Rënia e Babilonisë
1 Profeci kundër shkretëtirës së detit:
ashtu si furtunat fshikullojnë Negevin,
ashtu do të vijë nga shkretëtira,
nga ai vend i tmerrshëm.
2 Një vegim i tmerrshëm m'u dëftua:
një tradhtar po tradhton,
një shkatërrimtar po shkatërron.
Vërsulu, o Elam! Rrethoje, o Madai!
Po i jap fund çdo rënkimi në të!
3 Prandaj po më dridhen ijët,
më kanë zënë dhimbjet si të lindjes,
dridhem i tëri nga ç'dëgjoj,
tmerrohen nga ç'më shohin sytë.
4 Më lëshoi zemra,
më pushtuan drithërimat,
muzgu, që fort e dëshiroja,
më është bërë tmerr.
5 Bëhet gati tryeza, shtrohet qilimi ,
hahet e pihet.
Ngrihuni, o prijës,
lyejeni shqytin!
6 Se kështu më tha Zoti:
«Shko e vër një vrojtues,
që të lajmërojë çka sheh.
7 Po të shohë qerre lufte,
kalorës dyshe-dyshe,
kalorës hipur mbi gomarë,
kalorës hipur mbi deve,
le t'i hapë sytë mirë,
le të vrojtojë me shumë kujdes».
8 E ja, vrojtuesi bërtiti:
«O Zot, tërë ditën kam vrojtuar pa lëvizur,
tërë natën kam qëndruar në vendrojë.
9 Por ja, po vijnë qerre lufte,
kalorës dyshe-dyshe.
Ra, ra Babilonia», do të thotë,
«Gjithë idhujt e hyjnive të saj
janë bërë copë e çikë përtokë».
10 O shirja ime! O biri i lëmit tim!
Çka dëgjova prej Zotit të ushtrive,
Perëndisë së Izraelit,
atë ju dëfteva.
Kundër Dumahut
11 Profeci për Dumahun:
nga Seiri po më thërret dikush:
«Roje, edhe sa natë ka mbetur?
Roje, edhe sa natë ka mbetur?».
12 «Po vjen mëngjesi», thotë roja,
«Por po vjen edhe nata.
Nëse doni të pyesni, pyesni,
por kthehuni edhe një herë!».
Kundër arabëve
13 Profeci për Arabinë:
nëpër kaçubat e Arabisë do ta kaloni natën,
o varganet e dedanëve!
14 Dilini përpara të eturit,
sillini ujë, o banorë të tokës së Temait!
Dilini përpara me bukë të arratisurit!
15 Se kanë marrë arratinë prej shpatës,
prej shpatës së zhveshur,
prej harkut të ndehur,
prej furisë së betejës.
16 Se kështu më tha Zoti: «Pas një viti, vit i një punëtori me mëditje, tërë madhështia e Kedarit do të marrë fund. 17 I vogël do të jetë numri i harkëtarëve të mbetur, i luftëtarëve të Kedarit, sepse ka folur Zoti, Perëndia i Izraelit».
1 Τὸ ὅραμα τῆς ἐρήμου
Ὡς καταιγὶς δι᾽ ἐρήμου διέλθοι ἐξ ἐρήμου ἐρχομένη ἐκ γῆς, φοβερὸν 2 τὸ ὅραμα καὶ σκληρὸν ἀνηγγέλη μοι. ὁ ἀθετῶν ἀθετεῖ, ὁ ἀνομῶν ἀνομεῖ. ἐπ᾽ ἐμοὶ οἱ Αιλαμῖται, καὶ οἱ πρέσβεις τῶν Περσῶν ἐπ᾽ ἐμὲ ἔρχονται. νῦν στενάξω καὶ παρακαλέσω ἐμαυτόν. 3 διὰ τοῦτο ἐνεπλήσθη ἡ ὀσφύς μου ἐκλύσεως, καὶ ὠδῖνες ἔλαβόν με ὡς τὴν τίκτουσαν· ἠδίκησα τὸ μὴ ἀκοῦσαι, ἐσπούδασα τὸ μὴ βλέπειν. 4 ἡ καρδία μου πλανᾶται, καὶ ἡ ἀνομία με βαπτίζει, ἡ ψυχή μου ἐφέστηκεν εἰς φόβον. 5 ἑτοίμασον τὴν τράπεζαν· πίετε, φάγετε· ἀναστάντες, οἱ ἄρχοντες, ἑτοιμάσατε θυρεούς. 6 ὅτι οὕτως εἶπεν κύριος πρός με Βαδίσας σεαυτῷ στῆσον σκοπὸν καὶ ὃ ἂν ἴδῃς ἀνάγγειλον· 7 καὶ εἶδον ἀναβάτας ἱππεῖς δύο, ἀναβάτην ὄνου καὶ ἀναβάτην καμήλου. ἀκρόασαι ἀκρόασιν πολλὴν 8 καὶ κάλεσον Ουριαν εἰς τὴν σκοπιὰν κυρίου. καὶ εἶπεν Ἔστην διὰ παντὸς ἡμέρας καὶ ἐπὶ τῆς παρεμβολῆς ἔστην ὅλην τὴν νύκτα, 9 καὶ ἰδοὺ αὐτὸς ἔρχεται ἀναβάτης συνωρίδος. καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν Πέπτωκεν Βαβυλών, καὶ πάντα τὰ ἀγάλματα αὐτῆς καὶ τὰ χειροποίητα αὐτῆς συνετρίβησαν εἰς τὴν γῆν. 10 ἀκούσατε, οἱ καταλελειμμένοι καὶ οἱ ὀδυνώμενοι, ἀκούσατε ἃ ἤκουσα παρὰ κυρίου σαβαωθ· ὁ θεὸς τοῦ Ισραηλ ἀνήγγειλεν ἡμῖν.
11 Τὸ ὅραμα τῆς Ιδουμαίας
Πρὸς ἐμὲ καλεῖ παρὰ τοῦ Σηιρ Φυλάσσετε ἔπαλξεις. 12 φυλάσσω τὸ πρωὶ καὶ τὴν νύκτα· ἐὰν ζητῇς, ζήτει καὶ παρ᾽ ἐμοὶ οἴκει· 13 ἐν τῷ δρυμῷ ἑσπέρας κοιμηθήσῃ ἐν τῇ ὁδῷ Δαιδαν. 14 εἰς συνάντησιν διψῶντι ὕδωρ φέρετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐν χώρᾳ Θαιμαν, ἄρτοις συναντᾶτε τοῖς φεύγουσιν 15 διὰ τὸ πλῆθος τῶν φευγόντων καὶ διὰ τὸ πλῆθος τῶν πλανωμένων καὶ διὰ τὸ πλῆθος τῆς μαχαίρας καὶ διὰ τὸ πλῆθος τῶν τοξευμάτων τῶν διατεταμένων καὶ διὰ τὸ πλῆθος τῶν πεπτωκότων ἐν τῷ πολέμῳ. 16 ὅτι οὕτως εἶπέν μοι κύριος Ἔτι ἐνιαυτὸς ὡς ἐνιαυτὸς μισθωτοῦ, ἐκλείψει ἡ δόξα τῶν υἱῶν Κηδαρ, 17 καὶ τὸ κατάλοιπον τῶν τοξευμάτων τῶν ἰσχυρῶν υἱῶν Κηδαρ ἔσται ὀλίγον, διότι κύριος ἐλάλησεν ὁ θεὸς Ισραηλ.