1 Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë «Drenusha e agimit». Psalm i Davidit.
2 Perëndi, Perëndia im,
përse më braktise?
Pse rri larg pa më ndihmuar
e fjalët e rënkimit tim nuk i dëgjon?
3 O Perëndia im, të thërras ditën,
por nuk më përgjigjesh,
edhe natën e prehje nuk gjej.
4 Ti, pra, je i Shenjti,
ai që përlëvdon Izraeli.
5 Te ti shpresuan etërit tanë,
te ti shpresuan e i çlirove.
6 Ty të thirrën e shpëtuan,
te ti shpresuan e nuk u turpëruan.
7 Krimb e jo njeri jam unë,
turp për njerëzit, tallje për popullin.
8 Më shohin e tallen me mua,
shtrembërojnë buzët e kokat tundin.
9 «T'i drejtohet Zotit», thonë, «le ta çlirojë,
ta shpëtojë, meqë e dashka».
10 Ti më nxore nga barku amënor,
shpresa ime ti ishe
që në gji të nënës sime.
11 Ty t'u dorëzova sapo linda,
që në bark të nënës Perëndia im je ti.
12 Mos u largo prej meje! Po afron pikëllimi
e nuk ka kush të më ndihmojë.
13 Më kanë rrethuar dema të shumtë,
buajt e Bashanit më kanë vënë në mes.
14 Kanë hapur gojën kundër meje,
si luani që shqyen e ulërin.
15 Jam derdhur si uji,
eshtrat më janë shpërbërë krejt,
zemra më është shkrirë si dylli,
më është tretur brenda kraharorit.
16 Fuqia më është tharë si tjegulla
e gjuha më është ngjitur për qiellze,
më ke hedhur në pluhurin e vdekjes.
17 Më kanë rrethuar qentë
e lukuni keqbërësish më kanë vënë në mes,
duart e këmbët m'i kanë shpuar.
18 Të gjitha kockat më numërohen,
m'i kanë ngulur sytë e më vështrojnë.
19 I ndanë rrobat e mia mes tyre
e për petkun tim hodhën short.
20 Por ti, o Zot, mos më rri larg,
o fuqia ime, shpejto e më ndihmo.
21 Shpëtoma jetën prej shpatës,
prej putrave të qenit të vetmen jetë që kam.
22 Shpëtomë prej gojës së luanit,
prej brirëve të buajve të egër.
E, pra, ti më je përgjigjur!
23 Do t'ua shpall emrin tënd vëllezërve të mi,
në mes të bashkësisë do të të përlëvdoj.
24 O ju që e druani Zotin, lavdërojeni,
të gjithë ju pasardhës të Jakobit nderojeni,
të gjithë ju pasardhës të Izraelit kini frikë prej tij.
25 Mjerimin e skamnorit nuk e përbuzi dhe nuk e shpërfilli,
fytyrën prej tij nuk e fshehu,
por kërkesën e tij për ndihmë e dëgjoi.
26 Prej teje vjen lavdi im në bashkësinë e madhe,
para atyre që të druajnë do t'i përmbush zotimet e mia.
27 Skamnorët do të hanë e do të ngihen,
ata që e kërkojnë Zotin do ta përlëvdojnë.
Zemra e tyre rroftë në amshim!
28 Do të kujtohen e te Zoti do të kthehen
mbarë skajet e tokës,
para tij do të përkulen
tërë familjet e popujve.
29 Se Zotit i përket mbretërimi,
ai është sundimtari i kombeve.
30 Para tij do të përkulen të gjithë fisnikët e dheut
e do të ngihen,
para tij do të bien në gjunjë të gjithë të dheshmit,
shpirti i të cilëve nuk do të jetojë.
31 Pasardhësit do t'i shërbejnë atij,
brezit të ardhshëm do t'i flitet për Zotin.
32 Do të vijnë e do t'i dëftojnë drejtësinë e tij
një populli që po lind, se kjo është vepra e tij.
To the chief Musician upon Aijeleth Shahar, A Psalm of David.
1 My God, my God, why hast thou forsaken me? why art thou so far from helping me, and from the words of my roaring?
2 O my God, I cry in the daytime, but thou hearest not; and in the night season, and am not silent.
3 But thou art holy, O thou that inhabitest the praises of Israel.
4 Our fathers trusted in thee: they trusted, and thou didst deliver them.
5 They cried unto thee, and were delivered: they trusted in thee, and were not confounded.
6 But I am a worm, and no man; a reproach of men, and despised of the people.
7 All they that see me laugh me to scorn: they shoot out the lip, they shake the head, saying ,
8 He trusted on the LORD that he would deliver him: let him deliver him, seeing he delighted in him.
9 But thou art he that took me out of the womb: thou didst make me hope when I was upon my mother’s breasts.
10 I was cast upon thee from the womb: thou art my God from my mother’s belly.
11 Be not far from me; for trouble is near; for there is none to help.
12 Many bulls have compassed me: strong bulls of Bashan have beset me round.
13 They gaped upon me with their mouths, as a ravening and a roaring lion.
14 I am poured out like water, and all my bones are out of joint: my heart is like wax; it is melted in the midst of my bowels.
15 My strength is dried up like a potsherd; and my tongue cleaveth to my jaws; and thou hast brought me into the dust of death.
16 For dogs have compassed me: the assembly of the wicked have inclosed me: they pierced my hands and my feet.
17 I may tell all my bones: they look and stare upon me.
18 They part my garments among them, and cast lots upon my vesture.
19 But be not thou far from me, O LORD: O my strength, haste thee to help me.
20 Deliver my soul from the sword; my darling from the power of the dog.
21 Save me from the lion’s mouth: for thou hast heard me from the horns of the unicorns.
22 I will declare thy name unto my brethren: in the midst of the congregation will I praise thee.
23 Ye that fear the LORD, praise him; all ye the seed of Jacob, glorify him; and fear him, all ye the seed of Israel.
24 For he hath not despised nor abhorred the affliction of the afflicted; neither hath he hid his face from him; but when he cried unto him, he heard.
25 My praise shall be of thee in the great congregation: I will pay my vows before them that fear him.
26 The meek shall eat and be satisfied: they shall praise the LORD that seek him: your heart shall live for ever.
27 All the ends of the world shall remember and turn unto the LORD: and all the kindreds of the nations shall worship before thee.
28 For the kingdom is the LORD’s: and he is the governor among the nations.
29 All they that be fat upon earth shall eat and worship: all they that go down to the dust shall bow before him: and none can keep alive his own soul.
30 A seed shall serve him; it shall be accounted to the Lord for a generation.
31 They shall come, and shall declare his righteousness unto a people that shall be born, that he hath done this .