1 Më mirë një emër i mirë, se vaji erëkëndshëm,
dita e vdekjes, se dita e lindjes.
2 Më mirë të shkosh në shtëpinë që mban zi,
se në shtëpinë që bën festë,
se po ai fund pret çdo njeri.
Ta mbajë mend i gjalli!
3 Më i mirë është pikëllimi, se buzagazi,
se pas një fytyre të ngrysur ka një zemër të mirë.
4 Zemra e të urtit është në shtëpinë që mban zi,
por zemra e të marrit, në shtëpinë që bën festë.
5 Më mirë të dëgjosh qortimin e të urtit,
se të dëgjosh këngën e të marrit.
6 Se porsi krikëllima e ferrave nën kusi,
ashtu është e qeshura e të marrit.
Edhe kjo është tymnajë.
7 Mujshia e bën të marrë të urtin
dhe mita e prish zemrën.
8 Më mirë fundi i një gjëje, se fillimi,
më mirë shpirti i durueshëm, se shpirti i krekosur.
9 Mos u ngut të zemërohesh,
se në gjirin e të marrit zë vend zemërimi.
10 Mos thuaj: «Pse kohët e dikurshme
ishin më të mira se këto?»,
se këtë pyetje nuk e bën nga urtia.
11 E mirë është urtia bashkë me trashëgiminë,
dobi për atë që sheh dritën e diellit.
12 Nën hijen e urtisë është si nën hijen e parasë,
por dobinë e ka dija.
Urtia e mban gjallë të zotin.
13 Shiko veprën e Perëndisë:
kush mund të drejtojë
çfarë ka shtrembëruar ai?
14 Në ditë të mbarë bëhu i mbarë dhe, në ditë të ligë, vërej: edhe këtë, edhe atë i ka bërë Perëndia, që njeriu të mos e marrë vesh çdo të ndodhë pas tij.
15 Kam parë gjithçka në ditët e tymnajës sime. Ka të drejtë që marrin fund në drejtësinë e vet e ka të paudhë që jetojnë gjatë në paudhësinë e vet. 16 Mos u bëj shumë i drejtë e as tepër i urtë. Pse të rrënohesh? 17 Mos u bëj shumë i paudhë e mos u bëj i marrë. Pse të vdesësh para kohe? 18 Është mirë të kapësh një gjë, por pa e lëshuar tjetrën, se kush druan Perëndinë ia del me të gjitha.
19 Urtia i jep forcë të urtit më shumë se dhjetë sundues në qytet. 20 Nuk ka mbi tokë asnjeri që bën mirë e nuk mëkaton. 21 Mos ua vër mendjen as të gjitha fjalëve që thonë, që të mos e dëgjosh shërbëtorin duke të të sharë. 22 Zemra jote e di se edhe ti i ke sharë të tjerët.
23 Të gjitha këto i sprovova me urti e thashë: «Do të bëhem i urtë», por nuk ia arrita. 24 Çfarë ndodh, mbetet larg e shumë thellë! Kush mund ta pikasë? 25 E prira zemrën për të marrë vesh, për të hulumtuar, për të kërkuar urtinë e shpjegimin dhe për të marrë vesh se ligësia është marrëzi e marrëzia është çmenduri. 26 Më duket se gruaja është më e hidhur se vdekja, se ajo është kurth, zemra e saj është rrjetë e krahët e saj janë pranga. Kush i pëlqen Perëndisë, ikën prej saj, por mëkatari zihet prej saj. 27 Shiko, këtë gjë e kam zbuluar, thotë kuvendari, për të gjetur një shpjegim të hollësishëm. 28 Ajo që ende e kërkoj me shpirt, por nuk e gjej, është kjo: një burrë ndër një mijë e gjeta, por një grua ndër të gjitha nuk e gjeta. 29 Veçse, vëreje këtë: më duket se Perëndia e krijoi njeriun të drejtë, por njerëzit kanë kërkuar shumë sendërgjime.
1 A good name is better than precious ointment; and the day of death than the day of one’s birth.
2 ¶ It is better to go to the house of mourning, than to go to the house of feasting: for that is the end of all men; and the living will lay it to his heart. 3 Sorrow is better than laughter: for by the sadness of the countenance the heart is made better. 4 The heart of the wise is in the house of mourning; but the heart of fools is in the house of mirth. 5 It is better to hear the rebuke of the wise, than for a man to hear the song of fools. 6 For as the crackling of thorns under a pot, so is the laughter of the fool: this also is vanity.
7 ¶ Surely oppression maketh a wise man mad; and a gift destroyeth the heart. 8 Better is the end of a thing than the beginning thereof: and the patient in spirit is better than the proud in spirit. 9 Be not hasty in thy spirit to be angry: for anger resteth in the bosom of fools. 10 Say not thou, What is the cause that the former days were better than these? for thou dost not enquire wisely concerning this.
11 ¶ Wisdom is good with an inheritance: and by it there is profit to them that see the sun. 12 For wisdom is a defence, and money is a defence: but the excellency of knowledge is, that wisdom giveth life to them that have it. 13 Consider the work of God: for who can make that straight, which he hath made crooked? 14 In the day of prosperity be joyful, but in the day of adversity consider: God also hath set the one over against the other, to the end that man should find nothing after him. 15 All things have I seen in the days of my vanity: there is a just man that perisheth in his righteousness, and there is a wicked man that prolongeth his life in his wickedness. 16 Be not righteous over much; neither make thyself over wise: why shouldest thou destroy thyself? 17 Be not over much wicked, neither be thou foolish: why shouldest thou die before thy time? 18 It is good that thou shouldest take hold of this; yea, also from this withdraw not thine hand: for he that feareth God shall come forth of them all. 19 Wisdom strengtheneth the wise more than ten mighty men which are in the city. 20 For there is not a just man upon earth, that doeth good, and sinneth not. 21 Also take no heed unto all words that are spoken; lest thou hear thy servant curse thee: 22 For oftentimes also thine own heart knoweth that thou thyself likewise hast cursed others.
23 ¶ All this have I proved by wisdom: I said, I will be wise; but it was far from me. 24 That which is far off, and exceeding deep, who can find it out? 25 I applied mine heart to know, and to search, and to seek out wisdom, and the reason of things , and to know the wickedness of folly, even of foolishness and madness: 26 And I find more bitter than death the woman, whose heart is snares and nets, and her hands as bands: whoso pleaseth God shall escape from her; but the sinner shall be taken by her. 27 Behold, this have I found, saith the preacher, counting one by one, to find out the account: 28 Which yet my soul seeketh, but I find not: one man among a thousand have I found; but a woman among all those have I not found. 29 Lo, this only have I found, that God hath made man upright; but they have sought out many inventions.