Pjetri e Korneli
1 Në Cezare jetonte një njeri me emrin Kornel. Ai ishte kryeqindës i asaj që quhej kohorta italike. 2 Korneli ishte i përkushtuar ndaj Perëndisë dhe e druante atë bashkë me të gjithë ata të shtëpisë së vet. Ai i jepte shumë lëmoshë popullit dhe i lutej Perëndisë.
3 Një pasdite, rreth orës tre, pa qartë në një vegim një engjëll të Perëndisë që shkoi tek ai e i tha: «Kornel!». 4 Ia nguli sytë e i frikësuar i tha: «Çfarë ka o Zot?». Engjëlli i tha: «Lutjet e lëmoshët e tua kanë arritur para Zotit dhe ai të ka kujtuar. 5 Dërgo tani në Jopë ndonjë njeri te Simoni që quhet Pjetër. 6 Ai po rri te Simon lëkurëpunuesi që e ka shtëpinë afër detit ». 7 Kur u largua engjëlli që foli me të, Korneli thirri dy nga shërbëtorët e vet ndërsa nga radhët e atyre që i shërbenin thirri një ushtar që ishte i përkushtuar ndaj Perëndisë. 8 Pasi u tregoi gjithçka, i dërgoi në Jopë.
9 Të nesërmen, rreth mesditës, ndërsa ata po ecnin e po i afroheshin qytetit, Pjetri hipi në tarracë për t'u lutur. 10 Atë e mori uria e donte të hante. Ndërsa po i përgatisnin ushqimin, pati një vegim. 11 Ai pa qiellin të hapur e diçka si një pëlhurë të madhe që zbriste e ulej në tokë e mbajtur në të katër cepat. 12 Në pëlhurë gjendeshin të gjitha llojet e katërkëmbëshve , të zvarranikëve të tokës e të shpendëve të qiellit.
13 Atëherë dëgjoi një zë që i tha: «Ngrihu, Pjetër. Ther e ha». 14 Por Pjetri tha: «Kurrsesi, o Zot. Unë nuk kam ngrënë kurrë asgjë të papastër e të ndyrë». 15 Zëri i tha përsëri për të dytën herë: «Mos e quaj të papastër atë që ka pastruar Perëndia!».
16 Kjo gjë u përsërit tri herë dhe ajo që kishte parë Pjetri u ngrit në qiell.
17 Pjetri po përpiqej të kuptonte domethënien e vegimit që kishte parë teksa vinin njerëzit e Kornelit. Ata ishin te porta e po pyesnin për shtëpinë e Simonit. 18 Pastaj thirrën e pyetën nëse rrinte aty Simoni që quhej Pjetër. 19 Ndërkohë që Pjetri kishte ende në mendje vegimin, Shpirti i tha: «Po të kërkojnë tre burra. 20 Tani ngrihu, zbrit poshtë e shko me ta pa ngurruar, se i kam dërguar unë».
21 Pjetri zbriti te ata njerëz e tha: «Unë jam ai që po kërkoni. Pse keni ardhur?». 22 Ata i thanë: «Korneli, kryeqindësi, është njeri i drejtë dhe e druan Perëndinë. Për të flet mirë tërë kombi i judenjve. Atë e udhëzoi një engjëll i shenjtë të të thërrasë në shtëpinë e tij dhe të dëgjojë çfarë ke për t'i thënë». 23 Atëherë Pjetri i ftoi të hynin e të rrinin në atë shtëpi.
Të nesërmen ai u ngrit e shkoi me ta. Disa prej vëllezërve nga Jopa shkuan me të. 24 Një ditë më pas arritën në Cezare. Korneli po i priste dhe kishte thirrur të afërmit e miqtë e ngushtë. 25 Kur hyri Pjetri, Korneli i doli para dhe i ra ndër këmbë për ta adhuruar. 26 Por Pjetri e ngriti e i tha: «Ngrihu! Edhe unë njeri jam».
