Pinjolli i drejtë
1 «Mjerë barinjtë që e rrënojnë dhe e shpërndajnë grigjën e kullotës sime, thotë Zoti. 2 Prandaj, thotë Zoti, Perëndia i Izraelit, kundër barinjve që kullotin popullin tim: ju i keni shpërndarë delet e mia, i keni dëbuar e nuk i keni përfillur. Ja, unë do t'ju ndëshkoj për ligësinë e veprave tuaja, kumton Zoti. 3 Unë vetë do ta mbledh tepricën e grigjës sime prej të gjitha vendeve ku i pata dëbuar, do t'i kthej te kullotat e tyre dhe do të shtohen e do të shumohen. 4 Do të vë mbi ta barinj që do të sillen si barinj e nuk do të kenë më frikë, nuk do të tmerrohen e nuk do të firojnë, thotë Zoti.
5 Ja, po vijnë ditët, kumton Zoti, kur do të lartësoj një pinjoll të drejtë për Davidin. Ai do të mbretërojë si mbret e do të veprojë me mençuri, do të vendosë të drejtën e drejtësinë mbi dhe. 6 Gjatë ditëve të tij do të shpëtojë Juda dhe Izraeli do të banojë i sigurt. Ky është emri me të cilin do ta thërrasin: “Zoti është drejtësia jonë”.
7 Prandaj, ja, po vijnë ditët, kumton Zoti, kur nuk do të thonë më: “Pasha Zotin, që e nxori popullin e Izraelit nga dheu i Egjiptit”, 8 por: “Pasha Zotin që i nxori dhe i solli pasardhësit e shtëpisë së Izraelit nga dheu i veriut e nga të gjitha vendet ku i kishte dëbuar!”. Atëherë ata do të banojnë në dheun e vet».
Kundër profetëve të rremë
9 Për profetët.
Zemra në kraharor po më thyhet,
më dridhen të gjitha kockat,
jam si i dehur,
si i dalldisur nga vera,
për shkak të Zotit
e për shkak të fjalëve të tij të shenjta.
10 «Mbushur është toka me besëshkalë,
mban zi toka për shkak të mallkimit
e kullotat e shkretëtirës u thanë.
Hovi i tyre është i lig
e fuqia e tyre nuk është e drejtë.
11 Edhe profeti, edhe prifti janë zvetënuar,
edhe në shtëpinë time gjeta ligësi, kumton Zoti.
12 Prandaj, udha e tyre do të jetë
si dheu i rrëshqitshëm në errësirë,
do të shtyhen
e do të rrëzohen në të,
se do të sjell mbi ta zezonën
në vitin e ndëshkimit të tyre, kumton Zoti.
13 Ndër profetët e Samarisë
pashë përçartje:
profetizonin në emër të Baalit
dhe e përhumbnin popullin tim, Izraelin.
14 Por ndër profetët e Jerusalemit
pashë përçudnime:
shkelin kurorën e jetojnë në mashtrim,
ua stërvitin duart keqbërësve,
që të mos kthehet askush nga ligësia e vet.
Për mua janë të gjithë si Sodoma
e banorët e tyre si Gomorra».
15 Prandaj, kështu thotë Zoti i ushtrive për profetët:
«Ja, do t'u jap të hanë pelin
e do t'u jap të pinë helm,
se prej profetëve të Jerusalemit
shthurja u përhap në mbarë vendin».
16 Kështu thotë Zoti i ushtrive: «Mos i dëgjoni fjalët e këtyre profetëve që profetizojnë për ju duke ju gënjyer. Shpallin vegimet e mendjes së tyre që nuk vijnë prej gojës së Zotit». 17 Atyre që e përçmojnë pareshtur fjalën e Zotit u thonë: «Do t'ju prijë e mbara». Të gjithë atyre që jetojnë me zemërngurtësi u thonë: «Nuk do t'ju zërë e keqja».
18 Por, kush mori pjesë në këshillin e Zotit,
që ta shihte e ta dëgjonte fjalën e tij?
