Pali në Maqedoni e Greqi
1 Pasi mbaroi rrëmuja, Pali mblodhi dishepujt, u dha zemër, u përshëndet me ta dhe u nis për në Maqedoni. 2 Ai kaloi nëpër ato krahina, u dha zemër me shumë fjalë e pastaj shkoi në Greqi. 3 Atje qëndroi tre muaj.
Kur po bëhej gati për të shkuar në Siri, judenjtë i ngritën një kurth, prandaj vendosi të kthehej duke kaluar nga Maqedonia. 4 Me të ishin Sopatri, biri i Pirros nga Berea, Aristarku e Sekundi nga Selaniku, Gaji nga Derba, Timoteu si edhe Tikiku e Trofimi nga Azia . 5 Ata shkuan përpara dhe na pritën në Troadë, 6 ndërsa ne, pas ditëve të festës së Bukëve të ndorme, lundruam nga Filipia dhe për pesë ditë i arritëm në Troadë, ku ndenjëm shtatë ditë.
Pali për herë të fundit në Troadë
7 Të dielën , ndërsa ishim mbledhur për thyerjen e bukës, Pali po u fliste atyre dhe, meqë do të nisej të nesërmen, e zgjati fjalën deri në mesnatë. 8 Dhoma e sipërme ku ishim mbledhur, ishte shumë e ndriçuar. 9 Ndërsa Pali vazhdonte të fliste, një djalosh me emrin Eutik, ishte ulur në dritare, ku e zuri një gjumë i thellë. Ai ra nga kati i tretë dhe e gjetën të vdekur. 10 Atëherë Pali zbriti poshtë, u përkul mbi djaloshin, e mori në krahë e tha: «Mos u shqetësoni, se nuk ka vdekur». 11 Pastaj u ngjit lart, theu bukën dhe hëngri prej saj. Dhe, pasi u foli deri në agim, u nis. 12 Ata e çuan djaloshin shëndoshë e mirë në shtëpi dhe kjo i ngushëlloi shumë.
Udhëtimi nga Troada në Milet
13 Ne u nisëm më përpara për të hipur në anije dhe lundruam për në Asos, ku duhej të merrnim Palin, sepse ai vetë kishte vendosur që të shkonte atje më këmbë. 14 Kur u takuam në Asos, e morëm Palin me vete dhe shkuam në Mitilenë. 15 Të nesërmen, lundruam prej aty dhe arritëm përballë Kiosit. Ditën tjetër arritëm në Samos dhe të nesërmen mbërritëm në Milet. 16 Pali kishte vendosur ta shmangnim Efesin gjatë lundrimit, që të mos humbiste kohë në Azi. Kishte shumë dëshirë që, po të ishte e mundur, të ishte në Jerusalem ditën e Rrëshajëve.
Pali u flet pleqve të kishës së Efesit
17 Nga Mileti Pali u çoi fjalë pleqve të kishës në Efes që ta takonin. 18 Kur erdhën ata, Pali u tha: «Ju e dini sesi kam jetuar me ju gjatë gjithë kohës që nga dita e parë që shkela në Azi, 19 duke i shërbyer Zotit me shumë përulësi e lot, nëpër sprovat që hoqa për shkak të sulmeve të judenjve. 20 Ju e dini se nuk ju kam fshehur asgjë, por ju kam predikuar e ju kam mësuar hapur e nëpër shtëpitë tuaja gjithçka që ishte e dobishme për ju. 21 Unë u kam predikuar si judenjve, edhe helenëve që të pendohen para Perëndisë e të besojnë në Zotin tonë Jezu. 22 Dhe tani, i shtyrë nga Shpirti, po shkoj në Jerusalem, pa e ditur se çfarë do të më ndodhë atje. 23 Shpirti i shenjtë më ka dëshmuar në çdo qytet se më presin prangat dhe vuajtjet. 24 Megjithatë, për mua nuk ka rëndësi jeta ime, por rëndësi ka të përfundoj vrapimin që kam nisur dhe shërbesën që kam marrë nga Zoti Jezu për të dëshmuar ungjillin e hirit të Perëndisë. 25 Unë kam ardhur te ju dhe ju predikova për mbretërinë e Perëndisë, por tani unë e di se asnjëri prej jush nuk do të më shohë më. 26 Prandaj sot po ju them se unë nuk kam faj nëse ndonjëri nga ju humbet, 27 sepse unë nuk ju kam fshehur asgjë, por ju kam predikuar gjithçka në lidhje me vullnetin e Perëndisë për ju. 28 Ruajeni veten tuaj dhe tërë grigjën, mbi të cilën Shpirti i shenjtë ju ka vënë mbikëqyrës , që të kujdeseni për kishën e Perëndisë, të cilën ai e bleu me gjakun e vet.
