Përtëritja e fisit të Benjaminit
1 Burrat e Izraelit ishin betuar në Micpah të mos ua jepnin bijat e veta për gra bijve të Benjaminit. 2 Populli shkoi në Betel. Atje u ulën para Perëndisë deri në mbrëmje dhe qanë e vajtuan me dënesë. 3 Edhe thoshin: «Përse, o Zot, Perëndi i Izraelit, ndodhi kjo gjë në Izrael? Përse të shuhej sot një fis i Izraelit?». 4 Të nesërmen populli u ngrit herët dhe ndërtuan një altar, mbi të cilin kushtuan fli shkrumbimi e paqtimi. 5 Pastaj izraelitët thanë: «Cili nga fiset e Izraelit nuk erdhi në kuvendin që u bë në prani të Zotit?». Ata ishin përbetuar se do të vrisnin këdo që nuk do të vinte në kuvendin e Micpahut, që u mblodh në prani të Zotit. 6 Por tashmë izraelitët ndienin keqardhje për pasardhësit e Benjaminit, vëllezërit e tyre, prandaj edhe thanë: «Sot u këput një nga fiset e Izraelit. 7 Por çfarë do të bëjmë me ata që kanë mbetur gjallë? Jemi betuar para Zotit të mos ua japim për gra bijat tona».
8 Atëherë ata thanë: «Kush nga fiset e Izraelit nuk erdhi përpara Zotit në Micpah?». Morën vesh se në kuvend nuk kishte ardhur askush nga Jabeshi i Gileadit. 9 Kur numëruan popullin, panë se nuk kishte ardhur askush nga banorët e Jabeshit të Gileadit. 10 Atëherë kuvendi dërgoi atje dymbëdhjetë mijë luftëtarë trima dhe u urdhëroi: «Shkoni e kaloni në teh të shpatës të gjithë banorët e Jabeshit të Gileadit, përfshirë gratë dhe fëmijët. 11 Vritini të gjithë meshkujt dhe të gjitha femrat që kanë shkuar me meshkuj. Do të veproni sipas urdhrit që morët». 12 Mes banorëve të Jabeshit të Gileadit ata gjetën katërqind vajza, që nuk kishin shkuar me meshkuj, dhe i sollën në fushimin e Shilohut në tokën e Kanaanit.
13 Atëherë kuvendi dërgoi lajmëtarë te pasardhësit e Benjaminit, që ishin strukur te shkëmbi i Rimonit, për t'u shpallur paqen. 14 Pasardhësit e Benjaminit u kthyen dhe kuvendi u dha për gra vajzat që kishin mbetur gjallë nga Jabeshi i Gileadit, por nuk pati mjaft për të gjithë.
15 Popullit i erdhi shumë keq për pasardhësit e Benjaminit, sepse Zoti kishte hapur një të çarë mes fiseve të Izraelit. 16 Atëherë pleqësia e kuvendit tha: «Çfarë do të bëjmë për ata që mbetën pa gra, duke qenë se gratë e fisit të Benjaminit janë vrarë?». 17 E thanë: «Ata që kanë mbetur nga fisi i Benjaminit duhet të kenë trashëgimtarë, që të mos shuhet një fis i Izraelit. 18 Nuk mund t'u japim bijat tona për gra, sepse jemi betuar e kemi thënë: “Mallkuar qoftë ai që i jep vajzë për grua fisit të Benjaminit”. 19 Ja, çdo vit bëhet një festë për nder të Zotit në Shiloh, që ndodhet në veri të Betelit, në lindje të rrugës nga Beteli në Shekem dhe në jug të Lebonahut». 20 Pastaj u dhanë këtë urdhër pasardhësve të Benjaminit: «Shkoni e fshihuni nëpër vreshta. 21 Kur të shihni vajzat e Shilohut teksa shkojnë për të vallëzuar, dilni nga vreshtat dhe secili të rrëmbejë një nga vajzat e Shilohut për grua. Pastaj shkoni në vendin e Benjaminit. 22 Kur të vijnë etërit apo vëllezërit e tyre për t'u ankuar, do t'u themi të tregohen zemërgjerë, sepse në betejën e Jabeshit nuk gjetëm gra për të gjithë. Ata nuk do të jenë fajtorë për shkelje të betimit, sepse nuk ua dhanë vetë gratë». 23 E ashtu bënë pasardhësit e Benjaminit. Rrëmbyen aq vajza kërcimtare sa u duheshin dhe u kthyen në trashëgiminë e tyre. I ndërtuan sërish qytetet dhe banuan në to. 24 Atëherë edhe izraelitët u shpërndanë dhe secili shkoi te fisi, te familja dhe te trashëgimia e tij.