Kush e përfilli fjalën e tij dhe e dëgjoi?
19 Ja stuhia e Zotit,
shpërtheu furia e tij,
stuhi vorbullore,
mbi kokën e të paudhëve do të shtillet.
20 Zemërimi i Zotit nuk do të tërhiqet
deri kur t'i kryejë e t'i sosë synimet e zemrës së tij.
Kur të marrin fund ditët
do ta kuptoni e do t'ju mbushet mendja.
21 «Nuk i dërgova unë ata profetë,
por u turrën vetë.
Nuk u fola unë,
por profetizuan vetë.
22 Po të kishin marrë pjesë në këshillin tim,
do t'i shpallnin popullit tim fjalët e mia,
do t'i kthenin prej udhëve të tyre të liga
e prej veprave të tyre të liga».
23 «A jam unë Perëndi i afërt e jo Perëndi i largët, kumton Zoti? 24 Nëse dikush fshihet në një vend të fshehtë, a nuk e shoh unë, kumton Zoti? A nuk i mbush unë qiellin e tokën, kumton Zoti? 25 Kam dëgjuar çfarë thonë profetët, që profetizojnë në rrenë në emrin tim, e thonë: “Pashë ëndërr, pashë ëndërr”. 26 Deri kur do ta kenë për zemër profetët të profetizojnë në rrenë, profetët me zemër mashtruese? 27 Ata mendojnë se populli im do ta harrojë emrin tim për shkak të ëndrrave të tyre, që ia tregojnë njëri-tjetrit, siç e harruan etërit e tyre emrin tim për shkak të Baalit. 28 Profeti që ka parë ëndërr, ta tregojë ëndrrën e vet, por kush është me fjalën time, ta flasë fjalën me besnikëri. Ç'kanë të përbashkët byku me drithin, kumton Zoti? 29 A nuk është fjala ime si zjarri, kumton Zoti, e si çekani që thërrmon shkëmbin? 30 Prandaj, ja ku jam, kumton Zoti, kundër profetëve që i vjedhin njëri-tjetrit fjalët e mia. 31 Ja ku jam, kumton Zoti, kundër profetëve që i japin gjuhës e kumtojnë kumte. 32 Ja ku jam, kumton Zoti, kundër profetëve të ëndrrave të rreme që tregojnë dhe e përhumbin popullin tim me gënjeshtrat e me mburrjet e tyre. Unë nuk i kam dërguar e nuk i kam urdhëruar, prandaj nuk i vyejnë asgjë këtij populli, kumton Zoti.
33 Kur të të pyesë ky popull, apo ndonjë profet, apo ndonjë prift: “Cila është barra e Zotit?”, ti përgjigju: “Ju jeni barra, e unë do t'ju flak”, kumton Zoti. 34 Ndërsa profetin apo priftin, apo popullin, që do të thotë: “Barra e Zotit”, do ta ndëshkoj atë njeri bashkë me shtëpinë e tij. 35 Kështu do t'i thotë secili të afërtit dhe vëllait të vet: “Si u përgjigj Zoti?”, apo: “Çfarë tha Zoti?”. 36 Por, mos e përmendni më “barrën e Zotit”, sepse barrë do të jetë fjala e secilit. Ju e tjetërsoni fjalën e Perëndisë së gjallë, Zotit të ushtrive, Perëndisë sonë. 37 Kështu thuaji profetit: “Çfarë përgjigje të dha Zoti? Çfarë tha Zoti?”. 38 Por, nëse thoni: “Barra e Zotit”, kështu thotë Zoti: meqë i thatë këto fjalë: “Barra e Zotit”, pasi ju kisha bërë me dije se nuk duhej të thoshit: “Barra e Zotit”, 39 prandaj, ja, do t'ju ngre e do t'ju flak nga prania ime ju dhe qytetin që u kisha dhënë etërve tuaj. 40 Do t'ju mbuloj me tallje të përhershme, me turp të përhershëm, që nuk do të harrohet kurrë».
