1 Çdo kryeprift merret nga njerëzit e caktohet t'i shërbejë Perëndisë në dobi të njerëzve. Ai kushton dhurata e fli për mëkatet. 2 Ai është në gjendje të ndiejë dhembshuri për të paditurit e të mashtruarit, sepse edhe ai është njeri i dobët. 3 Prandaj, atij i duhet të kushtojë fli jo vetëm për mëkatet e popullit, por edhe për të vetat. 4 Askush nuk e merr vetë këtë nder, por e merr kur thirret nga Perëndia, sikurse Aroni.
5 Kështu edhe Krishti nuk e mori vetë nderin për t'u bërë kryeprift, por ia dha Perëndia kur i tha:
ti je Biri im,
të kam lindur sot.
6 Po ashtu thotë:
ti do të jesh prift përjetë
sipas urdhrit të Melkisedekut.
7 Gjatë jetës së tij njerëzore, Jezui iu lut e iu përgjërua me klithma të forta e me lot atij që mund ta shpëtonte nga vdekja. Dhe Perëndia e dëgjoi për shkak të nënshtrimit të tij. 8 Ndonëse ishte Biri i Perëndisë, ai mësoi bindjen nga të gjitha ato që pësoi. 9 Pasi u bë i përsosur, ai u bë shkaktari i shpëtimit të amshuar për të gjithë ata që i binden. 10 Perëndia e shpalli atë kryeprift sipas urdhrit të Melkisedekut.
Ushqimi i duhur shpirtëror
11 Lidhur me këtë, kemi shumë gjëra për t'ju thënë, por është vështirë t'jua shpjegojmë, se keni filluar të kuptoni me vështirësi . 12 Për nga koha që ka kaluar, duhej të ishit tashmë mësues, ndërsa ju ende keni nevojë t'ju mësojnë njohuritë fillestare të fjalëve të Perëndisë. Keni arritur deri aty, sa keni nevojë për qumësht e jo për ushqim të fortë. 13 Kush ushqehet me qumësht, është ende foshnjë dhe nuk ka përvojë për të dalluar të drejtën. 14 Ndërsa ushqimi i fortë është për të rriturit, për ata që nëpërmjet përvojës i kanë stërvitur shqisat për të dalluar të mirën nga e keqja.
1 For every high priest taken from among men is ordained for men in things pertaining to God, that he may offer both gifts and sacrifices for sins: 2 Who can have compassion on the ignorant, and on them that are out of the way; for that he himself also is compassed with infirmity. 3 And by reason hereof he ought, as for the people, so also for himself, to offer for sins. 4 And no man taketh this honour unto himself, but he that is called of God, as was Aaron. 5 So also Christ glorified not himself to be made an high priest; but he that said unto him, Thou art my Son, to day have I begotten thee. 6 As he saith also in another place , Thou art a priest for ever after the order of Melchisedec. 7 Who in the days of his flesh, when he had offered up prayers and supplications with strong crying and tears unto him that was able to save him from death, and was heard in that he feared; 8 Though he were a Son, yet learned he obedience by the things which he suffered; 9 And being made perfect, he became the author of eternal salvation unto all them that obey him; 10 Called of God an high priest after the order of Melchisedec.
11 Of whom we have many things to say, and hard to be uttered, seeing ye are dull of hearing. 12 For when for the time ye ought to be teachers, ye have need that one teach you again which be the first principles of the oracles of God; and are become such as have need of milk, and not of strong meat. 13 For every one that useth milk is unskilful in the word of righteousness: for he is a babe. 14 But strong meat belongeth to them that are of full age, even those who by reason of use have their senses exercised to discern both good and evil.