29 E di se, pasi të jem larguar, do të hyjnë mes jush ujq grabitqarë që nuk do ta kursejnë grigjën. 30 Madje edhe prej jush do të dalin njerëz që do t'ju mësojnë gjëra të gënjeshtërta për t'i tërhequr dishepujt pas vetes. 31 Prandaj, rrini zgjuar e kujtohuni se secilin e kam mësuar pareshtur, me lot, ditë e natë, për tre vjet.
32 E tani po ju lë në dorë të Perëndisë dhe në fjalën e hirit të tij. Perëndia e ka fuqinë t'ju rrisë në besim e t'ju japë trashëgiminë bashkë me të gjithë të shenjtëruarit. 33 Unë nuk i kam kërkuar ndokujt as argjend, as ar e as rroba. 34 Ju e dini vetë se kam punuar me duart e mia për të mbajtur veten dhe ata që ishin me mua. 35 Me të gjitha këto që kam bërë, ju kam dhënë shembullin se edhe ju duhet të punoni kaq shumë për të ndihmuar ata që janë në nevojë e të kujtoni fjalët e Zotit Jezu, i cili ka thënë: “Më i lum është ai që jep, se ai që merr”».
36 Pasi tha këto fjalë, ai ra në gjunjë bashkë me të gjithë ata dhe u lut. 37 Të gjithë shpërthyen në lot. Ata e përqafuan Palin dhe e puthën, 38 duke ndier dhimbje, sidomos për atë që kishte thënë se nuk do ta shihnin më.
Pastaj e përcollën deri tek anija.
Krie e njëzetëtë
1 E si pushoi nakatosia, thirri Pavllua mathitejtë, e si i la me shëndet, dolli të vij ndë Maqedhoni.
2 E si shkoi ndëpër gjithë ato vënde, e i parigorisi ata me shumë dhidhahira, erdhi nd’Elladhë.
3 E bëri atje tre muaj, e si duajnë çifutë t’i ngrihnë dhokan që duaj të vij me karav ndë Siri, e mpsuanë të kthenej ndëpër Maqedhoni.
4 E vij pas atij ngjera mb’Asi Sosipatroi Verjoti. Edhe nga Seleniklitë, Aristarhoi, edhe Sekundhua, edhe Gaioi Dherveu, edhe Timotheoi. E nga Anatolitë, Tihikoi edhe Trofimoi.
5 Këta vanë më përpara, e na prisnë navet ndë Troadhë.
6 E na bëm plëhurë pas ditet së lipsovet nga Filippëtë, e erdhm nd’ata ndë Troadhë, ngjera mbë pesë dit, e atje qëndruam shtatë dit.
7 E të parënë ditë të javësë, tek qenë mathitejtë mbëjedhurë të prisnë bukë, Pavllua i dhidhaks ata, se duaj nesëret t’ikën, e mbajti dhidhahinë ngjera ndë mes të natësë.
8 E ndë çardhak tek qenë mbëjedhurë, ishnë shumë llambadha dhezurë.
9 E një trimshor që quhej Eftiho tek rrij mbë një penxhere, si e mundi një gjumë i rëndë, kur edhe po dhidhaks Pavllua, u vithis prej gjumit e ra nga të tre patetë përposh, e e ngrijtinë nga dheu të vdekurë.
10 Ma si zbriti Pavllua, ra mbi të, e si e pushtroi, tha: Mos viri silloi, se Shpirti i tij është mbë të.
11 E si hipi sipër, e theu bukë, e hangri, e dhidhaks fjalënë ngjera ndë mëngjes, e kështu dolli.
12 E e prunë djalënë të gjallë, e u parigorisnë jo pak.
13 E na si vam përpara mbë karav, e vejëm për Asso, e ateje do të marëm Pavllonë, se ashtu kish lënë porsi, se duaj të vij për Dheut.
