Krie e nëntëmbëdhjetëtë
1 E u bë që kur sosi Iisui këto fjalë, u ngre nga Galilea, e erdhi ndë sinorë të Iudheësë, përtej Iordhanit.
2 E i vanë pas si shumë botë, e i shëroi ata atje.
3 E u qasnë nde ai Farisejtë, e e piraksn’ atë, e i thoshnë ndë mund njeriu të ndajë gruan e tij me çdolloi sebep.
4 Edhe ai u përgjegj, e u tha ature: Nukë dhiavastë, se ai që i bëri, që herën’ e parë mashkull edhe fëmërë i bëri ata?
5 E tha: Për këtë do të lërë njeriu baban’ e tij edhe mëmënë, e do të bashkonetë me gruan’ e tij, e do të jenë të di një kurm.
6 Na, që nukë janë di, po një kurm. Atë adha që bashkoi Perndia, njeriu le të mos e ndajë.
7 I thon’ atij: Pse Moisiu porsiti t’apëmë kartë të së ndarit, e ta ndajëmë?
8 U thot’ ature: Se Moisiu nga zëmëra juaj e liga e e keqia u dha urdhër juvet të ndani gratë tuaj, po më përpara nukë qe kështu.
9 Edhe u thom juvet, se ai që të ndajë gruan’ e tij pa qënë kurvëri ndë mes, e të marrë tjatër, bënetë miho (kurvjar); edhe ai që të marrë grua të ndarë, që rron burri saj, bënetë kurvjar.
10 I thon’ atij mathi(ti)t’ e tij: Ndë është kështu pun’ e njeriut me gruan’ e tij, nuk’ ësht’ e mirë të martonetë.
11 Edhe ai u tha ature: Nukë mund ta dheksëjnë gjithë këtë fjalë, përveçme ature që ju është dhënë.
12 Se janë të dredhurë, që u lenë kështu nga barku i mëmësë, e janë të dredhurë, që u drodhë nga njerëzitë, e janë të dredhurë, që druadhë vetëhen’ e ture për mbretërin’ e Qiellvet. Ai që mund të hijë, le të hijë.
13 Atëherë i prun’ atij djelm, që të vij mb’ata duartë, e t’i bekon, e mathititë i qërtoijnë ata.
14 Edhe Iisui u tha: Liri djelmtë, e mos i mbani ata të vijënë tek meje, se të tillëvet është mbretëria e Qiellvet.
15 E si vuri mbi ata duartë, iku ateje.
16 E ja një njeri u qas nde ai, e i tha: Dhaskal i mirë, ç’të mirë të bëj, që të kem jetë të pasosurë?
17 Edhe ai i tha atij: Pse më thua të mirë? Ndonjë s’ësht’ i mirë përveçme një, Perndia. E ndë do të hiç ndë jetë, ruaj porsitë.
18 I thot’ atij: Cilatë? Edhe Iisui i tha: Këto: Të mos vraç njeri, të mos kurvëroç, të mos vjedhç, të mos martiriç rrem.
19 Të nderoç babanë, edhe mëmënë, edhe të duaç gjitonë tënd si edhe vetëhenë tënde.
20 I thot’ atit trimshori: Gjithë këto i ruajta që ndë të ri tim, edhe ç’më duhet’ akoma?
21 I tha atit Iisui: Ndë do të jeç telio, hajde e shit plaçkat’ e tua, e epua së varfëret, e do të keç hazine ndë Qiell, e eja pas meje.
22 E si digjoi trimshori fjalënë, iku helmuarë, se qe që kish shumë mulqe.
23 E Iisui u tha mathitivet së tij: Me të vërteta u thom juvet, se me zahmet do të hijë i paturi ndë mbretëri të Qiellvet.
24 E pameta u thom juvet: Më kollaj është të shkojë nga vëra e gjëlpërësë gamilia, se të hijë i pasuri ndë mbretëri të Perndisë.
25 E si digjuanë mathitit’ e tij, u çuditnë shumë, e thoshnë: Vallë, kush mund të sosetë?
26 Edhe Iisui shtiu sitë e vështoi, e u tha ature: nd’anë të njerëzet këjo ësht’ e zahmeçme, po nd’anë të Perndisë gjithë janë të kollajta.
