Lajmëtari
1 «Ja, unë po dërgoj lajmëtarin tim, që të përgatisë udhën para meje. Dhe Zoti, që kërkoni, do të vijë befas në tempullin e tij. Lajmëtari i besëlidhjes, që dëshironi, tashmë ka ardhur, thotë Zoti i ushtrive. 2 Kush do ta durojë ditën kur vjen ai? Kush do t'i bëjë ballë kur ai të dëftohet? Ai është si zjarri rafinues, porsi finja larëse.
3 Do të vijë si pastrues e rafinues i argjendit. Do t'i pastrojë e do t'i kullojë bijtë e Levit porsi arin e argjendin, që të jenë të drejtë kur t'i sjellin fli Zotit. 4 Atëherë flija e Judës dhe e Jerusalemit do t'i pëlqejë Zotit, si në kohët e moçme, si në vitet e shkuara.
5 Do të vij te ju për t'ju gjykuar. I gatshëm do të jem për të dëshmuar kundër shortarëve, kurorëshkelësve e besëshkalëve, kundër atyre që mashtrojnë mëditësin, të venë e jetimin, kundër atyre që zbojnë të ardhurin e që nuk më druajnë, thotë Zoti i ushtrive.
6 Unë, Zoti, s'kam ndryshuar e ju jeni ende bijtë e Jakobit! 7 Që prej kohës së etërve tuaj, ju i kthyet shpinën rregullave të mia e nuk i mbajtët. Kthehuni tek unë e unë do të kthehem te ju, thotë Zoti i ushtrive, por ju thoni: “Si të kthehemi?”.
8 A thua njeriu e grabit Perëndinë? Ju, pra, po më grabitni! E ju thoni: “Si po të grabitim?”. Në të dhjetat e në kushtimet. 9 Të ka zënë mallkimi e prapë mbarë kombi yt më grabit. 10 Silleni tërë të dhjetën në drithnik, që të ketë bukë në shtëpinë time dhe pastaj më vini në provë, thotë Zoti i ushtrive, po nuk jua hapa kanatet e qiejve e po nuk derdha mbi ju bekim me mbushulli. 11 Do ta ndal brejtësin e ushqimit, që të mos ju shkatërrojë frytin e tokës dhe vreshtat të mos ju dështojnë, thotë Zoti i ushtrive. 12 Mbarë kombet do të të quajnë të lum, sepse do te jesh një vend i admirueshëm, thotë Zoti i ushtrive.
13 Keni folur rëndë kundër meje, thotë Zoti, por ju thoni: “Si folëm kundër teje?”. 14 Ju thatë: “Është e kotë t'i shërbesh Perëndisë. Çfarë përfitojmë nëse i mbajmë urdhërimet e tij apo ecim në zi para Zotit të ushtrive? 15 Prandaj, tani, ne quajmë të lum krenarët. Keqbërësit begatojnë. Edhe pse e tundojnë Perëndinë, ata shpëtojnë!”.
16 Atëherë ata që e druajnë Zotin folën me njëri-tjetrin. Zoti i vuri re dhe i dëgjoi. Një libër përkujtimor u shkrua para tij për ata që druajnë Zotin dhe emrin e tij nderojnë. 17 Ditën kur unë do të përgatis thesarin ata do të më përkasin mua, thotë Zoti i ushtrive. Do të kem dhembshuri për ta, siç i dhimbset kujtdo biri që i shërben. 18 Atëherë do të vësh re sërish, dallimin mes të drejtëve e të paudhëve, mes atyre që i shërbejnë Perëndisë e atyre që nuk i shërbejnë.
19 Ja, po vjen dita, ajo është ndezur flakë porsi furrnaltë. Mbarë krenarët e keqbërësit do të bëhen si kashta. Dita që vjen, thotë Zoti i ushtrive, do t'i djegë me rrënjë e me degë. 20 Por, për ju që druani emrin tim, do të lindë dielli i drejtësisë që sjell shërim me rrezet e tij. Do të lodroni porsi viçat që dalin prej stallës. 21 Do të shkelni mbi të paudhët, se hi do të jenë ata nën këmbët tuaja në ditën që po përgatis, thotë Zoti i ushtrive. 22 Kujtoni ligjin e Moisiut, shërbëtorit tim. Atij ia dhashë rregullat dhe vendimet në Horeb për gjithë Izraelin. 23 Ja, unë do të dërgoj te ju profetin Eli, përpara se të vijë dita e madhe dhe e tmerrshme e Zotit. 24 Ai do t'i pajtojë etërit me fëmijët dhe fëmijët me etërit, që kur të vij të mos e godas tokën me shkatërrim».
1 Behold, I will send my messenger, and he shall prepare the way before me: and the Lord, whom ye seek, shall suddenly come to his temple, even the messenger of the covenant, whom ye delight in: behold, he shall come, saith the LORD of hosts. 2 But who may abide the day of his coming? and who shall stand when he appeareth? for he is like a refiner’s fire, and like fullers’ soap: 3 And he shall sit as a refiner and purifier of silver: and he shall purify the sons of Levi, and purge them as gold and silver, that they may offer unto the LORD an offering in righteousness. 4 Then shall the offering of Judah and Jerusalem be pleasant unto the LORD, as in the days of old, and as in former years. 5 And I will come near to you to judgment; and I will be a swift witness against the sorcerers, and against the adulterers, and against false swearers, and against those that oppress the hireling in his wages, the widow, and the fatherless, and that turn aside the stranger from his right , and fear not me, saith the LORD of hosts. 6 For I am the LORD, I change not; therefore ye sons of Jacob are not consumed.
7 ¶ Even from the days of your fathers ye are gone away from mine ordinances, and have not kept them . Return unto me, and I will return unto you, saith the LORD of hosts. But ye said, Wherein shall we return?
8 ¶ Will a man rob God? Yet ye have robbed me. But ye say, Wherein have we robbed thee? In tithes and offerings. 9 Ye are cursed with a curse: for ye have robbed me, even this whole nation. 10 Bring ye all the tithes into the storehouse, that there may be meat in mine house, and prove me now herewith, saith the LORD of hosts, if I will not open you the windows of heaven, and pour you out a blessing, that there shall not be room enough to receive it . 11 And I will rebuke the devourer for your sakes, and he shall not destroy the fruits of your ground; neither shall your vine cast her fruit before the time in the field, saith the LORD of hosts. 12 And all nations shall call you blessed: for ye shall be a delightsome land, saith the LORD of hosts.
13 ¶ Your words have been stout against me, saith the LORD. Yet ye say, What have we spoken so much against thee? 14 Ye have said, It is vain to serve God: and what profit is it that we have kept his ordinance, and that we have walked mournfully before the LORD of hosts? 15 And now we call the proud happy; yea, they that work wickedness are set up; yea, they that tempt God are even delivered.
16 ¶ Then they that feared the LORD spake often one to another: and the LORD hearkened, and heard it , and a book of remembrance was written before him for them that feared the LORD, and that thought upon his name. 17 And they shall be mine, saith the LORD of hosts, in that day when I make up my jewels; and I will spare them, as a man spareth his own son that serveth him. 18 Then shall ye return, and discern between the righteous and the wicked, between him that serveth God and him that serveth him not.