27 Ndërsa po fliste me Kornelin, hyri brenda dhe gjeti shumë njerëz që ishin mbledhur atje. 28 Atëherë u tha: «Ju e dini se për një jude është e palejueshme të shoqërohet me një të huaj apo të hyjë në shtëpinë e tij, por Perëndia më ka treguar se nuk duhet të quaj më askënd të papastër apo të ndyrë. 29 Prandaj erdha pa kundërshtuar kur dërguat njerëz për të më thirrur. Tani, po ju pyes, pse më thirrët?». 30 Korneli u përgjigj: «Para katër ditësh , pikërisht në këtë kohë, në orën tre, kur po lutesha në shtëpinë time, papritur qëndroi para meje një njeri i veshur me rroba të shndritshme. 31 Ai më tha: “Kornel, Perëndia e ka dëgjuar lutjen tënde dhe i ka kujtuar lëmoshat e tua. 32 Prandaj, dërgo njerëz në Jopë e kërko Simonin që quhet Pjetër. Ai po rri në shtëpinë e Simon lëkurëpunuesit, afër detit” . 33 Atëherë unë menjëherë dërgova njerëz te ti dhe ti bëre mirë që erdhe. Tani ne jemi të gjithë këtu para Perëndisë për të dëgjuar gjithçka që të ka urdhëruar Zoti të thuash».
Kombet dëgjojnë ungjillin
34 Atëherë Pjetri filloi t'u fliste: «Me të vërtetë po e kuptoj se Perëndia nuk mban anën e askujt. 35 Kushdo që e druan Perëndinë dhe bën atë që është e drejtë, nga çdo komb qoftë, gjen pëlqim te Perëndia. 36 Ju e njihni fjalën që i ka dërguar ai popullit të Izraelit, duke predikuar ungjillin e paqes përmes Jezu Krishtit. Ai është Zoti i të gjitha gjërave. 37 Ajo fjalë është përhapur nëpër Jude, duke filluar që nga Galilea, pas pagëzimit që predikoi Gjoni, 38 dhe tregon sesi Perëndia e vajosi Jezuin nga Nazareti me Shpirtin e shenjtë e me fuqi, sesi ai shkoi nga një vend në tjetrin duke bërë mirë e duke shëruar të gjithë ata që ishin nën pushtetin e djallit, sepse Perëndia ishte me të. 39 Ne jemi dëshmitarë të të gjitha gjërave që bëri ai në Jude e në Jerusalem.
Ata e vranë, duke e varur në drurin e kryqit, 40 por ditën e tretë Perëndia e ngjalli dhe bëri që t'i shfaqej 41 jo të gjithë popullit, por neve, që ishim të zgjedhur nga Perëndia si dëshmitarë dhe që hëngrëm e pimë me të pasi u ngjall prej të vdekurve.
42 Jezui na urdhëroi t'i predikojmë popullit e të dëshmojmë se Perëndia ka caktuar pikërisht atë si gjykatës të të gjallëve e të të vdekurve. 43 Të gjithë profetët dëshmojnë për të e thonë se kushdo që beson në të, merr faljen e mëkateve përmes emrit të tij».
Kombeve u jepet Shpirti i shenjtë
44 Ndërsa Pjetri po fliste ende, Shpirti i shenjtë zbriti mbi të gjithë ata që e dëgjonin. 45 Besimtarët e rrethprerë që kishin ardhur me Pjetrin u çuditën sesi dhurata e Shpirtit të shenjtë iu dha edhe kombeve 46 dhe i dëgjuan duke folur në gjuhë e duke madhëruar Perëndinë. Atëherë Pjetri tha: 47 «A mund t'ua ndalojë njeri ujin e pagëzimit këtyre njerëzve që morën Shpirtin e shenjtë sikurse edhe ne?». 48 Pastaj i urdhëroi të pagëzoheshin në emrin e Jezu Krishtit. Atëherë ata i kërkuan të rrinte për disa ditë.
1 Edhe ishte një njeri ndë Qesari që qjuhej Kornill, krye-qindës prej tufës’ ushtëtorëvet që qjuhej Italiane;
2 Besëtar edhe që kishte frikë Perëndinë bashkë me gjithë shtëpin’ e ti, edhe tuke bërë shumë elejmosina ndë llaust, edhe tuke luturë Perëndisë gjithënjë.
3 Kyj pa këthiellëtë nd’ ëndërrë, afro mbë të nënttën orë të ditësë, ëngjëllin’ e Perëndisë, se hyri tek ay, e i tha: “O Kornill.”
