Kupat e zemërimit
1 Pastaj nga tempulli dëgjova një zë të lartë që u tha shtatë engjëjve: «Shkoni e derdhni në tokë shtatë kupat e zemërimit të Perëndisë».
2 Engjëlli i parë shkoi dhe derdhi kupën e tij në tokë. Atëherë një plagë e keqe dhe e dhimbshme i zuri njerëzit që kishin damkën e bishës dhe ata që adhuronin shëmbëlltyrën e saj.
3 Engjëlli i dytë e derdhi kupën e tij në det dhe uji i detit u bë gjak si gjaku i të vdekurit dhe të gjitha gjallesat e detit ngordhën.
4 Engjëlli i tretë e derdhi kupën e tij në lumenjtë e në burimet e ujërave dhe ato u bënë gjak. 5 Pastaj dëgjova engjëllin e ujërave që tha:
«I drejtë je ti, o i shenjtë, që je dhe që ishe,
sepse gjykove drejt.
6 Ata derdhën gjak të shenjtësh e profetësh
dhe ti gjak u dhe për të pirë,
se e meritonin».
7 Pastaj dëgjova një zë nga altari që tha:
«Po, o Zot, Perëndi i gjithëpushtetshëm,
të vërteta e të drejta janë gjykimet e tua».
8 Engjëlli i katërt e derdhi kupën e tij mbi diell, të cilit iu dha pushtet të djegë njerëzit me zjarr. 9 Njerëzit u dogjën nga nxehtësia e madhe dhe fyen emrin e Perëndisë që ka pushtetin mbi këto plagë, por nuk u penduan për t'i dhënë lavdi atij.
10 Engjëlli i pestë e derdhi kupën e tij mbi fronin e bishës. Atëherë mbretëria e saj u mbulua nga errësira dhe njerëzit kafshonin gjuhën nga dhimbja. 11 Ata fyen Perëndinë e qiellit për dhimbjet e plagët, por nuk u penduan për veprat e tyre.
12 Engjëlli i gjashtë e derdhi kupën e tij mbi lumin e madh të Eufratit. Ujërat e lumit u thanë për të përgatitur udhën për mbretërit që vijnë nga lindja e diellit. 13 Pastaj nga goja e dragoit, nga goja e bishës dhe nga goja e profetit të rremë pashë të dilnin tre shpirtra të këqij që ngjanin me bretkosa. 14 Ata janë shpirtra djajsh, që bëjnë shenja dhe janë nisur për të mbledhur mbretërit e gjithë botës për betejën e ditës së madhe të Perëndisë së gjithëpushtetshëm.
15 «Ja ku po vij si vjedhës! Lum ai që rri zgjuar e i ruan rrobat, që të mos ecë i zhveshur e të turpërohet në sytë e të gjithëve».
16 Shpirtrat i mblodhën njerëzit në vendin që hebraisht quhet «Armagedon».
17 Engjëlli i shtatë e derdhi kupën e tij në ajër. Nga froni i tempullit doli një zë i lartë që tha: «U krye!». 18 Atëherë shpërthyen vetëtima, zëra, bubullima dhe ra një tërmet i madh. Një tërmet i tillë nuk kishte rënë kurrë mbi tokë që nga krijimi i njeriut. Kaq i fortë qe tërmeti! 19 Qyteti i madh u nda në tri pjesë, ndërsa qytetet e kombeve ranë. Perëndisë iu kujtua Babilonia e madhe dhe i dha asaj kupën e verës së zemërimit të tij të tmerrshëm. 20 Ishujt lëvizën nga vendi, ndërsa malet nuk u panë më. 21 Nga qielli filluan të binin mbi njerëzit kokrra të mëdha breshri të fortë që peshonin secila rreth dyzet kilogramë. Njerëzit fyen Perëndinë për plagën e breshrit, se ajo plagë ishte shumë e rëndë.
KAPTINA XVI.
1 Edhe ndëgjova nji za të math prei tempullit qi u thoshte të shtat’ engjujvet: Shkoni e derthni kupat’ e zemërimit Hyjit mbë dhet.
