Vendosmëria e Zotit
1 Zoti më tha: «Edhe po të qëndronin para meje vetë Moisiu e Samueli, shpirti im nuk do të prirej drejt këtij populli. Dëboji nga prania ime e le të ikin. 2 E kur të të pyesin: “Ku të shkojmë?”, ti do t'u thuash: kështu thotë Zoti:
kush është për vdekje, në vdekje;
kush është për shpatë, në shpatë;
kush është për zi buke, në zi buke;
kush është për robëri, në robëri.
3 Do të dërgoj mbi ta katër lloje mynxyrash, kumton Zoti: shpatën për të vrarë, qentë për të zvarritur, zogjtë e qiellit dhe kafshët e tokës për të gëlltitur e për të shkatërruar. 4 Do t'i bëj tmerrin e mbarë mbretërive të dheut, për shkak të asaj që bëri në Jerusalem Manaseu, biri i Ezekisë, mbretit të Judës.
5 Kush do të të mëshirojë, o Jerusalem,
e kush do të të ngushëllojë?
Kush do të kthehet
për të të pyetur si je?
6 Ti më dëbove, kumton Zoti,
po ecën prapthi,
ndaj shtriva dorën kundër teje e të shkatërrova.
U lodha së përdëllyeri.
7 I shpërndava me terplote
te portat e vendit,
e lashë pa fëmijë, e rrënova popullin tim,
se nuk u kthyen prej udhëve të tyre.
8 Të vejat e tij m'u shtuan
më shumë se rëra e detit.
Solla kundër nënave e kundër të rinjve
rrënimtarin në mes të ditës,
zbraza mbi ta papritur
trazim e tmerrim.
9 U mek ajo që lindi shtatë fëmijë,
e la fryma.
I perëndoi dielli që me ditë,
u turpërua e u trondit.
Tepricën e tyre do t'i shkoj në shpatë
para armiqve të tyre, kumton Zoti».
Ankimi i Jeremisë
10 Vaj për mua, o nëna ime,
që më linde mua
njeri rragatjesh e kundërshtimesh
për mbarë vendin!
As dhashë e as mora hua,
e, pra, të gjithë më mallkojnë.
11 Zoti tha: «A nuk të ruajta ty për të mirë?
A nuk e bëra armikun të të lutej
në kohë të liga
e në kohë ngushtice?
12 A thyhet hekuri,
hekuri i veriut dhe bronzi?
13 Pasurinë tënde dhe thesaret e tua
do t'i jap për plaçkë, pa çmim,
për shkak të mëkateve tuaja,
anembanë trojeve tuaja.
14 Do të të bëj skllav të armiqve të tu
në një tokë që ti nuk e njeh,
se u ndez zjarri i zemërimit tim
që do të përflaket kundër teje».
15 Ti e di, o Zot.
Kujtohu për mua, eja tek unë
e hakmerru me përndjekësit e mi.
Falë durimit tënd, mos më zhbij.
Përfille qortimin që durova për shkakun tënd.
16 U shfaqën fjalët e tua e unë i përpiva.
Fjalët e tua u bënë për mua gëzimi
e hareja e zemrës sime,
sepse thirra emrin tënd,
o Zot, Perëndia i ushtrive.
17 Nuk ndenja në shoqërinë e hokatarëve
e nuk u argëtova.
Për shkak të dorës sate ndenja i vetëm,
se me hidhërim më kishe mbushur.
18 Pse nuk merr fund dhimbja ime
e plaga ime e pashërueshme
s'pranon të shërohet?
Ti u bëre për mua si mashtrim,
si uji, që s'i zihet besë.
19 Prandaj, kështu thotë Zoti:
«Nëse kthehesh,
unë do të të kthej
e ti do të qëndrosh në praninë time.
Nëse do të nxjerrësh të vyerën nga e pavyera,
do të jesh si goja ime.
Ata do të kthehen drejt teje,
por ti nuk do të kthehesh drejt tyre.
20 Para këtij populli do të të bëj
mur bronzi të fortifikuar.
Do të luftojnë kundër teje,
por nuk do të të mundin,
se me ty do të jem unë, për të të çliruar»,
kumton Zoti.
21 «Do të të çliroj prej dorës së të paudhëve,
do të të shpengoj prej dorës së mujsharëve».
1 Then said the LORD unto me, Though Moses and Samuel stood before me, yet my mind could not be toward this people: cast them out of my sight, and let them go forth. 2 And it shall come to pass, if they say unto thee, Whither shall we go forth? then thou shalt tell them, Thus saith the LORD; Such as are for death, to death; and such as are for the sword, to the sword; and such as are for the famine, to the famine; and such as are for the captivity, to the captivity. 3 And I will appoint over them four kinds, saith the LORD: the sword to slay, and the dogs to tear, and the fowls of the heaven, and the beasts of the earth, to devour and destroy. 4 And I will cause them to be removed into all kingdoms of the earth, because of Manasseh the son of Hezekiah king of Judah, for that which he did in Jerusalem. 5 For who shall have pity upon thee, O Jerusalem? or who shall bemoan thee? or who shall go aside to ask how thou doest? 6 Thou hast forsaken me, saith the LORD, thou art gone backward: therefore will I stretch out my hand against thee, and destroy thee; I am weary with repenting. 7 And I will fan them with a fan in the gates of the land; I will bereave them of children, I will destroy my people, since they return not from their ways. 8 Their widows are increased to me above the sand of the seas: I have brought upon them against the mother of the young men a spoiler at noonday: I have caused him to fall upon it suddenly, and terrors upon the city. 9 She that hath borne seven languisheth: she hath given up the ghost; her sun is gone down while it was yet day: she hath been ashamed and confounded: and the residue of them will I deliver to the sword before their enemies, saith the LORD.
10 ¶ Woe is me, my mother, that thou hast borne me a man of strife and a man of contention to the whole earth! I have neither lent on usury, nor men have lent to me on usury; yet every one of them doth curse me. 11 The LORD said, Verily it shall be well with thy remnant; verily I will cause the enemy to entreat thee well in the time of evil and in the time of affliction. 12 Shall iron break the northern iron and the steel? 13 Thy substance and thy treasures will I give to the spoil without price, and that for all thy sins, even in all thy borders. 14 And I will make thee to pass with thine enemies into a land which thou knowest not: for a fire is kindled in mine anger, which shall burn upon you.
15 ¶ O LORD, thou knowest: remember me, and visit me, and revenge me of my persecutors; take me not away in thy longsuffering: know that for thy sake I have suffered rebuke. 16 Thy words were found, and I did eat them; and thy word was unto me the joy and rejoicing of mine heart: for I am called by thy name, O LORD God of hosts. 17 I sat not in the assembly of the mockers, nor rejoiced; I sat alone because of thy hand: for thou hast filled me with indignation. 18 Why is my pain perpetual, and my wound incurable, which refuseth to be healed? wilt thou be altogether unto me as a liar, and as waters that fail?
19 ¶ Therefore thus saith the LORD, If thou return, then will I bring thee again, and thou shalt stand before me: and if thou take forth the precious from the vile, thou shalt be as my mouth: let them return unto thee; but return not thou unto them. 20 And I will make thee unto this people a fenced brasen wall: and they shall fight against thee, but they shall not prevail against thee: for I am with thee to save thee and to deliver thee, saith the LORD. 21 And I will deliver thee out of the hand of the wicked, and I will redeem thee out of the hand of the terrible.