Krie e shtatëtë
1 E si i sosi gjithë fjalët’ e tij ndë veshë të llaoit, hiri ndë Kapernaum.
2 E kopili i njëit Ekatondarhut, që e kish të dashurë, qe shumë sëmurë, e qe afër për të vdekurë.
3 E si digjoi që flitnë për Iisunë, dërgoi nde ai nga pleqt’ e Çifutet, e i lutej që të vin e të shëron kopil’ e tij.
4 Edhe ata si vanë nde Iisui, i lutishnë atij gjithënjë, e i thoshnë, se: ësht’ e udhësë që t’i bëç këtë të mirë.
5 Sepse do filinë tënë, edhe sinagojnë ai na e dërtoi navet.
6 Edhe Iisui vijte me ta bashkë; e kur qe pak larg nga shtëpia, dërgoi nde ai Ekatondarhu miq, e i thosh atij: Mos u mundo, Zot, se nukë jam i zoti që të hiç mbë shtëpi time.
7 Pra andaj nuk’ e silloisa mirë që të vijë vetë edhe u tek tij po thuaj me fjalë, e do të shëronetë kopili im.
8 Se edhe unë jam njeri ndënë urdhër, e kam ndënë vetëhe time trima, e i thom këtij: Hajde, e vete; e tjatërit eja, e vjen; edhe kopilit sim: Bën këtë, e e bën.
9 E si digjoi këto Iisui, u çudit mbë të, e u kthie e tha mbë turmë që i vin prapa: U thom juvet, se as ndë Israil nukë gjeçë kaqë besë.
10 E si u kthienë të dërguaritë ndë shtëpi, e gjenë kopilë shëruarë, atë që qe sëmurë.
11 E gjau tjetërënë ditë, vij ndë një qutet që quhetë Nain, e vijnë me të bashkë shumë nga mathitit’ e tij, edhe turm’ e madhe.
12 E kur u afërua mbë derë të qutetit, ja e nxirë një të vdekurë, që e kish të vetëmë mëm’ e tij; e ajo qe e ve. E qe shumë turmë qutetit bashkë me të.
13 E si e pa atë Zoti, i erdhi likshtë për të, e i tha asaj: Mos qaj.
14 E si u afërua, zuri shtratnë me dorë (e ata që e kishnë mbë krahë qëndruanë) e i tha: Trimshor, ti të thom, ngreu.
15 E u ngre mbë bithë i vdekuri, e nisi të flit; e ja dha atë mëmësë tij.
16 E i zu të gjithë një frikë, e lëvdoijnë Perndinë, e thoshnë, se: profit i madh u ngre ndër ne, e që ktheu sitë Perndia mbë llao të tij.
17 E u përhap ajo fjalë për të ndë gjithë Iudheë, edhe ndë gjithë atë vënd rrotullë.
18 E mathitit’ e Ioannit i rrëfienë atij për gjithë këto.
19 E Ioanni si thirri di nga mathitit’ e tij, i dërgoi nde Iisui, e i thosh: Ti je ai që do të vijë, a presëmë tjatër?
20 E ata si vanë tek ai i thanë: Ioanni Vaptistiu na dërgoi navet tek teje, tuke thënë: Ti je ai që do të vijë, a presëmë tjatër?
21 E atëherë shëroi shumë nga sëmundë, e nga plaga, e nga Shpirtëra të pëgëra, e mbë shumë të verbërë dhëroi dritënë.
22 E u përgjegj Iisui, e u tha ature: Si të veni rrëfeni Ioannit ato që patë, edhe digjuatë, se të verbërë shohënë, të çalë ecëjënë, e të leprosuritë qëronenë, të shurdhëritë digjojënë, të vdekuritë ngjallenë, të varfëritë vangjelisenë.
23 E i lumur’ ësht’ ai që të mos skandhalisetë mbë mua.
24 E si iknë ata që qenë dërguarë nga Ioanni, nisi të thosh mbë turmë për Ioannë: Pse dualltë të shohëtë ndë erimi? Kallam që tundetë nga era?
