Çështje të martesës
1 Sa për ato që më shkruat, mirë është që njeriu të mos prekë grua. 2 Por për të mos rënë në kurvëri, çdo burrë le të ketë gruan e vet dhe çdo grua të ketë burrin e vet. 3 Burri le të përmbushë detyrimin e tij martesor ndaj gruas dhe po ashtu edhe gruaja ndaj burrit. 4 Gruaja nuk e zotëron trupin e vet, por e zotëron burri i saj. Po ashtu edhe burri nuk e zotëron trupin e vet, por e zotëron gruaja e tij. 5 Mos iu privoni njëri-tjetrit, përveçse kur keni vendosur që për pak kohë t'i përkushtoheni lutjes . Pastaj bashkohuni përsëri, që për shkak të mospërmbajtjes suaj të mos ju tundojë Satani. 6 Këtë nuk e them si urdhër, por si diçka që është e lejueshme. 7 Unë do të doja që të gjithë njerëzit të ishin si unë, por secili ka dhuntinë e vet nga Perëndia, njëri kështu e tjetri ashtu.
8 Të pamartuarve dhe vejushave u them se është mirë të qëndrojnë si unë. 9 Por, nëse nuk përmbahen dot, le të martohen, sepse është më mirë të martohen se të digjen nga dëshirat.
10 Të martuarve u urdhëroj, jo unë, por Zoti, që gruaja të mos ndahet nga burri. 11 Nëse ndahet, le të qëndrojë e pamartuar ose të pajtohet me burrin. Dhe burri të mos e lërë gruan.
12 Ndërsa të tjerëve u them unë, jo Zoti, se nëse një vëlla ka për grua një jobesimtare dhe ajo pranon të jetojë me të, të mos e lërë. 13 Dhe nëse një grua ka për burrë një jobesimtar dhe ai pranon të jetojë me të, të mos e lërë burrin. 14 Sepse burri jobesimtar do të shenjtërohet nga gruaja dhe gruaja jobesimtare do të shenjtërohet nga burri. Përndryshe fëmijët tuaj do të ishin të papastër, por tani janë të shenjtë.
15 Nëse jobesimtari dëshiron të ndahet, le të ndahet. Besimtari ose besimtarja nuk janë më të lidhur nga këto gjëra, sepse Perëndia ju ka thirrur në paqe. 16 Nga e di ti, o grua? Ndoshta do ta shpëtosh burrin. Nga e di ti, o burrë? Ndoshta do ta shpëtosh gruan.
Jeto sipas thirrjes
17 Sa për të tjerat, secili të jetojë ashtu siç i ka dhënë Zoti dhe ashtu siç ka qenë kur e thirri Perëndia. Kështu urdhëroj për të gjitha kishat. 18 Nëse dikush u thirr kur ishte i rrethprerë, të mos mundohet ta ndreqë rrethprerjen. Nëse dikush u thirr kur ishte i parrethprerë, të mos rrethpritet. 19 Rrethprerja dhe parrethprerja nuk janë asgjë, por ajo që ka rëndësi është zbatimi i urdhërimit të Perëndisë. 20 Secili të mbetet siç ishte kur e thirri Perëndia. 21 Ishe skllav kur u thirre nga Perëndia? Mos u shqetëso për këtë, por nëse të jepet mundësia të fitosh lirinë, atëherë më mirë shfrytëzoje. 22 Ai që u thirr nga Zoti kur ishte skllav, mori lirinë prej tij. Po ashtu edhe ai që u thirr kur ishte i lirë, është skllav i Krishtit. 23 Perëndia ju bleu me një çmim. Mos u bëni skllevër të njerëzve! 24 Vëllezër, secili të mbetet para Perëndisë siç ishte kur u thirr prej tij.
Të pamartuarit dhe vejushat
25 Për virgjëreshat nuk kam ndonjë urdhër nga Zoti, por po shpreh mendimin tim si njeri që, nga mëshira e Zotit, jam i besueshëm. 26 Mendoj se për shkak të vështirësive të tanishme mirë është që njeriu të qëndrojë siç është. 27 Je i martuar? Mos kërko të ndahesh! Je i pamartuar? Mos kërko grua! 28 Nëse martohesh, nuk mëkaton. Edhe një virgjëreshë nëse martohet, nuk mëkaton. Por të martuarit hyjnë në mundime trupore dhe këtë dua t'jua kursej.