27 Ahiere u përgjegj Petrua, e i tha atij: Ja navet që i lam gjithë, e erdhm pas teje, vallë, ç’do të jetë me nevet?
28 Edhe Iisui u tha ature: Me të vërteta u thom juvet, se ju që erdhtë pas meje, ndë jetë të re, kur do të rrijë i biri njeriut mbi fron të lëvduarë të tij, ahiere do të rrini edhe juvet mbi dimbëdhjetë frone, të gjukoni të dimbëdhjetë filit’ e Israilit.
29 E cilido që la shtëpira, a vëllazër, a motra, a baba, a mëmë, a djelm, a ara, për ëmër tim, njëqind për një do të marrë, edhe jetë të pasosurë do të klironomisjë.
30 Edhe shumë të parë do të bënenë të pastajmë, e të pastajmë të parë.
1 Et factum est cum consummasset Iesus sermones istos
migravit a Galilaea
et venit in fines Iudaeae trans Iordanen
2 et secutae sunt eum turbae multae et curavit eos ibi
3 et accesserunt ad eum Pharisaei temptantes eum et dicentes
si licet homini dimittere uxorem suam quacumque ex causa
4 qui respondens ait eis
non legistis quia qui fecit ab initio
masculum et feminam fecit eos
5 et dixit propter hoc dimittet homo patrem et matrem
et adherebit uxori suae et erunt duo in carne una
6 itaque iam non sunt duo sed una caro
quod ergo Deus coniunxit homo non separet
7 dicunt illi
quid ergo Moses mandavit dari libellum repudii
et dimittere
8 ait illis
quoniam Moses ad duritiam cordis vestri permisit vobis dimittere uxores
vestras
ab initio autem non sic fuit
9 Dico autem vobis quia quicumque dimiserit uxorem suam
nisi ob fornicationem
et aliam duxerit moechatur
et qui dimissam duxerit moechatur
10 Dicunt ei discipuli eius
si ita est causa homini cum uxore non expedit
nubere
11 qui dixit
non omnes capiunt verbum istud sed quibus datum est
12 sunt enim eunuchi qui de matris utero sic nati sunt
et sunt eunuchi qui facti sunt ab hominibus
et sunt eunuchi qui se ipsos castraverunt propter regnum caelorum
qui potest capere capiat
13 Tunc oblati sunt ei parvuli ut manus eis inponeret et oraret
discipuli autem increpabant eis
14 Iesus vero ait eis
sinite parvulos et nolite eos prohibere ad me venire
talium est enim regnum caelorum
15 et cum inposuisset eis manus abiit inde
16 Et ecce unus accedens ait illi
magister bone quid boni faciam ut habeam vitam aeternam
17 qui dixit ei quid me interrogas de bono unus est bonus Deus
si autem vis ad vitam ingredi serva mandata
18 dicit illi quae
Iesus autem dixit non homicidium facies
non adulterabis non facies furtum
non falsum testimonium dices
19 honora patrem et matrem
et diliges proximum tuum sicut te ipsum
20 dicit illi adulescens
omnia haec custodivi quid adhuc
mihi deest
21 Ait illi Iesus
si vis perfectus esse vade vende quae habes et da pauperibus
et habebis thesaurum in caelo
et veni sequere me
22 Cum audisset autem adulescens verbum abiit tristis
erat enim habens multas possessiones
23 Iesus autem dixit discipulis suis
amen dico vobis
quia dives difficile intrabit in regnum caelorum
24 et iterum dico vobis
facilius est camelum per foramen acus transire
quam divitem intrare in regnum caelorum
25 auditis autem his discipuli mirabantur valde dicentes
quis ergo poterit salvus esse
26 aspiciens autem Iesus dixit illis
apud homines hoc inpossibile est
apud Deum autem omnia possibilia sunt
27 tunc respondens Petrus dixit ei
ecce nos reliquimus omnia et secuti sumus te quid ergo erit nobis
28 Iesus autem dixit illis
amen dico vobis quod vos qui secuti estis me
in regeneratione cum sederit Filius hominis in sede maiestatis suae
Sedebitis et vos super sedes duodecim
iudicantes duodecim tribus Israhel
29 Et omnis qui reliquit domum vel fratres aut
sorores aut patrem aut matrem
aut uxorem aut filios aut agros propter nomen meum
centuplum accipiet et vitam aeternam possidebit
30 Multi autem erunt primi novissimi et novissimi primi