Dërgimi i shtatëdhjetë e dy dishepujve
1 Pas këtyre gjërave, Zoti caktoi shtatëdhjetë e dy të tjerë dhe i dërgoi përpara dy nga dy në çdo qytet e në çdo vend ku do të shkonte ai vetë. 2 Dhe u tha: «Të korrat janë të mëdha, por punëtorë ka pak. Lutjuni të zotit të të korrave të dërgojë punëtorë në të korrat e veta. 3 Shkoni! Ja, po ju dërgoj si qengjat mes ujqve. 4 Mos merrni me vete as para, as trastë, as sandale. Udhës mos përshëndetni askënd. 5 Në cilëndo shtëpi të hyni, së pari thoni: “Paqja me këtë shtëpi!”. 6 Nëse dikush aty është bir i paqes, paqja juaj do të zbresë mbi të; nëse jo, do të kthehet te ju. 7 Qëndroni në atë shtëpi dhe hani e pini çfarë t'ju shtrojnë para, sepse punëtori ka të drejtë të shpërblehet. Mos u endni nga një shtëpi në tjetrën. 8 Në çdo qytet ku të hyni e t'ju mirëpresin, hani çfarë t'ju vënë para, 9 shëroni të sëmurët që gjenden aty e u thoni: “Mbretëria e Perëndisë është pranë jush”. 10 Por nëse hyni në një qytet e nuk ju mirëpresin, dilni nëpër sheshet e tij e thoni: 11 “Edhe pluhurin e qytetit tuaj, që na është ngjitur këmbëve, po jua shkundim. Por veç ta dini se mbretëria e Perëndisë është afër”. 12 Unë po ju them se atë ditë Sodoma do ta ketë më të lehtë se ai qytet».
Mjerë qytetet e papenduara
(Mt 11.20-24)13 «Mjerë ti, Korazin! Mjerë ti, Betsaidë! Po të ishin bërë në Tir e në Sidon mrekullitë që u bënë ndër ju, ata do të ishin penduar me kohë, duke veshur thasë e duke u ulur në hi. 14 Megjithatë, Tiri e Sidoni do ta kenë më të lehtë, se ju në ditën e gjykimit. 15 Po ti, Kafarnaum,
mos vallë do të lartësohesh deri në qiell?
Në skëterrë do të plandosesh.
16 Kush ju dëgjon ju, më dëgjon mua e kush nuk ju pranon ju, nuk më pranon as mua. Kush nuk më pranon mua, nuk pranon as atë që më ka dërguar».
Kthimi i të shtatëdhjetedyve
17 Të shtatëdhjetë e dy dishepujt u kthyen me gëzim e i thanë: «Zot, edhe djajtë na nënshtrohen në emrin tënd!». 18 Jezui u tha: «E pashë Satanin tek binte nga qielli si rrufe. 19 Ja, ju kam dhënë pushtet të shkelni mbi gjarpërinj e akrepa, si edhe mbi tërë fuqinë e armikut. Asgjë nuk do t'ju bëjë keq. 20 Megjithatë, mos u gëzoni që ju nënshtrohen shpirtrat, por gëzohuni që emrat tuaj janë shkruar në qiell».
Gëzimi i Jezuit
(Mt 11.25-27Mt 13.16-17)21 Në atë çast Jezui u mbush me gëzim nga Shpirti i shenjtë e tha: «Të falënderoj, o Atë, Zot i qiellit e i tokës, se ua ke fshehur këto gjëra të urtëve e të mençurve dhe ua ke zbuluar fëmijëve të vegjël. Po, o Atë, se kështu të ka pëlqyer ty.
22 Gjithçka më është dhënë nga Ati im. Askush nuk e njeh Birin përveç Atit dhe askush nuk e njeh Atin përveç Birit dhe atij, të cilit Biri dëshiron t'ia zbulojë». 23 Pastaj Jezui u kthye drejt dishepujve e u tha veçmas: «Lum sytë që shohin çfarë shihni ju! 24 Sepse po ju them se shumë profetë e mbretër kanë dëshiruar të shohin çfarë po shihni ju e nuk i panë, të dëgjonin çfarë po dëgjoni ju e nuk i dëgjuan».