25 Ma përse dualltë të shohëtë? Njeri veshurë me rroba të buta? Ja ata që kanë rroba të nderçura, e që rrojënë me huzure, ata janë ndë shtëpira të mbretëret.
26 Po ç’është që dualltë të shohëtë? Profit? Vërtet u thom juvet: Edhe më tepër se profit.
27 Kij ësht’ ai që për të është shkruarë: Ja unë dërgoj Ëngjëllinë tim përpara faqesë sate, atë që do të dërtojë udhënë tënde përpara teje.
28 Sepse u thom juvet, nga ata që lenë nga gra, profit m’i madh nga Ioanni Vaptistiu nuk’ është ndonjë, e m’i vogëli ndë mbretëri të Perndisë është m’i madh se ai.
29 E gjithë llaoi si digjuanë, edhe kumerqarëtë, dhanë lëvdim Perndisë, sepse pagëzonishnë me pagëzim të Ioannit.
30 E Farisejtë edhe dhaskalët’ e nomit për dëm të ture lanë skopon’ e Perndisë, sepse nuk’ u pagëzuanë prej si.
31 E tha Zoti: Me se t’i shëmbëllej njerëzit’ e këtij brezit? E me çfarë gjërit shëmbëllejënë?
32 Ata kanë të gjarë me djelm që rrinë mb’udhë, e thërresënë njëri me jatërinë, e thonë: I ram flloeresë, e juvet nukë luajtitë valle, ulërijtim, e juvet nukë qajtitë.
33 Sepse erdhi Ioanni Vaptistiu, që as bukë s’ha, as verë s’pi, e thoi se të paudhë ka.
34 Erdhi i biri i njeriut që ha e pi, e thoi: Ja njeri hamës e verëpimës, miku i kumerqarëvet, edhe i fajëtorëvet.
35 E u nderua sofia nga gjithë bijt’ e saj.
36 E i lutej atij një nga Farisejtë të hajë me të bashkë, e si hiri ndë shtëpi të fariseut ndënji ndë mësallë.
37 E ja një grua që qe fajëtore ndë qutet, poqë digjoi që gjëndetë ndë mësallë ndë shtëpi të fariseut, mori një rogje pa dorë me miro.
38 E si qëndroi prapazë afër këmbëvet së tij tuke qarë, nisi të lag këmbët’ e tij me lot, e t’i fshin me leshërat’ e kreit së saj, e i puth këmbët’ e tij, e i lien me miro.
39 E si e pa fariseua, ai që e kish thirturë atë, tha me vetëhe të tij ndë qe kij profit duaj ta dij cila e çfarë grua ësht’ ajo që e zë atë, se ajo është fajëtore.
40 E u përgjegj Iisui, e i thot’ atij: Simon, të kam për të thënë tij një fjalë. Edhe ai i tha: Thuaj, dhaskal.
41 Një mameleçi kish di hreofiletë, njëri i duaj pesëqind dhinarë, e tjatëri pesëdhjetë.
42 E sepse nukë kishnë ata të ja ipnë, ua dhëroi që së divet. Cili adha nga ata, thuajmë, do ta dojë atë më shumë?
43 Edhe Simoni u përgjegj e tha: Më duketë se ai që i dhëroi më të shumënë. Edhe ai i thot’ atij: Mirë u përgjegje.
44 E si u kthie nga gruaja, i thotë Simonit: E sheh këtë grua? Hira ndë shtëpi tënde, e ti ujë ndë këmbë të mia nukë më derdhe; e këjo lagu këmbët’ e mia me lot, edhe m’i fshiu me leshërat’ e kreit së saj.