2 Edhe vote i pari, edhe derdhi kupën’ e vet mbë dhet; edhe u ba plag’ e keqe edhe e ligë mb’ata njerëzit qi kishinë shenjën’ e bishësë, edhe mb’ata qi adhuroishinë figuren’ e asai.
3 Edhe i dyti engjullë derdhi kupën’ e vet ndë det, edhe u ba porsi gjak të vdekuni, edhe vdiq qish-do frym’ e gjallë qi ishte ndë det.
4 Edhe i treti engjullë derdhi kupën’ e vet ndëpër lumnat edhe ndëpër gurret e ujënavet, edhe u ba gjak.
5 - Edhe ndëgjova engjullin’ e ujënavet qi thoshte: I dreitë je ti, o Zot qi je, edhe qi ishie, edhe i shenjtënueshimi, sepse gjukove këto,
6 sepse derthnë gjak shenjtënash edhe profetënash, edhe u dhe gjak me pimë, sepse janë të vëjefshim.
7 - Edhe ndëgjova nji tietër prei theroresë qi thoshte: Po, o Zoti Hyj gjithë-pushtetësi, të vërteta edhe të dreita janë gjyqet’ e tu.
8 Edhe i katërti engjullë derdhi kupën’ e vet mbë diellt, edhe iu dha pushtet me diegunë njerëzitë me ziarrm.
9 Edhe njerëzit’ u doqnë me nji vapë të madhe, edhe nemnë emënin’ e Hyjit qi ka pushtet mbi këto plagë, edhe nuk’ u penduenë me i dhanë lavdi ati.
10 Edhe i pesëti engjullë derdhi kupën’ e vet mbi shkampt të bishësë, edhe u errësue regjënia e asai, edhe përtypshinë gjuhënat’ e veta prei së dhimtunit,
11 edhe nemnë Hyjin’ e qiellit prei së dhimtunavet veta, edhe prei plagëvet veta, edhe nuk’ u penduenë prei punëvet veta.
12 Edhe i gjashti engjullë derdhi kupën’ e vet mbi lumin’ e math Efratinë; edhe ujët’ e ati u tha, qi të bahetë gati udha e rigavet qi janë prei së lemesë diellit.
13 Edhe pashë tre shpirtëna të ndytë qi gjajinë porsi bretkosa qi dilshinë prei gojësë dreqit, edhe prei gojësë bishësë, edhe prei gojësë profet-rrenësit.
14 Sepse janë shpirtëna diajsh qi bajënë shenje, të cillëtë dalinë te rigat e dheut edhe të gjithë botësë, për me mbëledhun’ ata për luftën’ e asai ditësë madhe të Hyjit Gjithë-pushtetësit.
15 (Nje te vij porsi viedhës, lum ai qi rri squtë, edhe ruen petëkat’ e veta, qi të mos eci sveshunë, e të shofinë shumtin’ e ati).
16 Edhe i mbëloth ata ndë vend qi quhetë Hebraisht Armageddon.
17 Edhe i shtatti engjullë derdhi kupën’ e vet nd’erët; edhe duel nji zan’ i math prei tempullit qiellit, kah shkambi, qi thoshte: U ba.
18 Edhe u banë zana, e bumbullima, edhe u ba nji dhe-lëkundie e madhe, qi s’qe bamë sa ishinë njerëzitë mbë dhet, kaqi fort nji dhe-lëkundie e madhe.
19 Edhe qyteti i math u da mbë tri piesa, edhe qytetet’ e kombevet ranë; edhe i ra ndër mend përpara Hyjit Babylona e madhe, qi t’i api potirin’ e venësë zemërinit mënisë vet.
20 Edhe qish-do ujdhësë iku, edhe maletë s’u gjetnë.
21 Edhe nji breshën i math, porsa nji taland, sdripi prei qielli mbi njerëzit; edhe njerëzitë nemnë Hyjinë për plagën’ e breshënit, sepse plaga e ati ishte fort e madhe.