4 Edhe ay kur shtyri sytë mb’ atë, e mori frika, e tha: “Ç’ësht’, o Zot?” Edhe ay i tha: “Të falurat’ e tua e elejmosinat’ e tua hipnë për kujtim përpara Perëndisë.
5 Edhe ndashti dërgo njerës ndë Joppë, edhe thirrë Simoninë që qjuhetë përmbiemërë Pietër;
6 Kyj ka rënë ndë shtëpi të një farë Simoni lëkurëregjësi, që e ka shtëpinë përanë detit; (kyj do të të flasë ç’duhetë të bënjç.)”
7 Edhe si iku ëngjëlli që ishte tuke folurë (me Kornillinë), thërriti dy vetë nga shërbëtorët’ e ti, edhe një ushtëtuar besëtar nga ata që rrininë përherë përan’ ati.
8 Edhe si u dëfteu atyre të gjitha, i dërgoj ndë Joppë.
9 Edhe mbë të nesërmet, tek ishinë tuke bërë udhë, edhe po afroneshinë ndë qytet, Pietri hipi ndë dhomët të faletë, afëro mbë gjasht’orë.
10 Edhe e mori uria, e deshi të hajë; po kur ishinë tuke bërë ati gati bukënë , i erdhi një të habiturë.
11 Edhe sheh qiellinë hapurë, edhe një enë tuke sbriturë mbi atë posi një pëlhur’ e madhe, lidhurë nga të katrë anëtë, edhe tuke rënë mbi dhet.
12 Nd’ atë ishinë gjithë shtësët’ e dheut me katër këmbë, e bishatë, e shtërpinjtë, e shpesët’ e qiellit.
13 Edhe erdhi një zë tek ay: “Ngreu, Pietër, ther e ha.”
14 Po Pietri tha: “Qoftë lark, o Zot! Sepse kurrë s’kam ngrënë çdo farë gjëje të ndyrë a të pëgërë.”
15 Edhe përsëri për së dyti erdhi një zë tek ay: “Ato që i ka qëruarë Perëndia, ti mos i qjuaj të ndyra.”
16 Edhe këjo u bë tri herë; edhe përseri ena u muar lart ndë qiell.
17 Edhe Pietri kur ishte tuke vrarë mëndëjenë me vetëhen’ e ti, vallë ç’do të jetë këta të parë që pa, ja ata burratë, që ishinë dërguarë nga Kornilli, passi pyetnë për shtëpin’ e Simonit, harrinë ndë portët.
18 Edhe tuke thirrurë pyesninë, ndë qoftë se kish rënë këtu Simoni që qjuhetë përmbiemërë Pietër.
19 Edhe Pietri atie ku ishte duke menduarë për të parëtë që pa , Fryma i tha: “Ja te po të kërkonjënë tre burra.
20 Ngreu pra e sbrit, e shko bashkë me ata, pa mos pasurë ndonjë farë mendimi; sepse un’ i kam dërguarë.”
21 Edhe Pietri passi sbriti tek ata njerëzitë që ishinë dërguarë tek ay nga Kornilli, tha: “Ja, unë jam ay që kërkoni; për ç’punë keni ardhurë?”
22 Edhe ata thanë: “Kornilli, krye-qindësi që është njeri i drejtë, edhe që ka frikë Perëndinë, edhe që ka dhënë martiri për atë gjithë kombi Judhenjet, u urdhërua nga Perëndia prej ëngjëllit shënjtëruarë, të të thërresë ndë shtëpi të ti, edhe të dëgjonjë fialënë nga ti.”
23 Ay pra i thërriti ata brënda, e i gostiti. Edhe mbë të nesërmenë dolli Pietri bashkë me ata, edhe ca nga ata vëllezëritë që ishinë nga Joppa erthnë bashkë me atë.
24 Edhe mbë të nesërmenë hynë ndë Qesari; edhe Kornilli ishte tuke pritur’ ata, edhe kishte thërriturë fisin’ e ti e miqt’ e ti të nevojëshimitë.
