Le të vijnë të eturit
1 O ju të gjithë që keni etje,
ejani tek uji!
Kushdo që s'ka para le të afrohet!
Blini drithë e hani!
Ejani e blini verë e qumësht
pa para e pa pagesë!
2 Pse i shpenzoni paratë për çka s'është bukë?
Përse mundoheni për gjëra që s'ngopin?
Dëgjomëni, pra, me kujdes mua
e do të hani çka është e mirë
dhe shpirti juaj do të kënaqet
me gjëra të shijshme.
3 Mbani vesh dhe ejani tek unë!
Dëgjoni e shpirti juaj do të jetojë!
Do të lidh me ju një besëlidhje të amshuar,
mirësinë e patundshme që i premtova Davidit.
4 Ja, atë e bëra dëshmitar për popujt,
prijës e udhëheqës për kombet.
5 Kështu, do të thërrasësh një komb që s'e njihje,
kombe, që s'të njihnin, do të vrapojnë te ti,
për shkak të Zotit, Perëndisë tënd,
të shenjtit të Izraelit, që të madhëroi.
6 Kërkojeni Zotin ndërsa mund të gjendet,
thirrini atij për sa kohë është afër.
7 Le të lërë i ligu udhën e tij,
i paudhi synimet e tij,
le të kthehet te Zoti, që ta mëshirojë,
te Perëndia ynë, që fal me gjithë zemër.
8 Se mendimet e mia nuk janë si tuajat,
as udhët e mia si udhët tuaja,
kumton Zoti.
9 Sa larg është qielli nga toka,
aq larg janë udhët e mia nga udhët tuaja,
mendimet e mia nga mendimet tuaja.
10 Sikurse shiu dhe dëbora zbresin prej qiellit
e më atje nuk kthehen,
por e ujitin dhe e zbrujnë tokën,
e bëjnë të jetë pjellore,
që t'i japë bujkut farën për të mbjellë
e bukën për të ngrënë,
11 ashtu edhe fjala ime, që del prej gojës sime,
s'do të kthehet pas tek unë e zbrazët,
pa ia dalë mbanë gjithçkaje që unë dua
e pa bërë atë për çka e dërgova.
12 Ju do të niseni me gëzim prej andej
e në paqe do të përcilleni.
Para jush malet e kodrat
do të shpërthejnë në britma gëzimi,
të gjitha pemët e fushave
do të trokasin duart.
13 Në vend të ferrave do të rritet qiparisi,
në vend të hithrave do të rritet mërsina.
Kjo do të jetë nder për Zotin,
shenjë e amshuar, që s'do të zhbihet.
1 Οἱ διψῶντες, πορεύεσθε ἐφ᾽ ὕδωρ, καὶ ὅσοι μὴ ἔχετε ἀργύριον, βαδίσαντες ἀγοράσατε καὶ πίετε ἄνευ ἀργυρίου καὶ τιμῆς οἴνου καὶ στέαρ. 2 ἵνα τί τιμᾶσθε ἀργυρίου, καὶ τὸν μόχθον ὑμῶν οὐκ εἰς πλησμονήν; ἀκούσατέ μου καὶ φάγεσθε ἀγαθά, καὶ ἐντρυφήσει ἐν ἀγαθοῖς ἡ ψυχὴ ὑμῶν. 3 προσέχετε τοῖς ὠτίοις ὑμῶν καὶ ἐπακολουθήσατε ταῖς ὁδοῖς μου· ἐπακούσατέ μου, καὶ ζήσεται ἐν ἀγαθοῖς ἡ ψυχὴ ὑμῶν· καὶ διαθήσομαι ὑμῖν διαθήκην αἰώνιον, τὰ ὅσια Δαυιδ τὰ πιστά. 4 ἰδοὺ μαρτύριον ἐν ἔθνεσιν δέδωκα αὐτόν, ἄρχοντα καὶ προστάσσοντα ἔθνεσιν. 5 ἔθνη, ἃ οὐκ ᾔδεισάν σε, ἐπικαλέσονταί σε, καὶ λαοί, οἳ οὐκ ἐπίστανταί σε, ἐπὶ σὲ καταφεύξονται ἕνεκεν τοῦ θεοῦ σου τοῦ ἁγίου Ισραηλ, ὅτι ἐδόξασέν σε.
6 Ζητήσατε τὸν θεὸν καὶ ἐν τῷ εὑρίσκειν αὐτὸν ἐπικαλέσασθε· ἡνίκα δ᾽ ἂν ἐγγίζῃ ὑμῖν, 7 ἀπολιπέτω ὁ ἀσεβὴς τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ ἀνὴρ ἄνομος τὰς βουλὰς αὐτοῦ καὶ ἐπιστραφήτω ἐπὶ κύριον, καὶ ἐλεηθήσεται, ὅτι ἐπὶ πολὺ ἀφήσει τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν. 8 οὐ γάρ εἰσιν αἱ βουλαί μου ὥσπερ αἱ βουλαὶ ὑμῶν οὐδὲ ὥσπερ αἱ ὁδοὶ ὑμῶν αἱ ὁδοί μου, λέγει κύριος· 9 ἀλλ᾽ ὡς ἀπέχει ὁ οὐρανὸς ἀπὸ τῆς γῆς, οὕτως ἀπέχει ἡ ὁδός μου ἀπὸ τῶν ὁδῶν ὑμῶν καὶ τὰ διανοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆς διανοίας μου. 10 ὡς γὰρ ἐὰν καταβῇ ὑετὸς ἢ χιὼν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ οὐ μὴ ἀποστραφῇ, ἕως ἂν μεθύσῃ τὴν γῆν, καὶ ἐκτέκῃ καὶ ἐκβλαστήσῃ καὶ δῷ σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν, 11 οὕτως ἔσται τὸ ῥῆμά μου, ὃ ἐὰν ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ στόματός μου, οὐ μὴ ἀποστραφῇ, ἕως ἂν συντελεσθῇ ὅσα ἠθέλησα καὶ εὐοδώσω τὰς ὁδούς σου καὶ τὰ ἐντάλματά μου. 12 ἐν γὰρ εὐφροσύνῃ ἐξελεύσεσθε καὶ ἐν χαρᾷ διδαχθήσεσθε· τὰ γὰρ ὄρη καὶ οἱ βουνοὶ ἐξαλοῦνται προσδεχόμενοι ὑμᾶς ἐν χαρᾷ, καὶ πάντα τὰ ξύλα τοῦ ἀγροῦ ἐπικροτήσει τοῖς κλάδοις, 13 καὶ ἀντὶ τῆς στοιβῆς ἀναβήσεται κυπάρισσος, ἀντὶ δὲ τῆς κονύζης ἀναβήσεται μυρσίνη· καὶ ἔσται κύριος εἰς ὄνομα καὶ εἰς σημεῖον αἰώνιον καὶ οὐκ ἐκλείψει.