Gjuhët dhe profecia
1 Kërkoni që të fitoni dashurinë dhe dëshironi me zell dhuntitë shpirtërore, sidomos atë të profecisë. 2 Ai që flet gjuhë të panjohur, nuk flet me njerëzit, por me Perëndinë, sepse nuk e kupton askush. Me fuqinë e Shpirtit ai thotë gjëra të fshehta, 3 ndërsa ai që profetizon, u flet njerëzve me fjalë që rrisin shpirtërisht, nxisin e ngushëllojnë.
4 Ai që flet gjuhë të panjohur, ndihmon veten për t'u rritur në besim, ndërsa ai që profetizon, ndihmon kishën për t'u rritur në besim. 5 Do të doja që të gjithë ju të flisnit gjuhë të panjohura, por më shumë do të doja të profetizonit. Ai që profetizon është më i madh se ai që flet gjuhë të panjohura, vetëm nëse ky e shpjegon gjuhën që flet, që kjo të shërbejë për rritjen e kishës.
6 Nëse vij te ju, o vëllezër, duke folur në gjuhë të panjohura, çfarë dobie do të keni nëse nuk ju flas për ndonjë zbulesë, njohuri, profeci apo mësim? 7 Nëse veglat muzikore që nuk kanë shpirt, fyelli apo qestja, nuk japin tinguj të qartë, si do të dallohet melodia e fyellit nga e qestes? 8 Nëse trumbeta nuk lëshon tingull të qartë, kush do të bëhej gati për betejë?
9 Po ashtu edhe ju, nëse flisni fjalë të pakuptueshme, kush do t'i kuptonte fjalët tuaja? Ato do të ishin fjalë në erë! 10 Në botë ka larmi gjuhësh, por asnjëra nuk është pa kuptim. 11 Nëse nuk e kuptoj gjuhën që më flasin, do të jem i huaj për atë që më flet dhe ai do të jetë i huaj për mua. 12 Kështu edhe ju, meqë dëshironi shumë të keni dhunti shpirtërore, kërkoni që t'i keni me tepri për rritjen e kishës.
13 Prandaj, ai që flet gjuhë të panjohur, të lutet që të marrë edhe dhuntinë për ta shpjeguar. 14 Nëse lutem në gjuhë të panjohur, shpirti im lutet, por mendja ime nuk bashkëvepron. 15 Çfarë të bëj, atëherë? Do të lutem me shpirt, por do të lutem edhe me mendje. Do të këndoj himne me shpirt, por do të këndoj edhe me mendje.
16 Sepse, nëse ti e bekon Perëndinë me shpirt, si do t'i përgjigjet «Amen» falënderimit tënd dëgjuesi i thjeshtë i bashkësisë, përderisa nuk i kupton ato që thua? 17 Ti mund të bësh një lutje të bukur falënderimi, por tjetri nuk rritet në besim. 18 E falënderoj Perëndinë, sepse flas më shumë gjuhë të panjohura se të gjithë ju, 19 por në kishë dua të them pesë fjalë që kuptohen, që të tjerët të mësojnë më mirë, sesa dhjetë mijë fjalë në një gjuhë të panjohur.
20 Vëllezër, mos u bëni si fëmijë nga mendja. Jini si foshnja para së keqes, por të pjekur nga mendja. 21 Në ligj është shkruar:
«Këtij populli
do t'i flas me njerëz
që flasin gjuhë të tjera
dhe me gojën e të huajve,
por as kështu
nuk do të më dëgjojnë », thotë Zoti.
22 Prandaj gjuhët nuk janë shenjë për ata që besojnë, por për ata që nuk besojnë, ndërsa profecia nuk është për ata që nuk besojnë, por për ata që besojnë. 23 Nëse mblidhet kisha në një vend e të gjithë flasin gjuhë të panjohura dhe po të hyjnë aty njerëz që nuk dinë ose që nuk besojnë, a nuk do të thonë se jeni marrosur? 24 Por nëse të gjithë do të profetizojnë dhe aty hyn ndonjë që nuk beson apo nuk di, atëherë ai do të ndihet i qortuar dhe i dënuar nga ato që dëgjon. 25 Të fshehtat e zemrës së tij do të shfaqen dhe duke rënë me fytyrë përdhe do të adhurojë Perëndinë e do të thotë: «Perëndia është me të vërtetë mes jush».
