Jobi kërkon të flasë me Perëndinë
1 «Ja, gjithçka pa syri im
veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.
2 Çfarë dini ju e di edhe unë
e nuk jam më pak se ju.
3 Por unë dua të flas me të gjithëpushtetshmin,
me Perëndinë ma ka ënda të rragatem.
4 Sa për ju, ju e shihni mashtrimin,
mjekë të padobishëm jeni të gjithë.
5 Kush do t'ju bëjë të heshtni?
Do të ishte urti për ju.
6 Dëgjojeni, pra, arsyetimin tim,
vërejeni vetëmbrojtjen e buzëve të mia.
7 A do të flisnit rrejshëm për Perëndinë
e do të mashtronit për të?
8 A doni t'i mbani anë Perëndisë
e të arsyetoni për të?
9 Vallë, do të dilni mirë nëse ju shqyrton?
Apo do ta mashtroni, siç mashtrohet njeriu?
10 Ashpër do t'ju qortojë
nëse tinëz mbani anë.
11 A nuk do t'ju tmerrojë madhështia e tij?
S'do të bjerë mbi ju tmerri i tij?
12 Hi e pluhur janë thëniet tuaja të urta,
mburojë balte mburojat tuaja.
13 Heshtni, që të flas vetë,
e le të më ndodhë ç'të dojë.
14 Pse të ha veten me dhëmbë
e të vë dorë në jetën time?
15 Ja, ai do të më vrasë e shpresë nuk kam,
por para tij do ta mbroj sjelljen time.
16 Ky do të jetë shpëtimi im,
se i pafeu nuk del para tij.
17 Dëgjojeni mirë fjalën time
e vërini vesh shpjegimit tim.
18 Ja, jam gati për gjykim,
se e di se jam i drejtë.
19 Kush është ai që do të kapet me mua,
se jam gati të hesht e të vdes.
20 Vetëm dy gjëra bëj
e nuk do të fshihem prej teje:
21 largo dorën tënde prej meje
e mos më tremb me tmerrin tënd.
22 Atëherë më pyet e unë do të përgjigjem,
ose flas unë e ti m'u përgjigj.
23 Sa faje e mëkate kam?
Ma trego shkeljen e mëkatin tim.
24 Përse e fsheh fytyrën tënde
e më mban për armik?
25 A do ta tmerrosh gjethen që mbart era?
A do ta ndjekësh pas bykun e thatë?
26 Se ti shkruan hidhur për mua
e më ngarkon me fajet e rinisë.
27 Ti më vë prangat në këmbë,
mbikëqyr tërë udhët e mia
e gjurmët e këmbëve m'i heton.
28 Si kalbësirë mbaron njeriu,
si petku që e bren tenja».
1 Lo, mine eye hath seen all this , mine ear hath heard and understood it. 2 What ye know, the same do I know also: I am not inferior unto you. 3 Surely I would speak to the Almighty, and I desire to reason with God. 4 But ye are forgers of lies, ye are all physicians of no value. 5 O that ye would altogether hold your peace! and it should be your wisdom. 6 Hear now my reasoning, and hearken to the pleadings of my lips. 7 Will ye speak wickedly for God? and talk deceitfully for him? 8 Will ye accept his person? will ye contend for God? 9 Is it good that he should search you out? or as one man mocketh another, do ye so mock him? 10 He will surely reprove you, if ye do secretly accept persons. 11 Shall not his excellency make you afraid? and his dread fall upon you? 12 Your remembrances are like unto ashes, your bodies to bodies of clay.
13 Hold your peace, let me alone, that I may speak, and let come on me what will . 14 Wherefore do I take my flesh in my teeth, and put my life in mine hand? 15 Though he slay me, yet will I trust in him: but I will maintain mine own ways before him. 16 He also shall be my salvation: for an hypocrite shall not come before him. 17 Hear diligently my speech, and my declaration with your ears. 18 Behold now, I have ordered my cause; I know that I shall be justified. 19 Who is he that will plead with me? for now, if I hold my tongue, I shall give up the ghost. 20 Only do not two things unto me: then will I not hide myself from thee. 21 Withdraw thine hand far from me: and let not thy dread make me afraid. 22 Then call thou, and I will answer: or let me speak, and answer thou me.
23 How many are mine iniquities and sins? make me to know my transgression and my sin. 24 Wherefore hidest thou thy face, and holdest me for thine enemy? 25 Wilt thou break a leaf driven to and fro? and wilt thou pursue the dry stubble? 26 For thou writest bitter things against me, and makest me to possess the iniquities of my youth. 27 Thou puttest my feet also in the stocks, and lookest narrowly unto all my paths; thou settest a print upon the heels of my feet. 28 And he, as a rotten thing, consumeth, as a garment that is moth eaten.