Qortim për mbretin Ahaz
1 Në ditët e Ahazit, birit të Jotamit, të birit të Uziahut, mbretit të Judës, Recini, mbreti i Aramit, dhe Pekahu, biri i Remaliahut, mbretit të Izraelit, shkuan për të sulmuar Jerusalemin, por nuk mundën ta pushtonin. 2 I dërguan lajm shtëpisë së Davidit e i thanë: «Arami ka ngritur fushimin në Efraim». Ahazit e mbarë popullit iu drodh zemra, ashtu siç dridhen pemët e pyllit prej erës. 3 Atëherë Zoti i tha Isaisë: «Nisu bashkë me birin tënd Shear Jashubin për të takuar Ahazin. Dili përpara te cepi i ujësjellësit të depos së sipërme, udhës për në Arën e Rrobalarësit, 4 e thuaji: bëj kujdes e rri i qetë! Mos ki frikë e mos të të tutet zemra nga flaka e zemërimit të Recinit të Aramit dhe birit të Remaliahut, këtyre dy cungjeve që digjen e lëshojnë tym. 5 Arami, Efraimi e biri i Remaliahut kanë shestuar të këqija kundër teje e kanë thënë: 6 “Ta sulmojmë Judën e t'i fusim tmerrin, ta pushtojmë e t'i vëmë për mbret birin e Tabealit”. 7 Kështu thotë Zoti Perëndi: “S'ka për të ngjarë e s'ka për të ndodhur ashtu! 8 Kryeqyteti i Aramit është Damasku, sunduesi i Damaskut është Recini. Edhe gjashtëdhjetë e pesë vjet e Efraimi nuk do të jetë më popull. 9 Kryeqyteti i Efraimit është Samaria dhe sunduesi i Samarisë është biri i Remaliahut. Nëse nuk do të keni besim, nuk do të qëndroni”».
Lindja e Emanuelit
10 Zoti i foli përsëri Ahazit e i tha: 11 «Kërko një shenjë prej Zotit, Perëndisë tënd, në thellësitë e skëterrës ose në lartësitë e qiellit». 12 Ahazi iu përgjigj: «Nuk do të kërkoj asgjë e nuk do ta vë në provë Zotin». 13 Atëherë Isaia i tha: «Dëgjo, pra, o shtëpi e Davidit! Pak ju duket të mundoni njerëzit, që doni të mundoni edhe Perëndinë tim? 14 Prandaj vetë Zoti do t'ju japë një shenjë: ja, vashëza do të mbetet shtatzënë, do të lindë një djalë e do ta quajë Emanuel. 15 Do të ushqehet me ajkë e me mjaltë, derisa të mësojë të hedhë poshtë të keqen e të zgjedhë të mirën. 16 Por para se djali të arrijë të mësojë të hedhë poshtë të keqen e të zgjedhë të mirën, vendi, dy mbretërit e të cilit ti i ke frikë, do të mbetet i shkretë. 17 Zoti do të sjellë mbi ty, mbi popullin tënd e mbi shtëpinë e atit tënd, ditë që nuk janë parë që kur Efraimi u nda nga Juda. Ai do të sjellë mbretin e Asirisë».
18 Ja se ç'do të ndodhë atë ditë:
Zoti do t'u fishkëllejë mizave
që gjenden në brigjet e lumenjve të Egjiptit,
si edhe bletëve prej trojeve të Asirisë.
19 Do të vijnë e nëpër lugina plot rrëpira do të ngulen,
nëpër të çara shkëmbinjsh, nëpër ferrishte,
nëpër të gjitha kullotat me ujë.
20 Atë ditë Zoti do të marrë briskun e do të rruajë,
do ta marrë hua prej përtej Eufratit,
e ky është mbreti i Asirisë.
Do të rruajë koka e këmbë,
mjekrat do t'i qethë krejt.
21 Do të ndodhë që atë ditë njeriu
një mëshqerrë e dy dele gjallë do t'i mbajë.
