Shërbëtorë të Besëlidhjes së Re
1 A mos po fillojmë përsëri t'i rrisim vlerën vetes? Apo mos kemi nevojë edhe ne si disa për letra porosie për ju a prej jush? 2 Letra jonë jeni ju, e shkruar në zemrat tona, që të gjithë njerëzit ta njohin e ta lexojnë. 3 Ju e tregoni se jeni letër e Krishtit, e hartuar prej nesh, jo e shkruar me bojë, por me shpirtin e Perëndisë së gjallë, jo në rrasa guri, por në rrasat e zemrave njerëzore.
4 Ky është besimi që ne kemi në Perëndinë, përmes Krishtit. 5 Ne nuk e mbajmë veten aq të aftë që të mendojmë se vjen ndonjë gjë prej nesh. Aftësia jonë vjen prej Perëndisë 6 që na bëri të aftë të jemi shërbëtorë të besëlidhjes së re, jo të shkronjës, por të Shpirtit. Sepse shkronja vret, por Shpirti jep jetë.
7 Nëse besëlidhja e Moisiut, që ishte e gdhendur me shkronja në gur e çonte në vdekje, ishte aq e lavdishme saqë bijtë e Izraelit nuk mund ta shikonin dot Moisiun, për shkak të lavdisë së përkohshme të fytyrës së tij, 8 sa më e lavdishme do të jetë besëlidhja e Shpirtit? 9 Nëse vepra e besëlidhjes që sjell dënimin ishte e rrethuar me lavdi, aq më shumë do të jetë e lavdishme vepra e besëlidhjes që na bën të drejtë. 10 Në të vërtetë ajo që ishte e lavdishme dikur, e humbi lavdinë për shkak të lavdisë së tanishme që është më e madhe. 11 Nëse ajo që ishte e përkohshme ishte e lavdishme, atëherë ajo që mbetet përgjithmonë do të jetë shumë më e lavdishme.
12 Meqenëse kemi një shpresë të tillë, mund të flasim hapur, 13 jo si Moisiu që vuri një vel në fytyrë, me qëllim që bijtë e Izraelit të mos e shihnin fundin e lavdisë që po perëndonte. 14 Por mendjet e tyre u errësuan. Edhe sot e kësaj dite ata e kanë atë vel kur lexojnë besëlidhjen e vjetër dhe nuk e heqin, sepse ai hiqet vetëm nëpërmjet Krishtit.
15 Madje, dhe deri më sot, kur lexohet Moisiu, një vel ndehet në zemrat e tyre. 16 Megjithatë, kur dikush kthehet drejt Zotit, bie veli. 17 Mirëpo Zoti është Shpirti dhe ku është Shpirti i Zotit, atje është liria. 18 Prandaj të gjithë ne që e shohim lavdinë e Zotit si në pasqyrë, pa pasur vel në fytyrë, shndërrohemi në shëmbëllimin e tij nga lavdia në lavdi. Dhe kjo vjen nga Zoti që është Shpirti.
KAPTINA III.
1 Filloimë prap me rakumanduem vetëhenë t’onë? Apor mos kemi nevojë, sikurse disa vetë , për letëra rakumandie te ju, a për letëra rakumandie prei jush?
2 Ju jeni letëra jonë, shkruem mbrenda ndë zemërat t’ona, qi njifet’ e këndohetë prei gjithë nierëzish;
3 edhe shpërfaqeni se jeni letëra e Krishtit punuem prei nesh, qi ashtë shkruem jo me mellan, por me Shpirtin’ e Perëndisë gjallë, jo mbë rrasa të gurta, por mbë rrasa të mishta të zemërësë.
4 Edhe të tillë shpëresë kemi mbë Perëndinë me anë të Krishtit,
5 jo se jemi të zotënit’ e vetiut me marrë vesht ndonji gja porsi prei vetëhesë t’onë, por Perëndia asht’ i zoti për ne,
6 ai qi na bani të zotënitë me qenunë shërbëtorët’ e dhiatësë re, jo të letërësë, por të shpirtit, sepse letëra vret, por shpirti ep jetë.
7 Por ndë qoftë se shërbesë e vdekësë, shkruem edhe shtypunë ndë gurë, u ba e lavdueshime, kaqi sa të bijt’ e Israelit s’mundeshinë me këqyrunë me sy faqen’ e Moiseut, prei laftit faqes’ ati, qi kishte me u prishunë,
8 si s’ka me qenunë ma shumë e lavdueshime shërbesa e shpirtit?
9 Sepse ndë qoftë se shërbesa e gjukimit për dam ashtë laft, shumë ma tepërë tepron ndë laft shërbesa e dreitënisë.
10 Sepse as ajo qi qe e lavdueshime s’u lavdue mbë këte anë, për punë t’ati laftit qi kapërcen.
11 Sepse ndë qoftë se ajo qi kishte me u prishunë qe e lavdueshime, sa ma tepër’ asht’ e lavdueshime ajo qi mbet.
12 Tue pasunë pra të tillë shpëresë, flasinë shumë me sy çelë,
13 edhe jo sikurse Moiseu qi vente mbulesë mbi faqet të vet, për mos me këqyrunë me sy të bijt’ e Israelit të mbrapëmen’ e asai qi kishte me u prishunë.
14 Por mendimet’ e atyneve u verbuenë, sepse deri ditën’ e sotshime u mbet ajo mbulesë pa sbuluem mbë të kënduemit të dhiatësë vietërë, qi ajo mbulesë ashtë prishunë prei Krishtit.
15 Por deri sot, kur këndohetë Moiseu, mbulesë gjindetë mbë zemërët t’atyne.
16 Por kur të këthehetë te Zoti, ka me u hequnë mbulesa.
17 Por Zoti ashtë Shpirti, edhe ku ashtë Shpirti i Zotit, atie ashtë të lirë.
18 Por na të gjithë tue pamë porsi ndë pasqyrë laftin’ e Zotit me faqe të sbulutë, ndërroimë formënë mb’ate shëmbëllëtyrë prei laftit mbë laft, porsi prei Shpirtit Zotit.