Predikimi i Gjon Pagëzorit
(Mt 3.1-12Lk 3.1-9, Lk 15-17Gjn 1.19-28)1 Fillimi i ungjillit të Jezu Krishtit, Birit të Perëndisë. 2 Ndodhi sikurse është shkruar te profeti Isai:
ja, unë po dërgoj lajmëtarin tim
përpara teje,
që të përgatisë udhën tënde.
3 Ai është zëri
që thërret në shkretëtirë:
bëni gati udhën për Zotin,
drejtoni shtigjet e tij.
4 Gjon Pagëzori doli në shkretëtirë dhe u predikonte njerëzve të pendoheshin e të pagëzoheshin, që t'u faleshin mëkatet. 5 Njerëz nga e gjithë krahina e Judesë dhe të gjithë banorët e Jerusalemit shkonin tek ai e pagëzoheshin prej tij në lumin Jordan, duke rrëfyer haptazi mëkatet e tyre. 6 Gjoni ishte i veshur me një rrobë prej leshi deveje, mbante një brez lëkure rreth ijëve e hante karkaleca e mjaltë të egër. 7 Ai predikonte e thoshte: «Pas meje vjen ai që është më i fortë se unë, të cilit nuk jam i denjë të ulem as për t'i zgjidhur lidhëset e sandaleve. 8 Unë ju pagëzova me ujë, ndërsa ai do t'ju pagëzojë me Shpirtin e shenjtë».
Pagëzimi i Jezuit
(Mt 3.13-17Lk 3.21-22)9 Gjatë atyre ditëve Jezui erdhi nga Nazareti i Galilesë dhe u pagëzua prej Gjonit në Jordan. 10 Menjëherë, ndërsa po dilte nga uji, pa qiejt që po hapeshin dhe Shpirtin si një pëllumb duke zbritur mbi të. 11 Atëherë u dëgjua një zë nga qielli: «Ti je Biri im i dashur. Me ty jam i kënaqur».
Tundimi i Jezuit
(Mt 4.1-11Lk 4.1-13)12 Menjëherë Shpirti e çoi Jezuin në shkretëtirë. 13 Ai qëndroi në shkretëtirë dyzet ditë, i tunduar nga Satani. Rrinte me egërsira dhe engjëjt i shërbenin.
Shërbesa në Galile
(Mt 4.12-17Lk 4.14-15)14 Pasi e kapën Gjonin, Jezui shkoi në Galile, ku predikonte ungjillin e Perëndisë 15 e thoshte: «Erdhi koha, mbretëria e Perëndisë është afër; pendohuni e besoni në ungjill».
Thirrja e katër peshkatarëve
(Mt 4.18-22Lk 5.1-11)16 Ndërsa kalonte bregut të liqenit të Galilesë, Jezui pa Simonin e Andrean, vëllanë e Simonit, që po hidhnin rrjetat në liqen. Ata ishin peshkatarë. 17 Jezui u tha: «Ejani pas meje e unë do t'ju bëj peshkatarë njerëzish». 18 Ata lanë menjëherë rrjetat e shkuan pas tij. 19 Pak më tutje Jezui pa Jakobin e Zebedeut dhe Gjonin, të vëllanë, që ishin në varkë duke arnuar rrjetat 20 dhe i thirri menjëherë. Ata lanë në varkë Zebedeun, atin e tyre, bashkë me shërbëtorët e shkuan pas tij.
I pushtuari nga një shpirt i ndyrë
(Lk 4.31-37)21 Pastaj shkuan në Kafarnaum dhe menjëherë, ditën e shtunë, Jezui hyri në sinagogë e filloi të mësonte njerëzit. 22 Ata mahniteshin nga mësimi i tij, se i mësonte me pushtet e jo si shkruesit. 23 Në sinagogë ishte një njeri i pushtuar nga një shpirt i ndyrë 24 që filloi të thërriste: «Çfarë ke me ne, o Jezu i Nazaretit? A ke ardhur të na shkatërrosh? Unë e di kush je: ti je i shenjti i Perëndisë». 25 Por Jezui e qortoi e i tha: «Hesht e dil prej tij!». 26 Shpirti i ndyrë doli prej tij duke e shkundur e duke thirrur me zë të lartë. 27 Të gjithë u mahnitën e pyesnin njëri-tjetrin: «Ç'është kjo? Një mësim i ri, i dhënë me pushtet! Ai urdhëron deri edhe shpirtrat e ndyrë e ata i binden».
