Jobi beson se do të shpëtojë
1 Jobi u përgjigj e tha:
2 «Deri kur do të ma lodhni shpirtin
e do të më shtypni me fjalime?
3 U bënë dhjetë herë që po më shani,
a s'ju vjen turp të më poshtëroni?
4 Edhe po të kem gabuar vërtet,
mua më mbetet gabimi.
5 A vërtet mendoni se do të ngriheni mbi mua
duke më përmendur mjerimin?
6 Duhet ta dini, pra, se Perëndia më bëri padrejtësi
e më rrethoi me rrjetën e vet.
7 Ja, thërras: “Dhunë!”, por nuk marr përgjigje,
kërkoj ndihmë, por nuk ka drejtësi.
8 Ma ka mbyllur rrugën, që të mos kaloj
e m'i ka zhytur shtigjet në terr.
9 Ai më zhveshi nga lavdia,
ma hoqi kurorën nga koka.
10 Më rrënoi nga çdo anë e mora fund,
e shkuli si bimën shpresën time.
11 U ndez kundër meje zemërimi i tij
e u soll me mua si ta kisha armik.
12 U mblodhën tok çetat e tij,
çanë udhën drejt meje
e ngritën fushimin rreth tendës sime.
13 Vëllezërit e mi i dëboi larg meje
e të njohurit më janë bërë si të huaj.
14 Të afërmit ma kthyen shpinën
e shokët më harruan.
15 Bujtësit e shtëpisë sime e shërbëtoret e mia
më shohin si të huaj,
i panjohur u bëra në sytë e tyre.
16 E thërras shërbëtorin e nuk më përgjigjet,
mua vetë më duhet t'i bëj lutje.
17 Fryma ime i pështiroset gruas sime,
u neveritem fëmijëve të mi.
18 Edhe çunakët më përçmojnë.
Unë ngrihem e ata më përflasin?
19 Të gjithë këshilltarët e mi më përbuzin
e ata që i doja u kthyen kundër meje.
20 Lëkura më ngjitet në kockë pa mish,
më ka shpëtuar veç mishi i dhëmbëve.
21 Mëshirë, mëshirë për mua, ju miqtë e mi,
se më goditi dora e Perëndisë.
22 Pse më përndiqni, si Perëndia?
A nuk u ngopët me mishin tim?
23 Ah, sikur të shkruheshin fjalët e mia
e të radhiteshin në një libër,
24 sikur të gdhendeshin përgjithmonë në shkëmb
me daltë hekuri e me plumb!
25 Unë e di se gjallë është shpëtimtari im,
se, në fund, nga pluhuri do të ngrihet
26 e, pasi të ma kenë rrjepur lëkurën e mishin,
unë do të shoh Perëndinë.
27 Unë vetë do ta shoh,
sytë e mi do ta kundrojnë e jo një tjetër.
Zemra po më digjet.
28 Ju që thoni: “Si ta përndjekim?”,
se në mua u gjet rrënja e të keqes,
29 trembjuni shpatës,
se furia goditet me shpatë
e do ta merrni vesh se ka një gjyq».
1 Then Job answered and said, 2 How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words? 3 These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed that ye make yourselves strange to me. 4 And be it indeed that I have erred, mine error remaineth with myself. 5 If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach: 6 Know now that God hath overthrown me, and hath compassed me with his net. 7 Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but there is no judgment.
8 He hath fenced up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths. 9 He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head. 10 He hath destroyed me on every side, and I am gone: and mine hope hath he removed like a tree. 11 He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me unto him as one of his enemies. 12 His troops come together, and raise up their way against me, and encamp round about my tabernacle. 13 He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are verily estranged from me. 14 My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me. 15 They that dwell in mine house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight. 16 I called my servant, and he gave me no answer; I intreated him with my mouth. 17 My breath is strange to my wife, though I intreated for the children’s sake of mine own body. 18 Yea, young children despised me; I arose, and they spake against me. 19 All my inward friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me. 20 My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth. 21 Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me. 22 Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
23 Oh that my words were now written! oh that they were printed in a book! 24 That they were graven with an iron pen and lead in the rock for ever! 25 For I know that my redeemer liveth, and that he shall stand at the latter day upon the earth: 26 And though after my skin worms destroy this body , yet in my flesh shall I see God: 27 Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another; though my reins be consumed within me. 28 But ye should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me? 29 Be ye afraid of the sword: for wrath bringeth the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.