Krie e njëzetetretë
1 E si vështroi Pavllua ndë mbëjedhëjë, tha: Njerëz vëllazër, unë ngjera sot e kësaj ditet kam ecurë te Perndia me zëmërë të mirë.
2 E i pari i priftëret Anania, dha urdhër ature që rrijnë mb’anë tij që ta rrihnë mbë gojë.
3 Ahiere Pavllua i tha atij: Do të të bjerë tij Perndia mur i lierë me kërqele. E ti rri të më gjukoç mua sikundr’ është nomi, e kondrë nomit urdhëron të më rrahënë mua?
4 E ata që qenë atje, thanë: Të parin’ e priftëret së Perndisë shan ti?
5 Edhe Pavllua tha: Nuk’ e dijë, vëllazër, se ai ësht’ i pari i priftëret, sepse është shkruarë: Të parin’ e llaoit sit të mos e shaç.
6 E si e njohu Pavllua se njera pjesë është nga Sadhuqejtë, e tjatëra nga Farisejtë, thirri ndë mbëjedhëjë: Njerëz vëllazër, unë Fariseo jam, i biri i Fariseut, edhe mëtonem unë për shpresë e për të ngjallturë të së vdekuret.
7 E poqë tha ai këtë fjalë, u bë të ndarë Farisejet e Sadhuqejet, e u përshqie turma.
8 Sepse Sadhuqejtë thonë që nuk’ është të ngjallturë të së vdekuret, as Ëngjëll, as Shpirt. E Farisejtë i mollojisjënë që të dia.
9 E u bë një klithm’ e madhe. E si u ngrenë Grammatikotë që qenë nga an’ e Farisejet, e qërtoijnë, e thoshnë: Na nukë gjejëmë ndonjë të keq mbë këtë njeri. Ma nd’i foli atij Shpirt a Ëngjëll, le të mos lëftojmë me Perndinë.
10 E si u bë trazim i madh, u trëmb Hiliarhu mos e shqieijnë Pavllonë ata, e porsiti trimatë të zbrisnë e ta rrëmbeijnë atë nga mesi i ture, e ta shpijnë ndë ordhi.
11 E natënë që vin ju duk atij përpara Zoti, e i tha: Mos u trëmb, Pavllo, sepse sikundrë dhe martiri për mua nd’Ierusalim, kështu duhetë të apç tij edhe ndë Romë.
12 E si u kdhi, u mbëjodhë ca prej Çifutet, e anathematisnë vetëhen’ e ture, e thanë, që as të mos hanë, as të mos pinë, ngjera sa të vrasënë Pavllonë.
13 E ishnë më shumë se dizet ata që panë bërë bashkë këtë be.
14 E këta vanë ndë të parët’ e priftëret edhe ndë pleq, e thanë: Na kemi shtrënguarë vetëhenë me anathemë, të mos vëmë gjë ndë gojë, ngjera sa të vrasëmë Pavllonë.
15 Ju adha ndashti thoi Hiliarhut bashkë me Sinodh ta zbres’ atë nesër mbë juvet, sikur doi të njihni punënë më mirë për të, e na jemi gati, që pa dhe afëruarë ai, ta vrasëmë atë.
16 E si digjoi pusinë i biri i së motrësë Pavllosë, vate e hiri nd’ordhi e ja tha Pavllosë.
17 E Pavllua thirri një Ekatondarh, e i thotë: Këtë trimshuar përcille ngjera te Hiliarhu se i ka për të thën’ atij një punë.
18 E ai e mori atë e e shpuri te Hiliarhu, e i thotë: Pavllua që është ndë hapsanë më thirri, e m’u lut të bie këtë trimshuar tek teje, që të ka për të thënë një kuvënd.
19 E si e mori për doret Hiliarhu e vate mbënjanë, e piet: Ç’është ajo që ke për të thënë mua?
20 Edhe ai i tha, se: Çifutë bënë mushavere të të lutenë tij, që të nxjerç Pavllonë nesër ndë mbëjedhëjë, sikur çot të pieturë të shtrëjtë kanë për atë.
21 Ma ti mos i digjo ata, sepse e përgjojënë atë më tepër se dizet njerëz prej suresh, që ata anathematisnë vetëhen’ e ture, as të mos hanë, as të mos pinë, ngjera sa të vrasënë atë; edhe ndashti janë gati, e presënë nga teje fjalënë.
22 E Hiliarhu e lëshoi trimnë e e porsiti të mos i thotë njeriut, se më the mua këto.
23 E si thirri di Ekatondarhë, u tha: Bëni gati diqind trima, të venë ngjera ndë Qesari, edhe shtatëdhjetë kalorës, edhe diqind armatosurë me heja nga të tretinë sahat të natësë.
24 Të biri edhe kafshë që të hipëjë Pavllua, e ta shpiri shëndoshë nde Filikai Igjemoni.
25 E i shkroi një kartë që kish të tillë noimë:
26 Unë Kllavdhioi Lisia mbë teje te shum’ i forti igjemon Filiku. Gëzo.
27 Këtë njeri e zunë Çifutë, e duajnë ta vrisnë, e unë vajta me trimat’ e mi e ua mora nga duart’ e ture, sepse mpsova që është Roman.
28 E sepse desha të mpsojë për çfarë punë e kallëzoijnë atë, e zbrita atë ndë mbëjedhëjë të ture.
29 E gjeçë që e kallëzoijnë atë për të kërkuara të Nomit së ture e që nukë kish ndonjë faj për vdekëjë a për të lidhurë.
30 Ma kur më thanë mua, se duaj t’i bënej njeriut djallëzi prej çifutet, atë çast e dërgova tek teje. E porsita edhe ata që e kallëzoijnë të thonë ato që kanë me të përpara teje. Qofç me shëndet.