29 Këtë e them, o vëllezër, sepse koha që mbetet është aq e shkurtër, saqë edhe ata që kanë gra, duhet të jetojnë si të mos kishin; 30 ata që qajnë, si të mos qanin; ata që gëzohen, si të mos gëzoheshin; ata që blejnë, si të mos kishin asgjë; 31 dhe ata që i gëzojnë të mirat e kësaj bote, si të mos i gëzonin, sepse trajta e kësaj bote po kalon.
32 Dua që të mos keni kokëçarje. I pamartuari shqetësohet për gjërat e Zotit dhe kërkon si t'i pëlqejë Zotit, 33 ndërsa i martuari shqetësohet për gjërat e botës dhe kërkon si t'i pëlqejë gruas 34 dhe është i ndarë më dysh. Po ashtu, si gruaja e pamartuar, edhe virgjëresha shqetësohen për gjërat e Zotit, që të jenë të shenjta në trup e në shpirt, ndërsa e martuara shqetësohet për gjërat e botës dhe kërkon si t'i pëlqejë burrit. 35 Edhe këto gjëra po jua them për të mirën tuaj dhe jo për t'ju vënë lakun në fyt, por që të jetoni sa më hijshëm e sa më të përkushtuar ndaj Zotit, pa shqetësime.
36 Por, nëse dikush shikon se do të sillej në mënyrë të pahijshme ndaj të fejuarës së tij, sepse digjet nga dëshira dhe mendon se duhet të martohet, le të bëjë si të dojë, le të martohet, nuk mëkaton. 37 Ndërsa ai që është i palëkundur në zemër dhe ndien se nuk ka nevojë, por i zotëron dëshirat dhe e ka vendosur me gjithë zemër që ta ruajë të fejuarën e vet, bën mirë. 38 Kështu, ai që martohet me të fejuarën e vet bën mirë; ai që nuk martohet bën edhe më mirë.
39 Gruaja është e lidhur me burrin e saj për sa kohë ai jeton. Nëse vdes burri, ajo është e lirë të martohet me kë të dojë, veçse martesa të bëhet në Zotin. 40 Ajo do të jetë më e lume nëse mbetet siç është. Ky është mendimi im dhe unë mendoj se e kam Shpirtin e Perëndisë.
KAPTINA VII.
1 Edhe për ato punë qi më shkruetë, mirë ashtë për nierinë mos me prekunë grue,
2 por për kurvëniat gjithë-se-cilli le të ketë gruen’ e vet, e gjithë-se-cilla le të ketë burrin’ e vet.
3 Burri le t’i api grues’ ate dashuninë qi i ka detyrë, ashtu edhe grueja burrit.
4 Grueja s’urdhënon korpin’ e vet, por burri; ashtu edhe burri s’urdhënon korpin’ e vet, por grueja.
5 Mos shterni njiani tietërinë, përveç ndë qofshi me nji fjalë për pak kohë, qi t’i bini mbrapa agjinimit e të falunit; edhe për-së-ri afrohi mb’ate punë , qi të mos u ngasi Satanai për të pambaitëmen’ e vetëhesë tuei.
6 Edhe këte po ua thom juve mbas mendëjesë s’eme, jo se kam urdhënim.
7 Sepse due me qenunë gjithë nierëzitë porsi vetëhenë t’eme, por gjithë-se-cilli ka dhunëtin’ e vet prei Perëndisë, njiani kështu, e tietëri ashtu.
8 Edhe po u thom atyneve qi s’janë të martuem, edhe të vavet, se mirë ashtë për ata ndë mbetshinë sikurse jam edhe unë.
9 Por ndë mos përmbaitshinë vetëvetëhenë, le të martohenë, sepse ma mirë ashtë me u martuem, se me u diegunë.
10 Edhe të martuemitë i porosis jo unë, por Zoti, të mos dahetë grueja prei burrit,
11 por edhe ndë u daftë, le të mbesi e pamartueme, a le të paqtohetë me burrinë; edhe burri të mos e lajë gruenë.
12 Edhe të tierëvet u thom unë, jo Zoti: Ndë pastë ndonji vëlla grue të pabesë, edhe asai i pëlqen me ndenjunë bashkë me ate, le të mos e lajë.
13 Edhe nji grue qi ka burr të pabesë, edhe ati i pëlqen me ndenjunë bashkë me ate, le të mos e lajë.
14 Sepse burri i pabesë ashtë shenjtënuem prei gruesë; edhe grueja e pabesë ashtë shenjtënuem prei burrit, sepse tietërazi dielmtë tuei do t’ishinë të ndytë, por tashti janë shenjtën.
15 Por ndë u daft’ i pabesi, le të dahetë? Vëllai a motëra nukë janë shërbëtorë ndë të tillat punë , por Perëndia na ka thërritunë ndë paqtim.