25 Në atë kohë nuk kishte ende mbret në Izrael dhe secili vepronte si t'i dukej e drejtë.
1 Καὶ ἀνὴρ Ισραηλ ὤμοσεν ἐν Μασσηφα λέγων Ἀνὴρ ἐξ ἡμῶν οὐ δώσει τὴν θυγατέρα αὐτοῦ τῷ Βενιαμιν εἰς γυναῖκα. 2 καὶ παρεγένοντο πᾶς ὁ λαὸς εἰς Μασσηφα καὶ Βαιθηλ καὶ ἐκάθισαν ἐκεῖ ἕως ἑσπέρας ἐνώπιον τοῦ θεοῦ καὶ ἐπῆραν τὴν φωνὴν αὐτῶν καὶ ἔκλαυσαν κλαυθμὸν μέγαν 3 καὶ εἶπαν Ἵνα τί, κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ, ἐγενήθη αὕτη ἐν τῷ Ισραηλ, τοῦ ἐπισκεπῆναι σήμερον ἐν τῷ Ισραηλ φυλὴν μίαν; 4 καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ἐπαύριον καὶ ὤρθρισεν ὁ λαὸς καὶ ᾠκοδόμησαν ἐκεῖ θυσιαστήριον καὶ ἀνήνεγκαν ὁλοκαυτώματα σωτηρίου. 5 καὶ εἶπαν οἱ υἱοὶ Ισραηλ Τίς ὁ μὴ ἀναβὰς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐκ πασῶν φυλῶν Ισραηλ πρὸς κύριον; ὅτι ὅρκος μέγας ἦν τῷ μὴ ἀναβάντι πρὸς κύριον εἰς Μασσηφα λέγοντες Θανάτῳ ἀποθανεῖται. 6 καὶ παρεκλήθησαν οἱ υἱοὶ Ισραηλ περὶ Βενιαμιν τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν καὶ εἶπαν Ἀφῄρηται σήμερον φυλὴ μία ἐξ Ισραηλ· 7 τί ποιήσωμεν αὐτοῖς τοῖς ὑπολειφθεῖσιν εἰς γυναῖκας; καὶ ἡμεῖς ὠμόσαμεν ἐν κυρίῳ τοῦ μὴ δοῦναι αὐτοῖς ἀπὸ τῶν θυγατέρων ἡμῶν εἰς γυναῖκας. 8 καὶ εἶπαν Τίς μία τῶν φυλῶν Ισραηλ, ἥτις οὐκ ἀνέβη πρὸς κύριον εἰς Μασσηφα; καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦλθεν ἀνὴρ εἰς τὴν παρεμβολὴν ἀπὸ Ιαβις Γαλααδ εἰς τὴν ἐκκλησίαν. 9 καὶ ἐπεσκέπη ὁ λαός, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἔστιν ἐκεῖ ἀνὴρ ἀπὸ τῶν κατοικούντων Ιαβις Γαλααδ. 10 καὶ ἀπέστειλαν ἐκεῖ ἡ συναγωγὴ δώδεκα χιλιάδας ἀνδρῶν ἀπὸ τῶν υἱῶν τῆς δυνάμεως καὶ ἐνετείλαντο αὐτοῖς λέγοντες Πορεύθητε καὶ πατάξατε πάντας τοὺς κατοικοῦντας Ιαβις Γαλααδ ἐν στόματι ῥομφαίας καὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὸν λαόν. 11 καὶ οὗτος ὁ λόγος, ὃν ποιήσετε· πᾶν ἀρσενικὸν καὶ πᾶσαν γυναῖκα γινώσκουσαν κοίτην ἄρσενος ἀναθεματιεῖτε. 12 καὶ εὗρον ἀπὸ τῶν κατοικούντων Ιαβις Γαλααδ τετρακοσίας νεάνιδας παρθένους, αἳ οὐκ ἔγνωσαν ἄνδρα εἰς κοίτην ἄρσενος, καὶ ἦγον αὐτὰς εἰς τὴν παρεμβολὴν εἰς Σηλω, ἥ ἐστιν ἐν γῇ Χανααν. 13 καὶ ἀπέστειλεν πᾶσα ἡ συναγωγὴ καὶ ἐλάλησαν πρὸς Βενιαμιν τὸν ἐν τῇ πέτρᾳ Ρεμμων καὶ ἐκάλεσαν αὐτοὺς εἰς εἰρήνην. 14 καὶ ἀπέστρεψεν Βενιαμιν πρὸς τοὺς υἱοὺς Ισραηλ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, καὶ ἔδωκαν αὐτοῖς τὰς γυναῖκας, αἵτινες ἦσαν ἐκ τῶν γυναικῶν Ιαβις Γαλααδ· καὶ ἤρεσεν αὐτοῖς οὕτως.