14 E si u poq me navet nd’Asso, e muarrm atë e vam ndë Mitilin.
15 E ateje hapm plëhurë, e ditën’ e nesërme arrijtim karshi Hiosë. E tjetërënë ditë duallm ndë Samo, e si qëndruam ndë Trojilë, nesëret erdhm ndë Milito.
16 Se Pavllosë i pëlqeu të shkon ndëpër anë t’Efesosë që të mos i bënej atij të mënuarë nd’Asi; sepse nxitonej, nd’ish kollaj ditën’ e Pendikostisë të gjëndej nd’Ierusalim.
17 E nga Militua dërgoi nd’Efesso e thirri priftërit’ e qishësë.
18 E si erdhë tek ai, u tha ature: Juvet e diji që ditën’ e parë që erdha nd’Asi, qish shkova me juvet gjithë këtë kohë.
19 Tuke shërbierë Zotnë me çdolloi të tapinosurë, e me shumë lot, e me shumë piraksira, që më gjajtinë mua nga an’ e pusivet së çifutet.
20 E që s’u ruaçë fare që të mos u thom juvet nga ato që vëjejënë, e të mos u dhidhaks juvet gjithëvet bashkë, edhe veçë [edhe ] ndëpër shtëpira.
21 E nukë pushova tuke martirisurë ndë çifut e nd’Elinë metaninë që duaj, e mbë Perndinë, e besënë mbë Zonë tënë Iisu Hristonë.
22 E na unë ndashti lidhurë nga Shpirti, vete nd’Ierusalim, pa dijturë çfarë punëravet do të më gjajënë mua atje.
23 Përveçme që Shënjti Shpirt më veveos ndë gjithë qutete, e thotë që zinçirë e shtrëngime më presënë.
24 E ndonjë nga këto nukë trëmbem unë, as kam jetënë time më të nderçurë nga vetiu, po të sos udhënë time me gëzim, edhe të shërbierit’ e fjalësë që paçë marrë nga Zoti Iisu, për të dhënë martiri ndë Ungjill të dhurëtisë Perndisë.
25 E ndashti ja, un’ e di që do të mos shihni më gjithë juvet faqenë time, që ndëpër gjithë juvet shkova tuke dhidhaksurë mbretërin’ e Perndisë.
26 Për këtë punë u marr juvet për martirë mbë këtë ditë, që unë jam i pafaj nga gjaku i së gjithëvet.
27 Sepse unë nuk’ u shtëmëgçë që të mos u rrëfejë juvet gjithë kshill’ e Perndisë.
28 Kini kujdes dha vetëhenë tuaj, edhe gjithë griqnë që u vuri mbë të juvet Shënjti Shpirt piskopë, të kullotni Qishën’ e Perndisë, që e ka fituarë me gjak të tij.
29 Se un’ e di këtë, që si të ikëj unë e pastaje do të hijënë ndëpër juvet ujqër të këqinj, që do të mos kurcejënë griqnë.
30 Edhe nga mesi juaj do të ngrihenë ca njerëz të dhidhaksjënë punëra të shtrëmbëra, që të heqëjnë mathitejtë pas vetiut.
31 E andaj të rriji cgjuarë, e të kujtoneni që tri vjet nukë pushova dit’ e natë të ap nasihat me lot mbë cilinëdo nga jush.
32 Edhe ndashti, o vëllazër, u lë juvet te Perndia, edhe mbë fjalë të dhurëtisë tij, që ësht’ e zonja t’u dërtojë shtëpinë e t’u apë juvet pjesë bashkë me gjithë të Shënjtëruarë.
33 Ergjënd, a Ar, a të veshura, as ndonjë nukë desha.
34 Juvet e diji që ndë hrië të mia edhe t’ature që paçë me vetëhe këto duar më shërbienë.
35 Mbë të gjitha u dëftova juvet se kështu me të punuarë duhetë të ndihëjmë të sëmurëtë e të mbajëmë mënd fjalët’ e Zotit Iisuit, se ai tha: Më mirë është t’apë njeriu, se të marrë.
36 E si tha këto, unji gjunjët’ e tij, e u fal me gjith’ ata.
37 E u bë të qarë të madh ndë gjith’ ata, e ranë mbi qafë të Pavllosë e e puthn’ atë.
38 E helmonishnë më shumë për fjalë që u tha, se do të mos shohënë më faqen’ e tij, e e përcillë atë ngjera mbë karav.