Ai
1 Hyra në kopshtin tim,
o motërza ime, nuse,
mblodha mirrën time e vajin erëmirë,
nga hualli im mjaltin hëngra
e verën time piva
bashkë me qumështin tim.
Hani ju, o miq,
pini e dehuni, o të dashur.
Poema e katërt
Ajo
2 Flija unë, por zemra s'po më flinte.
Trokëllimë! I shtrenjti im troket!
«Hapma derën, motra ime, mikja ime,
pëllumbesha ime, e përkryera ime,
se plot vesë unë kokën kam,
me lagshtën e natës dredhat më janë mbushur!».
3 «Po unë këmishën e kam zhveshur,
si ta vesh unë prapë?
Po unë këmbët i kam larë,
si t'i ndot unë prapë?».
4 I shtrenjti im dorën në vrimë e shtiu
e krejt u meka unë.
5 U ngrita, të shtrenjtit derën t'i hap,
e duart mirrë më rridhnin,
gishtat mirrë më pikonin
përmbi vegët e kajnacës.
6 Të shtrenjtit tim ia hapa,
por kish shkuar i shtrenjti im,
gjetiu ai kish ikur
e sa s'më la fryma, që kish ikur .
E kërkova, por s'e gjeta,
i bëzajta, por nuk më gjegji.
7 Rojtarët, që qytetit enden,
më kapën mua e më rrahën,
më lënduan e më zhveshën
rojtarët e mureve.
8 Ju përbej, o bijat e Jerusalemit,
po e gjetët të shtrenjtin tim,
ja se ç'do t'i thoni:
më ligu dashuria.
Mikeshat
9 Ç'ka më shumë i shtrenjti yt,
o e bukura ndër gra?
Ç'ka më shumë i shtrenjti yt,
që kështu po na përben?
Ajo
10 Shndrin e kuqëlon i shtrenjti im,
ai spikat ndër një mijë vetë.
11 Kryet e tij, ar i kulluar,
flokët e tij, dredha-dredha,
janë të zinj si penda e korbit,
12 sytë e tij porsi pëllumbat
ndanë çurgut të ujërave,
larë në qumësht
e ndenjur shtruar.
13 Faqet e tij si lehe erëzash,
pirgje erëmirë buzët e tij,
lilakë që vesojnë, mirrë që çurgon.
14 Duart e tij si rrathë të artë,
me margaritarë dendur.
Barku i tij enë fildishi,
mbuluar me safirë.
15 Këmbët e tij shtylla mermeri,
mbi themele ari të pastër.
Nga të pamët është si Libani,
si cedrat më të mirë.
16 Ëmbëltim prej goje i del
e është i tëri i dëshirueshëm.
Ja, ky është i shtrenjti im,
o bijat e Jerusalemit,
e ky është miku im.
1 I am come into my garden, my sister, my spouse: I have gathered my myrrh with my spice; I have eaten my honeycomb with my honey; I have drunk my wine with my milk: eat, O friends; drink, yea, drink abundantly, O beloved.
2 ¶ I sleep, but my heart waketh: it is the voice of my beloved that knocketh, saying , Open to me, my sister, my love, my dove, my undefiled: for my head is filled with dew, and my locks with the drops of the night. 3 I have put off my coat; how shall I put it on? I have washed my feet; how shall I defile them? 4 My beloved put in his hand by the hole of the door , and my bowels were moved for him. 5 I rose up to open to my beloved; and my hands dropped with myrrh, and my fingers with sweet smelling myrrh, upon the handles of the lock. 6 I opened to my beloved; but my beloved had withdrawn himself, and was gone: my soul failed when he spake: I sought him, but I could not find him; I called him, but he gave me no answer. 7 The watchmen that went about the city found me, they smote me, they wounded me; the keepers of the walls took away my veil from me. 8 I charge you, O daughters of Jerusalem, if ye find my beloved, that ye tell him, that I am sick of love.
9 ¶ What is thy beloved more than another beloved, O thou fairest among women? what is thy beloved more than another beloved, that thou dost so charge us? 10 My beloved is white and ruddy, the chiefest among ten thousand. 11 His head is as the most fine gold, his locks are bushy, and black as a raven. 12 His eyes are as the eyes of doves by the rivers of waters, washed with milk, and fitly set. 13 His cheeks are as a bed of spices, as sweet flowers: his lips like lilies, dropping sweet smelling myrrh. 14 His hands are as gold rings set with the beryl: his belly is as bright ivory overlaid with sapphires. 15 His legs are as pillars of marble, set upon sockets of fine gold: his countenance is as Lebanon, excellent as the cedars. 16 His mouth is most sweet: yea, he is altogether lovely. This is my beloved, and this is my friend, O daughters of Jerusalem.