15 Καὶ ὁ λαὸς παρεκλήθη τῷ Βενιαμιν, ὅτι ἐποίησεν κύριος διακοπὴν ἐν ταῖς φυλαῖς Ισραηλ. 16 καὶ εἶπαν οἱ πρεσβύτεροι τῆς συναγωγῆς Τί ποιήσωμεν τοῖς ἐπιλοίποις εἰς γυναῖκας; ὅτι ἠφάνισται ἐκ τοῦ Βενιαμιν γυνή. 17 καὶ εἶπαν Κληρονομία διασεσῳσμένη τῷ Βενιαμιν, καὶ οὐ μὴ ἐξαλειφθῇ φυλὴ ἐξ Ισραηλ· 18 καὶ ἡμεῖς οὐ δυνησόμεθα δοῦναι αὐτοῖς γυναῖκας ἀπὸ τῶν θυγατέρων ἡμῶν, ὅτι ὠμόσαμεν οἱ υἱοὶ Ισραηλ λέγοντες Ἐπικατάρατος ὁ διδοὺς γυναῖκα τῷ Βενιαμιν. 19 καὶ εἶπαν Ἑορτὴ τῷ κυρίῳ ἐν Σηλω ἀφ᾽ ἡμερῶν εἰς ἡμέρας, ἥ ἐστιν ἀπὸ βορρᾶ τῆς Βαιθηλ κατ᾽ ἀνατολὰς ἡλίου ἐν τῇ ὁδῷ τῇ ἀναβαινούσῃ ἐκ Βαιθηλ εἰς Σικιμα καὶ ἀπὸ νότου τοῦ Λιβάνου τῆς Λεβωνα. 20 καὶ ἐνετείλαντο τοῖς υἱοῖς Βενιαμιν λέγοντες Διέλθατε καὶ ἐνεδρεύσατε ἐν τοῖς ἀμπελῶσιν· 21 καὶ ὄψεσθε καὶ ἰδοὺ ὡς ἂν ἐξέλθωσιν αἱ θυγατέρες τῶν κατοικούντων Σηλω ἐν Σηλω χορεῦσαι ἐν χοροῖς, καὶ ἐξελεύσεσθε ἀπὸ τῶν ἀμπελώνων καὶ ἁρπάσετε ἀνὴρ ἑαυτῷ γυναῖκα ἀπὸ τῶν θυγατέρων Σηλω καὶ ἀπελεύσεσθε εἰς γῆν Βενιαμιν. 22 καὶ ἔσται ὅταν ἔλθωσιν οἱ πατέρες αὐτῶν ἢ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν κρίνεσθαι πρὸς ὑμᾶς, καὶ ἐροῦμεν πρὸς αὐτούς Ἐλεήσατε αὐτούς, ὅτι οὐκ ἔλαβον ἀνὴρ γυναῖκα αὐτοῦ ἐν τῷ πολέμῳ· οὐ γὰρ ὑμεῖς δεδώκατε αὐτοῖς· κατὰ τὸν καιρὸν ἐπλημμελήσατε. 23 καὶ ἐποίησαν οὕτως οἱ υἱοὶ Βενιαμιν καὶ ἔλαβον γυναῖκας κατὰ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν ἀπὸ τῶν χορευουσῶν, ἃς διήρπασαν· καὶ ἀπῆλθον καὶ ἀπέστρεψαν ἐπὶ τὴν κληρονομίαν αὐτῶν καὶ ᾠκοδόμησαν ἑαυτοῖς πόλεις καὶ κατῴκησαν ἐν αὐταῖς. 24 καὶ περιεπάτησαν ἐκεῖθεν οἱ υἱοὶ Ισραηλ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνὴρ εἰς τὴν φυλὴν αὐτοῦ καὶ εἰς τὴν συγγένειαν αὐτοῦ, καὶ ἀπῆλθον ἐκεῖθεν, ἀνὴρ εἰς τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. — 25 ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις οὐκ ἦν βασιλεὺς ἐν Ισραηλ· ἀνὴρ ἕκαστος τὸ εὐθὲς ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ ἐποίει.