Përshëndetje
1 Unë, plaku, po i shkruaj Gajit të dashur, që e dua me të vërtetë: 2 fort i dashur, uroj që gjithçka të shkojë mirë e të gëzosh shëndet, sikurse je mirë shpirtërisht. 3 U gëzova pa masë kur erdhën disa vëllezër e dëshmuan për besnikërinë tënde ndaj së vërtetës dhe sesi jeton ti në të. 4 Nuk kam gëzim më të madh sesa kur dëgjoj që bijtë e mi jetojnë në të vërtetën.
Bashkëpunimi dhe kundërshtimi
5 Fort i dashur, ti vepron si besimtar i vërtetë në gjithçka që bën për vëllezërit, madje edhe për të huajt. 6 Ata dëshmuan para kishës për dashurinë tënde. Do të bëje mirë t'i ndihmoje ta vazhdojnë udhëtimin në mënyrë të denjë për Perëndinë. 7 Ata kanë dalë për t'i shërbyer emrit të Krishtit, duke mos pranuar asgjë nga kombet. 8 Ndërsa ne e kemi për detyrë të përkrahim njerëz të tillë, që të bëhemi kështu bashkëpunëtorë të së vërtetës.
9 I shkrova një letër kishës, por Diotrefi, të cilit i pëlqen të jetë i pari i tyre, nuk na pranoi. 10 Prandaj, kur të vij, do t'ia kujtoj veprat që bën dhe fjalët e këqija që thotë për ne. Si të mos mjaftohej me kaq, ai jo vetëm që vetë nuk i pranon vëllezërit, por pengon edhe ata që duan t'i pranojnë e madje i përjashton nga kisha.
11 Fort i dashur, mos shkërbe të keqen, por të mirën. Kush bën të mirën, është nga Perëndia. Kush bën të keqen, nuk e ka parë Perëndinë.
12 Për Dhimitrin dëshmojnë mirë të gjithë, madje edhe vetë e vërteta. Dëshmojmë edhe ne për të dhe ti e di se dëshmia jonë është e vërtetë.
Përshëndetjet e fundit
13 Kam shumë gjëra për të të shkruar, por nuk dua t'i shkruaj me bojë e penë. 14 Shpresoj të të shoh së shpejti e të flasim gojarisht.
15 Paqja qoftë me ty!
Të përshëndesin miqtë. Përshëndeti miqtë një nga një.
1 Unë plaku mbë Gaionë të dashuninë, të cillin’ un’ e due ndë të vërtetët.
2 I dashunë, për të gjitha lutem të veç mbarë e të jesh shëndoshë, sikurse vete mbarë shpirti yt.
3 Sepse u gëzueshë shumë, se vinë vëllazën, edhe deshmojënë për të vërtetënë tate, sikurse ti ecën ndë të vërtetët.
4 S’kam ma të math gëzim se këte, të ndëgjoj se dielmt’ e mi ecinë ndë të vërtetët.
5 I dashunë, punë besëtari ban qish të bajsh mbë vëllazënit e mbë të huejët,
6 të cillëtë deshmuenë për dashuninë tate përpara kishësë; ndë i përsiellsh ata sikurse vëjen te Perëndia, ke me bamë mirë.
7 Sepse duelnë për emënin’ e ati, pa marrë gja prei kombevet.
8 Na pra kemi detyrë me pritunë të tillë nierës , qi të bahemi ndifmëtarë ndë të vërtetënë.
9 I shkrova kishësë, por Diotrefi ai qi don parësi ndër ata, nukë na pret,
10 përandai nd’arthsha, do t’i kuitoj punët’ e ati qi ban, tue na përqeshunë me fjalë të këqia; edhe tue mos i mbastuem këto, as ai vetë nukë pret vëllazënitë, por edhe ata qi duenë me i pritun’ i ndal, edhe i nxier jashtë kishet.
11 I dashunë, mos shko mbrapa të keqesë, por të mirësë. Ai qi ban mirë, ashtë prei Perëndiet, por ai qi ban keq, nuk’ e ka pamë Perëndinë.
12 Për Demetrin’ epetë deshmi e mirë prei të gjithësh, edhe prei asai të vërtetësë; edhe na apimë deshmi, edhe e dini se deshmia jonë, asht’ e vërtetë.
13 Kishiem me shkruem shumë por nukë due me të shkruem me mellan e me pendë,
14 por shpërej me të pamë për së shpeiti, edhe kemi me folunë gojë me gojë.
15 Paqtim mbë tyi. Të falenë me shëndet miqtë. U fal me shëndet miqvet emënë për emënë.