1 Ὦ οἱ ποιμένες οἱ διασκορπίζοντες καὶ ἀπολλύοντες τὰ πρόβατα τῆς νομῆς μου. 2 διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος ἐπὶ τοὺς ποιμαίνοντας τὸν λαόν μου Ὑμεῖς διεσκορπίσατε τὰ πρόβατά μου καὶ ἐξώσατε αὐτὰ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθε αὐτά, ἰδοὺ ἐγὼ ἐκδικῶ ἐφ᾽ ὑμᾶς κατὰ τὰ πονηρὰ ἐπιτηδεύματα ὑμῶν· 3 καὶ ἐγὼ εἰσδέξομαι τοὺς καταλοίπους τοῦ λαοῦ μου ἀπὸ πάσης τῆς γῆς, οὗ ἐξῶσα αὐτοὺς ἐκεῖ, καὶ καταστήσω αὐτοὺς εἰς τὴν νομὴν αὐτῶν, καὶ αὐξηθήσονται καὶ πληθυνθήσονται· 4 καὶ ἀναστήσω αὐτοῖς ποιμένας, οἳ ποιμανοῦσιν αὐτούς, καὶ οὐ φοβηθήσονται ἔτι οὐδὲ πτοηθήσονται, λέγει κύριος. 5 Ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει κύριος, καὶ ἀναστήσω τῷ Δαυιδ ἀνατολὴν δικαίαν, καὶ βασιλεύσει βασιλεὺς καὶ συνήσει καὶ ποιήσει κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς. 6 ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ σωθήσεται Ιουδας, καὶ Ισραηλ κατασκηνώσει πεποιθώς, καὶ τοῦτο τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ὃ καλέσει αὐτὸν κύριος Ιωσεδεκ.
9 Ἐν τοῖς προφήταις συνετρίβη ἡ καρδία μου, ἐν ἐμοὶ ἐσαλεύθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἐγενήθην ὡς ἀνὴρ συντετριμμένος καὶ ὡς ἄνθρωπος συνεχόμενος ἀπὸ οἴνου ἀπὸ προσώπου κυρίου καὶ ἀπὸ προσώπου εὐπρεπείας δόξης αὐτοῦ. 10 ὅτι ἀπὸ προσώπου τούτων ἐπένθησεν ἡ γῆ, ἐξηράνθησαν αἱ νομαὶ τῆς ἐρήμου, καὶ ἐγένετο ὁ δρόμος αὐτῶν πονηρὸς καὶ ἡ ἰσχὺς αὐτῶν οὐχ οὕτως. 11 ὅτι ἱερεὺς καὶ προφήτης ἐμολύνθησαν καὶ ἐν τῷ οἴκῳ μου εἶδον πονηρίας αὐτῶν. 12 διὰ τοῦτο γενέσθω ἡ ὁδὸς αὐτῶν αὐτοῖς εἰς ὀλίσθημα ἐν γνόφῳ, καὶ ὑποσκελισθήσονται καὶ πεσοῦνται ἐν αὐτῇ· διότι ἐπάξω ἐπ᾽ αὐτοὺς κακὰ ἐν ἐνιαυτῷ ἐπισκέψεως αὐτῶν, φησὶν κύριος. 13 καὶ ἐν τοῖς προφήταις Σαμαρείας εἶδον ἀνομήματα· ἐπροφήτευσαν διὰ τῆς Βααλ καὶ ἐπλάνησαν τὸν λαόν μου Ισραηλ. 14 καὶ ἐν τοῖς προφήταις Ιερουσαλημ ἑώρακα φρικτά, μοιχωμένους καὶ πορευομένους ἐν ψεύδεσι καὶ ἀντιλαμβανομένους χειρῶν πονηρῶν τοῦ μὴ ἀποστραφῆναι ἕκαστον ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὐτοῦ τῆς πονηρᾶς· ἐγενήθησάν μοι πάντες ὡς Σοδομα καὶ οἱ κατοικοῦντες αὐτὴν ὥσπερ Γομορρα. 