1 «Hapi dyert, o Liban,
që zjarri të t'i përpijë cedrat.
2 Vajto, o qiparis, se cedri ra,
pemën e lavdishme e cunguan.
Vajtoni, o lisat e Bashanit,
se pylli i dendur u rrafshua.
3 Dëgjohen vajet e barinjve,
se u shkretua madhështia e tyre.
Dëgjohen ulërimat e luanthëve,
se u rrënua lavdia e Jordanit».
Barinjtë
4 Kështu thotë Zoti, Perëndia im: «Kulloti dhentë që janë për therore, 5 ato që blerësi i ther pa të keq, për të cilat shitësi lavdëron Zotin, se prej tyre pasurohet e barinjve s'u dhimbsen. 6 Se unë nuk do të kem mëshirë për banorët e këtij vendi, kumton Zoti. Ja, unë po e dorëzoj secilin në dorën e të afërtit të vet e të mbretit të tyre. Ata do ta shkretojnë tokën e unë nuk do t'i shpëtoj prej dorës së tyre».
7 Atëherë unë fillova t'i kullot dhentë që ishin caktuar për therore nga tregtarët e bagëtisë . Mora dy kërraba. Njërën e quajta Dashamirësi, tjetrën Bashkim e kështu fillova t'i kullot. 8 Brenda muajit hoqa tre barinj. M'u sos durimi me ta e ata më mbajtën mëri. 9 Atëherë u thashë: «Nuk do t'i kullot më. Kush ka për të ngordhur le të ngordhë, kush ka për t'u therur le të theret, e ato që mbesin, të hanë me dhëmbë njëra-tjetrën». 10 E mora pastaj kërrabën që quhej Dashamirësi dhe e theva, për ta zhbërë besëlidhjen që kisha lidhur me të gjithë njerëzit. 11 Besëlidhja u zhbë po atë ditë e tregtarët e bagëtisë , që po më shihnin, e kuptuan se kjo fjalë ishte nga Zoti. 12 Pastaj u thashë: «Nëse ju duket mirë, ma jepni pagën, në mos, mbajeni». Ata caktuan të më paguanin tridhjetë monedha argjendi. 13 Zoti më tha: «Hidhi monedhat te poçari ». I mora tridhjetë monedhat e argjendit, mëditjen e çmueshme, me të cilën më kishin paguar, e i hodha në tempullin e Zotit, te poçari. 14 Atëherë e theva kërrabën e dytë, që quhej Bashkim, për ta prishur vëllazërinë mes shtëpisë së Judës e asaj të Izraelit.
15 Zoti më tha: «Merri sërish mjetet e bariut të marrë, 16 se, ja, unë po dërgoj në vend një bari që për mjeranet nuk do të kujdeset, të humburën nuk do ta kërkojë, të lënduarën nuk do ta mjekojë e të shëndetshmen nuk do ta ushqejë; një bari që do të hajë mishin e bagëtive të majme e do të shqyejë thundrat e tyre.
17 Mjerë bariu i marrë,
braktisësi i kopeve.
Shpata ia preftë krahun
e syrin e djathtë.
Iu thaftë krahu deri në rrëzë
e syrit të djathtë drita iu fiktë!».
1 Open thy doors, O Lebanon, that the fire may devour thy cedars. 2 Howl, fir tree; for the cedar is fallen; because the mighty are spoiled: howl, O ye oaks of Bashan; for the forest of the vintage is come down.
3 ¶ There is a voice of the howling of the shepherds; for their glory is spoiled: a voice of the roaring of young lions; for the pride of Jordan is spoiled.
4 Thus saith the LORD my God; Feed the flock of the slaughter; 5 Whose possessors slay them, and hold themselves not guilty: and they that sell them say, Blessed be the LORD; for I am rich: and their own shepherds pity them not. 6 For I will no more pity the inhabitants of the land, saith the LORD: but, lo, I will deliver the men every one into his neighbour’s hand, and into the hand of his king: and they shall smite the land, and out of their hand I will not deliver them . 7 And I will feed the flock of slaughter, even you, O poor of the flock. And I took unto me two staves; the one I called Beauty, and the other I called Bands; and I fed the flock. 8 Three shepherds also I cut off in one month; and my soul lothed them, and their soul also abhorred me. 9 Then said I, I will not feed you: that that dieth, let it die; and that that is to be cut off, let it be cut off; and let the rest eat every one the flesh of another.
10 ¶ And I took my staff, even Beauty, and cut it asunder, that I might break my covenant which I had made with all the people. 11 And it was broken in that day: and so the poor of the flock that waited upon me knew that it was the word of the LORD. 12 And I said unto them, If ye think good, give me my price; and if not, forbear. So they weighed for my price thirty pieces of silver. 13 And the LORD said unto me, Cast it unto the potter: a goodly price that I was prised at of them. And I took the thirty pieces of silver, and cast them to the potter in the house of the LORD. 14 Then I cut asunder mine other staff, even Bands, that I might break the brotherhood between Judah and Israel.
15 ¶ And the LORD said unto me, Take unto thee yet the instruments of a foolish shepherd. 16 For, lo, I will raise up a shepherd in the land, which shall not visit those that be cut off, neither shall seek the young one, nor heal that that is broken, nor feed that that standeth still: but he shall eat the flesh of the fat, and tear their claws in pieces. 17 Woe to the idol shepherd that leaveth the flock! the sword shall be upon his arm, and upon his right eye: his arm shall be clean dried up, and his right eye shall be utterly darkened.