Tradhtia e Izraelit
1 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 2 «Shko e bërtiti në veshë Jerusalemit. Kështu thotë Zoti:
më kujtohet përkushtimi i rinisë sate,
dashuria jote vajzërore,
kur rendje pas meje në shkretëtirë,
në tokë të pambjellë.
3 I shenjtë ishte Izraeli për Zotin,
fryti i tij i parë.
Ata që e kafshonin binin në faj,
zezona i zinte, kumton Zoti.
4 Dëgjojeni fjalën e Zotit, o shtëpia e Jakobit dhe të gjitha fiset e shtëpisë së Izraelit. 5 Kështu thotë Zoti:
çfarë të mete gjetën tek unë etërit tuaj,
që u larguan prej meje,
rendën pas kotësisë
dhe u bënë të kotë?
6 A nuk thanë: “Ku është Zoti,
që na solli nga dheu i Egjiptit,
që na priu në shkretëtirë,
në tokë djerr e plot gropa,
në tokë të thatë e të errët,
në dheun ku nuk kalon njeri
e ku askush nuk banon?”.
7 Unë ju solla në tokë frutore,
që të hani frytet dhe begatitë e saj,
por ju hytë dhe e ndotët vendin tim,
e bëtë të neveritshme trashëgiminë time.
8 Priftërinjtë nuk pyetën: “Ku është Zoti?”.
Shtjelluesit e ligjit nuk më njohën,
barinjtë ngritën krye kundër meje,
profetët profetizuan sipas Baalit
e rendën pas kotësive.
9 Prandaj do të rragatem me ju, kumton Zoti,
edhe me bijtë e bijve tuaj do të rragatem.
10 Shkoni, pra, në brigjet e Kitimit e shikoni,
dërgoni për të vërejtur hollë në Kedar
e shihni a kanë ndodhur gjëra të tilla atje.
11 A i ka këmbyer ndonjë komb perënditë,
edhe pse ata s'janë perëndi?
Por populli im e ka këmbyer lavdinë e vet
me çfarë është e pavlerë.
12 Hutohuni nga kjo gjë, o qiej,
tranduni e trishtohuni thellë, kumton Zoti.
13 Se dy ligësi bëri populli im:
më braktisi mua,
gurrën e ujit të gjallë,
për të hapur për vete sterna,
sterna të shpuara,
që nuk mbajnë ujë.
14 Mos është skllav Izraeli, skllav i lindur në shtëpi?
Përse u bë pre?
15 Luanët ulërinë kundër tij
me zërin e tyre të lartë.
E shkretuan tokën e tij,
qytetet e tij u rrënuan e s'kanë më banorë.
16 Edhe bijtë e Memfisit e Tahpanhesit
ta kanë rruar kokën.
17 A nuk ia bëre vetes,
duke braktisur Zotin, Perëndinë tënd,
kur ai të priu udhës sate?
18 Ç'ke që rend drejt Egjiptit
për të pirë ujin e Nilit?
Ç'ke që rend drejt Asirisë
për të pirë ujin e Eufratit?
19 Ligësia jote do të të ndëshkojë,
pabesia jote do të të qortojë.
Merre vesh e shiko sa keq
e sa hidhur është për ty
të braktisësh Zotin, Perëndinë tënd.
Nuk dridhesh më para meje, kumton Zoti, Zoti i ushtrive.
20 Ja, qëmoti e kam copëtuar zgjedhën tënde
e i kam thyer vargonjtë e tu,
e ti the: “Nuk do të shërbej”,
prandaj mbi çdo kodër të lartë
e nën çdo pemë të harbuar
u shtrive porsi lavire.
21 Të pata mbjellë si hardhi e zgjedhur,
prej farës së pastër.
Si m'u tjetërsove
e u bëre hardhi e egër?
22 Edhe po të lahesh me finjë
e të fërkohesh me shumë sapun,
para syve e kam damkën e fajit tënd, kumton Zoti, Zoti im.
23 Si mund të thuash: “Nuk jam përlyer,
nuk renda pas Baalëve”?
Shiko gjurmët ku ke ecur nëpër luginë,
prano çfarë ke bërë,
o deve e shkathët endacake,
24 gomare e egër e mësuar me shkretëtirën,
që nuhat ajrin kur e kap afshi.
Kush mund ta ndalë epshin e saj?
Kushdo që e dëshiron, nuk mundohet,
por e gjen gjithmonë në muajin e vet.
25 Ruaje këmbën, mos të mbetet zbathur
e fytin mos të mbetet etur.
Por ti the: “Jo, është e kotë,
se të huajt dashurova
e pas tyre do të rend”.
