Mishërimi i Fjalës
1 Në fillim ishte Fjala.
Fjala ishte me Perëndinë.
Fjala ishte Perëndi.
2 Fjala ishte që në fillim
me Perëndinë.
3 Gjithçka u bë nëpërmjet tij
dhe asgjë e krijuar nuk u bë pa të.
4 Në të gjendej jeta
dhe jeta ishte drita e njerëzve.
5 Drita ndriçon në errësirë
dhe errësira nuk e mundi dot .
6 Perëndia dërgoi një njeri
që quhej Gjon.
7 Ai erdhi të jepte dëshmi
për dritën,
që të gjithë të besojnë
nëpërmjet tij.
8 Ai nuk ishte drita,
por dëshmitar i dritës.
9 Fjala ishte drita e vërtetë,
e cila vjen në botë
dhe ndriçon çdo njeri.
10 Ai ishte në botë
dhe bota u bë
nëpërmjet tij,
por bota nuk e njohu.
11 Ai erdhi te të vetët,
por të vetët nuk e pranuan.
12 Atyre që e pranuan
dhe besuan në emrin e tij,
u dha të drejtën
të bëhen bij të Perëndisë.
13 Ata nuk lindën prej gjakut,
as prej vullnetit njerëzor
a prej dëshirës së burrit,
por prej Perëndisë.
14 Dhe Fjala u mishërua
e banoi mes nesh.
Ne e pamë lavdinë e tij,
lavdi e Birit të vetëmlindur të Atit,
plot hir e të vërtetë.
15 Gjoni dëshmoi për të. Ai tha me zë të lartë: «Ky është ai për të cilin thashë: ai që vjen pas meje është më i madh se unë, sepse ishte para meje».
16 Ne të gjithë morëm hir mbi hir prej plotësisë së tij. 17 Ligji u dha përmes Moisiut, por hiri dhe e vërteta erdhën përmes Jezu Krishtit. 18 Askush nuk e ka parë ndonjëherë Perëndinë. Biri i vetëmlindur që është në gjirin e Atit, ai na e bëri të njohur.
Dëshmia e Gjon Pagëzorit
(Mt 3.1-12Mk 1.2-8Lk 3.15-17)19 Kjo është dëshmia e Gjonit kur të parët e judenjve nga Jerusalemi i dërguan priftërinj e levitë që ta pyesnin: «Kush je ti?». 20 Ai nuk ngurroi të përgjigjej, por rrëfeu: «Unë nuk jam Krishti». 21 Ata e pyetën: «Atëherë, kush je ti? A mos je Elia?». Gjoni tha: «Jo, nuk jam». «A mos je profeti?». Ai u përgjigj: «Jo». 22 Atëherë i thanë: «Kush je ti? Se duhet t'u japim një përgjigje atyre që na dërguan. Ç'thua për veten tënde?». 23 Gjoni tha: «Unë jam zëri që thërret në shkretëtirë: bëni gati udhën për Zotin! ». Kështu kishte thënë edhe profeti Isai.
24 Të dërguarit ishin nga farisenjtë. 25 Ata e pyetën: «Nëse ti nuk je Krishti, as Elia e as profeti, atëherë, përse pagëzon?». 26 Gjoni u përgjigj: «Unë pagëzoj me ujë, por mes jush qëndron ai që ju nuk e njihni. 27 Ai vjen pas meje, por unë nuk jam i denjë as t'i zgjidh lidhëset e sandaleve». 28 Të gjitha këto ndodhën në Betani, në anën tjetër të lumit Jordan, ku Gjoni po pagëzonte.
Qengji i Perëndisë
29 Të nesërmen Gjoni pa Jezuin që po vinte drejt tij e tha: «Ja Qengji i Perëndisë që merr mbi vete mëkatin e botës! 30 Ky është ai për të cilin ju thashë: “Pas meje vjen dikush që është më i madh se unë, sepse ishte përpara meje”. 31 Unë nuk e njihja atë, prandaj erdha të pagëzoj me ujë që t'ia zbuloj Izraelit».
32 Gjoni dëshmoi: «Pashë Shpirtin tek zbriste prej qiellit si pëllumb e që qëndroi mbi të. 33 Unë nuk e njihja atë, por ai që më dërgoi të pagëzoj me ujë më tha: “Ai mbi të cilin do të shohësh Shpirtin duke zbritur e duke qëndruar mbi të, është ai që do të pagëzojë me Shpirtin e shenjtë”. 34 Unë e kam parë dhe dëshmoj se ky është Biri i Perëndisë».