25 Edhe Pietri posa hyri brënda, Kornilli i dolli përpara, e i ra ndë këmbë, edhe i u fal.
26 Po Pietri e ngriti, tuke thënë: “Ngreu; sepse edhe unë jam njeri.”
27 Edhe tuke folurë bashkë me atë hyri brënda, edhe gjen mbëledhurë shumë vetë .
28 Edhe u tha atyre: “Ju e dini se s’ësht’ e ndëjerë për një njeri Judhe të piqetë a të afronetë me tiatër komp, po Perëndia më dëfteu të mos them as për ndonjë njeri se është i ndyrë a i pëgërë.
29 Përandaj kur u thërriç erdha pa bërë fialë; pyes pra, për ç’fialë dërguat’ e më prutë?”
30 Edhe Kornilli tha: “Janë katrë dit gjer mbë këtë orë që ishnjam tuke agjëruarë, edhe mbë të nënttën’ orë ishnjam tuke falurë ndë shtëpi time; edhe ja një njeri me rroba të ndritura te ndenji përpara meje.
31 Edhe thotë: “Kornill, u dëgjua të faluritë tat, edhe elejmosinat’ e tua u përmëntnë përpara Perëndisë.
32 Dërgo pra ndë Joppë, e thirrë Simoninë, që qjuhetë përmbiemërë Pietër; kyj ka rënë ndë shtëpi të Simonit lëkurë-regjësit përanë detit; edhe ay kur të vinjë do të të flasë.
33 Përnjëherë pra dërgova te ti; edhe ti bëre mirë që erdhe. Ndashti pra neve të gjithë jemi përpara Perëndisë, që të dëgjojmë gjithë ç’jan’ urdhëruarë te ti prej Perëndisë.”
34 Edhe Pietri hapi gojën’ e tha: “Me të vërtetë po e marr vesh, se Perëndia s’mban anë;
35 Po mbë çdo komp që e ka frikë, edhe punon të drejtënë, ësht’ i priturë tek ay.
36 Atë fialënë që dërgoj te të bijt’ e Israilit, tuke ungjillëzuarë paqtim me anë të Jisu Krishtit (kyj është Zoti të gjithëve),
37 Këtë fialë ju e dini, që u përhap ndëpër gjithë Judhenë, zënë që nga Galilea, pas pagëzimit që leçiti Joanni;
38 Perëndia qysh leu Jisunë nga Nazareti me Frymë të Shënjtëruar’ e me fuqi, i cili shkoj vënt mbë vënt tuke bërë mirë e tuke shëruarë gjith’ ata që mundonëshinë prej diallit; sepse Perëndia ishte bashkë me atë.
39 Edhe neve jemi martirë për gjith’ ato që bëri edhe ndë vënt të Judhenjet edhe ndë Jerusalim; të cilin’ e vranë edhe e varnë mbë dru.
40 Këtë Perëndia e ngjalli mbë të trettënë ditë, edhe e bëri të duketë,
41 Jo mbë gjithë llausnë, po mbë martirët’ e sgjedhurë që përpara prej Perëndisë, do me thënë mbë neve që hëngrëm e pim bashkë me atë, passi u ngjall prej së vdekurish.
42 Edhe na porositi të leçisëmë te llauzi, edhe të martirisëmë, se ay ësht’ ay që qe urdhëruarë prej Perëndise gjyqtar të gjallësh e të vdekurish.
43 Gjithë profitëritë martirisnjënë për këtë, se me anë t’ emërit ati do të marrë ndëjesë fajesh kushdo që i beson.
44 Edhe Pietri po tuke folurë këto fialë, ra Frym’ e Shënjtëruarë mbi gjith’ ata që dëgjoninë fialënë.
45 Edhe u manitnë ata besëtarëtë që ishinë nga rrethpresëja, sa kishin’ ardhurë bashkë me Pietrinë, se u derthka dhurëtia e Frymësë Shënjtëruarë edhe mbë kombet.
46 Sepse dëgjonin’ ata tuke folurë gjjuhëra, e tuke madhëruarë Perëndinë.
47 Atëhere Pietri u përgjeq: “Mos munt të ndalonjë ujtë ndonjë që të mos pagëzonenë këta që muarnë Frymën’ e Shënjtëruarë, sikundrë edhe neve?”
48 Edhe i urdhëroj të pagëzonenë mb’ emërit të Zotit. Atëhere iu lutnë të mbesë ca dit tek ata.