Këshilli i Jerusalemit
1 Disa veta erdhën nga Judeja dhe i mësonin vëllezërit kështu: «Nëse nuk rrethpriteni sipas dokeve të Moisiut, nuk mund të shpëtoheni». 2 Atëherë pati një zënkë të fortë mes tyre dhe Palit e Barnabës, sepse nuk ishin në një mendje. Kështu u caktua që Pali, Barnaba dhe disa prej atyre që kishin ardhur nga Judeja, të shkonin në Jerusalem e të flisnin për këtë çështje me apostujt e me pleqtë e kishës. 3 Kisha i përcolli e u dha çfarë u nevojitej për udhëtim. Kur kaluan nëpër Fenikë e Samari, kudo ku shkonin, tregonin për kthimin në besim të kombeve. Të gjithë vëllezërit u gëzuan shumë.
4 Kur arritën në Jerusalem, kisha, apostujt e pleqtë i mirëpritën. Ata u treguan gjithçka që kishte bërë Perëndia përmes tyre. 5 Atëherë disa nga ata që i përkisnin sektit të farisenjve e që kishin besuar në Jezuin, u ngritën e thanë: «Të kthyerit në besim duhet të rrethpriten e të urdhërohen të zbatojnë ligjin e Moisiut».
6 Apostujt e pleqtë u mblodhën për ta shqyrtuar këtë çështje. 7 Pas një diskutimi të gjatë, Pjetri u ngrit e u tha: «Vëllezër, ju e dini se para disa kohësh, mes nesh, Perëndia më zgjodhi mua që nëpërmjet meje kombet të dëgjojnë fjalën e ungjillit e të besojnë. 8 Perëndia që i njeh zemrat e njerëzve dëshmoi se i pranon ata duke u dhënë Shpirtin e shenjtë, ashtu siç na e dha edhe neve. 9 Ai i pastroi zemrat e tyre me anë të besimit dhe kështu nuk bëri asnjë dallim ndërmjet nesh dhe atyre. 10 Tani, pra, pse po e vini në provë Perëndinë duke u vënë dishepujve në qafë një zgjedhë që nuk e kanë mbartur dot as etërit tanë e as ne? 11 Përkundrazi, ne besojmë se do të shpëtohemi përmes hirit të Zotit Jezu, sikurse do të shpëtohen edhe ata».
12 Ata heshtën të gjithë dhe dëgjonin Barnabën e Palin që tregonin për të gjitha shenjat e mrekullitë që Perëndia kishte bërë përmes tyre mes kombeve.
13 Pasi mbaruan së foluri këta, Jakobi tha: «Vëllezër, më dëgjoni. 14 Simon Pjetri na tregoi sesi për herë të parë Perëndia u përkujdes për të bërë nga kombet një popull që t'i përkasë atij. 15 Kjo përkon me fjalët e profetëve, sikurse është shkruar:
16 pas këtyre gjërave, unë do të kthehem
e do ta ringre tendën e Davidit që është rrëzuar.
Do ta ringre nga rrënojat e saj
e do ta lartësoj sërish,
17 kështu që, të gjithë njerëzit e tjerë
të mund ta kërkojnë Zotin
e po ashtu edhe të gjithë kombet
që janë bërë populli im.
Kështu thotë Zoti
që i bën këto gjëra
18 të njohura që nga amshimi.
19 Prandaj mendoj se nuk duhet t'u vëmë barrë kombeve që kthehen te Perëndia, 20 por duhet t'u shkruajmë që të heqin dorë nga mishi i ndotur që u është kushtuar idhujve, nga kurvëria, nga ngrënia e kafshëve të mbytura e nga pirja e gjakut. 21 Urdhërimet e Moisiut njihen mirë, se që nga kohët e shkuara janë lexuar çdo të shtunë nga ata që i kanë predikuar në sinagogat e çdo qyteti».
Vendimi i këshillit
22 Atëherë apostujt e pleqtë, me pëlqimin e të gjithë kishës, menduan të zgjidhnin disa prej tyre për t'i dërguar në Antioki me Palin e Barnabën. Këta ishin Juda, që e quanin Barsabë, dhe Sila, njerëz me rëndësi ndër vëllezërit. 23 Ata shkruan me dorën e tyre:
«Vëllezërit apostuj e pleqtë e kishës, u shkruajnë vëllezërve që vijnë nga kombet e që janë në Antioki, në Siri e në Kiliki: përshëndetje!
24 Meqë kemi dëgjuar se disa që kanë dalë prej nesh, por që nuk janë dërguar nga ne, ju kanë trazuar me fjalë që pështjellojnë shpirtin, 25 kemi vendosur me një mendje që të zgjedhim disa njerëz e t'i dërgojmë te ju së bashku me fort të dashurit tanë Barnabën e Palin 26 që kanë vënë jetën e tyre në rrezik për emrin e Zotit tonë Jezu Krisht. 27 Kemi dërguar Judën e Silën që do t'jua tregojnë vetë me gojën e tyre këto gjëra.