Gjithçka me rregull
26 Çfarë duhet bërë atëherë, o vëllezër? Kur të mblidheni së bashku, dikush mund të këndojë një himn, dikush mund të japë një mësim, dikush mund të ketë një zbulesë, dikush një gjuhë të panjohur dhe dikush një shpjegim të gjuhës. Të gjitha le të bëhen për rritjen shpirtërore të kishës. 27 Nëse dikush dëshiron të flasë në gjuhë të panjohur, le të flasin dy ose e shumta tre veta, njëri pas tjetrit, dhe njëri të shpjegojë. 28 Po të mos ketë ndonjë që mund të shpjegojë, atëherë ai që flet në gjuhë të panjohur të heshtë në kishë dhe të flasë me veten e me Perëndinë.
29 Nga profetët të flasin dy ose tre, ndërsa të tjerët të gjykojnë ato që thuhen. 30 Por nëse ndonjëri nga ata që rrinë ulur ka ndonjë zbulesë, atëherë ai që është duke folur, le të heshtë. 31 Një nga një të gjithë mund të profetizoni, që të mësojnë dhe të marrin zemër të gjithë. 32 Profetët duhet ta zotërojnë mirë dhuntinë që u është dhënë, 33 sepse Perëndia nuk është Perëndi trazirash, por paqeje.
Ashtu siç ndodh në të gjitha kishat e të shenjtëve, 34 gratë le të heshtin në kishë. Atyre nuk u lejohet të flasin, por duhet të nënshtrohen, siç thotë ligji. 35 Nëse duan të mësojnë ndonjë gjë, le të pyesin burrat e tyre në shtëpi, sepse është turp për gruan të flasë në kishë. 36 A thua doli nga ju fjala e Perëndisë, apo mbërriti vetëm te ju?
37 Nëse ndokush mendon se është profet apo njeri shpirtëror, ai duhet ta kuptojë se këto që ju shkruaj janë urdhërime të Zotit. 38 Kush nuk i pranon, të mos pranohet. 39 Kështu, vëllezërit e mi, kërkoni më shumë të profetizoni, por mos ndaloni të flitet në gjuhë të panjohura. 40 Gjithçka të bëhet siç ka hije dhe me rregull.
KAPTINA XIV.
1 Ndiqni dashuninë, edhe lypni me zemërë të përvëlutë punët’ e shpirtit, por ma tepërë qi të profetizoni.
2 Sepse ai qi flet gjuhë të huej , nuk’ u flet nierëzëve, por Perëndisë, sepse askushi s’e ndëgjon, por me shpirtin’ e vet flet pshefësina,
3 por ai qi profetizon, u flet nierëzëvet për të ndërtuem, e për mësim, e për ngushullim.
4 Ai qi flet gjuhë të huej , ndërton vetëvetëhenë, por ai qi profetizon ndërton kishënë.
5 Edhe due gjithë ju me folunë gjuhëna, por ma tepërë qi të profetizoni, sepse ai qi profetizon ashtë ma i madh se ai qi flet gjuhëna, veç ndë e këtheftë, qi të marri të ndërtuem kisha.
6 Edhe tashti, o vëllazën, ndë arthsha te ju tue folunë gjuhëna, qish dobi kam me u bamë juve, ndë mos u folsha juve a me të sbulueme, a me të ditunë, a me profezi, a me mësim?
7 Edhe ato qi s’kanë frymë, a bajnë za, a fyll, a qitharë, ndë mos bafshinë zana të shqyta, si ka me u marrë vesht të ranët’ e fyllit, a të ranët’ e qitharësë.
8 Sepse, trumbeta ndë dhashtë za qi s’mirretë vesht, cilli ka me u bamë gati për luftë?
9 Kështu edhe ju, me anë të gjuhësë ndë mos bafshi nji fjalë qi mirretë vesht mirë, si ka me u marrë vesht ajo qi flitetë? Sepse kemi me folunë nd’erët.
10 Janë ndodhunë kaqi duer zanash ndë botët, edhe as ndonji prei atyneve s’ashtë qi s’mirretë vesht.
11 Ndë mos ditsha pra fuqin’ e zanit, kam me qenunë nji barbar mb’ate qi flas, edhe ai qi flet, nji barbar tek unë.
12 Kështu edhe ju, mbassi u përvëlohetë zemëra për dhunëtiat shpirtënishte, lypni qi të tepëroni për të ndërtuemit’ e kishësë.
