Krie e shtatëtë
1 A nukë diji, vëllazër (sepse unë kuvëndoj mbë njerëz që dinë nomnë) që nomi urdhëron njerinë ngjera sa rron.
2 Sepse gruaja e martuarë është lidhurë ndë nom të burrit ngjera sa rron ai; ma ndë vdektë burri saj, lefterosetë gruaja nga nomi i burrit së saj.
3 Kur rron adha burri saj, nd’u bashkoftë me tjatër burrë, bënetë kurvë. Ma ndë vdektë burri saj, është lefterosurë nga nomi, që të mos jetë ajo kurvë, nd’u martoftë me tjatër burrë.
4 Kështu edhe ju vëllazërit e mi, jini vdekurë ndë nom me mes të kurmit së Krishtit, që të martoni me tjatër burrë, me atë që u ngre nga të vdekuritë, që të bëjëmë pemmë mbë Perndinë.
5 Sepse kur jeshëm nevet njerëz të mishit, pësimet’ e fajevet që çfaqishnë nga nomi punoijnë ndë anë të kurmit sonë, për të prurë pemmë të vdekëjësë.
6 Po ndashti jemi lefterosurë nga nomi i vdekëjësë që jeshëm lidhurë mbë të, që të punojëmë sikundr’ është Shpirti i ri, e jo sikundrë qe gramma e lashtë.
7 Ç’do të thomi adha? Nomi është një faj? Jo, kurrë. Ma unë nukë kam njohurë fajnë, përveçme me mes të nomit, sepse nukë kam njohurë as dëshërimnë, të mos kish pasurë thënë nomi: Mos dëshëro.
8 E si mori aformi faji, me anë të së porsiturit, bëri mbë mua çdolloi dëshërim, sepse pa nom faji qe i vdekurë.
9 E unë njëherë rrojë pa nom, ma si erdhi porsia, faji u kthe të rron.
10 E unë vdiqa. E u gjënd që ajo porsi që m’u dha për jetë, u bë vdekëjë për mua.
11 Se faji si mori aformi prej asaj porsiet, më gënjeu mua, e me mes të saj më vrau.
12 Për atë punë nomi është Shënjt, e porsia shënjte, e drejtë, edhe e mirë.
13 Një punë dha që ësht’ e mirë, u bë për mua vdekëjë? Jo, kurrë. Po faji, që të dukej si faj me mes të një punësë mirë për mua më bëri vdekëjënë, që të bënej faja më shumë fajëtorë nga aformi e porsisë.
14 Sepse e dimë që nomi është i Shpirtit, ma unë jam i kurmit, skllav i shiturë ndënë faj.
15 Sepse atë që bëj, nuk’ e njoh, se nukë bëj atë që dua, po bëj atë që urrej.
16 E ndë bëfça atë që nukë dua, thom bashkë me nom se ësht’ i mirë.
17 Ndashti dha më nuk’ e bëj unë atë, po faji që rri tek unë (e bën).
18 Sepse e di që nukë rri tek u (domethënë ndë kurm tim) ndonjë e mirë, sepse të dashuritë e kam me vetëhe, ma të bëj të mirënë, nukë gjej udhë.
19 Sepse nukë bëj të mirënë që dua, po të keqenë që nukë dua, atë bëj.
20 E nd’është që bëj unë atë që nukë dua, nuk’ e bëj më atë unë, po faji, që rri tek u.
21 E gjej adha nomnë ndë vetëhe time, kur dua të bëj të mirënë, që është e keqia që rri përpara meje.
22 Sepse gëzonem mbë nom të Perndisë, sikundr’ është njeriu i brëndëshm.
23 Ma shoh një tjatër nom që rri ndë trup tim kundreq ndë nom të mëndiesë sime, e më bën mua skllav ndë nom të fajit që është ndë kurm tim.
24 I mjeri unë njeri! Kush do të më shpëtojë nga kij kurm i vdekëjësë?
25 Lëvdoj Perndinë me anë të Iisuit Hristoit Zotit sonë. Un’ adha me mënd punoj nomn’ e Perndisë, e me kurm, nomn’ e fajit.
1 an ignoratis fratres scientibus enim legem loquor
quia lex in homine dominatur quanto tempore vivit
2 nam quae sub viro est mulier vivente viro alligata est legi
si autem mortuus fuerit vir soluta est a lege viri
3 igitur vivente viro vocabitur adultera si fuerit cum alio viro
si autem mortuus fuerit vir eius liberata est a lege
ut non sit adultera si fuerit cum alio viro
4 itaque fratres mei et vos mortificati estis legi per corpus Christi
ut sitis alterius qui ex mortuis resurrexit
ut fructificaremus Deo
5 cum enim essemus in carne
passiones peccatorum quae per legem erant
operabantur in membris nostris ut fructificarent morti
6 nunc autem soluti sumus a lege morientes in quo
detinebamur
ita ut serviamus in novitate spiritus et non in vetustate litterae
7 quid ergo dicemus
lex peccatum est absit
sed peccatum non cognovi nisi per legem
nam concupiscentiam nesciebam nisi lex diceret
non concupisces
8 occasione autem accepta
peccatum per mandatum operatum est in me omnem concupiscentiam
sine lege enim peccatum mortuum erat
9 ego autem vivebam sine lege aliquando
sed cum venisset mandatum peccatum revixit
10 ego autem mortuus sum
et inventum est mihi mandatum quod erat ad vitam hoc esse ad mortem
11 nam peccatum occasione accepta per mandatum seduxit me
et per illud occidit
12 itaque lex quidem sancta
et mandatum sanctum et iustum et bonum
13 quod ergo bonum est mihi factum est mors absit
sed peccatum ut appareat peccatum
per bonum mihi operatum est mortem
ut fiat supra modum peccans peccatum per mandatum
14 scimus enim quod lex spiritalis est
ego autem carnalis sum venundatus sub peccato
15 quod enim operor non intellego
non enim quod volo hoc ago
sed quod odi illud facio
16 si autem quod nolo illud facio
consentio legi quoniam bona
17 nunc autem iam non ego operor illud
sed quod habitat in me peccatum
18 scio enim quia non habitat in me hoc est in carne mea
bonum
nam velle adiacet mihi
perficere autem bonum non invenio
19 non enim quod volo bonum hoc facio
sed quod nolo malum hoc ago
20 si autem quod nolo illud facio non ego operor illud
sed quod habitat in me peccatum
21 invenio igitur legem volenti mihi facere bonum
quoniam mihi malum adiacet
22 condelector enim legi Dei secundum interiorem hominem
23 video autem aliam legem in membris meis
repugnantem legi mentis meae
et captivantem me in lege peccati quae est in membris meis
24 infelix ego homo
quis me liberabit de corpore mortis huius
25 gratia Dei per Iesum Christum Dominum nostrum
igitur ego ipse mente servio legi Dei carne autem legi peccati