26 Siç turpërohet vjedhësi kur kapet,
ashtu do të turpërohet shtëpia e Izraelit,
ata, mbretërit e tyre, prijësit,
priftërinjtë e profetët e tyre,
27 që i thonë drurit: “Ti je im atë”
e gurit: “Ti më ke lindur”.
Më kanë kthyer kurrizin
e jo fytyrën,
por, kur i zë zezona, thonë:
“Ngrihu e shpëtona!”.
28 Ku janë perënditë
që sajove për vete?
Le të ngrihen, nëse të shpëtojnë
në kohën e zezonës,
se, sa numri i qyteteve të tua
janë perënditë e tua, o Judë.
29 Pse grindeni me mua?
Ju të gjithë ngritët krye kundër meje, kumton Zoti.
30 Më kot i godita bijtë tuaj,
nuk e morën mësimin.
Profetët tuaj i përpiu shpata juaj,
si luani rrënimtar.
31 Ju, o brezni, vëreni fjalën e Zotit.
Mos vallë isha shkretëtirë për Izraelin,
apo tokë e terratisur?
Përse thotë populli im:
“Do të endemi të lirë,
te ti më nuk do të kthehemi”?
32 A i harron vashëza stolitë e veta,
apo nusja brezin nusëror?
Por populli im më ka harruar
prej shumë kohësh.
33 Sa mirë e gjen udhën
për të lypur dashuri!
Deri edhe të përdalave
ua mësove udhët e tua.
34 Në petkun tënd gjendet
gjaku i nevojtarëve të pafajshëm,
të cilët s'i kape duke thyer derën.
Me të gjitha këto,
35 thua: “Jam, e pafaj,
prandaj iku prej meje zemërimi i tij”.
Ja, do t'ju hap gjyq,
sepse thatë: “Unë s'kam mëkatuar”.
36 Sa shpërfillshëm ndërron udhë!
Edhe nga Egjipti do të mbulohesh me turp,
siç u mbulove me turp nga Asiria.
37 Edhe që andej do të dalësh
duke mbajtur kokën me duar,
se Zoti i ka përzënë besnikët e tu
e ti nuk do të begatohesh falë tyre».
2 Καὶ εἶπεν Τάδε λέγει κύριος Ἐμνήσθην ἐλέους νεότητός σου καὶ ἀγάπης τελειώσεώς σου τοῦ ἐξακολουθῆσαί σε τῷ ἁγίῳ Ισραηλ, λέγει κύριος 3 ἅγιος Ισραηλ. τῷ κυρίῳ ἀρχὴ γενημάτων αὐτοῦ· πάντες οἱ ἔσθοντες αὐτὸν πλημμελήσουσιν, κακὰ ἥξει ἐπ᾽ αὐτούς, φησὶν κύριος. 4 ἀκούσατε λόγον κυρίου, οἶκος Ιακωβ καὶ πᾶσα πατριὰ οἴκου Ισραηλ. 5 τάδε λέγει κύριος Τί εὕροσαν οἱ πατέρες ὑμῶν ἐν ἐμοὶ πλημμέλημα, ὅτι ἀπέστησαν μακρὰν ἀπ᾽ ἐμοῦ καὶ ἐπορεύθησαν ὀπίσω τῶν ματαίων καὶ ἐματαιώθησαν; 6 καὶ οὐκ εἶπαν Ποῦ ἐστιν κύριος ὁ ἀναγαγὼν ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου ὁ καθοδηγήσας ἡμᾶς ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐν γῇ ἀπείρῳ καὶ ἀβάτῳ, ἐν γῇ ἀνύδρῳ καὶ ἀκάρπῳ, ἐν γῇ, ἐν ᾗ οὐ διώδευσεν ἐν αὐτῇ οὐθὲν καὶ οὐ κατῴκησεν ἐκεῖ υἱὸς ἀνθρώπου; 7 καὶ εἰσήγαγον ὑμᾶς εἰς τὸν Κάρμηλον τοῦ φαγεῖν ὑμᾶς τοὺς καρποὺς αὐτοῦ καὶ τὰ ἀγαθὰ αὐτοῦ· καὶ εἰσήλθατε καὶ ἐμιάνατε τὴν γῆν μου καὶ τὴν κληρονομίαν μου ἔθεσθε εἰς βδέλυγμα. 8 οἱ ἱερεῖς οὐκ εἶπαν Ποῦ ἐστιν κύριος; καὶ οἱ ἀντεχόμενοι τοῦ νόμου οὐκ ἠπίσταντό με, καὶ οἱ ποιμένες ἠσέβουν εἰς ἐμέ, καὶ οἱ προφῆται ἐπροφήτευον τῇ Βααλ καὶ ὀπίσω ἀνωφελοῦς ἐπορεύθησαν. 9 διὰ τοῦτο ἔτι κριθήσομαι πρὸς ὑμᾶς, λέγει κύριος, καὶ πρὸς τοὺς υἱοὺς τῶν υἱῶν ὑμῶν κριθήσομαι. 10 διότι διέλθετε εἰς νήσους Χεττιιμ καὶ ἴδετε, καὶ εἰς Κηδαρ ἀποστείλατε καὶ νοήσατε σφόδρα, καὶ ἴδετε εἰ γέγονεν τοιαῦτα. 11 εἰ ἀλλάξονται ἔθνη θεοὺς αὐτῶν; καὶ οὗτοι οὔκ εἰσιν θεοί. ὁ δὲ λαός μου ἠλλάξατο τὴν δόξαν αὐτοῦ, ἐξ ἧς οὐκ ὠφεληθήσονται. 12 ἐξέστη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ τούτῳ καὶ ἔφριξεν ἐπὶ πλεῖον σφόδρα, λέγει κύριος. 13 ὅτι δύο πονηρὰ ἐποίησεν ὁ λαός μου· ἐμὲ ἐγκατέλιπον, πηγὴν ὕδατος ζωῆς, καὶ ὤρυξαν ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους, οἳ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν.