Samaritani i mirë
25 Atëherë një mësues i ligjit u ngrit për ta vënë në provë Jezuin e i tha: «Mësues, çfarë duhet të bëj për të trashëguar jetën e amshuar?». 26 Jezui i tha: «Çfarë shkruhet në ligj? Çfarë lexon atje?». 27 Ai iu përgjigj: «Duaje Zotin, Perëndinë tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë forcën tënde e me gjithë mendjen tënde dhe duaje të afërtin si veten ». 28 Jezui i tha: «U përgjigje drejt. Bëj kështu e do të jetosh». 29 Por ai, meqenëse donte t'i jepte të drejtë vetes, i tha Jezuit: «Kush është i afërti?». 30 Jezui iu përgjigj: «Një njeri po zbriste nga Jerusalemi për në Jeriko dhe ra në duart e kusarëve që e zhveshën, e rrahën e pastaj ikën dhe e lanë gjysmë të vdekur. 31 Rastësisht një prift po zbriste asaj rruge dhe, kur e pa, kaloi në anën tjetër. 32 Po kështu edhe një levit, kur arriti tek ai vend dhe e pa, kaloi në anën tjetër. 33 Por një samaritan që po udhëtonte andej, iu afrua dhe kur e pa, ndjeu dhembshuri për të. 34 Shkoi tek ai, i derdhi vaj e verë mbi plagë dhe ia lidhi. Pastaj e ngarkoi mbi kafshën e vet, e çoi në një bujtinë dhe u kujdes për të. 35 Të nesërmen nxori dy denarë, ia dha të zotit të bujtinës e i tha: “Kujdesu për të dhe kur të kthehem, do të të paguaj për çfarë do të shpenzosh më tepër”.
36 Cili prej këtyre të treve, mendon ti, u bë “i afërti” për atë që ra në duart e kusarëve?». 37 Ai tha: «Ai që tregoi mëshirë». Jezui i tha: «Shko e bëj edhe ti kështu!».
Te Marta dhe Maria
38 Ndërsa po udhëtonin, Jezui hyri në një fshat, ku një grua me emrin Martë e priti në shtëpi. 39 Ajo kishte një motër që quhej Mari, e cila u ul te këmbët e Zotit dhe dëgjonte fjalët e tij. 40 Por Marta ishte e zënë me punë të shumta, prandaj erdhi te Jezui e i tha: «Zot, a nuk e vë re se motra ime më ka lënë t'i bëj të gjitha punët vetëm? Thuaji, pra, të më ndihmojë!». 41 Por Zoti iu përgjigj: «Martë, Martë, ti je e shqetësuar dhe e zënë me shumë gjëra, 42 por vetëm një gjë është e nevojshme. Maria zgjodhi pjesën më të mirë që nuk do t'i merret».
KAPTINA X.
1 Edhe mbasandai Zoti vuni edhe shtatë-dhetë dishepuj të tierë, edhe i dërgoi dy ka dy përpara vetëhesë mbë çdo qytet e vend, ku kishte për me ardhun’ ai.
2 U thoshte atyne pra: Të korrët ashtë shumë, por punëtorëtë janë pak; i luteni pra të zotit të korrit me nxierrë punëtorë për të korrët’ e vet.
3 Shkoni: qe unë te po u dërgoj juve porsi dhentë ndë miedist ujqvet.
4 Mos barni kuletë, as stracë, as këpucë; edhe mos përshëndetni kurkënd mb’udhë.
5 Edhe mb’atë shtëpi qi të hyni, përpara thoni: Paqtim ndë këte shtëpi.
6 Edhe ndë qoft’ atie bir paqtimi, paqtimi juei ka me u prajtunë mb’atë; por ndë mos qoftë, ka me u këthyem mbë ju.
7 Edhe mbetni nd’ate shtëpi, tue ngran’ e tue pimë prei asosh qi t’u napinë juve ata, sepse punëtori asht’ i zoti pagësë vet. Mos sdripni prei nji shtëpie mbë tietër shtëpi.
8 Edhe mb’ate qytet qi të hyni, edhe t’u presinë juve, hani ato qi u vihenë përpara juve,
9 edhe shëndoshni të sëmunëtë qi gjindenë nd’ate, edhe thoni atyneve: Mbëretënia e Perëndisë u afrue mbë ju.
10 Por mb’ate qytet qi të hyni, edhe të mos u presinë juve, kur të dilni ndëpër rrugat e ati qyteti , thoni:
11 U shkundimë juve edhe pluhëninë qi ashtë ngjitunë mbë ne prei qytetit tuei, por këte ta dini, se mbëretënia e Perëndisë u afrue mbë ju.
12 Edhe po u thom juve, se nd’ate ditë ma i durueshim ka me qenunë mundimi ndë Sodom, se nd’ate qytet.
13 Mjeri ti, Horazin! Mjeri ti, Bethsaida! Sepse ato mërekullia qi janë bamë ndë ju, ndë ishinë bamë ndë Tyrë e ndë Sidonë, çë kurë se do t’ishinë penduem, tue ndenjunë ndë thes e ndë hi.
14 Por ndë Tyrë e ndë Sidonë ma i durueshim ka me qenunë mundimi ndë ditë të gjyqit, se mbë ju.
15 Edhe ti, Kapernaumë, qi ke hipunë ngjysh mbë qiell, ke me sdripunë ngjysh ndë ferr.
16 Ai qi t’u ndëgjojë juve, ndëgjon mue; edhe qi nukë ze për gja juve, s’ka zanë për gja mue; edhe ai qi nukë ze për gja mue, s’ka zanë për gja ate qi më ka dërguem.