28 Shpirti i shenjtë dhe ne kemi menduar se nuk duhet t'ju ngarkojmë barrë të tjera përveç atyre që janë të nevojshme: 29 hiqni dorë nga flijimet që u kushtohen idhujve, nga pirja e gjakut, nga ngrënia e kafshëve të mbytura e nga kurvëria. Do të bëni mirë të ruheni nga këto gjëra.
Ju priftë e mbara!».
30 Atëherë ata u nisën e shkuan në Antioki, mblodhën popullin e u dorëzuan letrën. 31 Kur e lexuan letrën, u gëzuan me këtë porosi që i ngushëlloi. 32 Juda e Sila, që ishin vetë profetë, folën shumë për t'u dhënë zemër vëllezërve e për t'i forcuar.
33-34 Pasi kaluan disa kohë aty, vëllezërit i nisën në paqe tek ata që i kishin dërguar . 35 Por Pali e Barnaba qëndruan në Antioki dhe me shumë të tjerë mësonin njerëzit dhe shpallnin ungjillin e fjalën e Zotit.
Pali e Barnaba ndahen
36 Pas disa ditësh Pali i tha Barnabës: «Të kthehemi e të takojmë vëllezërit në të gjitha qytetet ku kemi predikuar fjalën e Zotit e të shohim si i kanë punët». 37 Barnaba donte që të merrnin edhe Gjonin që quhej Mark, 38 por Pali nguli këmbë që të mos e merrnin me vete atë që ishte ndarë prej tyre në Pamfili e nuk i kishte shoqëruar në veprën e tyre.
39 Ata u grindën aq shumë, saqë u ndanë nga njëri-tjetri dhe Barnaba mori Markun e lundroi për në Qipro. 40 Pali zgjodhi Silën e u nis pasi vëllezërit ia besuan Palin hirit të Zotit. 41 Ai shkoi nëpër Siri e Kiliki dhe i forconte kishat.
Krie e pesëmbëdhjetëtë
1 E ca që patnë ardhurë nga Iudhea, dhidhaksnë vëllazëritë, se ndë mos u bëfi sunet sikundrë është adeti i Moisiut, nukë mundni të soseni.
2 E si bënë shumë qartë e filloniqi Pavllua edhe Varnava për këtë punë me ata, apofasisnë të vijnë për këtë punë Pavllua edhe Varnava, edhe ca të tjerë prej suresh, nd’Ierusalim mbë apostoj e mbë pleq.
3 Ata dha, si u përcuallë nga qisha, shkoijnë ndëpër Finiq e ndëpër Samarië, tuke rrëfierë të kthierit’ e miletevet; e ipnë gëzim të madh ndëpër gjithë vëllazër.
4 E si arrijtinë nd’Ierusalim, i priti qisha, edhe apostojtë, edhe pleqësia, e ata rrëfienë sa thavmëra bëri Perndia me anë të ture.
5 Po thoshnë se u ngrenë mbë këmbë ca nga eresi i Farisejvet që patnë besuarë, e thoshnë se duhetë të bënenë sunet ata, e t’i porsitjëmë të ruajënë nomn’ e Moisiut.
6 E u mbëjuadhë apostojtë edhe priftëritë për të ksetaksurë këtë punë?
7 E si u bë shumë kuvënd’ u ngre Petrua, e tha mb’ata: O njerëz vëllazër, ju mir’ e diji se që herën’ e parë ndë mes tuaj zgjodhi Perndia mua që të digjojënë Ethnikotë nga goja ime fjalën’ e Ungjillit e të besojënë.
8 E Perndia që njeh zëmëratë, u dëftua me ta, sepse u dha ature Shënjtinë Shpirt, si edhe navet.
9 E nukë bëri fare të zgjedhurë ndë mes tonë e t’ature, po qëroi zëmërat’ e ture me besë.
10 E ndashti dha pse gucitni ju Perndinë, të viri zgjedhënë mbë qafë të mathitivet, që atë as baballarëtë tanë, as nevet mundm ta mbajëm?
11 Ma besojmë të sosemi me dhurëti të Zotit Iisu Hristoit, kështu si edhe ata.
12 E pushuanë gjithë turma, e digjoijnë Varnavënë edhe Pavllonë që rrëfeijnë sa thavmëra e çudira bëri Perndia ndë të tjera filira me anë të ture.