16 Sepse qish di ti, o grue, ndë qoftë se ke për me shpëtuem burrinë?
17 A qish di ti, o burr, ndë qoftë se ke për me shpëtuem gruenë? Por sikurse Perëndia dau mbë gjithë-se-cillinë, edhe sikurse Zoti thërriti gjithë-se-cillinë, kështu le t’eci, edhe kështu urdhënoj mbë gjithë kishat.
18 U thërrit ndë besët ndonji i rreth-premë? Le të mos bahet’ i parreth-premë. U thërrit ndonji i parreth-premë? Le të mos rreth-prehetë.
19 Rreth-presëja s’ashtë gja, edhe të parreth-premitë s’ashtë gja, por të rueitunit’ e urdhënimevet Perëndisë ashtë .
20 Gjithë-se-cilli mb’ate të thërritunitë qi u thërrit, mb’ate le të mbesi.
21 U thërrite kur qe shërbëtuer? Mos ki kujdes, por ndë mufsh me u bam’ i lirë, përdore këte ma mirë.
22 Sepse ai qi u thërrit mbë Zotinë kur qe shërbëtuer, asht’ i liri i Zotit; kështu edhe ai qi u thërrit kur qe i lirë, ashtë shërbëtori i Krishtit.
23 U bletë me çimim, mos bahi shërbëtorë nierëzish.
24 Gjithë-se-cilli, o vëllazën, mb’ate qi u thërrit, mbë këte le të mbesi ndaj Perëndinë.
25 E për virgjineshat s’kam urdhënë prei Zotit, por ap mendëjenë t’eme , sikurse kam pasunë përdëllim prei Zotit të jemi besëtar;
26 kujtoj pra se këjo punë asht’ e mirë për këte nevojë tashti, se ashtë mirë për nierinë me qenunë kështu.
27 Je lidhunë me grue? Mos kërko të sgjidhunë. Je sgjidhunë prei gruesë? Mos kërko grue.
28 Por edhe ndë u martofsh, nukë fëjen; edhe virgjinesha ndë u martoftë, nukë fëjen, por të tillëtë nierës kanë me pasunë shtrëngim ndë misht, e un’ u kursej juve.
29 Edhe këte e thom, o vëllazën, se koha mbaskëndai asht’ e shkurtënë, kaqi sa edhe ata qi kanë gra, të jenë porsikur s’kanë;
30 edhe ata qi qjajnë, porsikur s’qjajnë; edhe ata qi gëzohenë, porsikur s’gëzohenë; edhe ata qi blejnë, porsikur të mos i kenë ndën’ urdhënë të vet;
31 edhe ata qi përdorinë këte botë, porsikur të mos e përdorinë, sepse fityra e kësai bote shkon.
32 Edhe due të jeni të pakujdesshim. I pamartuemi ka kujdes për punët e Zotit, si t’i pëlqejë Zotit,
33 por i martuemi ka kujdes për punët e botësë si t’i pëlqejë gruesë.
34 Dan grueja prei virgjineshësë: e pamartuemeja ka kujdes për punët e Zotit, qi të jetë shenjte edhe ndë korp edhe ndë shpirt, por e martuemeja ka kujdes për punët e botësë, si t’i pëlqejë burrit.
35 Edhe këte po ua thom juve për të mirënë tuei, jo për me u vumë juve lak mbë qafë , por për ate qi t’u ketë hije juve, edhe qi t’afrohi ndë punë të Zotit pa kujdes.
36 Por ndë kuitoftë kushi se ban punë të shumtueme mbë virgjineshën’ e vet, ndë i kaloftë koha e martesës’ asai, edhe duhetë me u bamë kështu, le të bajë qish të detë, nukë fëjen: le të martohenë.
37 Por ai qi rri qindrueshim ndë zemërë, e s’ka nevojë, por la pushtet për dashunimin’ e vet, edhe e pa me udhë këte ndë zemërë të vet, për me rueitunë virgjineshën’ e vet, ban mirë.
38 Përandai edhe ai qi e marton, ban mirë; edhe ai qi s’e marton, ban ma mirë.
39 Grueja ashtë lidhunë prei ligjësë sa kohë qi rron burri i asai, por ndë vdektë burri i asai, asht’ e lirë me u martuem me cillinë të detë, veçe këjo punë me u bamë mbë Zotinë.
40 Por ma e lumun’ ashtë ndë mbetë kështu, mbas mendëjesë s’eme, edhe më duketë se edhe unë kam Shpirt Perëndie.