Ankimi i Jeremisë
1 Ti je i drejtë, o Zot,
që unë të të bëj gjyq,
por për vendimet dua të flas me ty.
Pse përparon udha e të mbrapshtëve
dhe të gjithë tradhtarët janë të qetë?
2 Ti i mbolle e ata vënë rrënjë,
rriten e japin fryte.
Të mbajnë afër me gojë,
por larg ndjenjave të tyre.
3 Por ti, o Zot, më njeh e më sheh,
ma sprovove zemrën e ajo është me ty.
Shqyeji porsi delet në thertore,
ndaji veç për ditën e therjes.
4 Deri kur do të rrijë në zi toka
e bari i mbarë fushave do të vyshket?
Kafshët e zogjtë shfarosen,
për shkak të banorëve,
se thonë: «Ai nuk e sheh të ardhmen tonë».
Përgjigjja e Zotit
5 Nëse ke vrapuar me këmbësorët e je lodhur,
si do të bësh garë me kuajt?
Nëse ke besim vetëm në një tokë të qetë,
çfarë do të bësh në shkurrnajën e Jordanit?
6 Se edhe vëllezërit tuaj e shtëpia e atit tënd,
edhe ata të bënë dredhi,
edhe ata të hakërrehen nga pas me plot gojën.
Mos u beso,
edhe nëse të flasin ëmbël.
7 E braktisa shtëpinë time,
e flaka trashëgiminë time,
e lëshova të dashurën e shpirtit tim
në duart e armiqve të mi.
8 Trashëgimia ime sillet me mua
si luani në pyll.
Ngriti zërin kundër meje,
prandaj e përbuz.
9 Vallë, zog grabitqar larosh
është trashëgimia ime për mua?
Le ta rrethojnë zogjtë grabitqarë.
Shkoni, mblidhni mbarë kafshët e egra
e sillini të hanë.
10 Barinj të shumtë e dëmtuan vreshtin tim,
e shkelmuan arën time,
arën time të dashur
e kthyen në djerrinë të shkretë.
11 E kthyen në dhe të shkretë
e ashtu e shkretë më qahet mua.
E shkretë është mbarë toka,
se askush nuk e ka për zemër.
12 Në të gjitha rrahet e shkretëtirës
rendin shkatërrimtarët,
se shpata e Zotit përlan
nga njëri skaj i tokës në skajin tjetër
e s'ka paqe për asnjë gjallesë.
13 Mbollën drithë e korrën driza,
u munduan e gjë s'fituan,
do të turpërohen me të korrat e veta,
për shkak të zemërimit të flaktë të Zotit.
14 Kështu thotë Zoti: «Në lidhje me të afërmit e mi të mbrapshtë, të cilët prekin trashëgiminë që i dhashë popullit tim Izraelit, ja, do t'i zhbij nga mbarë dheu i tyre e do të shkul edhe shtëpinë e Judës nga mesi i tyre. 15 Por, pasi t'i kem shkulur, do të kthehem, do t'i përdëllej e do t'i kthej secilin te trashëgimia e vet dhe te toka e vet. 16 Pastaj, nëse mësojnë udhët e popullit tim dhe betohen në emrin tim: “Pasha Zotin e gjallë”, siç kishin mësuar popullin tim të betohej për Baalin, atëherë do të zënë vend në mes të popullit tim. 17 Nëse nuk do të dëgjojnë, do ta zhbij atë komb e do ta zhduk, kumton Zoti».