13 E si pushuanë ata, u përgjegj Iakovoi, e tha: O njerëz vëllazër, digjoni mua.
14 Simeoni dëftoi qish Perndia herën’ e parë pat urdhëruarë të mirr nga të pabesëtë llao mb’ëmër të tij.
15 E mbë këtë venë mbë një edhe fjalët’ e profitëvet, sikundr’ është shkruarë.
16 Pastaje do të kthenem përsëri, e do të dëftoj pagjene tendën’ e Dhavidhit që pat qënë gremisurë, e të gremisurat’ e saj do t’i dërtoj pa, e do ta ngrë atë mbë këmbë.
17 Që të kërkojënë Zotnë gjithë të tjerëtë njerëz edhe gjithë filitë që mb’ato është thirrë ëmëri im, thotë Zoti që bën gjithë këto.
18 Janë njohurë te Perndia që përpara jetësë punët’ e tij.
19 Pra andaj unë gjukoj që të mos gucitenë ata që kthenenë nga filit’ e tjera te Perndia.
20 Po t’u shkruajmë ature që të largonenë nga të pëgërat’ e Idhollëvet, edhe nga kurvëria, edhe nga të mbituratë, edhe nga gjaku.
21 Sepse Moisiu që nga motet’ e lashta ka ndë çdo qutet kush ta dhidhaksjë atë ndë Sinagoje që dhiavasetë çdo të shëtunë.
22 Ahiere u pëlqeu apostojet edhe priftëret me gjithë qishë, që të zgjidhenë njerëz prej suresh, e t’i dërgojënë nd’Antiohi, bashkë me Pavllonë edhe Varnavënë, Iudhënë që quhej Varsava, edhe Sillënë, njerëz të parë ndë vëllazër.
23 E si shkruanë, dhanë mbë dorë këtë të ture kartë apostojtë, edhe priftëritë, edhe vëllazëritë: Mbë vëllazër që janë nga filit’ e tjera nd’Antiohi, edhe ndë Siri, edhe ndë Qiliqi, gëzoni.
24 Sepse digjuam navet që duallë ca prej nesh e u nakatosnë juvet me fjalë, e u prishnë shpirtëretë tuaj tuke thënë të sunepsi e të ruani nomnë; navet ature s’u patm thënë këtë.
25 Na u duk navet mbëjedhurë gjithë bashkë, të zgjedhjëmë njerëz e t’i dërgojëmë mbë juvet, me të dashuritë tanë Varnavënë edhe Pavllonë.
26 Njerëz që kanë dhënë shpirtëret’ e ture për ëmër të Zotit sonë Iisu Hristoit.
27 Dërguam dha Iudhënë edhe Sillënë, e ata do t’u rrëfejënë me dhidhahi ato që u shkruajmë.
28 Sepse u duk e mirë nde Shënjti Shpirt edhe ndë nevet, të mos vëmë më mbi juvet tjatër barrë, përveçme këture, që pa ato nukë bën.
29 Të largoni nga ato që therenë ndë Idhollë, edhe nga gjaku, edhe nga të mbituratë, edhe nga kurvëria. Nga këto punëra kur të ruani vetëhenë tuaj, do të bëni mirë. Qofi me shëndet.
30 E ata si u përcuallë, erdhë nd’Antiohi, e mbëjodhë turmënë, e u dhanë kartënë.
31 E si e kënduanë, u gëzuanë për parigori.
32 Iudha pa edhe Silla, si qenë edhe ata profitër, me shumë dhidhahi parigorisnë e forcoijnë vëllazëritë.
33 E si qëndruan’ atje ca kohë, u përcuallë nga vëllazëritë me paq mb’apostoj.
34 Po Sillësë i pëlqeu të mbetej atje.
35 Pavllua pa edhe Varnava, silleshinë nd’Antiohi, tuke dhidhaksurë e tuke qiriksurë Ungjillë e fjalën’ e Zotit bashkë me shumë të tjerë.
36 E pas ca ditet i thotë Pavllua Varnavësë: Le të kthenemi adha të shohëmë vëllazëritë tanë qutet mbë qutet, tek dhidhaksm fjalën’ e Zotit, qish gjëndenë.
37 Ma Varnava duaj të mirr me vetëhe të tij edhe Ioannë, që quhej Marko.
38 E Pavllua e gjen çaiz, që një që qe larguarë prej suresh nga Pamfilia, e nuk’ erdhi bashkë me ta ndë punë, të mos e marrënë atë.
39 E gjau një qartë, kaqë sa të ndahejnë ata njeri nga jatëri, e Varnava të mirr Markonë, e të bën plëhurë për Qipro.
40 E Pavllua zgjodhi Sillënë, e dolli, si u dha nga vëllazëritë ndë dhurëti të Perndisë.
41 E shkon ndëpër Siri e ndëpër Qiliqi tuke forcuarë qishëratë.