Jerusalemi dhe Samaria
1 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 2 «Bir i njeriut, na ishin dy gra, bija të së njëjtës nënë. 3 Ato ishin lavire në Egjipt. Që në rini kurvëruan atje. Atje ua fërkuan gjinjtë e ua shtrydhën thithkat e vashërisë. 4 E madhja quhej Ohola dhe motra e saj e vogël quhej Oholiba. I pata të miat dhe lindën bij e bija. Emrat e tyre janë: Samaria për Oholanë dhe Jerusalemi për Oholibanë. 5 Oholaja kurvëroi kur e pata unë dhe u dha me epsh pas dashnorëve në Asiri. Ata ishin luftëtarë 6 të veshur me purpur, qeveritarë e zyrtarë, të gjithë të rinj joshës, kalorës kaluar mbi kuaj. 7 Ajo u dha tek ata, te të gjithë bijtë e zgjedhur të Asirisë, dhe u përlye me të gjithë idhujt që i ngjallën epsh. 8 Nuk hoqi dorë nga kurvëria, që kishte nisur në Egjipt, se e kishin shtrirë që në rini, ia kishin shtrydhur thithkat e vashërisë dhe kishin zbrazur mbi të kurvërinë e tyre. 9 Prandaj e lashë në dorë të dashnorëve të vet, në dorë të asirianëve, pas të cilëve u harbua. 10 Ata e zhveshën lakuriq, ia morën bijtë e bijat dhe ia vranë me shpatë. Kështu e ndëshkuan dhe ajo u bë shembull për gratë.
11 Motra e vet, Oholibaja, e pa dhe u shthur me epsh më të madh. Kurvëroi më shumë se ç'kishte kurvëruar e motra. 12 U dha me epsh pas asirianëve, qeveritarëve, zyrtarëve, ushtarëve të veshur e të ngjeshur, kalorësve kaluar mbi kuaj, të gjithë të rinj joshës. 13 E pashë se ishte përlyer dhe të dyja silleshin njësoj. 14 Ajo i shumëzoi kurvëritë. Shikoi burrat e gdhendur në mur, shëmbëllimet e kaldenjve, vizatuar me të kuqe, 15 me brez në ijë, me kësula të gjera në kokë, të cilët dukeshin të gjithë si luftëtarë, të ngjashëm me babilonasit, me prejardhje nga dheu i Kaldesë. 16 Kur i pa me sy, e zuri epshi për ta dhe u dërgoi lajmëtarë në Kalde. 17 Kaldenjtë u futën tek ajo në shtratin e dashurisë, e ndotën me kurvërinë e tyre dhe ajo u ndot me ta gjersa iu neverit. 18 Pasi e shfaqi kurvërinë e vet dhe e zbuloi lakuriqësinë, edhe unë u neverita prej saj, siç isha neveritur prej së motrës. 19 Por ajo i shumëzoi kurvëritë, në kujtim të ditëve të rinisë së saj, kur kurvëronte në dheun e Egjiptit. 20 E zuri epshi për dashnorët që e kishin si të gomarëve e derdheshin si hamshorët.
21 Ti e dëshirove shthurjen e rinisë sate, kur në Egjipt të preknin thithkat, gjinjtë e tu vashëror. 22 Prandaj, Oholiba, kështu thotë Zoti im, Zoti: ja, po i ngre kundër teje dashnorët e tu, të cilët t'u neveritën. Do t'i sjell kundër teje prej gjithandej: 23 babilonasit dhe të gjithë kaldenjtë, Pekodin, Shoanë, Koanë dhe të gjithë asirianët me ta. Ata janë të rinj tërheqës, qeveritarë, zyrtarë, të gjithë luftëtarë e të gjithë kalorës në zë. 24 Do të vijnë kundër teje nga veriu me karroca, me koçi e me turma popujsh. Do të rreshtohen kundër teje nga çdo anë me shqyt, me parzmore e me përkrenare. Atyre ua kam lënë gjykimin dhe do të të gjykojnë sipas gjykimit të tyre. 25 Do ta hedh kundër teje smirën time dhe ata do të sillen egërsisht me ty. Do të të presin hundën dhe veshët, ndërsa të mbijetuarit do të bien prej shpatës. Do t'i shpërngulin bijtë e bijat e tu dhe ata që do të mbesin do t'i përpijë zjarri. 26 Do të t'i zhveshin petkat e do të t'i heqin stolitë. 27 Do t'i jap fund shthurjes sate e kurvërisë sate në Egjipt. Nuk do ta ngresh më shikimin drejt tyre e nuk do të të bjerë më ndër mend Egjipti. 28 Se kështu thotë Zoti im, Zoti: ja, po të lë në dorë të atyre që të urrejnë, në dorë të atyre që ta neveritin shpirtin. 29 Do të veprojnë me urrejtje ndaj teje e do të ta rrëmbejnë tërë fitimin. Do të të lënë lakuriq e zbuluar, do të dalë në pah lakuriqësia e kurvërisë sate, shthurja e lavirësisë sate. 30 Kështu do të veprojnë me ty, sepse më tradhtove me kombet, se u ndote me idhujt e tyre. 31 Ti shkove udhës së motrës sate, prandaj do të ta dorëzoj ty kupën e saj. 32 Kështu thotë Zoti im, Zoti:
33 do të ngopesh me dehje e me pikëllim.
Kupë tmerri e shkretimi
ishte kupa e motrës sate, Samarisë.
34 Ti do ta pish e do ta shterësh,
do t'ia bluash grimcat,
do t'ia çjerrësh gjinjtë,
sepse unë fola,
kumton Zoti im, Zoti.
35 Prandaj kështu thotë Zoti im, Zoti: meqë më harrove mua e më hodhe pas shpine, do të marrësh përsipër shthurjen dhe kurvërinë tënde».
36 Zoti më tha: «Bir i njeriut, a do ta gjykosh ti Oholanë dhe Oholibanë? A do t'ua tregosh pështirësinë e tyre? 37 Ato bënë kurorëshkelje dhe duart i kanë me gjak. Bënë kurorëshkelje me idhujt e tyre dhe u flijuan për ushqim bijtë e vet që m'i kishin lindur mua. 38 Më bënë edhe këtë: e ndotën shenjtëroren time atë ditë dhe i përdhosën të shtunat e mia. 39 Pasi i therën bijtë e vet për idhujt, erdhën në shenjtëroren time po atë ditë, për ta përdhosur. Ja, kështu vepruan në mes të shtëpisë sime. 40 Për më tepër, thirrën të vinin nga larg edhe disa burra, të cilëve u dërguan një lajmëtar, dhe, ja, ata erdhën. Për ata u lave, leve sytë e vure stoli. 41 U ule në një shtrojë madhështore, para një tryeze të shtruar, mbi të cilën vure temjanin e vajin tim. 42 Tek ajo dëgjohej zëri i një turme të qetë. Këtyre burrave iu bashkuan shumë njerëz, pijanecë sabaitë nga shkretëtira, që kishin vënë rrathë në duar e kurora të hijshme në kokë.
43 Atëherë, për atë që ishte lodhur me kurvëri, thashë: me kurvërinë e saj do të kurvërojnë ata dhe ajo vetë. 44 Hynë tek ajo siç hyhet te gruaja lavire. Ashtu hynë te Oholaja e te Oholibaja, gra të përdala. 45 Por burrat e drejtë do t'i gjykojnë ato me gjykimin e kurorëshkelseve dhe me gjykimin e gjakderdhëseve, se ato e shkelën kurorën dhe duart i kanë me gjak».
46 Se kështu thotë Zoti im, Zoti: «Lësho turmën kundër tyre, për t'i tmerruar e për t'i plaçkitur. 47 Le t'i vrasin me gurë e t'i therin me shpata. Le t'ua vrasin bijtë e bijat dhe t'ua djegin shtëpitë me zjarr. 48 Do ta fshij nga dheu shthurjen, që ta marrin vesh të gjitha gratë e të mos veprojnë sipas shthurjes suaj. 49 Do ta hedhin kundër jush shthurjen tuaj e ju do të mbartni mëkatin e idhujtarisë suaj. Kështu do ta merrni vesh se unë jam Zoti, Zoti vetë».
1 Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων 2 Υἱὲ ἀνθρώπου, δύο γυναῖκες ἦσαν θυγατέρες μητρὸς μιᾶς 3 καὶ ἐξεπόρνευσαν ἐν Αἰγύπτῳ ἐν τῇ νεότητι αὐτῶν· ἐκεῖ ἔπεσον οἱ μαστοὶ αὐτῶν, ἐκεῖ διεπαρθενεύθησαν. 4 καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἦν Οολα ἡ πρεσβυτέρα καὶ Οολιβα ἡ ἀδελφὴ αὐτῆς. καὶ ἐγένοντό μοι καὶ ἔτεκον υἱοὺς καὶ θυγατέρας. καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν· Σαμάρεια ἡ Οολα, καὶ Ιερουσαλημ ἡ Οολιβα. 5 καὶ ἐξεπόρνευσεν ἡ Οολα ἀπ᾽ ἐμοῦ καὶ ἐπέθετο ἐπὶ τοὺς ἐραστὰς αὐτῆς, ἐπὶ τοὺς Ἀσσυρίους τοὺς ἐγγίζοντας αὐτῇ 6 ἐνδεδυκότας ὑακίνθινα, ἡγουμένους καὶ στρατηγούς· νεανίσκοι ἐπίλεκτοι πάντες, ἱππεῖς ἱππαζόμενοι ἐφ᾽ ἵππων. 7 καὶ ἔδωκεν τὴν πορνείαν αὐτῆς ἐπ᾽ αὐτούς· ἐπίλεκτοι υἱοὶ Ἀσσυρίων πάντες, καὶ ἐπὶ πάντας, οὓς ἐπέθετο, ἐν πᾶσι τοῖς ἐνθυμήμασιν αὐτῆς ἐμιαίνετο. 8 καὶ τὴν πορνείαν αὐτῆς ἐξ Αἰγύπτου οὐκ ἐγκατέλιπεν, ὅτι μετ᾽ αὐτῆς ἐκοιμῶντο ἐν νεότητι αὐτῆς, καὶ αὐτοὶ διεπαρθένευσαν αὐτὴν καὶ ἐξέχεαν τὴν πορνείαν αὐτῶν ἐπ᾽ αὐτήν. 9 διὰ τοῦτο παρέδωκα αὐτὴν εἰς χεῖρας τῶν ἐραστῶν αὐτῆς, εἰς χεῖρας υἱῶν Ἀσσυρίων, ἐφ᾽ οὓς ἐπετίθετο. 10 αὐτοὶ ἀπεκάλυψαν τὴν αἰσχύνην αὐτῆς, υἱοὺς καὶ θυγατέρας αὐτῆς ἔλαβον καὶ αὐτὴν ἐν ῥομφαίᾳ ἀπέκτειναν· καὶ ἐγένετο λάλημα εἰς γυναῖκας, καὶ ἐποίησαν ἐκδικήσεις ἐν αὐτῇ εἰς τὰς θυγατέρας. — 11 καὶ εἶδεν ἡ ἀδελφὴ αὐτῆς Οολιβα καὶ διέφθειρε τὴν ἐπίθεσιν αὐτῆς ὑπὲρ αὐτὴν καὶ τὴν πορνείαν αὐτῆς ὑπὲρ τὴν πορνείαν τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. 12 ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν Ἀσσυρίων ἐπέθετο, ἡγουμένους καὶ στρατηγοὺς τοὺς ἐγγὺς αὐτῆς ἐνδεδυκότας εὐπάρυφα, ἱππεῖς ἱππαζομένους ἐφ᾽ ἵππων· νεανίσκοι ἐπίλεκτοι πάντες. 13 καὶ εἶδον ὅτι μεμίανται· ὁδὸς μία τῶν δύο. 14 καὶ προσέθετο πρὸς τὴν πορνείαν αὐτῆς καὶ εἶδεν ἄνδρας ἐζωγραφημένους ἐπὶ τοῦ τοίχου, εἰκόνας Χαλδαίων, ἐζωγραφημένους ἐν γραφίδι 15 ἐζωσμένους ποικίλματα ἐπὶ τὰς ὀσφύας αὐτῶν, καὶ τιάραι βαπταὶ ἐπὶ τῶν κεφαλῶν αὐτῶν, ὄψις τρισσὴ πάντων, ὁμοίωμα υἱῶν Χαλδαίων γῆς πατρίδος αὐτῶν, 16 καὶ ἐπέθετο ἐπ᾽ αὐτοὺς τῇ ὁράσει ὀφθαλμῶν αὐτῆς καὶ ἐξαπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς αὐτοὺς εἰς γῆν Χαλδαίων. 17 καὶ ἤλθοσαν πρὸς αὐτὴν υἱοὶ Βαβυλῶνος εἰς κοίτην καταλυόντων καὶ ἐμίαινον αὐτὴν ἐν τῇ πορνείᾳ αὐτῆς, καὶ ἐμιάνθη ἐν αὐτοῖς· καὶ ἀπέστη ἡ ψυχὴ αὐτῆς ἀπ᾽ αὐτῶν. 18 καὶ ἀπεκάλυψεν τὴν πορνείαν αὐτῆς καὶ ἀπεκάλυψεν τὴν αἰσχύνην αὐτῆς, καὶ ἀπέστη ἡ ψυχή μου ἀπ᾽ αὐτῆς, ὃν τρόπον ἀπέστη ἡ ψυχή μου ἀπὸ τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. 19 καὶ ἐπλήθυνας τὴν πορνείαν σου τοῦ ἀναμνῆσαι ἡμέρας νεότητός σου, ἐν αἷς ἐπόρνευσας ἐν Αἰγύπτῳ, 20 καὶ ἐπέθου ἐπὶ τοὺς Χαλδαίους, ὧν ἦσαν ὡς ὄνων αἱ σάρκες αὐτῶν καὶ αἰδοῖα ἵππων τὰ αἰδοῖα αὐτῶν. 21 καὶ ἐπεσκέψω τὴν ἀνομίαν νεότητός σου, ἃ ἐποίεις ἐν Αἰγύπτῳ ἐν τῷ καταλύματί σου, οὗ οἱ μαστοὶ νεότητός σου. — 22 διὰ τοῦτο, Οολιβα, τάδε λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἐξεγείρω τοὺς ἐραστάς σου ἐπὶ σέ, ἀφ᾽ ὧν ἀπέστη ἡ ψυχή σου ἀπ᾽ αὐτῶν, καὶ ἐπάξω αὐτοὺς ἐπὶ σὲ κυκλόθεν, 23 υἱοὺς Βαβυλῶνος καὶ πάντας τοὺς Χαλδαίους, Φακουδ καὶ Σουε καὶ Κουε καὶ πάντας υἱοὺς Ἀσσυρίων μετ᾽ αὐτῶν, νεανίσκους ἐπιλέκτους, ἡγεμόνας καὶ στρατηγοὺς πάντας, τρισσοὺς καὶ ὀνομαστοὺς ἱππεύοντας ἐφ᾽ ἵππων· 24 καὶ πάντες ἥξουσιν ἐπὶ σὲ ἀπὸ βορρᾶ, ἅρματα καὶ τροχοὶ μετ᾽ ὄχλου λαῶν, θυρεοὶ καὶ πέλται, καὶ βαλοῦσιν φυλακὴν ἐπὶ σὲ κύκλῳ· καὶ δώσω πρὸ προσώπου αὐτῶν κρίμα, καὶ ἐκδικήσουσίν σε ἐν τοῖς κρίμασιν αὐτῶν. 25 καὶ δώσω τὸν ζῆλόν μου ἐν σοί, καὶ ποιήσουσιν μετὰ σοῦ ἐν ὀργῇ θυμοῦ· μυκτῆρά σου καὶ ὦτά σου ἀφελοῦσιν καὶ τοὺς καταλοίπους σου ἐν ῥομφαίᾳ καταβαλοῦσιν. αὐτοὶ υἱούς σου καὶ θυγατέρας σου λήμψονται, καὶ τοὺς καταλοίπους σου πῦρ καταφάγεται. 26 καὶ ἐκδύσουσίν σε τὸν ἱματισμόν σου καὶ λήμψονται τὰ σκεύη τῆς καυχήσεώς σου. 27 καὶ ἀποστρέψω τὰς ἀσεβείας σου ἐκ σοῦ καὶ τὴν πορνείαν σου ἐκ γῆς Αἰγύπτου, καὶ οὐ μὴ ἄρῃς τοὺς ὀφθαλμούς σου ἐπ᾽ αὐτοὺς καὶ Αἰγύπτου οὐ μὴ μνησθῇς οὐκέτι. 28 διότι τάδε λέγει κύριος κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ παραδίδωμί σε εἰς χεῖρας ὧν μισεῖς, ἀφ᾽ ὧν ἀπέστη ἡ ψυχή σου ἀπ᾽ αὐτῶν· 29 καὶ ποιήσουσιν ἐν σοὶ ἐν μίσει καὶ λήμψονται πάντας τοὺς πόνους σου καὶ τοὺς μόχθους σου, καὶ ἔσῃ γυμνὴ καὶ ἀσχημονοῦσα, καὶ ἀποκαλυφθήσεται αἰσχύνη πορνείας σου καὶ ἀσέβειά σου. καὶ ἡ πορνεία σου 30 ἐποίησεν ταῦτά σοι ἐν τῷ ἐκπορνεῦσαί σε ὀπίσω ἐθνῶν καὶ ἐμιαίνου ἐν τοῖς ἐνθυμήμασιν αὐτῶν. 31 ἐν τῇ ὁδῷ τῆς ἀδελφῆς σου ἐπορεύθης, καὶ δώσω τὸ ποτήριον αὐτῆς εἰς χεῖράς σου. 32 τάδε λέγει κύριος Τὸ ποτήριον τῆς ἀδελφῆς σου πίεσαι τὸ βαθὺ καὶ τὸ πλατὺ τὸ πλεονάζον τοῦ συντελέσαι 33 μέθην καὶ ἐκλύσεως πλησθήσῃ· καὶ τὸ ποτήριον ἀφανισμοῦ, ποτήριον ἀδελφῆς σου Σαμαρείας, 34 καὶ πίεσαι αὐτό· καὶ τὰς ἑορτὰς καὶ τὰς νεομηνίας αὐτῆς ἀποστρέψω· διότι ἐγὼ λελάληκα, λέγει κύριος. 35 διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος Ἀνθ᾽ ὧν ἐπελάθου μου καὶ ἀπέρριψάς με ὀπίσω τοῦ σώματός σου, καὶ σὺ λαβὲ τὴν ἀσέβειάν σου καὶ τὴν πορνείαν σου. — 36 καὶ εἶπεν κύριος πρός με Υἱὲ ἀνθρώπου, οὐ κρινεῖς τὴν Οολαν καὶ τὴν Οολιβαν; καὶ ἀπαγγελεῖς αὐταῖς τὰς ἀνομίας αὐτῶν, 37 ὅτι ἐμοιχῶντο, καὶ αἷμα ἐν χερσὶν αὐτῶν· τὰ ἐνθυμήματα αὐτῶν ἐμοιχῶντο καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν, ἃ ἐγέννησάν μοι, διήγαγον αὐτοῖς δι᾽ ἐμπύρων. 38 ἕως καὶ ταῦτα ἐποίησάν μοι· τὰ ἅγιά μου ἐμίαινον καὶ τὰ σάββατά μου ἐβεβήλουν. 39 καὶ ἐν τῷ σφάζειν αὐτοὺς τὰ τέκνα αὐτῶν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν καὶ εἰσεπορεύοντο εἰς τὰ ἅγιά μου τοῦ βεβηλοῦν αὐτά· καὶ ὅτι οὕτως ἐποίουν ἐν μέσῳ τοῦ οἴκου μου. 40 καὶ ὅτι τοῖς ἀνδράσιν τοῖς ἐρχομένοις μακρόθεν, οἷς ἀγγέλους ἐξαπεστέλλοσαν πρὸς αὐτούς, καὶ ἅμα τῷ ἔρχεσθαι αὐτοὺς εὐθὺς ἐλούου καὶ ἐστιβίζου τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἐκόσμου κόσμῳ 41 καὶ ἐκάθου ἐπὶ κλίνης ἐστρωμένης, καὶ τράπεζα κεκοσμημένη πρὸ προσώπου αὐτῆς. καὶ τὸ θυμίαμά μου καὶ τὸ ἔλαιόν μου εὐφραίνοντο ἐν αὐτοῖς. 42 καὶ φωνὴν ἁρμονίας ἀνεκρούοντο· καὶ πρὸς ἄνδρας ἐκ πλήθους ἀνθρώπων ἥκοντας ἐκ τῆς ἐρήμου καὶ ἐδίδοσαν ψέλια ἐπὶ τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ στέφανον καυχήσεως ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν. 43 καὶ εἶπα Οὐκ ἐν τούτοις μοιχεύουσιν; καὶ ἔργα πόρνης καὶ αὐτὴ ἐξεπόρνευσεν. 44 καὶ εἰσεπορεύοντο πρὸς αὐτήν, ὃν τρόπον εἰσπορεύονται πρὸς γυναῖκα πόρνην, οὕτως εἰσεπορεύοντο πρὸς Οολαν καὶ πρὸς Οολιβαν τοῦ ποιῆσαι ἀνομίαν. 45 καὶ ἄνδρες δίκαιοι αὐτοὶ ἐκδικήσουσιν αὐτὰς ἐκδικήσει μοιχαλίδος καὶ ἐκδικήσει αἵματος, ὅτι μοιχαλίδες εἰσίν, καὶ αἷμα ἐν χερσὶν αὐτῶν. 46 τάδε λέγει κύριος κύριος Ἀνάγαγε ἐπ᾽ αὐτὰς ὄχλον καὶ δὸς ἐν αὐταῖς ταραχὴν καὶ διαρπαγὴν 47 καὶ λιθοβόλησον ἐπ᾽ αὐτὰς λίθοις ὄχλων καὶ κατακέντει αὐτὰς ἐν τοῖς ξίφεσιν αὐτῶν· υἱοὺς αὐτῶν καὶ θυγατέρας αὐτῶν ἀποκτενοῦσι καὶ τοὺς οἴκους αὐτῶν ἐμπρήσουσιν. 48 καὶ ἀποστρέψω ἀσέβειαν ἐκ τῆς γῆς, καὶ παιδευθήσονται πᾶσαι αἱ γυναῖκες καὶ οὐ μὴ ποιήσουσιν κατὰ τὰς ἀσεβείας αὐτῶν. 49 καὶ δοθήσεται ἡ ἀσέβεια ὑμῶν ἐφ᾽ ὑμᾶς, καὶ τὰς ἁμαρτίας τῶν ἐνθυμημάτων ὑμῶν λήμψεσθε· καὶ γνώσεσθε διότι ἐγὼ κύριος.