28 E sakaq fama e tij u përhap kudo nëpër rrethinat e Galilesë.
Shërimi i shumë njerëzve
(Mt 8.14-17Lk 4.38-41)29 Kur doli nga sinagoga, Jezui shkoi menjëherë në shtëpinë e Simonit e të Andreas, bashkë me Jakobin e Gjonin. 30 Sapo hyri, i treguan për vjehrrën e Simonit që dergjej në shtrat me ethe. 31 Ai iu afrua, e mori për dore dhe e ngriti. Atëherë atë e lanë ethet e filloi t'u shërbente.
32 Në mbrëmje, në perëndim të diellit, sollën tek ai të gjithë të sëmurët dhe të pushtuarit nga djalli. 33 I tërë qyteti ishte mbledhur te dera. 34 Jezui shëroi shumë veta që vuanin nga sëmundje të ndryshme e dëboi shumë djaj. Ai nuk i lejonte djajtë të flisnin, sepse ata e dinin kush ishte.
Predikimi i ungjillit
(Lk 4.42-44)35 Në mëngjes herët, shumë kohë përpara se të agonte, Jezui u ngrit e shkoi në një vend të shkretë për t'u lutur. 36 Simoni dhe të tjerët që ishin me të shkuan pas tij, 37 e gjetën e i thanë: «Të gjithë po të kërkojnë». 38 Ai u tha: «Le të shkojmë më tej në fshatrat e tjera, që të predikoj edhe atje, sepse për këtë gjë kam ardhur». 39 Dhe shkonte nëpër gjithë Galilenë, duke predikuar në sinagogat e tyre e duke dëbuar djajtë.
Pastrimi i të lebrosurit
(Mt 8.1-4Lk 5.12-16)40 Një i lebrosur shkoi tek ai dhe, duke iu përgjëruar e duke i rënë në gjunjë, i tha: «Po të duash, ti mund të më pastrosh». 41 Jezui ndjeu dhembshuri, shtriu dorën, e preku e i tha: «Dua. Pastrohu!». 42 Dhe lebra e la menjëherë e ai u pastrua. 43 Jezui e largoi menjëherë dhe e urdhëroi rreptësisht: 44 «Mos i trego njeriu, por shko paraqitu te prifti dhe kushto për pastrimin tënd atë që ka urdhëruar Moisiu. Kjo do t'u shërbejë si dëshmi». 45 Por sapo doli, ai filloi të hapte fjalë e ta shpallte këtë gjë, saqë Jezui nuk mundi të hyjë më haptas në qytet, por qëndroi jashtë nëpër vende të shkreta. Dhe njerëzit vinin tek ai nga çdo anë.
Krie e parë
1 Nisëjë e Ungjillit e Iisuit Krishtit Birit së Perndisë.
2 Sikundrë është shkruarë ndë profitër: Na, unë dërgoj Ëngjëllinë tim përpara faqesë sate, atë që do të dërtojë udhënë tënde përpara teje.
3 Zë njeriut që thërret nd’erimi: Bëni gati udhën’ e Zotit, bëni të shtruara monopatet’ e tij.
4 U bë si pagëzonte Joanni mb’erimi, e qiriks pagëzim të metanisë, për të ndëjierë fajetë.
5 E vijnë nde ai gjithë vëndi Iudheësë, edhe Ierosolimitë, e pagëzoneshinë gjithë prej sij mbë lumë të Iordhanit, e rrëfeijnë fajet’ e ture.
6 E Ioanni ishte veshurë me lesh të Gamilësë, edhe brez të lëkurtë mbë mes të tij, edhe hajte vllastare, edhe mjaltë t’egrë.
7 E qiriks, e thoshte: Vjen pas meje ai që është m’i fuqiçim se unë, që atij nukë jam unë i zoti të unjem e t’i sgjidh rripn’ e këpucëvet së tij.
8 Se unë pagëzova juvet me ujë, po ai do t’u pagëzojë juvet me Shpirt Shënjt.
9 E u bë mb’ato dit, erdhi Iisui nga Nazareti Galileësë, e u pagëzua prej Ioannit mbë Iordhan.
10 E atë çast si dolli nga ujëtë, pa Qielltë që u hapnë, edhe Shpirtinë që zbriti mbë të posi Pëllumbë.
11 E u bë zë nga Qielltë: Ti je biri im i dashuri, që mbë tij prëhem.
12 E atë çast e ngrijti atë Shpirti mb’erimi.
13 E ishte atje mb’erimi dizet dit, e gucitej nga satanai, e ishte bashkë me egrësira, e e shërbeijn’ atë ëngjëjtë.
14 E pasandaj, si u paradhos Ioanni, erdhi Iisui mbë Galileë, e qiriks Ungjill’ e mbretërisë Perndisë.
15 E thoshte se: Koha u sos, e mbretëria e Perndisë afër është. Metanoisni, e besoni mbë Ungjill.
16 E tek ecënte mbanë detit së Galileësë, pa Simonë, edhe Andhreanë vëllan’ e tij, që shtijnë rrjetëtë mbë det (sepse qenë pishkëtorë).