15 διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ψωμιῶ αὐτοὺς ὀδύνην καὶ ποτιῶ αὐτοὺς ὕδωρ πικρόν, ὅτι ἀπὸ τῶν προφητῶν Ιερουσαλημ ἐξῆλθεν μολυσμὸς πάσῃ τῇ γῇ. 16 οὕτως λέγει κύριος παντοκράτωρ Μὴ ἀκούετε τοὺς λόγους τῶν προφητῶν, ὅτι ματαιοῦσιν ἑαυτοῖς ὅρασιν, ἀπὸ καρδίας αὐτῶν λαλοῦσιν καὶ οὐκ ἀπὸ στόματος κυρίου. 17 λέγουσιν τοῖς ἀπωθουμένοις τὸν λόγον κυρίου Εἰρήνη ἔσται ὑμῖν· καὶ πᾶσιν τοῖς πορευομένοις τοῖς θελήμασιν αὐτῶν, παντὶ τῷ πορευομένῳ πλάνῃ καρδίας αὐτοῦ εἶπαν Οὐχ ἥξει ἐπὶ σὲ κακά. 18 ὅτι τίς ἔστη ἐν ὑποστήματι κυρίου καὶ εἶδεν τὸν λόγον αὐτοῦ; τίς ἐνωτίσατο καὶ ἤκουσεν; 19 ἰδοὺ σεισμὸς παρὰ κυρίου καὶ ὀργὴ ἐκπορεύεται εἰς συσσεισμόν, συστρεφομένη ἐπὶ τοὺς ἀσεβεῖς ἥξει. 20 καὶ οὐκέτι ἀποστρέψει ὁ θυμὸς κυρίου, ἕως ἂν ποιήσῃ αὐτὸ καὶ ἕως ἂν ἀναστήσῃ αὐτὸ ἀπὸ ἐγχειρήματος καρδίας αὐτοῦ· ἐπ᾽ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν νοήσουσιν αὐτά. 21 οὐκ ἀπέστελλον τοὺς προφήτας, καὶ αὐτοὶ ἔτρεχον· οὐκ ἐλάλησα πρὸς αὐτούς, καὶ αὐτοὶ ἐπροφήτευον. 22 καὶ εἰ ἔστησαν ἐν τῇ ὑποστάσει μου καὶ εἰσήκουσαν τῶν λόγων μου, καὶ τὸν λαόν μου ἂν ἀπέστρεφον αὐτοὺς ἀπὸ τῶν πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν. 23 θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι, λέγει κύριος, καὶ οὐχὶ θεὸς πόρρωθεν. 24 εἰ κρυβήσεται ἄνθρωπος ἐν κρυφαίοις, καὶ ἐγὼ οὐκ ὄψομαι αὐτόν; μὴ οὐχὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν ἐγὼ πληρῶ; λέγει κύριος. 25 ἤκουσα ἃ λαλοῦσιν οἱ προφῆται, ἃ προφητεύουσιν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ψευδῆ λέγοντες Ἠνυπνιασάμην ἐνύπνιον. 26 ἕως πότε ἔσται ἐν καρδίᾳ τῶν προφητῶν τῶν προφητευόντων ψευδῆ καὶ ἐν τῷ προφητεύειν αὐτοὺς τὰ θελήματα καρδίας αὐτῶν; 27 τῶν λογιζομένων τοῦ ἐπιλαθέσθαι τοῦ νόμου μου ἐν τοῖς ἐνυπνίοις αὐτῶν, ἃ διηγοῦντο ἕκαστος τῷ πλησίον αὐτοῦ, καθάπερ ἐπελάθοντο οἱ πατέρες αὐτῶν τοῦ ὀνόματός μου ἐν τῇ Βααλ. 28 ὁ προφήτης, ἐν ᾧ τὸ ἐνύπνιόν ἐστιν, διηγησάσθω τὸ ἐνύπνιον αὐτοῦ, καὶ ἐν ᾧ ὁ λόγος μου πρὸς αὐτόν, διηγησάσθω τὸν λόγον μου ἐπ᾽ ἀληθείας. τί τὸ ἄχυρον πρὸς τὸν σῖτον; οὕτως οἱ λόγοι μου, λέγει κύριος· 29 οὐχὶ οἱ λόγοι μου ὥσπερ πῦρ φλέγον, λέγει κύριος, καὶ ὡς πέλυξ κόπτων πέτραν; 30 διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς τοὺς προφήτας, λέγει κύριος ὁ θεός, τοὺς κλέπτοντας τοὺς λόγους μου ἕκαστος παρὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ. 