Poçi i thyer
1 Kështu thotë Zoti: «Shko e bli një poç balte të poçarit me disa nga pleqtë e popullit e me disa nga pleqtë e priftërinjve, 2 dil në luginën e Ben Hinomit, që është te hyrja e Portës së Poçarisë, e aty shpall fjalët që do të të them. 3 Thuaj: “Dëgjojeni fjalën e Zotit, o mbretër të Judës e banorë të Jerusalemit. Kështu thotë Zoti i ushtrive, Perëndia i Izraelit: ja, po dërgoj një zezonë në këtë vend, që do t'u buçasë në veshë të gjithë atyre që do ta dëgjojnë, 4 sepse më braktisën mua dhe e përdhosën këtë vend, duke u kushtuar fli perëndive të tjerë, që nuk i njihnin as ata, as etërit e tyre, as mbretërit e Judës. E nginjën këtë vend me gjakun e të pafajshmëve 5 dhe ndërtuan faltore në vende të larta për Baalin, për t'i djegur në zjarr bijtë e tyre si fli shkrumbimi për Baalin, gjë që unë as e kisha urdhëruar, as vendosur e as më kishte shkuar nëpër mend”. 6 Prandaj, ja, po vijnë ditët, kumton Zoti, e ky vend nuk do të quhet më Tofet e as lugina e Ben Hinomit, por lugina e Thertores. 7 Në këtë vend do t'ia dështoj synimet Judës e Jerusalemit. Do t'i lë të bien nga shpata para armiqve të tyre e në dorë të atyre që kërkojnë t'u marrin shpirtin. Kufomat e tyre do t'ua jap për ushqim zogjve të qiellit e shtazëve të tokës. 8 Do ta kthej këtë qytet në gërmadhë e në shpoti. Të gjithë ata që do të kalojnë ndanë tij do të shtangen e do të fërshëllejnë përballë plagëve të tij. 9 Do t'u jap të hanë mishin e bijve dhe mishin e bijave të veta. Do të hanë mishin e njëri-tjetrit në rrethimin e në ngushticën ku do t'i shtrëngojnë armiqtë e tyre dhe ata që kërkojnë t'u marrin shpirtin.
10 Pastaj do ta copëtosh poçin para syve të burrave që do të kenë ardhur me ty 11 e do t'u thuash: “Kështu thotë Zoti i ushtrive: do ta copëtoj këtë popull e këtë qytet, siç copëtohet ena e poçarit që nuk mund të ndreqet më. Edhe në Tofet do të varrosen, se nuk do të ketë vend për të varrosur. 12 Kështu do të veproj me këtë vend, kumton Zoti, dhe me banorët e tij, e këtë qytet do ta bëj si Tofetin. 13 Shtëpitë e Jerusalemit dhe shtëpitë e mbretërve të Judës, të gjitha shtëpitë mbi pullazet e të cilave është djegur temjan për mbarë ushtrinë e qiellit dhe janë derdhur fli stërpikjeje për perënditë e tjerë, do të jenë të papastra, si vendi i Tofetit”».
14 Atëherë Jeremia u kthye nga Tofeti, ku e kishte dërguar Zoti për të profetizuar, zuri vend në tremen e tempullit të Zotit e i tha mbarë popullit: 15 «Kështu thotë Zoti i ushtrive, Perëndia i Izraelit: ja, do të sjell mbi këtë qytet e mbi të gjitha fshatrat e tij tërë zezonën, për të cilën e kisha paralajmëruar, sepse u bënë kryeneçë e nuk pranuan të ma dëgjonin fjalën».