17 E u tha ature Iisui: Ejani pas meje, e do t’u bëj juvet të bëneni pishkëtorë të njerëzet.
18 E atë çast lanë rrjetët’ e ture, e vanë pas sij.
19 E poqë vate pakëzë më teje, pa Iakovonë të birë e Zevedheosë, edhe Ioannë të vëllan’ e tij, që mballosnë edhe ata rrjetëtë mbë varkë.
20 E atë çast i thirri ata, e si lanë baban’ e ture Zevedheonë mbë varkë bashkë me ergatë, i van’ atij pas.
21 E hinë brënda ndë Kapernaum. E atë çast të shëtunë hiri mbë Sinagoj, e dhidhakste.
22 E çuditejnë mbë dhidhahi të tij, se i dhidhaks ata si një që ka urdhër, e jo si Grammatejtë.
23 E ishte ndë sinaguaj të ture një njeri që kish Shpirt të pëgërë, e thërrit.
24 E thoshte: Lena, ç’ke me nevet, o Iisu Nazariot? Erdhe të na priç navet? Unë të di tij se cili je - Shënjti i Perndisë.
25 E e qërtoi atë Iisui, e i tha: Vuvosu, e dil nga ai.
26 E si e drodhi atë Shpirti i pëgërë, dolli nga ai tuke ulërijturë.
27 E u çuditnë gjithë kaqë që pietishnë njëri me tjatërinë, e thoshnë: Ç’është këjo? Ç’është këjo dhidhahi e re që me urdhëri porsit edhe Shpirtërat’ e pëgëra, e digjojënë porsin’ e tij?
28 E zëri i tij u digjua atë ças ndëpër gjithë vënde që janë afër Galileësë.
29 E atëherë si duallë nga sinagoji, vanë mbë shtëpi të Simonit e të Andhreasë, bashkë me Iakovonë edhe me Ioannë.
30 E vjehëra e Simonit dergjej nga ethetë, e atë çast i than’ atij për atë.
31 E si ju qas afër, e zuri atë nga dora, e e ngrijti, e atë çast e la atë ethea, e zu e shërben mb’ata.
32 E si perëndoi Dielli e u err, prunë nde ai gjithë të sëmurëtë edhe të dhemonisuritë.
33 E gjithë quteti qenë mbëjedhurë mbanë derësë.
34 E shëroi shumë të sëmurë nga çdolloi sëmundë, edhe shumë të paudhë kreu, e nuk’ i lij të paudhëtë të thoshnë për atë se e dijnë.
35 E si u ngre nesëret shumë mëngjes, dolli jashtë, e vate ndë një vënd që nukë qenë njerëz, e atje falej.
36 E vanë pas sij Simoni, edhe gjith’ ata që qenë bashkë me të.
37 E si e gjenë i thanë atij, që të kërkojënë gjithë.
38 U thot’ ature: Ejani të vemi mbë fshatëra t’afëra, që të qiriks edhe atje, se unë për këtë (punë) dolla.
39 E qirikste mbë sinagoje të ture, edhe mbë gjithë Galileë, e kren të paudhëtë.
40 E vjen nde ai një njeri i leprosurë, e i lutej, e bijte mbë këmbë të tij, e i thoshte, që: Ndë daç, mund të më shëroç.
41 E si i erdhi keq Iisuit, ndëri dorënë, e e zuri atë, e i thotë: Dua, shërou.
42 E me të thën’ ai, atë çast iku prej sij lepra, e u qërua.
43 E si e porsiti atë me kanosí, atëherë e kreu atë jashtë.
44 E i thot’ atij: Vështro mirë, të mos i thuaç njeriut fare gjë, po hajde e dëfto vetëhenë tënde nde prifti, e shpjerë për të qëruaritë tat, ato që porsiti Moisiu, për martirí të ture.
45 E ai si dolli jashtë, nisi të qiriks shumë, e të mbill fjalënë, kaqë që nukë mund të hinte ai nde ndonjë qutet faqeza, po rrijte jashtë mbë vënd që s’qenë njerëz, e vijnë nde ai nga çdo anë të vëndit.