22 Nga begatia e qumështit,
me ajkë qumështi do të ushqehet.
Me ajkë e me mjaltë do të ushqehen
tërë ata që në vend do të kenë mbetur.
23 Atë ditë çdo tokë me një mijë hardhi,
me vlerë një mijë monedha argjendi,
do të shkretohet nga ferrat e shkurret.
24 Do të hyjnë në të me shigjeta e harqe,
se tërë vendi do të mbulohet me ferra e shkurre.
25 Të gjitha kodrat, që dikur prashiteshin,
s'do të përshkohen dot prej ferrave e shkurreve.
Do të kthehen në rrah për gjedhët,
në një vend që e shkelin dhentë.
1 And it came to pass in the days of Ahaz the son of Jotham, the son of Uzziah, king of Judah, that Rezin the king of Syria, and Pekah the son of Remaliah, king of Israel, went up toward Jerusalem to war against it, but could not prevail against it. 2 And it was told the house of David, saying, Syria is confederate with Ephraim. And his heart was moved, and the heart of his people, as the trees of the wood are moved with the wind. 3 Then said the LORD unto Isaiah, Go forth now to meet Ahaz, thou, and Shear-jashub thy son, at the end of the conduit of the upper pool in the highway of the fuller’s field; 4 And say unto him, Take heed, and be quiet; fear not, neither be fainthearted for the two tails of these smoking firebrands, for the fierce anger of Rezin with Syria, and of the son of Remaliah. 5 Because Syria, Ephraim, and the son of Remaliah, have taken evil counsel against thee, saying, 6 Let us go up against Judah, and vex it, and let us make a breach therein for us, and set a king in the midst of it, even the son of Tabeal: 7 Thus saith the Lord GOD, It shall not stand, neither shall it come to pass. 8 For the head of Syria is Damascus, and the head of Damascus is Rezin; and within threescore and five years shall Ephraim be broken, that it be not a people. 9 And the head of Ephraim is Samaria, and the head of Samaria is Remaliah’s son. If ye will not believe, surely ye shall not be established.
10 ¶ Moreover the LORD spake again unto Ahaz, saying, 11 Ask thee a sign of the LORD thy God; ask it either in the depth, or in the height above. 12 But Ahaz said, I will not ask, neither will I tempt the LORD. 13 And he said, Hear ye now, O house of David; Is it a small thing for you to weary men, but will ye weary my God also? 14 Therefore the Lord himself shall give you a sign; Behold, a virgin shall conceive, and bear a son, and shall call his name Immanuel. 15 Butter and honey shall he eat, that he may know to refuse the evil, and choose the good. 16 For before the child shall know to refuse the evil, and choose the good, the land that thou abhorrest shall be forsaken of both her kings.
17 ¶ The LORD shall bring upon thee, and upon thy people, and upon thy father’s house, days that have not come, from the day that Ephraim departed from Judah; even the king of Assyria. 18 And it shall come to pass in that day, that the LORD shall hiss for the fly that is in the uttermost part of the rivers of Egypt, and for the bee that is in the land of Assyria. 19 And they shall come, and shall rest all of them in the desolate valleys, and in the holes of the rocks, and upon all thorns, and upon all bushes. 20 In the same day shall the Lord shave with a razor that is hired, namely , by them beyond the river, by the king of Assyria, the head, and the hair of the feet: and it shall also consume the beard. 21 And it shall come to pass in that day, that a man shall nourish a young cow, and two sheep; 22 And it shall come to pass, for the abundance of milk that they shall give he shall eat butter: for butter and honey shall every one eat that is left in the land. 23 And it shall come to pass in that day, that every place shall be, where there were a thousand vines at a thousand silverlings, it shall even be for briers and thorns. 24 With arrows and with bows shall men come thither; because all the land shall become briers and thorns. 25 And on all hills that shall be digged with the mattock, there shall not come thither the fear of briers and thorns: but it shall be for the sending forth of oxen, and for the treading of lesser cattle.