13 Përandai ai qi flet gjuhënë të huej le të faletë qi bahet’ i zoti me e këthyem.
14 Sepse ndë u falsha me gjuhë të huej , shpirti em faletë, por mendëja eme ashtë pa pemë.
15 Qish duhetë pra? Do të falem me shpirtin’, e do të falem edhe me mendëjenë; do të psall me shpirtin’, e do të psall edhe me mendëjenë.
16 Sepse ndë bekofsh me shpirtinë, ai qi rri ndë vend të paditunit, si ka me thanë Amen, kur fale ndersë ti, sepse ai nukë di se qish thue.
17 Sepse ti fale ndersë mirë, por tietëri s’ndërtohetë.
18 I falem ndersë Perëndisë t’em, se flas ma shumë gjuhëna se ju,
19 por unë due me folunë pesë fjalë me mendëjenë t’eme ndë kishë, qi të mësoj edhe të tierë, se dhetë mijë fjalë me gjuhë të huej .
20 O vëllazën, mos u bani çuna ndër mend, por bahi foshnje mbë të keqet, e ndër mend bahi të kullutë.
21 Ashtë shkruem ndë ligjët: “Se me të tiera gjuhëna, e me të tiera buzë kam me i folunë këti populli, por as kështu s’kanë me më ndëgjuem” - thotë Zoti.
22 Përandai gjuhënatë janë për shenj, jo për ata qi besojnë, por për të pabesët, e profezia ashtë jo për të pabesët, por për ata qi besojnë.
23 Ndë u mbëlethtë pra gjithë kisha mbë nji vend, edhe të gjithë flasinë gjuhëna të hueja , hyjn’ edhe nierës të paditshim a të pabesë, a s’kanë me thanë, se jeni të çmendunë?
24 Por ndë profetizofshinë të gjithë, e hyn nji i pabesë, a i paditshim, e sbulohetë prei të gjithëve, e gjukohetë prei të gjithëve,
25 edhe kështu të mpshefëtat’ e zemërës’ ati shpërfaqenë; edhe kështu ka me ranë me faqe përmbys, e ka me adhuruem Perëndinë, tue diftuem, se për të vërtetë Perëndia qenëka ndër ju.
26 Qish duhetë pra, o vëllazën? Kur të mbëlidhi, gjithë-se-cilli prei jush ka psallmë, ka mësim, ka gjuhë, ka të sbuluemë, ka të këthyeme gjuhënash ; të gjitha le të bahenë për të ndërtuem.
27 Ndë foltë gjuhë të huej , le ta bajnë këte dy ka dy, a ma të shumënë tre ka tre, edhe njiani mbas tietërit, edhe njiani le të këthejë,
28 por ndë mos qoftë kush me këthyem, le të pushojë ndë kishë, e le të flasi me vetëvetëhen’ e me Perëndinë.
29 E profetënitë le të flasinë dy a tre, edhe të tierëtë le të bajnë gjyq.
30 E ndë iu sbuloftë ndonji tietërit qi rri, le të pushojë i pari.
31 Sepse të gjithë mundeni me profetizuem njiani mbas tietërit, qi të xanë të gjithë, edhe të ngushullohenë të gjithë.
32 Edhe shpirtënat’ e profetënavet u ulinë kryetë profetënavet,
33 sepse Perëndia s’ashtë Perëndi të përziemi, por paqtimi, sikurse mbë gjithë kishat e shenjtënavet.
34 Gratë tueja le të pushojnë ndë kishat, sepse ato s’kan’ urdhënë me folunë, por të ulinë kryetë, sikurse edhe ligja thotë.
35 Por ndë daçinë me xanë gja, le të pyesinë burrat’ e vet ndë shtëpi, sepse ashtë turp për gratë me folunë ndë kishë.
36 Apor veç prei jush duel fjala e Perëndisë? Apor mbë ju vetëm’ e mbërrini?
37 Ndë iu duktë kuit se ashtë profet a njieri i shpirtit, le të marri vesht ato qi u shkruej juve, sepse janë porosit’ e Zotit,
38 por ndë qoftë ndonji i paditshim, le të jet’ i paditshim.
39 Përandai, o vëllazën, lypni me zemërë të përvëlutë me profetizuem, edhe mos ndalni me folunë gjuhëna.
40 Të gjitha le të bahenë sikundrë ka hie edhe me rregullë.