Mësime për lutjen
1 Para së gjithash, të bëj thirrje që të bëhen përgjërime, lutje, ndërmjetësime dhe falënderime për të gjithë njerëzit, 2 për mbretërit dhe për të gjithë ata që kanë pushtet, që të mund të bëjmë një jetë me paqe e qetësi, plot përkushtim ndaj Perëndisë dhe dinjitet. 3 Kjo gjë është e mirë dhe e pranueshme para Perëndisë, shpëtimtarit tonë. 4 Ai dëshiron që të gjithë njerëzit të shpëtohen e të arrijnë ta njohin të vërtetën plotësisht,
5 sepse një është Perëndia
dhe një është ndërmjetësi
mes Perëndisë e njerëzve:
njeriu Jezu Krisht.
6 Ai e dha veten
si shpengim për të gjithë
dhe këtë dëshmi
e dha në kohën e duhur.
7 Për këtë u caktova predikues e apostull, për t'u mësuar kombeve besimin dhe të vërtetën. Po them të vërtetën, nuk gënjej.
8 Prandaj dëshiroj që burrat në çdo vend të luten duke ngritur lart duar të shenjta, pa mëri e pa grindje. 9 Po ashtu gratë të vishen me rroba të hijshme, me thjeshtësi e maturi, jo me gërsheta e ar, as me margaritarë e rroba të kushtueshme, 10 por me vepra të mira, siç u ka hije grave që i druhen Perëndisë. 11 Gruaja le të mësojë në heshtje e me nënshtrim të plotë. 12 Nuk e lejoj gruan të mësojë të tjerët dhe as të ushtrojë pushtet mbi burrin, por të rrijë urtë. 13 Sepse Adami u krijua i pari, pastaj Eva. 14 Nuk ishte Adami ai që u mashtrua, por gruaja u mashtrua dhe shkeli urdhrin e Perëndisë. 15 Gruaja do të shpëtohet përmes lindjes së fëmijëve, nëse qëndron në besim, në dashuri dhe në shenjtëri me maturi.
KAPTINA II.
1 Lutem pra para gjithë punëvet , të bani të lutuna, të faluna, të foluna, të faluna ndersë, për gjithë nierëzit,
2 për mbëretinë, për gjithë sa janë mbë shkallë të naltë, qi të shkojnë jetë të papërzieme e të urtë me qish do farë bese të mirë e të hieshime.
3 Sepse këjo asht’ e mirë edhe e pëlqyeshime përpara Perëndisë shëlbuesit t’ynë.
4 I cilli don të shpëtohenë gjithë nierëzitë, edhe të vinë me ngjofunë mirë të vërtetënë.
5 Sepse nji ashtë Perëndia, nji asht’ edhe laimësi i Perëndisë edhe i nierëzëvet, nieriu Iesu Krishti,
6 qi dha vetëvetëhenë shpërblim për të gjithë, për deshmi ndër kohëna të urdhënueme,
7 për të cillënë deshmi u vush’ unë leçitës edhe apostull (thom të vërtetënë mbë Krishtinë, nukë rrej), mieshtri i kombevet mbë besët e mbë të vërtetët.
8 Due pra të falenë burratë mbë qish do vend, tue ngritunë duer të këthiellëta pa zemërim e pa mendim.
9 Por kështu edhe gratë le të stolisinë vetëvetëhenë me petëka qi u ka hie, me turp e me urti, jo me gërshetëna, a me ar, a me margaritarë, a me petëka qi vëjejënë shumë,
10 por (qish duhetë mb’ato gra qi diftojënë vetëvetëhenë se kanë frikë Perëndinë) me punë të mira.
11 Grueja le të mësohet’ urtësisht me qish do farë të binduni.
12 Edhe gruenë nuk’ e la me mësuem, as me urdhënuem burrinë, por të rrijë urtë.
13 Sepse përpara u krijue Adami, mbasandai Eva,
14 edhe Adami nuk’ u gënjye, por grueja u gënjye, e duel jashtë udhet,
15 por ka me shpëtuem për dielmt qi piell, ndë mbetshinë ndë besë e ndë dashuni e ndë shenjtënim me urti.