1 Δίκαιος εἶ, κύριε, ὅτι ἀπολογήσομαι πρὸς σέ, πλὴν κρίματα λαλήσω πρὸς σέ· τί ὅτι ὁδὸς ἀσεβῶν εὐοδοῦται, εὐθήνησαν πάντες οἱ ἀθετοῦντες ἀθετήματα; 2 ἐφύτευσας αὐτοὺς καὶ ἐρριζώθησαν, ἐτεκνοποίησαν καὶ ἐποίησαν καρπόν· ἐγγὺς εἶ σὺ τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ πόρρω ἀπὸ τῶν νεφρῶν αὐτῶν. 3 καὶ σύ, κύριε, γινώσκεις με, δεδοκίμακας τὴν καρδίαν μου ἐναντίον σου· ἅγνισον αὐτοὺς εἰς ἡμέραν σφαγῆς αὐτῶν. 4 ἕως πότε πενθήσει ἡ γῆ καὶ πᾶς ὁ χόρτος τοῦ ἀγροῦ ξηρανθήσεται ἀπὸ κακίας τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ; ἠφανίσθησαν κτήνη καὶ πετεινά, ὅτι εἶπαν Οὐκ ὄψεται ὁ θεὸς ὁδοὺς ἡμῶν. 5 σοῦ οἱ πόδες τρέχουσιν καὶ ἐκλύουσίν σε· πῶς παρασκευάσῃ ἐφ᾽ ἵπποις; καὶ ἐν γῇ εἰρήνης σὺ πέποιθας· πῶς ποιήσεις ἐν φρυάγματι τοῦ Ιορδάνου; 6 ὅτι καὶ οἱ ἀδελφοί σου καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρός σου, καὶ οὗτοι ἠθέτησάν σε, καὶ αὐτοὶ ἐβόησαν, ἐκ τῶν ὀπίσω σου ἐπισυνήχθησαν· μὴ πιστεύσῃς ἐν αὐτοῖς, ὅτι λαλήσουσιν πρὸς σὲ καλά.
7 Ἐγκαταλέλοιπα τὸν οἶκόν μου, ἀφῆκα τὴν κληρονομίαν μου, ἔδωκα τὴν ἠγαπημένην ψυχήν μου εἰς χεῖρας ἐχθρῶν αὐτῆς. 8 ἐγενήθη ἡ κληρονομία μου ἐμοὶ ὡς λέων ἐν δρυμῷ· ἔδωκεν ἐπ᾽ ἐμὲ τὴν φωνὴν αὐτῆς, διὰ τοῦτο ἐμίσησα αὐτήν. 9 μὴ σπήλαιον ὑαίνης ἡ κληρονομία μου ἐμοὶ ἢ σπήλαιον κύκλῳ αὐτῆς; βαδίσατε συναγάγετε πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, καὶ ἐλθέτωσαν τοῦ φαγεῖν αὐτήν. 10 ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνά μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου, ἔδωκαν μερίδα ἐπιθυμητήν μου εἰς ἔρημον ἄβατον· 11 ἐτέθη εἰς ἀφανισμὸν ἀπωλείας, δι᾽ ἐμὲ ἀφανισμῷ ἠφανίσθη πᾶσα ἡ γῆ, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνὴρ τιθέμενος ἐν καρδίᾳ. 12 ἐπὶ πᾶσαν διεκβολὴν ἐν τῇ ἐρήμῳ ἦλθον ταλαιπωροῦντες, ὅτι μάχαιρα τοῦ κυρίου καταφάγεται ἀπ᾽ ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τῆς γῆς, οὐκ ἔστιν εἰρήνη πάσῃ σαρκί. 13 σπείρατε πυροὺς καὶ ἀκάνθας θερίσατε· οἱ κλῆροι αὐτῶν οὐκ ὠφελήσουσιν αὐτούς· αἰσχύνθητε ἀπὸ καυχήσεως ὑμῶν, ἀπὸ ὀνειδισμοῦ ἔναντι κυρίου.
14 Ὅτι τάδε λέγει κύριος περὶ πάντων τῶν γειτόνων τῶν πονηρῶν τῶν ἁπτομένων τῆς κληρονομίας μου, ἧς ἐμέρισα τῷ λαῷ μου Ισραηλ Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποσπῶ αὐτοὺς ἀπὸ τῆς γῆς αὐτῶν καὶ τὸν Ιουδαν ἐκβαλῶ ἐκ μέσου αὐτῶν. 15 καὶ ἔσται μετὰ τὸ ἐκβαλεῖν με αὐτοὺς ἐπιστρέψω καὶ ἐλεήσω αὐτοὺς καὶ κατοικιῶ αὐτοὺς ἕκαστον εἰς τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ καὶ ἕκαστον εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ. 16 καὶ ἔσται ἐὰν μαθόντες μάθωσιν τὴν ὁδὸν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ὀμνύειν τῷ ὀνόματί μου Ζῇ κύριος, καθὼς ἐδίδαξαν τὸν λαόν μου ὀμνύειν τῇ Βααλ, καὶ οἰκοδομηθήσονται ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ μου· 17 ἐὰν δὲ μὴ ἐπιστρέψωσιν, καὶ ἐξαρῶ τὸ ἔθνος ἐκεῖνο ἐξάρσει καὶ ἀπωλείᾳ.