1 Shpallje për Ninivën. Libri i Vegimeve të Naumit prej Elkoshit.
Zemërimi i Perëndisë
2 «Perëndia është Zot xheloz e hakmarrës,
hakmarrës është Zoti e Zot plot tërbim.
Hak merr Zoti kundër armiqve të tij
e shpërthen me tërbim ndaj kundërshtarëve të tij.
3 Zoti është i ngadaltë në zemërim,
i madhërishëm në fuqi,
fajtorin nuk e lë pa ndëshkim.
Zoti rrugëton në furtunë e stuhi,
si pluhur i shkel retë këmba e tij.
4 Qorton detin, e than atë,
tërë lumenjtë i shteron.
U mpak Bashani e Karmeli,
u venit lulëzimi i Libanit.
5 Prej tij malet tranden
e kodrat dridhen.
Para tij gulçon toka,
bota e mbarë banorët e saj.
6 Kush mund t'i bëjë ballë furisë së tij?
Kush mund ta durojë zemërimin e tij?
Porsi zjarri e derdh tërbimin,
para tij shkërmoqen shkëmbinjtë.
7 Zoti është i mirë,
strehë në ditë të vështirë.
I njeh ata që strehon te vetja.
8 Por Ninivën e përmbyt e i jep fund,
armiqtë i ndjek nëpër errësirë.
9 Ç'po thurni kundër Zotit?
Ai i jep fund gjithçkaje,
ndaj telashe s'do të ketë më.
10 Ata janë si lëmsh ferrash,
të dehur si pijanecë.
Do të përpihen si kashta e tharë krejt.
11 Prej teje doli,
ai që kundër Zotit ligësi kurdis.
Këshilltar i mbrapshtë është ai.
12 Kështu thotë Zoti:
“Ndonëse janë të përkryer e të shumtë,
do të korren e do të marrin fund.
E ndonëse ty të ndëshkova,
s'do ta bëj më kurrë.
13 Tani, do ta thyej zgjedhën që ke në qafë,
vargonjtë do të t'i këpus”.
14 Për ty Zoti urdhëroi:
“Emri yt nuk do të trashëgohet më.
Do t'i zhbij idhujt e gdhendur e të metaltë
prej shtëpisë së Perëndisë tënd.
Do të të shtie në varr,
se je pa vlerë”».
1 Λῆμμα Νινευη· βιβλίον ὁράσεως Ναουμ τοῦ Ελκεσαίου.
2 Θεὸς ζηλωτὴς καὶ ἐκδικῶν κύριος, ἐκδικῶν κύριος μετὰ θυμοῦ ἐκδικῶν κύριος τοὺς ὑπεναντίους αὐτοῦ, καὶ ἐξαίρων αὐτὸς τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ. 3 κύριος μακρόθυμος, καὶ μεγάλη ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ, καὶ ἀθῳῶν οὐκ ἀθῳώσει κύριος. ἐν συντελείᾳ καὶ ἐν συσσεισμῷ ἡ ὁδὸς αὐτοῦ, καὶ νεφέλαι κονιορτὸς ποδῶν αὐτοῦ. 4 ἀπειλῶν θαλάσσῃ καὶ ξηραίνων αὐτὴν καὶ πάντας τοὺς ποταμοὺς ἐξερημῶν· ὠλιγώθη ἡ Βασανῖτις καὶ ὁ Κάρμηλος, καὶ τὰ ἐξανθοῦντα τοῦ Λιβάνου ἐξέλιπεν. 5 τὰ ὄρη ἐσείσθησαν ἀπ᾽ αὐτοῦ, καὶ οἱ βουνοὶ ἐσαλεύθησαν· καὶ ἀνεστάλη ἡ γῆ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, ἡ σύμπασα καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ. 6 ἀπὸ προσώπου ὀργῆς αὐτοῦ τίς ὑποστήσεται; καὶ τίς ἀντιστήσεται ἐν ὀργῇ θυμοῦ αὐτοῦ; ὁ θυμὸς αὐτοῦ τήκει ἀρχάς, καὶ αἱ πέτραι διεθρύβησαν ἀπ᾽ αὐτοῦ. 7 χρηστὸς κύριος τοῖς ὑπομένουσιν αὐτὸν ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως καὶ γινώσκων τοὺς εὐλαβουμένους αὐτόν· 8 καὶ ἐν κατακλυσμῷ πορείας συντέλειαν ποιήσεται τοὺς ἐπεγειρομένους, καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ διώξεται σκότος. 9 τί λογίζεσθε ἐπὶ τὸν κύριον; συντέλειαν αὐτὸς ποιήσεται, οὐκ ἐκδικήσει δὶς ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐν θλίψει· 10 ὅτι ἕως θεμελίου αὐτῶν χερσωθήσεται καὶ ὡς σμῖλαξ περιπλεκομένη βρωθήσεται καὶ ὡς καλάμη ξηρασίας μεστή. 11 ἐκ σοῦ ἐξελεύσεται λογισμὸς κατὰ τοῦ κυρίου πονηρὰ λογιζόμενος ἐναντία. 12 τάδε λέγει κύριος κατάρχων ὑδάτων πολλῶν Καὶ οὕτως διασταλήσονται, καὶ ἡ ἀκοή σου οὐκ ἐνακουσθήσεται ἔτι. 13 καὶ νῦν συντρίψω τὴν ῥάβδον αὐτοῦ ἀπὸ σοῦ καὶ τοὺς δεσμούς σου διαρρήξω· 14 καὶ ἐντελεῖται ὑπὲρ σοῦ κύριος, οὐ σπαρήσεται ἐκ τοῦ ὀνόματός σου ἔτι· ἐξ οἴκου θεοῦ σου ἐξολεθρεύσω τὰ γλυπτὰ καὶ χωνευτά· θήσομαι ταφήν σου, ὅτι ταχεῖς.