Shëmbëlltyra e poçarit
1 Fjala që Zoti i drejtoi Jeremisë e i tha: 2 «Çohu e zbrit te shtëpia e poçarit e atje do të dëgjosh fjalët e mia». 3 Atëherë zbrita te shtëpia e poçarit dhe, ja, po punonte në çark. 4 Ena që po bënte prej balte u prish në dorë të poçarit, por ai ia nisi sërish e bëri një tjetër enë, siç ia pati ënda ta bënte.
5 Atëherë m'u drejtua fjala e Zotit e më tha: 6 «A nuk mund të veproj me ju porsi ky poçar, o shtëpia e Izraelit, kumton Zoti? Ja, porsi balta në dorë të poçarit, kështu jeni ju në dorën time, o shtëpia e Izraelit. 7 Nëse vendos, për ndonjë komb a mbretëri, ta zhbij, ta shemb e ta shkatërroj, 8 por ai komb, kundër të cilit kisha folur, heq dorë nga paudhësia e vet, atëherë edhe unë pendohem për mynxyrën që kisha shestuar të bëja kundër tij. 9 Nëse vendos, për ndonjë komb a mbretëri, ta ngre e ta mbjell, 10 por ai bën paudhësi në sytë e mi, duke mos e dëgjuar zërin tim, atëherë edhe unë pendohem për të mirën që kisha premtuar në dobi të tij. 11 Tani thuaju burrave të Judës dhe banorëve të Jerusalemit: “Kështu thotë Zoti: ja, unë po gatis një fatkeqësi kundër jush, po shestoj kundër jush, prandaj secili të heqë dorë nga sjellja e mbrapshtë dhe të përmirësojë sjelljet e veprimet e tij”».
Mëkati i Izraelit
12 Por ata do të thonë: «Është e kotë, sepse ne do të ndjekim shestimet tona. Secili do të veprojë me kokëfortësi sipas zemrës së vet të ligë».
13 Prandaj, kështu thotë Zoti:
«Pyetni ndër kombe
kush ka dëgjuar gjëra të tilla?
Poshtërsi të madhe bëri
virgjëresha e Izraelit.
14 A zhduket bora e Libanit
nga shkëmbinjtë përmbi fusha?
A shterohen ujërat e maleve
që rrjedhin plot freski?
15 Por, populli im më harroi,
idhujve u kushtuan fli,
u penguan udhëve të veta,
shtigjeve të dikurshme,
për të ecur rruginave,
udhës pa udhë,
16 për ta kthyer tokën e vet në mjerim,
në tallje të përhershme.
Kush kalon ndanë saj tmerrohet
e tund kokën.
17 Si era e lindjes do t'i përhap
para armiqve të tyre.
Do t'u tregoj shpinën e jo fytyrën
në ditën e zezonës».
Përbetimi kundër Jeremisë
18 Atëherë thanë: «Ejani të thurim trille kundër Jeremisë, se nuk do të marrë fund mësimi i ligjit nga prifti, as këshilla nga i urti e as fjala nga profeti. Ejani t'ia ndalim gjuhën e të mos i vëmë vesh asnjë fjale të tij».
19 Vëmë vesh, o Zot,
e dëgjoje zërin e paditësve të mi.
20 A shpërblehet e mira me të keqe?
Ja, ata më kanë bërë gropën.
Kujtohu si qëndroja para teje
për të folur mirë për ta,
për ta shmangur prej tyre zemërimin tënd.
21 Prandaj, falua bijtë e tyre urisë,
hidhi në teh të shpatës.
Gratë e tyre mbetshin beronja e të veja,
burrat e tyre u thershin e vdekshin,
bijtë e tyre i vraftë shpata në betejë!
22 U dëgjoftë gjëma nga shtëpitë e tyre,
kur befas të lëshosh mbi ta hordhitë,
se më hapën gropën për të më kapur
e ngritën kurth për këmbët e mia.
23 Ti i njeh, o Zot,
të gjitha synimet e tyre vdekjeprurëse kundër meje.
Mos ua fal ligësinë,
mëkatin e tyre mos e hiq sysh.
U rrëzofshin para teje!
Në kohën e zemërimit tënd vepro kundër tyre.
1 The word which came to Jeremiah from the LORD, saying, 2 Arise, and go down to the potter’s house, and there I will cause thee to hear my words. 3 Then I went down to the potter’s house, and, behold, he wrought a work on the wheels. 4 And the vessel that he made of clay was marred in the hand of the potter: so he made it again another vessel, as seemed good to the potter to make it . 5 Then the word of the LORD came to me, saying, 6 O house of Israel, cannot I do with you as this potter? saith the LORD. Behold, as the clay is in the potter’s hand, so are ye in mine hand, O house of Israel. 7 At what instant I shall speak concerning a nation, and concerning a kingdom, to pluck up, and to pull down, and to destroy it; 8 If that nation, against whom I have pronounced, turn from their evil, I will repent of the evil that I thought to do unto them. 9 And at what instant I shall speak concerning a nation, and concerning a kingdom, to build and to plant it; 10 If it do evil in my sight, that it obey not my voice, then I will repent of the good, wherewith I said I would benefit them.
11 ¶ Now therefore go to, speak to the men of Judah, and to the inhabitants of Jerusalem, saying, Thus saith the LORD; Behold, I frame evil against you, and devise a device against you: return ye now every one from his evil way, and make your ways and your doings good. 12 And they said, There is no hope: but we will walk after our own devices, and we will every one do the imagination of his evil heart. 13 Therefore thus saith the LORD; Ask ye now among the heathen, who hath heard such things: the virgin of Israel hath done a very horrible thing. 14 Will a man leave the snow of Lebanon which cometh from the rock of the field? or shall the cold flowing waters that come from another place be forsaken? 15 Because my people hath forgotten me, they have burned incense to vanity, and they have caused them to stumble in their ways from the ancient paths, to walk in paths, in a way not cast up; 16 To make their land desolate, and a perpetual hissing; every one that passeth thereby shall be astonished, and wag his head. 17 I will scatter them as with an east wind before the enemy; I will shew them the back, and not the face, in the day of their calamity.
18 ¶ Then said they, Come, and let us devise devices against Jeremiah; for the law shall not perish from the priest, nor counsel from the wise, nor the word from the prophet. Come, and let us smite him with the tongue, and let us not give heed to any of his words. 19 Give heed to me, O LORD, and hearken to the voice of them that contend with me. 20 Shall evil be recompensed for good? for they have digged a pit for my soul. Remember that I stood before thee to speak good for them, and to turn away thy wrath from them. 21 Therefore deliver up their children to the famine, and pour out their blood by the force of the sword; and let their wives be bereaved of their children, and be widows; and let their men be put to death; let their young men be slain by the sword in battle. 22 Let a cry be heard from their houses, when thou shalt bring a troop suddenly upon them: for they have digged a pit to take me, and hid snares for my feet. 23 Yet, LORD, thou knowest all their counsel against me to slay me: forgive not their iniquity, neither blot out their sin from thy sight, but let them be overthrown before thee; deal thus with them in the time of thine anger.