1 «Sa herë Izraelin e shëroj,
shfaqen fajet e Efraimit
e paudhësitë e Samarisë.
Ata mashtrojnë,
vjedhësit hyjnë brenda,
kusarët sulen rrugëve.
2 Por, nuk u bie ndër mend,
se gjithë paudhësitë e tyre unë i kujtoj.
Ja, veprat e veta i rrethojnë,
para fytyrës sime ato qëndrojnë.
3 Me prapësitë e tyre e gëzojnë mbretin,
me rrena, princat e tyre.
4 Të gjithë janë kurorëshkelës,
janë porsi një furrë e nxehur fort,
zjarrin e të cilës bukëpjekësi nuk e shpurrit
derisa t'i vijë brumi që zë.
5 Në ditën e kurorëzimit
sëmuren princat të tërbuar me verë
e mbreti bashkë me tallësit tregon me gisht.
6 Zemrat e tyre mashtruese flakërojnë porsi furra,
gjatë natës bukëpjekësi i tyre fle,
por flakët e zjarrit ndizen që herët në mëngjes.
7 Të gjithë janë ndezur porsi furra
e gjyqtarët e tyre i përpijnë.
Tërë mbretërit e tyre bien,
por askush prej tyre nuk më thërret për ndihmë.
8 Efraimi përzihet me popujt e tjerë,
ai është si kulaçi gjysmë i pjekur.
9 Të huajt ia përpinë fuqinë,
por ai nuk e kupton.
Thinjat i kanë dalë në kokë,
por ai nuk e kupton.
10 Krenaria e Izraelit dëshmon kundër tij,
por nuk kthehet te Zoti, Perëndia i vet,
e prapë nuk e kërkon Perëndinë.
11 Efraimi u bë si pëllumbi,
mendjelehtë e dritëshkurtër,
thërret Egjiptin e shkon në Asiri.
12 Rrjetën do t'u hedh kur të nisen,
do t'i rrëzoj poshtë porsi shpendët e qiellit,
do t'i ndëshkoj sa herë kuvendojnë.
13 Mjerë ata, se ikën prej meje,
rrënimi i pret, se kundër meje u ngritën.
Unë do t'i shpëtoja,
por rrena flasin për mua.
14 Nuk më thërrasin me gjithë zemër,
se kur vajtojnë në shtrojat e tyre
e përgjaken për drithin e verën,
kundër meje ata ngrihen.
15 Unë i mësova, krahun ua forcova,
por kundër meje ata ligësi shestojnë.
16 Kthehen, por jo ku duhet,
u bënë si harku i thyer.
Krerët do të bien nga shpata,
prej gjuhës së tyre të pacipë.
Për këtë do të përqeshen në tokën e Egjiptit».
1 ἐν τῷ ἰάσασθαί με τὸν Ισραηλ. καὶ ἀποκαλυφθήσεται ἡ ἀδικία Εφραιμ καὶ ἡ κακία Σαμαρείας, ὅτι ἠργάσαντο ψευδῆ· καὶ κλέπτης πρὸς αὐτὸν εἰσελεύσεται, ἐκδιδύσκων λῃστὴς ἐν τῇ ὁδῷ αὐτοῦ, 2 ὅπως συνᾴδωσιν ὡς συνᾴδοντες τῇ καρδίᾳ αὐτῶν. πάσας τὰς κακίας αὐτῶν ἐμνήσθην· νῦν ἐκύκλωσεν αὐτοὺς τὰ διαβούλια αὐτῶν, ἀπέναντι τοῦ προσώπου μου ἐγένοντο. 3 ἐν ταῖς κακίαις αὐτῶν εὔφραναν βασιλεῖς καὶ ἐν τοῖς ψεύδεσιν αὐτῶν ἄρχοντας· 4 πάντες μοιχεύοντες, ὡς κλίβανος καιόμενος εἰς πέψιν κατακαύματος ἀπὸ τῆς φλογός, ἀπὸ φυράσεως στέατος ἕως τοῦ ζυμωθῆναι αὐτό. 5 αἱ ἡμέραι τῶν βασιλέων ὑμῶν, ἤρξαντο οἱ ἄρχοντες θυμοῦσθαι ἐξ οἴνου, ἐξέτεινεν τὴν χεῖρα αὐτοῦ μετὰ λοιμῶν· 6 διότι ἀνεκαύθησαν ὡς κλίβανος αἱ καρδίαι αὐτῶν ἐν τῷ καταράσσειν αὐτούς, ὅλην τὴν νύκτα ὕπνου Εφραιμ ἐνεπλήσθη, πρωὶ ἐγενήθη ἀνεκαύθη ὡς πυρὸς φέγγος. 7 πάντες ἐθερμάνθησαν ὡς κλίβανος καὶ κατέφαγον τοὺς κριτὰς αὐτῶν· πάντες οἱ βασιλεῖς αὐτῶν ἔπεσαν, οὐκ ἦν ὁ ἐπικαλούμενος ἐν αὐτοῖς πρός με.
8 Εφραιμ ἐν τοῖς λαοῖς αὐτοῦ συνανεμείγνυτο, Εφραιμ ἐγένετο ἐγκρυφίας οὐ μεταστρεφόμενος. 9 κατέφαγον ἀλλότριοι τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ, αὐτὸς δὲ οὐκ ἐπέγνω· καὶ πολιαὶ ἐξήνθησαν αὐτῷ, καὶ αὐτὸς οὐκ ἔγνω. 10 καὶ ταπεινωθήσεται ἡ ὕβρις Ισραηλ εἰς πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐπέστρεψαν πρὸς κύριον τὸν θεὸν αὐτῶν καὶ οὐκ ἐξεζήτησαν αὐτὸν ἐν πᾶσι τούτοις. 11 καὶ ἦν Εφραιμ ὡς περιστερὰ ἄνους οὐκ ἔχουσα καρδίαν· Αἴγυπτον ἐπεκαλεῖτο καὶ εἰς Ἀσσυρίους ἐπορεύθησαν. 12 καθὼς ἂν πορεύωνται, ἐπιβαλῶ ἐπ᾽ αὐτοὺς τὸ δίκτυόν μου· καθὼς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατάξω αὐτούς, παιδεύσω αὐτοὺς ἐν τῇ ἀκοῇ τῆς θλίψεως αὐτῶν. 13 οὐαὶ αὐτοῖς, ὅτι ἀπεπήδησαν ἀπ᾽ ἐμοῦ· δείλαιοί εἰσιν, ὅτι ἠσέβησαν εἰς ἐμέ· ἐγὼ δὲ ἐλυτρωσάμην αὐτούς, αὐτοὶ δὲ κατελάλησαν κατ᾽ ἐμοῦ ψεύδη. 14 καὶ οὐκ ἐβόησαν πρός με αἱ καρδίαι αὐτῶν, ἀλλ᾽ ἢ ὠλόλυζον ἐν ταῖς κοίταις αὐτῶν· ἐπὶ σίτῳ καὶ οἴνῳ κατετέμνοντο. ἐπαιδεύθησαν ἐν ἐμοί, 15 κἀγὼ κατίσχυσα τοὺς βραχίονας αὐτῶν, καὶ εἰς ἐμὲ ἐλογίσαντο πονηρά. 16 ἀπεστράφησαν εἰς οὐθέν, ἐγένοντο ὡς τόξον ἐντεταμένον· πεσοῦνται ἐν ῥομφαίᾳ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν δι᾽ ἀπαιδευσίαν γλώσσης αὐτῶν· οὗτος ὁ φαυλισμὸς αὐτῶν ἐν γῇ Αἰγύπτῳ.