31 E trimatë, sikundrë u porsitnë, muarrë Pavllonë e e prunë natënë nd’Antipatridhë.
32 E nesëret si lanë kalërinë të vij me të bashkë, u kthienë nd’ordhi.
33 E këta kalëri si hinë ndë Qesari e i dhanë kartënë Igjemonit, i shpunë përpara tij edhe Pavllonë.
34 E si këndoi igjemoni kartënë, e pieti nga ç’eparhi është, e si mpsoi që është nga Qiliqia.
35 Do të të digjoj ti, i tha, kur të vijënë ata që të kallëzojënë tij. E porsiti që ta ruaijnë atë ndë Pretorio t’irodhit.
1 intendens autem concilium Paulus ait viri fratres
ego omni conscientia bona conversatus sum ante Deum
usque in hodiernum diem
2 princeps autem sacerdotum Ananias praecepit adstantibus sibi
percutere os eius
3 tunc Paulus ad eum dixit
percutiet te Deus paries dealbate
et tu sedens iudicas me secundum legem
et contra legem iubes me percuti
4 et qui adstabant dixerunt summum sacerdotem Dei maledicis
5 dixit autem Paulus nesciebam fratres quia princeps est sacerdotum
scriptum est enim principem populi tui non maledices
6 sciens autem Paulus
quia una pars esset Sadducaeorum et altera Pharisaeorum
exclamavit in concilio viri fratres
ego Pharisaeus sum filius Pharisaeorum
de spe et resurrectione mortuorum ego iudicor
7 et cum haec dixisset
facta est dissensio inter Pharisaeos et Sadducaeos
et soluta est multitudo
8 Sadducaei enim dicunt
non esse resurrectionem neque angelum neque spiritum
Pharisaei autem utrumque confitentur
9 factus est autem clamor magnus
et surgentes quidam Pharisaeorum pugnabant
dicentes
nihil mali invenimus in homine isto
quod si spiritus locutus est ei aut angelus
10 et cum magna dissensio facta esset
timens tribunus ne discerperetur Paulus ab ipsis
iussit milites descendere et rapere eum de medio eorum
ac deducere eum in castra
11 sequenti autem nocte adsistens ei Dominus ait constans esto
sicut enim testificatus es de me Hierusalem
sic te oportet et Romae testificari
12 facta autem die collegerunt se quidam ex Iudaeis
et devoverunt se dicentes
neque manducaturos neque bibituros donec occiderent Paulum
13 erant autem plus quam quadraginta
qui hanc coniurationem fecerant
14 qui accesserunt ad principes sacerdotum et seniores et dixerunt
devotione devovimus nos nihil gustaturos
donec occidamus Paulum
15 nunc ergo vos notum facite tribuno cum concilio
ut producat illum ad vos
tamquam aliquid certius cognituri de eo
nos vero priusquam adpropiet parati sumus interficere illum
16 quod cum audisset filius sororis Pauli insidias
venit et intravit in castra nuntiavitque Paulo
17 vocans autem Paulus ad se unum ex centurionibus ait
adulescentem hunc perduc ad tribunum
habet enim aliquid indicare illi
18 et ille quidem adsumens eum duxit ad tribunum et ait
vinctus Paulus vocans rogavit me
hunc adulescentem perducere ad te habentem aliquid loqui tibi
19 adprehendens autem tribunus manum illius
secessit cum eo seorsum et interrogavit illum
quid est quod habes indicare mihi
20 ille autem dixit
Iudaeis convenit rogare te
ut crastina die Paulum producas in concilium
quasi aliquid certius inquisituri sint de illo
21 tu vero ne credideris illis
insidiantur enim ei ex eis viri amplius
quadraginta
qui se devoverunt non manducare neque bibere
donec interficiant eum
et nunc parati sunt expectantes promissum tuum
22 tribunus igitur dimisit adulescentem
praecipiens ne cui loqueretur quoniam haec nota sibi fecisset
23 et vocatis duobus centurionibus dixit illis
parate milites ducentos ut eant usque Caesaream
et equites septuaginta et lancearios ducentos
a tertia hora noctis
24 et iumenta praeparate ut inponentes Paulum
salvum perducerent ad Felicem praesidem
26 scribens epistulam continentem haec
Claudius Lysias optimo praesidi Felici salutem
27 virum hunc conprehensum a Iudaeis et incipientem interfici ab eis
superveniens cum exercitu eripui cognito quia Romanus est
28 volensque scire causam quam obiciebant illi
deduxi eum in concilium eorum
29 quem inveni accusari de quaestionibus legis ipsorum
nihil vero dignum morte aut vinculis habentem crimen
30 et cum mihi perlatum esset de insidiis
quas paraverunt ei
misi ad te
denuntians et accusatoribus ut dicant apud te
31 milites ergo secundum praeceptum sibi
adsumentes Paulum duxerunt per noctem in Antipatridem
32 et postera die dimissis equitibus ut irent cum eo
reversi sunt ad castra
33 qui cum venissent Caesaream et tradidissent epistulam praesidi
statuerunt ante illum et Paulum
34 cum legisset autem et interrogasset de qua provincia esset
et cognoscens quia de Cilicia
35 audiam te inquit cum et accusatores tui venerint
iussitque in praetorio Herodis custodiri eum