Dishepujt e parë
35 Të nesërmen, Gjoni po qëndronte sërish atje bashkë me dy prej dishepujve të tij 36 dhe kur pa Jezuin që po kalonte, tha: «Ja Qengji i Perëndisë!». 37 Dy dishepujt, kur dëgjuan çfarë tha Gjoni, i shkuan pas Jezuit. 38 Jezui u kthye e kur pa se po i shkonin pas, i pyeti: «Çfarë kërkoni?». Ata i thanë: «Rabbi, “që do të thotë mësues”, ku banon?». 39 Jezui u tha: «Ejani e shihni!». Ata shkuan, panë ku banonte dhe atë ditë qëndruan me të. Ora ishte rreth katër e pasdites.
40 Andrea, vëllai i Simon Pjetrit, ishte njëri prej atyre të dyve që ndoqën Jezuin, pasi dëgjuan çfarë tha Gjoni. 41 Ai takoi të parin vëllanë e vet, Simonin, e i tha: «Gjetëm Mesinë!», domethënë Krishtin. 42 Pastaj e çoi atë te Jezui, i cili sapo e pa, i tha: «Ti je Simoni, biri i Gjonit. Ti do të quhesh Kefa», që do të thotë Pjetër, shkëmb.
Thirrja e Filipit dhe Natanaelit
43 Të nesërmen, Jezui vendosi të shkojë në Galile. Ai takoi Filipin e i tha: «Më ndiq!». 44 Filipi ishte nga Betsaida, nga qyteti i Andreas e i Pjetrit. 45 Filipi gjeti Natanaelin e i tha: «E gjetëm atë për të cilin kanë shkruar Moisiu në ligj dhe profetët, Jezuin nga Nazareti, birin e Jozefit». 46 Natanaeli e pyeti: «A mund të dalë ndonjë gjë e mirë nga Nazareti?». «Eja e shih!», iu përgjigj Filipi. 47 Jezui pa Natanaelin që po shkonte drejt tij e tha për të: «Ja një izraelit i vërtetë tek i cili nuk ka mashtrim!». 48 Natanaeli e pyeti: «Nga më njeh?». Jezui iu përgjigj: «Të pashë kur ishe nën fik, përpara se të të thërriste Filipi». 49 Natanaeli tha: «Mësues, ti je Biri i Perëndisë! Ti je mbreti i Izraelit!». 50 Jezui i tha: «Ti beson vetëm sepse të thashë se të pashë nën fik? Do të shohësh gjëra edhe më të mëdha!». 51 Pastaj Jezui i tha: «Me të vërtetë po ju them: do të shihni qiellin e hapur dhe engjëjt e Perëndisë duke u ngjitur e duke zbritur mbi Birin e njeriut».
Krie e parë
1 Që përpara ish Fjala, e Fjala ish me Perndinë bashkë, e Fjala ish Perndi.
2 Këjo ish që përpara bashkë me Perndinë.
3 Të gjitha prej asaj u bënë, e pa atë nuk’ u bë ndonjë nga sa janë bërë.
4 Mb’atë ishte jeta, e jeta ish drit’e njerëzet.
5 E drita llamps ndë erësirë, e erësira s’mund ta mbajë atë.
6 Qe një njeri dërguarë nga Perndia, ëmër’ i tij Joann.
7 Kij erdhi për martiri, të martirisjë për dritë, që të besojënë gjithë me anë të tij.
8 Ai nukë qe drita, po për të dhënë martiri për dritë.
9 Ishte drita e vërtetë, që ndrit çdo njeri që vjen ndë këtë jetë.
10 Ndë botë qe, e bota prej si qe bërë, e bota nuk’ e njohu atë.
11 Ndë të tijtë erdhi, e të tijtë atë nuk’ e deshnë.
12 E sa që e deshnë atë, u dha ature eksusi të bënishnë bijt’ e Perndisë, mb’ata që besuanë mb’ëmër të tij.
13 Ata as prej gjakut, as prej thelimet së kurmit, as prej thelimet së burrit, po prej Perndisë lenë.
14 E Fjala u bë njeri e ndënji mbë nevet ndë kurm të njeriut (e pam lëvdimn’ e tij, posi lëvdim të birit së vetëmë nga babai) plot me dhurëti e me të vërtetë.
15 Ioanni ep martiri për atë, e thërret e thotë: Kij ish ai që për të thaçë: Ai që do të vijë pas meje, u bë përpara mejet, se ishte i pari im.
16 E nga ajo që i tepëron atij, muarm të gjithë nevet, e dhurëti ndaje dhurëtisë.
17 Se nomi u dha me anë të Moisiut, dhurëtia edhe e vërteta u bë nga Iisu Krishti.
18 Perndinë ndonjë nuk’ e pa kurrë; i vetëmi Bir që është ndë gji të babait, ai na e zbuloi.
19 E këjo është martiria që dha Ioanni. Atëherë që dërguanë Çifutë nga Ierusalimi Priftër edhe Levitër, që ta pietn’ atë: Cili je ti?