14 Μὴ δοῦλός ἐστιν Ισραηλ ἢ οἰκογενής ἐστιν; διὰ τί εἰς προνομὴν ἐγένετο; 15 ἐπ᾽ αὐτὸν ὠρύοντο λέοντες καὶ ἔδωκαν τὴν φωνὴν αὐτῶν, οἳ ἔταξαν τὴν γῆν αὐτοῦ εἰς ἔρημον, καὶ αἱ πόλεις αὐτοῦ κατεσκάφησαν παρὰ τὸ μὴ κατοικεῖσθαι. 16 καὶ υἱοὶ Μέμφεως καὶ Ταφνας ἔγνωσάν σε καὶ κατέπαιζόν σου. 17 οὐχὶ ταῦτα ἐποίησέν σοι τὸ καταλιπεῖν σε ἐμέ; λέγει κύριος ὁ θεός σου. 18 καὶ νῦν τί σοι καὶ τῇ ὁδῷ Αἰγύπτου τοῦ πιεῖν ὕδωρ Γηων; καὶ τί σοι καὶ τῇ ὁδῷ Ἀσσυρίων τοῦ πιεῖν ὕδωρ ποταμῶν; 19 παιδεύσει σε ἡ ἀποστασία σου, καὶ ἡ κακία σου ἐλέγξει σε· καὶ γνῶθι καὶ ἰδὲ ὅτι πικρόν σοι τὸ καταλιπεῖν σε ἐμέ, λέγει κύριος ὁ θεός σου· καὶ οὐκ εὐδόκησα ἐπὶ σοί, λέγει κύριος ὁ θεός σου. 20 ὅτι ἀπ᾽ αἰῶνος συνέτριψας τὸν ζυγόν σου, διέσπασας τοὺς δεσμούς σου καὶ εἶπας Οὐ δουλεύσω, ἀλλὰ πορεύσομαι ἐπὶ πᾶν βουνὸν ὑψηλὸν καὶ ὑποκάτω παντὸς ξύλου κατασκίου, ἐκεῖ διαχυθήσομαι ἐν τῇ πορνείᾳ μου. 21 ἐγὼ δὲ ἐφύτευσά σε ἄμπελον καρποφόρον πᾶσαν ἀληθινήν· πῶς ἐστράφης εἰς πικρίαν, ἡ ἄμπελος ἡ ἀλλοτρία; 22 ἐὰν ἀποπλύνῃ ἐν νίτρῳ καὶ πληθύνῃς σεαυτῇ πόαν, κεκηλίδωσαι ἐν ταῖς ἀδικίαις σου ἐναντίον ἐμοῦ, λέγει κύριος. 23 πῶς ἐρεῖς Οὐκ ἐμιάνθην καὶ ὀπίσω τῆς Βααλ οὐκ ἐπορεύθην; ἰδὲ τὰς ὁδούς σου ἐν τῷ πολυανδρείῳ καὶ γνῶθι τί ἐποίησας. ὀψὲ φωνὴ αὐτῆς ὠλόλυξεν, τὰς ὁδοὺς αὐτῆς 24 ἐπλάτυνεν ἐφ᾽ ὕδατα ἐρήμου, ἐν ἐπιθυμίαις ψυχῆς αὐτῆς ἐπνευματοφορεῖτο, παρεδόθη· τίς ἐπιστρέψει αὐτήν; πάντες οἱ ζητοῦντες αὐτὴν οὐ κοπιάσουσιν, ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτῆς εὑρήσουσιν αὐτήν. 25 ἀπόστρεψον τὸν πόδα σου ἀπὸ ὁδοῦ τραχείας καὶ τὸν φάρυγγά σου ἀπὸ δίψους. ἡ δὲ εἶπεν Ἀνδριοῦμαι· ὅτι ἠγαπήκει ἀλλοτρίους καὶ ὀπίσω αὐτῶν ἐπορεύετο. 