Dita e hakmarrjes
1 Kush është ky që vjen nga Edomi,
nga Bocrahu me petka të kuqe?
Ky, që është veshur me kaq madhështi,
që po afrohet me kaq forcë?
Jam unë që flas me drejtësi,
që kam fuqi të shpëtoj.
2 Përse, pra, je veshur me të kuqe
dhe petkat i ke si ai që shtrydh rrushin?
3 I vetëm e shtrydha rrushin
e nga popujt askush s'qe me mua.
I shtypa me këmbë nga zemërimi,
i shtrydha nga mëria ime.
Gjaku i tyre m'i stërpiku petkat,
gjithë rrobat m'i njollosi.
4 Ja, ditën e hakmarrjes e kisha në zemër,
viti i shpengimit tim mbërriti!
5 Pashë e s'kishte kush të ndihmonte!
U shtanga e askush nuk më përkrahte!
Atëherë ngadhënjeu krahu im
e më përkrahu furia ime.
6 Me zemërim i shtypa popujt,
i deha me mërinë time,
gjakun e tyre përtokë e derdha.
7 Mirësinë e Zotit do ta kujtoj,
lavdërimin e Zotit
dhe gjithçka Zoti bëri për ne,
mirësinë e madhe, ndaj shtëpisë së Izraelit,
që i dhuroi nga dhembshuria
dhe nga mirësia e tij e pamasë.
8 Se tha: «Vërtet janë populli im,
bij që nuk merren me mashtrime»
dhe u bë shpëtimtari i tyre
9 në çdo fatkeqësi që kishin.
Nuk i shpëtoi as ndonjë njeri
e as ndonjë engjëll,
por i shpëtoi vetë ai
dhe nga dashuria e mëshira i shpengoi.
Ai vetë i ngriti e i mbajti
gjatë gjithë ditëve të moçme.
10 Por ata ngritën krye
dhe e hidhëruan shpirtin e tij të shenjtë.
Prandaj u bë armiku i tyre,
vetë ai luftoi kundër tyre.
11 Atëherë popullit iu kujtuan ditët e lashta,
Moisiu me mbarë popullin.
«Ku është ai që i nxori ata prej ujit», thanë,
«Bashkë me barinjtë e tufës së tij?
Ku është ai që mes tyre vuri
shpirtin e tij të shenjtë?
12 Ai që, përmes krahut të djathtë të Moisiut,
i drejtoi me krahun e tij të madhërishëm?
Ai që i ndau ujërat para tyre,
për të fituar një emër të amshuar?
13 Ai që i kaloi nëpër fundin e humnerës,
siç kalon kali nëpër shkretëtirë, pa u penguar?
14 Ashtu si zbresin bagëtitë në luginë,
ashtu i çonte drejt prehjes Shpirti i Zotit.
Kështu i prive popullit tënd,
për të bërë një emër të madh».
15 Vështro prej qiellit e shiko
prej banesës sate të shenjtë e të madhërishme!
Ku është zelli e fuqia jote?
Dëshira jote e zjarrtë dhe mëshira jote
larg prej nesh qëndrojnë.
16 Sepse ti je ati ynë!
Abrahami nuk na njeh
dhe Izraelit s'i kujtohemi,
por ti, o Zot, je ati ynë,
«Shpenguesi ynë» është emri yt
që prej amshimit.
17 Përse na bën të endemi, o Zot,
larg prej udhëve të tua?
Përse i ngurtëson zemrat tona,
që ty mos të të druajmë?
Kthehu për hir të shërbëtorëve të tu,
për hir të fiseve të trashëgimit tënd.
18 Vetëm për pak kohë populli yt i shenjtë e trashëgoi tokën,
erdhën armiqtë dhe e shkelën shenjtëroren tënde.
19 Prej kohësh jemi bërë një popull
mbi të cilin ti nuk sundon më
e nuk thirret me emrin tënd.
Ah, sikur t'i shqyeje qiejt e të zbrisje,
para teje malet do të dridheshin!
1 Who is this that cometh from Edom, with dyed garments from Bozrah? this that is glorious in his apparel, travelling in the greatness of his strength? I that speak in righteousness, mighty to save. 2 Wherefore art thou red in thine apparel, and thy garments like him that treadeth in the winefat? 3 I have trodden the winepress alone; and of the people there was none with me: for I will tread them in mine anger, and trample them in my fury; and their blood shall be sprinkled upon my garments, and I will stain all my raiment. 4 For the day of vengeance is in mine heart, and the year of my redeemed is come. 5 And I looked, and there was none to help; and I wondered that there was none to uphold: therefore mine own arm brought salvation unto me; and my fury, it upheld me. 6 And I will tread down the people in mine anger, and make them drunk in my fury, and I will bring down their strength to the earth.
7 ¶ I will mention the lovingkindnesses of the LORD, and the praises of the LORD, according to all that the LORD hath bestowed on us, and the great goodness toward the house of Israel, which he hath bestowed on them according to his mercies, and according to the multitude of his lovingkindnesses. 8 For he said, Surely they are my people, children that will not lie: so he was their Saviour. 9 In all their affliction he was afflicted, and the angel of his presence saved them: in his love and in his pity he redeemed them; and he bare them, and carried them all the days of old.
10 ¶ But they rebelled, and vexed his holy Spirit: therefore he was turned to be their enemy, and he fought against them. 11 Then he remembered the days of old, Moses, and his people, saying , Where is he that brought them up out of the sea with the shepherd of his flock? where is he that put his holy Spirit within him? 12 That led them by the right hand of Moses with his glorious arm, dividing the water before them, to make himself an everlasting name? 13 That led them through the deep, as an horse in the wilderness, that they should not stumble? 14 As a beast goeth down into the valley, the Spirit of the LORD caused him to rest: so didst thou lead thy people, to make thyself a glorious name.
15 ¶ Look down from heaven, and behold from the habitation of thy holiness and of thy glory: where is thy zeal and thy strength, the sounding of thy bowels and of thy mercies toward me? are they restrained? 16 Doubtless thou art our father, though Abraham be ignorant of us, and Israel acknowledge us not: thou, O LORD, art our father, our redeemer; thy name is from everlasting.
17 ¶ O LORD, why hast thou made us to err from thy ways, and hardened our heart from thy fear? Return for thy servants’ sake, the tribes of thine inheritance. 18 The people of thy holiness have possessed it but a little while: our adversaries have trodden down thy sanctuary. 19 We are thine: thou never barest rule over them; they were not called by thy name.