31 ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς τοὺς προφήτας τοὺς ἐκβάλλοντας προφητείας γλώσσης καὶ νυστάζοντας νυσταγμὸν ἑαυτῶν. 32 ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς τοὺς προφήτας τοὺς προφητεύοντας ἐνύπνια ψευδῆ καὶ διηγοῦντο αὐτὰ καὶ ἐπλάνησαν τὸν λαόν μου ἐν τοῖς ψεύδεσιν αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς πλάνοις αὐτῶν καὶ ἐγὼ οὐκ ἀπέστειλα αὐτοὺς καὶ οὐκ ἐνετειλάμην αὐτοῖς καὶ ὠφέλειαν οὐκ ὠφελήσουσιν τὸν λαὸν τοῦτον.
33 Καὶ ἐὰν ἐρωτήσωσί σε ὁ λαὸς οὗτος ἢ ἱερεὺς ἢ προφήτης λέγων Τί τὸ λῆμμα κυρίου; καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς Ὑμεῖς ἐστε τὸ λῆμμα, καὶ ῥάξω ὑμᾶς, λέγει κύριος. 34 καὶ ὁ προφήτης καὶ ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ λαός, οἳ ἂν εἴπωσιν Λῆμμα κυρίου, καὶ ἐκδικήσω τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ. 35 ὅτι οὕτως ἐρεῖτε ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ καὶ ἕκαστος πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Τί ἀπεκρίθη κύριος, καὶ Τί ἐλάλησεν κύριος; 36 καὶ Λῆμμα κυρίου μὴ ὀνομάζετε ἔτι, ὅτι τὸ λῆμμα τῷ ἀνθρώπῳ ἔσται ὁ λόγος αὐτοῦ· 37 καὶ διὰ τί ἐλάλησεν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν; 38 διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος ὁ θεός Ἀνθ᾽ ὧν εἴπατε τὸν λόγον τοῦτον Λῆμμα κυρίου, καὶ ἀπέστειλα πρὸς ὑμᾶς λέγων Οὐκ ἐρεῖτε Λῆμμα κυρίου, 39 διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ λαμβάνω καὶ ῥάσσω ὑμᾶς καὶ τὴν πόλιν, ἣν ἔδωκα ὑμῖν καὶ τοῖς πατράσιν ὑμῶν, 40 καὶ δώσω ἐφ᾽ ὑμᾶς ὀνειδισμὸν αἰώνιον καὶ ἀτιμίαν αἰώνιον, ἥτις οὐκ ἐπιλησθήσεται.
7 Διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει κύριος, καὶ οὐκ ἐροῦσιν ἔτι Ζῇ κύριος ὃς ἀνήγαγεν τὸν οἶκον Ισραηλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου, 8 ἀλλά Ζῇ κύριος ὃς συνήγαγεν ἅπαν τὸ σπέρμα Ισραηλ ἀπὸ γῆς βορρᾶ καὶ ἀπὸ πασῶν τῶν χωρῶν, οὗ ἐξῶσεν αὐτοὺς ἐκεῖ, καὶ ἀπεκατέστησεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν αὐτῶν.