26 ὡς αἰσχύνη κλέπτου ὅταν ἁλῷ, οὕτως αἰσχυνθήσονται οἱ υἱοὶ Ισραηλ, αὐτοὶ καὶ οἱ βασιλεῖς αὐτῶν καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν καὶ οἱ ἱερεῖς αὐτῶν καὶ οἱ προφῆται αὐτῶν. 27 τῷ ξύλῳ εἶπαν ὅτι Πατήρ μου εἶ σύ, καὶ τῷ λίθῳ Σὺ ἐγέννησάς με, καὶ ἔστρεψαν ἐπ᾽ ἐμὲ νῶτα καὶ οὐ πρόσωπα αὐτῶν· καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῶν κακῶν αὐτῶν ἐροῦσιν Ἀνάστα καὶ σῶσον ἡμᾶς. 28 καὶ ποῦ εἰσιν οἱ θεοί σου, οὓς ἐποίησας σεαυτῷ; εἰ ἀναστήσονται καὶ σώσουσίν σε ἐν καιρῷ τῆς κακώσεώς σου; ὅτι κατ᾽ ἀριθμὸν τῶν πόλεών σου ἦσαν θεοί σου, Ιουδα, καὶ κατ᾽ ἀριθμὸν διόδων τῆς Ιερουσαλημ ἔθυον τῇ Βααλ. 29 ἵνα τί λαλεῖτε πρός με; πάντες ὑμεῖς ἠσεβήσατε καὶ πάντες ὑμεῖς ἠνομήσατε εἰς ἐμέ, λέγει κύριος. 30 μάτην ἐπάταξα τὰ τέκνα ὑμῶν, παιδείαν οὐκ ἐδέξασθε· μάχαιρα κατέφαγεν τοὺς προφήτας ὑμῶν ὡς λέων ὀλεθρεύων, καὶ οὐκ ἐφοβήθητε. 31 ἀκούσατε λόγον κυρίου Τάδε λέγει κύριος Μὴ ἔρημος ἐγενόμην τῷ Ισραηλ ἢ γῆ κεχερσωμένη; διὰ τί εἶπεν ὁ λαός μου Οὐ κυριευθησόμεθα καὶ οὐχ ἥξομεν πρὸς σὲ ἔτι; 32 μὴ ἐπιλήσεται νύμφη τὸν κόσμον αὐτῆς καὶ παρθένος τὴν στηθοδεσμίδα αὐτῆς; ὁ δὲ λαός μου ἐπελάθετό μου ἡμέρας, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός. 33 τί ἔτι καλὸν ἐπιτηδεύσεις ἐν ταῖς ὁδοῖς σου τοῦ ζητῆσαι ἀγάπησιν; οὐχ οὕτως, ἀλλὰ καὶ σὺ ἐπονηρεύσω τοῦ μιᾶναι τὰς ὁδούς σου. 34 καὶ ἐν ταῖς χερσίν σου εὑρέθησαν αἵματα ψυχῶν ἀθῴων· οὐκ ἐν διορύγμασιν εὗρον αὐτούς, ἀλλ᾽ ἐπὶ πάσῃ δρυί. 35 καὶ εἶπας Ἀθῷός εἰμι, ἀλλὰ ἀποστραφήτω ὁ θυμὸς αὐτοῦ ἀπ᾽ ἐμοῦ. ἰδοὺ ἐγὼ κρίνομαι πρὸς σὲ ἐν τῷ λέγειν σε Οὐχ ἥμαρτον. 36 τί κατεφρόνησας σφόδρα τοῦ δευτερῶσαι τὰς ὁδούς σου; καὶ ἀπὸ Αἰγύπτου καταισχυνθήσῃ, καθὼς κατῃσχύνθης ἀπὸ Ασσουρ. 37 ὅτι καὶ ἐντεῦθεν ἐξελεύσῃ, καὶ αἱ χεῖρές σου ἐπὶ τῆς κεφαλῆς σου· ὅτι ἀπώσατο κύριος τὴν ἐλπίδα σου, καὶ οὐκ εὐοδωθήσῃ ἐν αὐτῇ.