdekjes.
19 Mes fatkeqësisë i thirrën Zotit
dhe ai i shpëtoi prej mjerimeve.
20 Fjalën e vet dërgoi e i shëroi,
prej gropës së varrit i shpëtoi.
21 Le të përlëvdojnë Zotin për mirësinë e tij,
për mrekullitë e tij për bijtë e njerëzve.
22 Le t'i kushtojnë fli falënderimi,
le të shpallin veprat e tij me ngazëllim.
23 Ata që lundrojnë në det me anije,
që nëpër ujërat e shumtë bëjnë tregti,
24 ata i kanë parë veprat e Zotit
dhe mrekullitë e tij nëpër thellësi.
25 Ai foli dhe shpërtheu era e stuhishme,
dallgët e detit lart u ngritën.
26 Ngjiten në qiell, zbresin në humnerë,
shpirti u këputet prej rrezikut.
27 Lëkunden e dridhen si të dehur,
tërë mjeshtëria u është sosur.
28 Mes fatkeqësisë i thirrën Zotit
dhe ai i nxori prej mjerimeve.
29 Stuhinë e bëri bunacë,
u qetësuan valët e detit.
30 Prej qetësimit të valëve u gëzuan,
në limanin e dëshiruar ai u priu.
31 Le të përlëvdojnë Zotin për mirësinë e tij,
për mrekullitë e tij për bijtë e njerëzve.
32 Le ta lartësojnë në kuvendin e popullit,
le ta lavdërojnë në këshillin e pleqve.
33 Ai i ktheu lumenjtë në shkretëtirë,
burimet e ujërave në vend të thatë.
34 Tokën pjellore e ktheu në kripore,
për shkak të ligësisë së banorëve të saj.
35 Shkretëtirën e shndërroi në liqen,
tokën e thatë në burime ujërash.
36 Atje i strehoi të uriturit,
atje ngritën qytete për të banuar.
37 Mbollën ara, mbëltuan vreshta,
që dhanë prodhim të mbarë.
38 I bekoi e fort u shumuan,
bagëtinë nuk ua pakësoi.
39 Por mandej u mpakën e u poshtëruan
prej mundimit të mjerimit e dhimbjes.
40 Përçmim hodhi mbi prijësit,
i la të enden rrugë pa rrugë në shkretëtirë.
41 Të varfrin e shpëtoi nga mjerimi,
familjet ua shtoi porsi bagëtitë.
42 Do të shohin të drejtët e do të gëzojnë,
çdo paudhësi gojën do të mbyllë.
43 Kush është i urtë le t'i ruajë këto
e mirësinë e Zotit le ta kuptojë.
1 Ὠιδὴ ψαλμοῦ τῷ Δαυιδ.
2 Ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ὁ θεός, ἑτοίμη ἡ καρδία μου,
ᾄσομαι καὶ ψαλῶ ἐν τῇ δόξῃ μου.
3 ἐξεγέρθητι, ψαλτήριον καὶ κιθάρα·
ἐξεγερθήσομαι ὄρθρου.
4 ἐξομολογήσομαί σοι ἐν λαοῖς, κύριε,
καὶ ψαλῶ σοι ἐν ἔθνεσιν,
5 ὅτι μέγα ἐπάνω τῶν οὐρανῶν τὸ ἔλεός σου
καὶ ἕως τῶν νεφελῶν ἡ ἀλήθειά σου.
6 ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς, ὁ θεός,
καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἡ δόξα σου.
7 ὅπως ἂν ῥυσθῶσιν οἱ ἀγαπητοί σου,
σῶσον τῇ δεξιᾷ σου καὶ ἐπάκουσόν μου.
8 ὁ θεὸς ἐλάλησεν ἐν τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ
Ὑψωθήσομαι καὶ διαμεριῶ Σικιμα
καὶ τὴν κοιλάδα τῶν σκηνῶν διαμετρήσω·
9 ἐμός ἐστιν Γαλααδ, καὶ ἐμός ἐστιν Μανασση,
καὶ Εφραιμ ἀντίλημψις τῆς κεφαλῆς μου,
Ιουδας βασιλεύς μου·
10 Μωαβ λέβης τῆς ἐλπίδος μου,
ἐπὶ τὴν Ιδουμαίαν ἐκτενῶ τὸ ὑπόδημά μου,
ἐμοὶ ἀλλόφυλοι ὑπετάγησαν.
11 τίς ἀπάξει με εἰς πόλιν περιοχῆς;
τίς ὁδηγήσει με ἕως τῆς Ιδουμαίας;
12 οὐχὶ σύ, ὁ θεός, ὁ ἀπωσάμενος ἡμᾶς;
καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ, ὁ θεός, ἐν ταῖς δυνάμεσιν ἡμῶν.
13 δὸς ἡμῖν βοήθειαν ἐκ θλίψεως·
καὶ ματαία σωτηρία ἀνθρώπου.
14 ἐν τῷ θεῷ ποιήσομεν δύναμιν,
καὶ αὐτὸς ἐξουδενώσει τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν.