Sauli bëhet i krishterë
(Vp 22.6-16Vp 26.12-18)1 Sauli, që vazhdonte të kërcënonte deri edhe me vdekje dishepujt e Zotit, shkoi te kryeprifti 2 dhe i kërkoi që ky t'i shkruante letra për sinagogat e Damaskut, me qëllim që po të gjente ndokënd që i përkiste Udhës së Zotit Jezu, burra a gra, t'i sillte të lidhur në Jerusalem.
3 Ndërsa po udhëtonte e po i afrohej Damaskut, befas shndriti përreth tij një dritë prej qiellit. 4 Ai u rrëzua e dëgjoi një zë që i tha: «Saul, Saul, përse më përndjek?». 5 Sauli pyeti: «Kush je ti, o Zot?». Ai u përgjigj: «Unë jam Jezui që ti po përndjek . 6 Ngrihu e hyr në qytet dhe atje do të të thuhet çfarë duhet të bësh».
7 Burrat që po udhëtonin me të, mbetën pa fjalë, sepse e dëgjuan zërin, por nuk panë askënd. 8 Sauli u ngrit nga toka, por edhe pse i kishte sytë të hapur, nuk shihte. Atëherë e morën për dore dhe e çuan në Damask. 9 Ai nuk shihte dhe as nuk hëngri, as nuk piu për tri ditë.
10 Në Damask gjendej një dishepull me emrin Hananiah. Zoti i tha atij në një vegim: «Hananiah!». Ai u përgjigj: «Ja ku jam, o Zot». 11 Zoti i tha: «Ngrihu e shko te rruga që quhet “e Drejtë” dhe kërko te shtëpia e Judës një njeri me emrin Saul, nga Tarsi. Ja, ai po lutet 12 dhe ka parë në vegim një njeri me emrin Hananiah duke hyrë në shtëpi e duke i vënë duart mbi të, që t'i kthehet shikimi». 13 Por Hananiahu u përgjigj: «Zot, kam dëgjuar prej shumë vetave sesa të këqija u ka bërë të shenjtëve të tu në Jerusalem ky njeri. 14 Ndërsa këtu ka ardhur i ngarkuar nga kryepriftërinjtë për t'u vënë prangat të gjithëve atyre që besojnë në ty». 15 Por Zoti i tha: «Shko, se ai është mjeti që unë e kam zgjedhur për ta bërë të njohur emrin tim para kombeve, para mbretërve dhe para bijve të Izraelit. 16 Unë do t'i tregoj atij sesa shumë i duhet të vuajë për shkak të emrit tim».
17 Atëherë Hananiahu shkoi në atë shtëpi, vuri duart mbi Saulin e i tha: «Vëlla Saul, Zoti Jezu që t'u shfaq rrugës duke ardhur këtu më ka dërguar që të shohësh përsëri e të mbushesh me Shpirtin e shenjtë».
18 Menjëherë diçka si luspa i ranë nga sytë dhe iu kthye shikimi. Pastaj u ngrit, u pagëzua 19 dhe, pasi hëngri, iu kthye fuqia.
Sauli predikon në Damask
Sauli ndenji disa ditë me dishepujt në Damask 20 e menjëherë filloi të predikonte Jezuin nëpër sinagoga e të thoshte se Jezui është Biri i Perëndisë. 21 Të gjithë ata që e dëgjonin, çuditeshin e thoshin: «Po a nuk është ky ai që në Jerusalem përndoqi me dhunë ata që besonin në Jezuin? A nuk erdhi këtu për t'u vënë prangat e për t'i çuar te kryepriftërinjtë?».
22 Sauli forcohej gjithnjë e më shumë e i habiste judenjtë që jetonin në Damask, duke ua vërtetuar se Jezui është Krishti.
Sauli u ikën Judenjve
23 Pasi kaluan disa ditë, judenjtë i ngritën kurth për ta vrarë, 24 por Sauli e mori vesh kurthin e tyre. Natë e ditë ata i ruanin portat e qytetit që ta vrisnin Saulin. 25 Atëherë dishepujt e tij e morën natën, e nxorën nga e çara e një muri dhe e zbritën me një kosh.
Sauli në Jerusalem
26 Kur arriti në Jerusalem, ai u përpoq të bashkohej me dishepujt, por të gjithë kishin frikë prej tij, se nuk besonin që ai ishte dishepull. 27 Megjithatë, Barnaba e mori, e solli te apostujt dhe u tregoi sesi Sauli gjatë udhëtimit kishte parë Zotin, i cili i kishte folur, e sesi Sauli kishte predikuar me guxim në Damask në emrin e Jezuit.
28 Atëherë Sauli ndenji me apostujt dhe hynte e dilte nga Jerusalemi, duke predikuar me guxim në emër të Zotit. 29 Ai fliste e diskutonte me judenjtë greqishtfolës, por ata përpiqeshin ta vrisnin. 30 Kur vëllezërit e morën vesh këtë gjë, e çuan Saulin në Cezare dhe që andej e dërguan në Tars.
31 Ndërkohë, në të gjithë Judenë, Galilenë e Samarinë, kisha kishte paqe dhe përparonte duke jetuar me druajtjen e Zotit e rritej me ngushëllimin e Shpirtit të shenjtë.
Shërimi i Eneas
32 Ndërsa Pjetri po përshkonte gjithë krahinat përreth, shkoi edhe te të shenjtët që jetonin në Lidë. 33 Atje gjeti një njeri me emrin Enea, i cili kishte tetë vjet që dergjej në shtrat, i paralizuar. 34 Atëherë Pjetri i tha: «Enea, Jezu Krishti po të shëron. Ngrihu e rregulloje shtratin!». Ai u ngrit menjëherë. 35 Të gjithë banorët e Lidës e të Sharonit e panë këtë e u kthyen te Zoti.
Pjetri në Lidë e në Jopë
36 Në Jopë jetonte një dishepulle me emrin Tabita, që e përkthyer do të thotë Gazelë. Ajo bënte shumë vepra të mira e jepte shumë lëmoshë. 37 Ato ditë ajo u sëmur e vdiq. Pasi e lanë me ujë, e vendosën në dhomën e sipërme. 38 Lida ishte afër Jopës dhe dishepujt, kur dëgjuan se Pjetri ishte aty, dërguan tek ai dy burra me këtë lutje: «Eja te ne pa vonesë». 39 Atëherë Pjetri u ngrit e shkoi me ta.
Kur arriti, e çuan te dhoma e sipërme. Të gjitha vejushat iu afruan duke qarë e duke i treguar tunikat e rrobat e tjera që kishte bërë Gazela kur kishte qenë gjallë. 40 Pjetri i nxori të gjithë përjashta dhe ra në gjunjë e u lut. Pastaj iu drejtua të vdekurës e tha: «Tabita, ngrihu!». Atëherë ajo hapi sytë, pa Pjetrin dhe u ngrit ndenjur. 41 Pjetri i dha dorën dhe e ngriti në këmbë.
Pastaj thirri të shenjtët dhe vejushat dhe ua tregoi Tabitën gjallë. 42 E gjithë Jopa e mori vesh këtë gjë e shumë veta besuan në Zotin. 43 Ndërkohë Pjetri qëndroi në Jopë për pak kohë me njëfarë Simoni që ishte lëkurëpunues.
1 Edhe Savlli, po tuke shtyrë frikë e vrasëje kundrë nxënëset Zotit, erdhi te kryeprifti,
2 Edhe lypi nga ay kartëra për Dhamaskë te sinagogjitë, që ndë gjetë ca nga këjo udhë, burra e gra, t’i bierë lidhurë ndë Jerusalim.
3 Edhe tuke vatur u afrua ndë Dhamaskë, edhe papriturë vetëtiti rreth ati një dritë nga qielli.
4 Edhe ay si ra përdhe, dëgjoj një zë tuke thënë ati: “Saull, Saull, përse më ndiek?”
5 Edhe ay tha: “Cili je ti , o Zot?” Edhe Zoti tha: “Unë jam Jisuj që ndiek ti; keq është për tyj t’u hethç me shkelmë gjëmbavet.”
6 Edhe ay tuke dridhur’ e tuke habiturë tha: “Zot, ç’do ti të bënj unë?” Edhe Zoti i tha : “Ngreu e hyrë ndë qytet, edhe do të të flitetë ç’duhetë të bënjç.
7 Edhe ata njerëzitë që bënin’ udhë bashkë me atë mbetnë pa zë, sepse zën’ e dëgjoninë, po nukë shihninë asndonjë.
8 Edhe Savlli u ngrit nga dheu, po nukë shihte asndonjë, ndonëse i kishte hapurë sytë, edhe tuke e hequrë prej dore, e prunë atë brenda ndë Dhamaskë.
9 Edhe kishte tri dit që nukë shihte; edhe as hëngri, as piu.
10 Edhe ishte një nxënës ndë Dhamaskë që qjuhej Anani, edhe Zoti i tha nd’ ëndërrë: “Anani.” Edhe ay tha: “Ja unë te jam , o Zot.”
11 Edhe Zoti i tha: “Ngreu e shko nd’atë udhë që qjuhet’ e Drejtë, edhe kërko ndë shtëpit të Judhësë një Tarsiot që qjuhetë Savllë; sepse ja te po faletë;
12 Edhe ka parë nd’ ëndërrë një njeri që qjuhet’ Anani, se hyri e vuri dorënë mbi atë, që t’i hapenë sytë përsëri.”
13 Atëhere Anania u përgjeq: “Zot, kam dëgjuarë nga shumë vetë për këtë njeri, sa të këqia u bëri shënjtorëvet tu ndë Jerusalim;
14 Edhe këtu ka pushtet nga kryepriftëritë të lithnjë gjith’ ata që thërresën’ emërinë tënt.”
15 Po Zoti i tha: “Shko, sepse kyj më ësht’ en’ e sgjedhurë, për të mbajtur’ emërinë tim përpara kombevet, e mbëretërëvet, edhe të bijvet Israilit.
16 Sepse unë do t’i dëftenj ati sa duhetë të pësonjë për emërinë tim.”
17 Edhe Anania vate e hyri ndë shtëpi; edhe si vuri duartë mbi atë, tha: “Saull vëlla, Zoti më ka dërguarë, ay Jisuj që t’u duk mb’ udhë, kur ishnje tuke ardhurë, që të të hapenë sytë përsëri, edhe të mbusheç me Frymë të Shënjtëruarë.”
18 Edhe përnjëherë ranë nga syt’ e ati posi hala, edhe përnjëherë hapi sytë përsëri; edhe u ngrit e u pagëzua.
19 Edhe si hëngri, mori fuqi. Edhe (Savlli) ndenji ca dit bashkë me nxënësitë që ishinë ndë Dhamaskë.
20 Edhe përnjëherë leçiste Krishtinë ndëpër sinagogjitë, se kyj ësht’ i bir’ i Perëndisë.
21 Edhe gjith’ ata që dëgjoninë maniteshin’ e thoshinë: “Nuk’ është kyj ay që prishi ndë Jerusalim ata që thërrisninë këtë emërë, edhe këtu për këtë punë kishte ardhurë, që t’i shpierë lidhurë te kryepriftëritë?”
22 Po Savlli merrte fuqi më tepër, edhe trubullonte ata Judhenj që rrininë ndë Dhamaskë, tuke dëftyerë, se kyj është Krishti.
23 Edhe si shkuanë mjaft dit, Judhenjtë bënë këshillë ta vrasënë.
24 Po kundrëkëshilla e atyreve i ra ndër veshë Savllit; edhe ruaninë dyertë dit’ e natë, që ta vrasënë.
25 Atëhere nxënësit’ e muarnë natënë, edhe e sbritnë nga muri, varurë ndë një shportë.
26 Edhe Savlli, si erdhi ndë Jerusalim, kërkonte të piqetë me nxënësitë; po të gjith’ e kishinë frikë, sepse nukë besoninë se është nxënës.
27 Po Varnava e mori, edhe e pruri tek apostojtë, edhe u dëfteu atyre qysh pa Zonë mb’ udhë, edhe se i foli ati, edhe qysh fliste ndër sy ndë Dhamaskë mb’ emërit të Jisujt.
28 Edhe ishte tuke hyrë e tuke dalë bashkë me ata ndë Jerusalim, edhe tuke folurë ndër sy mb’ emërit të Zotit Jisu.
29 Edhe fliste e hahej me Greqishtarëtë; po ata kërkoninë ta vrisninë.
30 Edhe vëllezëritë kur e muarnë vesh, e prunë poshtë ndë Qesari, edhe e dërguanë ndë Tarsë.
31 Qishatë pra ndëpër gjithë Judhenë e Galilenë e Samarinë kishinë paqtim, edhe ishinë tuke ndërtuar’ e tuke ecurë ndë frikë të Zotit, edhe shumoneshinë me anë të ngushëllimit të Frymësë Shënjtëruarë.
32 Edhe Pietri, tek po shkonte ndëpër gjith’ ata vënde , sbriti edhe te shënjtorëtë që ishinë ndë Lydhdhë.
33 Edhe atie gjeti një njeri që e qjuanin’ Ene, i cili ishte ulok që dergjej ndë shtrat që tetë vieç.
34 Edhe Pietri i tha: “Ene, Jisu Krishti të shëron; ngreu edhe shtro shtratinë tënt.” Edhe ay përnjëherë u ngrit.
35 Edhe gjith’ ata që rrininë ndë Lydhdhë e ndë Saron e pan’ atë, edhe u këthyenë mbë Zotinë.
36 Edhe ndë Joppë ishte një nxënëse që qjuhej Tavitha, që këthyerë do me thënë. Kaprolle; ajo ishte plot me punëra të mira e me elejmosina që bënte.
37 Edhe nd’ ato dit gjau të sëmuret ajo, edhe të vdesë; edhe si e lanë, e vunë ndë dhomë të sipërme.
38 Edhe Lydhdha passi ishte afër Joppësë, nxënësitë kur dëgjuanë se Pietri është nd’ atë, dërguanë dy burra tek ay, tuke lutur’ atë të mos përtonjë të vinjë gjer tek ata.
39 Edhe Pietri u ngrit e vate bashkë me ata; edhe kur erdhi, e hipnë ndë dhomë të sipërme; edhe i duallnë përpara gjithë grat’ e veja tuke qjarë, e tuke dëftyerë të veshura e rroba, që bënte Kaprolleja kur ishte bashkë me ato.
40 Po Pietri passi i nxori të gjitha jashtë, u unjq mbë gjunj edhe u fal; edhe u këthye te trupi e tha: “Tavitha, ngjallu.” Edhe ajo hapi syt’ e saj, edhe kur pa Pietrinë u ngrit e ndenji.
41 Edhe ay i dha dorënë, edhe e ngriti; edhe passi thërriti shënjtorët’ e të vejatë, e nxori përpara të gjallë.
42 Edhe këjo u muar vesh ndëpër gjithë Joppënë; edhe shumë vetë i besuanë Zotit.
43 Edhe Pietri mbeti mjaft dit ndë Joppë, përanë një farë Simoni lëkurëregjësi.