1 Τότε εἶπεν κύριος πρός με Βάδισον καὶ κτῆσαι βῖκον πεπλασμένον ὀστράκινον καὶ ἄξεις ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ καὶ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων τῶν ἱερέων 2 καὶ ἐξελεύσῃ εἰς τὸ πολυανδρεῖον υἱῶν τῶν τέκνων αὐτῶν, ὅ ἐστιν ἐπὶ τῶν προθύρων πύλης τῆς χαρσιθ, καὶ ἀνάγνωθι ἐκεῖ πάντας τοὺς λόγους, οὓς ἂν λαλήσω πρὸς σέ, 3 καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς Ἀκούσατε τὸν λόγον κυρίου, βασιλεῖς Ιουδα καὶ ἄνδρες Ιουδα καὶ οἱ κατοικοῦντες Ιερουσαλημ καὶ οἱ εἰσπορευόμενοι ἐν ταῖς πύλαις ταύταις Τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ τὸν τόπον τοῦτον κακὰ ὥστε παντὸς ἀκούοντος αὐτὰ ἠχήσει ἀμφότερα τὰ ὦτα αὐτοῦ 4 ἀνθ᾽ ὧν ἐγκατέλιπόν με καὶ ἀπηλλοτρίωσαν τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἐθυμίασαν ἐν αὐτῷ θεοῖς ἀλλοτρίοις, οἷς οὐκ ᾔδεισαν αὐτοὶ καὶ οἱ πατέρες αὐτῶν, καὶ οἱ βασιλεῖς Ιουδα ἔπλησαν τὸν τόπον τοῦτον αἱμάτων ἀθῴων 5 καὶ ᾠκοδόμησαν ὑψηλὰ τῇ Βααλ τοῦ κατακαίειν τοὺς υἱοὺς αὐτῶν ἐν πυρί, ἃ οὐκ ἐνετειλάμην οὐδὲ ἐλάλησα οὐδὲ διενοήθην ἐν τῇ καρδίᾳ μου. 6 διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει κύριος, καὶ οὐ κληθήσεται τῷ τόπῳ τούτῳ ἔτι Διάπτωσις καὶ Πολυανδρεῖον υἱοῦ Εννομ, ἀλλ᾽ ἢ Πολυανδρεῖον τῆς σφαγῆς. 7 καὶ σφάξω τὴν βουλὴν Ιουδα καὶ τὴν βουλὴν Ιερουσαλημ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ καὶ καταβαλῶ αὐτοὺς ἐν μαχαίρᾳ ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν καὶ ἐν χερσὶν τῶν ζητούντων τὰς ψυχὰς αὐτῶν καὶ δώσω τοὺς νεκροὺς αὐτῶν εἰς βρῶσιν τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῖς θηρίοις τῆς γῆς. 8 καὶ τάξω τὴν πόλιν ταύτην εἰς ἀφανισμὸν καὶ εἰς συριγμόν· πᾶς ὁ παραπορευόμενος ἐπ᾽ αὐτῆς σκυθρωπάσει καὶ συριεῖ ὑπὲρ πάσης τῆς πληγῆς αὐτῆς. 9 καὶ ἔδονται τὰς σάρκας τῶν υἱῶν αὐτῶν καὶ τὰς σάρκας τῶν θυγατέρων αὐτῶν, καὶ ἕκαστος τὰς σάρκας τοῦ πλησίον αὐτοῦ ἔδονται ἐν τῇ περιοχῇ καὶ ἐν τῇ πολιορκίᾳ, ᾗ πολιορκήσουσιν αὐτοὺς οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν. 10 καὶ συντρίψεις τὸν βῖκον κατ᾽ ὀφθαλμοὺς τῶν ἀνδρῶν τῶν ἐκπορευομένων μετὰ σοῦ 11 καὶ ἐρεῖς Τάδε λέγει κύριος Οὕτως συντρίψω τὸν λαὸν τοῦτον καὶ τὴν πόλιν ταύτην, καθὼς συντρίβεται ἄγγος ὀστράκινον, ὃ οὐ δυνήσεται ἰαθῆναι ἔτι. 12 οὕτως ποιήσω, λέγει κύριος, τῷ τόπῳ τούτῳ καὶ τοῖς κατοικοῦσιν ἐν αὐτῷ τοῦ δοθῆναι τὴν πόλιν ταύτην ὡς τὴν διαπίπτουσαν. 13 καὶ οἱ οἶκοι Ιερουσαλημ καὶ οἱ οἶκοι βασιλέων Ιουδα ἔσονται καθὼς ὁ τόπος ὁ διαπίπτων τῶν ἀκαθαρσιῶν ἐν πάσαις ταῖς οἰκίαις, ἐν αἷς ἐθυμίασαν ἐπὶ τῶν δωμάτων αὐτῶν πάσῃ τῇ στρατιᾷ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἔσπεισαν σπονδὰς θεοῖς ἀλλοτρίοις. — 14 καὶ ἦλθεν Ιερεμιας ἀπὸ τῆς διαπτώσεως, οὗ ἀπέστειλεν αὐτὸν κύριος ἐκεῖ τοῦ προφητεῦσαι, καὶ ἔστη ἐν τῇ αὐλῇ οἴκου κυρίου καὶ εἶπε πρὸς πάντα τὸν λαόν 15 Τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ ἐπὶ πάσας τὰς πόλεις αὐτῆς καὶ ἐπὶ τὰς κώμας αὐτῆς ἅπαντα τὰ κακά, ἃ ἐλάλησα ἐπ᾽ αὐτήν, ὅτι ἐσκλήρυναν τὸν τράχηλον αὐτῶν τοῦ μὴ εἰσακούειν τῶν λόγων μου.