20 E martirisi e nuk arnisi. E martirisi e tha se: Nukë jam unë Krishti.
21 E e pietn’ atë: Ç’thua ti dha? Mos je Ilia ti? E u thotë: Nukë jam. Mos je ti Profiti? E u përgjegj: Jo.
22 Më pastaje i than’ atij: Cili je? Që të përgjegjemi mb’ata që na dërguanë navet. Ç’thua për vetëhe tënde?
23 E thotë: Unë jam zëri atij që thërret nd’erimi: Sheshoni udhën’ e Zotit; sikundrë tha profiti Isaia.
24 E këta që qenë dërguarë ishnë nga eresi i Farisejet.
25 E e pietn’ atë e i than’ atij: Po pse pagëzon kur nukë je ti Krishti, as Ilia, as Profiti?
26 Edhe Ioanni u përgjegj, e u tha ature: Unë pagëzoj nd’ujë, po ndëpërmes tuaj është një që juvet s’e njihni.
27 Ai që është pas meje, që ai është bërë më përpara nga meje, që un’ atij nukë jam i zoti t’i zgjidh rripat e opingavet së tij.
28 Këto u bënë ndë Vithavara, përtej Iordhanit, tek qe Ioanni që pagëzon.
29 Ditën’ e nesërme sheh Ioanni Iisunë që vinte tek ai, e thotë: Ja qengji i Perndisë, ai që ngrë fajnë e gjithë botësë.
30 Kij ësht’ ai që për këtë thaçë unë: Pas meje vjen njeri që është bërë përpara meje, sepse qe më përpara se jeshë unë.
31 E unë nuk’ e njoha atë, po për të çfaqurë ndë Israil, pra andaj arçë unë e pagëzoj nd’ujë.
32 E martirisi Ioanni, e tha, se: Paçë Shpirtnë që zbriti posi pëllumbë prej Qiellit e qëndroi mbi të.
33 E unë nuk’ e njoha atë, po ai që më solli mua të pagëzoj nd’ujë. Ai më tha mua: mb’atë që të shohç të zbresë Shpirti e të qëndrojë mbi të, kij ësht’ ai që pagëzon me Shpirt Shënjt.
34 Edhe unë e paçë e dhaçë martirinë, se kij është i biri i Perndisë.
35 E nesëret përsëri, tek rrijte Ioanni, edhe di nga mathitit’ e tij.
36 E tek vuri re Iisunë, që shkonte atje, tha: Javua qengji i Perndisë.
37 E digjuanë fjalët’ e tij të di mathitit’ e tij e vanë pas Iisuit.
38 E si u kthie Iisui, e i pa ata që vijnë pas si, u tha ature:
39 Ç’kërkoni? Edhe ata i than’ atij: Ravi (që domethënë Dhaskal), ku është të ndënjuritë tat?
40 U thot’ ature: Ejani, e shihni. Vanë e panë tek kish të ndënjuritë. E mbetnë pranë tij gjith’ atë ditë. E sahati qe ngjera dhjetë.
41 E njeri nga ata të di ishte Andhrea, i vëllai Simon Petrosë, që kishnë digjuarë fjalëtë nga Ioanni e kishnë vaturë pas tij.
42 I pari mb’atë që u poq kij me të, qe ai Simoni vëllai tij, e i thot’ atij: Gjem Mesianë, që thuhetë Krishti.
43 E e pruri atë tek Iisui, e si e vuri atë re Iisui mirë, i thotë: Ti je Simoni i biri i Ionait, ti do të quheç Qifa, që ksijis Petro.
44 E të nesërmenë deshi Iisui të vij ndë Galileë e u poq me Filipponë, e i thot’ atij: Eja pas meje.
45 E Filippoi ishte nga Vithsaidhaja, nga fshati i Andhreasë e i Petrosë.
46 Gjen Filippoi Nathan(a)ilnë e i thot’ atij: Gjem atë, që për të shkroi Moisiu ndë nom, edhe profitëritë, Iisunë, të bir’ e Iosifit nga Nazareti.
47 E i thot’ atij Nathanaili: Nga Nazareti mund të dalë ndonjë e mirë? I thot’ atij Filippoi: Eja, e shih.
48 E pa Iisui Nathanailnë që vin tek ai ta gjen, e tha për të: Ja Israilit i vërtetë, që mbë të nuk’ është djallëzi.
49 I thot’ atij Nathanaili: Nga se më njeh? Ju përgjegj Iisui e i thot’ atij, që: Pa thirturë dhe ti Filippoi, kur jeshë ndënë fik, të paçë ti.
50 U përgjegj Nathanaili, e i thot’ atij: Dhaskal, ti je i biri i Perndisë. Ti je mbreti i Israilit.
51 U përgjegj Iisui, e i thot’ atij: Sepse të thaçë ti, të paçë ndënë fik, beson? Do të shohç punëra më të mëdha se këto.
52 E i thot’ atij: Vërtet, vërtet u thom juvet, që ndashti e tutje do të shihni Qiellinë hapëtë edhe Ëngjëllit’ e Perndisë të hipëjënë e të dërmojënë tek i biri njeriut.