17 Edhe të shtatë-dhetët’ u këthyen me gëzim, tue thanë: Zot, edhe djemënitë na ndëgjojnë mb’emënit tand.
18 Edhe ai u tha atyne: Vejem ore Satananë tue ranë prei qiellit porsi vetimë.
19 Qe te po u ap juve pushtet për me shkelunë mbi gjarpij e mbi hakrepëna, edhe mbi gjithë fuqin’ e anëmikut; edhe kurgja s’ka me u bamë keq juve.
20 Por mos gëzohi për këte, se u ndëgjojnë juve frymat’ e këqia ; por gëzohi ma tepërë, se emnatë tuei u shkruenë ndë qillt.
21 Nd’ate orë Iesui u gëzue ndë shpirt’ edhe tha: Të falem ndersë, o Atë, Zot i qiellit edhe i dheut, se mpshefe këto prei së ditshimish e prei së mentshimish, edhe i sbulove ndër foshnje; po, o Atë, se kështu u pëlqye përpara tejet.
22 Të gjitha m’u dhanë n’dorë prei t’im et, edhe kurkushi nukë di cilli ashtë Biri, veç Ati; edhe cilli asht’ Ati, veç Biri, edhe ati qi të detë Biri me ia sbuluem.
23 Edhe u këthye te dishepujt’ e tha veç-anë: Lum ata sy qi shofin’ ato qi shifni.
24 Sepse po u thom juve, se shumë profetëna e mbëretëna deshnë me pam’ ato qi shifni ju, e nukë panë; edhe me ndëgjuem ato qi ndëgjoni, e nukë ndëgjuenë.
25 Edhe qe tek u ngrit nji ligjëtar, tue ngam’ ate, e tue thanë: Mieshtër, qish të baj për me trashiguem jetën’ e pasosëme?
26 Edhe ai i tha: Qish ashtë shkruem ndë ligjët? Si këndon?
27 Edhe ai u përgjeq, e tha: “Të duesh Zotinë Perëndinë tand me gjithë zemrënë tande, edhe me gjithë shpirtinë tand, edhe me gjithë fuqinë tande, edhe me gjithë mendienë tande”, edhe “të afërminë tand porsi vetëvetëhenë”.
28 Edhe ai i tha: U përgjegje dreitë; ban këto, edhe ke me rruem.
29 Por ai donte me nxierrë vetëvetëhenë të dreitë, i tha Iesuit: E cilli asht’ i afërmi em?
30 Edhe Iesui u përgjeq, e tha: Nji nieri sdripi prei Ierusalemit ndë Ieriho, edhe ra ndër duer të kusarëvet, të cillëtë si e sveshnë, edhe e banë me plagë, iknë, edhe e lanë me gjymës fryme.
31 Edhe ndodhi me shkuem asai udhe nji prift; edhe kur pa ate, shkoi anësë tietër.
32 Kështu edhe nji Levit, kur e mbërrini ndë vend, erdhi e pa, edhe shkoi anësë tietër.
33 Por nji Samaritan tue bam’ udhë, erdhi mbi ate; edhe kur pa ate, iu dhimti;
34 edhe erdhi për-anë, e i lidhi plagëtë, tue derdhunë voj e venë; edhe e hipi mbë shtazët të vet, edhe e pruni ndë huej-pritë, edhe i pat kujdes.
35 Edhe ndë nesëret kur duel, nxuer dy dinarë, e ia dha huej-pritësit, edhe i tha: Ki kujdes ati; edhe qish të prishish ma tepër’, unë kam me t’i lamë, kur të vij për-së-ri.
36 Cilli prei kësish të tresh të duketë se u ba i afërmi ati qi ra ndër duer të kursarëvet?
37 Edhe ai tha: Ai qi pat përdëllim për ate. Iesui pra i tha: Shko, edhe ti ban kështu.
38 Edhe ata kur po shkojshinë, ai hyni mbë nji katund, edhe nji grue qi e kishte emninë Marthë, e priti ndë shtëpit të vet.
39 Edhe ajo kishte nji motërë qi e queishinë Mari, e cilla ndejti për-anë kambëvet Iesuit, edhe ndëgjonte fjalën’ e ati.
40 Edhe Martha mundohei shumë tue shërbyem; edhe mbasandai duel përpara ati , e tha: Zot, nukë ke gaile se eme motërë më la vetëmë me shërbyem? Thuei pra asai për me më ndimuem.
41 Edhe Iesui u përgjeq, e i tha: Marthë, Marthë, ke gaile e turbëllohe për shumë punë ,
42 por për nji punë ashtë nevojë. Edhe Maria sgjodhi piesën’ e mirë, qi s’ka me u marrë prei asai.