Krie e shtatëmbëdhjetëtë
1 E erdhi një nga të shtatë ëngjëjtë që kishnë të shtatë kupatë, e kuvëndoj me mua, e më tha: Eja të dëftoj ti dëmn’ e kurvësë madhe, që rri mbi ujëra të shuma.
2 Që me atë kanë kurvëruarë mbretëret’ e dheut, e u dejtinë nga vera e kurvërisë saj ata që rrinë ndë dhe.
3 E më pru mbë shpirt nd’erimi; e paçë grua që rrij mbi një bishë të kuqe, që qe plot me ëmërë të vllasfimisë, e kish shtatë krerë, e dhjetë brira.
4 E gruaja qe veshurë me porfire e me të kuqe, e lierë me ar, e me gurë të pançmuarë e margaritarë, e kish mbë dorë të saj një potir t’artë, plot me të ndjietë e të ndiuera të kurvërisë saj.
5 E ndë ballë të saj ëmër shkruarë: Mistirio. Vavillonë e madhe, mëmë e kurvjarëvet e të ndjetavet të dheut.
6 E paçë këtë grua të dejturë nga gjaku i shënjtorëvet, edhe nga gjaku i martirëvet së Iisuit; e u çudiçë me të par’ atë çudi të madhe.
7 E më tha mua Ëngjëlli: Pse u çudite? Unë do të të thom ti mistir’ e gruasë, e të bishësë që e mban atë, që ka të shtatë krerëtë edhe të dhjetë britë.
8 E bisha që ke parë, ish e nukë është, e do të hipëjë nga avisi, e do të vejë ndë humbëjë; e do të çuditenë njerëzitë që rrinë mbi dhe, ata që ëmëret’ e ture nukë janë shkruarë ndë kartë të jetësë që nga nisëja e kësaj jetet, kur të shohënë bishënë që qe, e nuk është, ndonëse është.
9 Këtu është mëndia që ka sofi; të shtatë krerëtë, janë shtatë male, tek rri gruaja mbi ta.
10 E shtatë janë mbretëretë. Të pesë ranë, e një është, e jatëri edhe s’ësht’ ardhurë, e poqë të vijë pak kohë do të durojë.
11 E bisha që qe, e nuk’ është, ajo është dhe e teta, e është nga ata të shtatë, e vete ndë humbëjë.
12 E të dhjetë britë që pe, janë dhjetë mbretër, ata edhe s’kanë marrë mbretëri; po do të marrënë urdhër si mbretër për një sahat pas bishësë.
13 Këta kanë një kshill, e fuqinë e urdhërin’ e ture ja apënë ndë dorë të bishësë.
14 Këta do të lëftojënë me qengjnë, e qengji do t’i mundjë ata, sepse ai është Zoti i zotërinjet, e Mbreti i mbretëret; e ata që janë me të bashkë të thirrë e të cgjedhurë e të besësë.
15 E më thotë mua: Ujëratë që ke parë, atje tek rri kurva, janë llaotë, e turmatë, e filitë, e gjuhëratë.
16 E të dhjetë britë që pe mbë bishënë, këta do t’urrejënë kurvënë, e do ta bëjënë atë të shkretë, e të cveshurë, e do t’i hanë mishërat’ e saj, e atë do ta djegënë ndë zjar.
17 Sepse Perndia u vuri ndë zëmëra të ture të bëjënë atë që i pëlqen asaj, e të bëjnë një kshill, e t’apënë mbretërin’ e ture mbë bishënë, ngjera sa të sosenë fjalët’ e Perndisë.
18 E gruaja që pe, është quteti i madh që ka mbretëri mbi mbretërë të dheut.
1 et venit unus de septem angelis qui habebant septem fialas
et locutus est mecum dicens
veni ostendam tibi damnationem meretricis magnae
quae sedet super aquas multas
2 cum qua fornicati sunt reges terrae
et inebriati sunt qui inhabitant terram de vino prostitutionis eius
3 et abstulit me in desertum in spiritu
et vidi mulierem sedentem super bestiam coccineam
plenam nominibus blasphemiae
habentem capita septem et cornua decem
4 et mulier erat circumdata purpura et coccino
et inaurata auro et lapide pretioso et margaritis
habens poculum aureum in manu sua
plenum abominationum et inmunditia
fornicationis eius
5 et in fronte eius nomen scriptum mysterium
Babylon magna mater fornicationum et abominationum terrae
6 et vidi mulierem ebriam de sanguine sanctorum
et de sanguine martyrum Iesu
et miratus sum cum vidissem illam admiratione magna
7 et dixit mihi angelus quare miraris
ego tibi dicam sacramentum mulieris et bestiae quae portat
eam
quae habet capita septem et decem cornua
8 bestiam quam vidisti fuit et non est
et ascensura est de abysso et in interitum ibit
et mirabuntur inhabitantes terram
quorum non sunt scripta nomina in libro vitae a constitutione mundi
videntes bestiam quia erat et non est
9 et hic est sensus qui habet sapientiam
septem capita septem montes sunt super quos mulier sedet
et reges septem sunt
10 quinque ceciderunt unus est alius nondum venit
et cum venerit oportet illum breve tempus manere
11 et bestia quae erat et non est
et ipsa octava est et de septem est et in interitum vadit
12 et decem cornua quae vidisti decem reges sunt
qui regnum nondum acceperunt
sed potestatem tamquam reges una hora accipiunt
post bestiam
13 hii unum consilium habent
et virtutem et potestatem suam bestiae tradunt
14 hii cum agno pugnabunt et agnus vincet illos
quoniam Dominus dominorum est et rex regum
et qui cum illo sunt vocati et electi et fideles
15 et dixit mihi
aquas quas vidisti ubi meretrix sedet
populi sunt et gentes et linguae
16 et decem cornua quae vidisti et bestiam
hii odient fornicariam et desolatam facient illam et nudam
et carnes eius manducabunt et ipsam igni concremabunt
17 Deus enim dedit in corda eorum
ut faciant quod illi placitum est
ut dent regnum suum bestiae donec consummentur verba Dei
18 et mulier quam vidisti est civitas magna
quae habet regnum super reges terrae