45 Ti të puthura nukë më dhe, e këjo që atëherë që erdhi nukë pushoi tuke puthurë këmbët’ e mia.
46 Me vaj krietë tim nukë ma leve, e këjo më leu këmbët’ e mia me miro.
47 Për këtë punë të thom tij: I ndëjenenë fajet’ e saj të shumatë, sepse deshi shumë. Pak do adha ai që i ndëjenenë pak.
48 E i thot’ asaj: Të ndëjenenë fajet’ e tua.
49 E nisnë ata që qenë ndë gosti të thoshnë me vetëhe të ture: Cili është kij që ndëjen edhe fajetë?
50 E i tha gruasë: Besa jote të sosi ti, hajde mbë të mirë.
1 Cum autem implesset omnia verba sua in aures plebis
intravit Capharnaum
2 centurionis autem cuiusdam servus male habens erat moriturus
qui illi erat pretiosus
3 et cum audisset de Iesu misit ad eum seniores Iudaeorum
rogans eum ut veniret et salvaret servum eius
4 at illi cum venissent ad Iesum
rogabant eum sollicite dicentes ei
quia dignus est ut hoc illi praestes
5 diligit enim gentem nostram
et synagogam ipse aedificavit nobis
6 Iesus autem ibat cum illis
et cum iam non longe esset a domo
misit ad eum centurio amicos dicens Domine noli vexari
non enim dignus sum ut sub tectum meum intres
7 propter quod et me ipsum non sum dignum arbitratus
ut venirem ad te
sed dic verbo et sanabitur puer meus
8 nam et ego homo sum sub potestate constitutus
habens sub me milites
et dico huic vade et vadit et alio veni et venit
et servo meo fac hoc et facit
9 quo audito Iesus miratus est
et conversus sequentibus se turbis dixit
amen dico vobis nec in Israhel tantam fidem inveni
10 Et reversi qui missi fuerant domum
invenerunt servum qui languerat sanum
11 Et factum est deinceps ibat in civitatem quae vocatur Naim
et ibant cum illo discipuli eius et turba copiosa
12 cum autem adpropinquaret portae civitatis
et ecce defunctus efferebatur
filius unicus matri suae
et haec vidua erat et turba civitatis multa cum illa
13 quam cum vidisset Dominus
misericordia motus super ea dixit illi noli flere
14 et accessit et tetigit loculum
hii autem qui portabant steterunt
et ait adulescens tibi dico surge
15 et resedit qui erat mortuus et coepit loqui
et dedit illum matri suae
16 accepit autem omnes timor et magnificabant Deum dicentes
quia propheta magnus surrexit in nobis
et quia Deus visitavit plebem suam
17 Et exiit hic sermo in universam Iudaeam de eo
et omnem circa regionem
18 Et nuntiaverunt Iohanni discipuli eius de omnibus his
19 et convocavit duos de discipulis suis Iohannes
et misit ad Dominum dicens
tu es qui venturus es an alium expectamus
20 cum autem venissent ad eum viri dixerunt
Iohannes Baptista misit nos ad te dicens
tu es qui venturus es an alium expectamus
21 in ipsa autem hora curavit multos a languoribus et plagis
et spiritibus malis
et caecis multis donavit visum
22 et respondens dixit illis euntes nuntiate Iohanni
quae vidistis et audistis
quia caeci vident claudi ambulant leprosi mundantur
surdi audiunt mortui resurgunt pauperes evangelizantur
23 et beatus est quicumque non fuerit scandalizatus in me
24 et cum discessissent nuntii Iohannis
coepit dicere de Iohanne ad turbas
quid existis in desertum videre
harundinem vento moveri
25 sed quid existis videre
hominem mollibus vestimentis indutum
ecce qui in veste pretiosa sunt et deliciis
in domibus regum sunt
26 sed quid existis videre prophetam
utique dico vobis et plus quam prophetam
27 Hic est de quo scriptum est
ecce mitto angelum meum ante faciem tuam
qui praeparabit viam tuam ante te
28 Dico enim vobis
maior inter natos mulierum propheta Iohanne Baptista nemo est
qui autem minor est in regno Dei maior est illo
29 Et omnis populus audiens et publicani iustificaverunt Deum
baptizati baptismo Iohannis
30 Pharisaei autem et legis periti consilium Dei spreverunt in semet ipsos
non baptizati ab eo
31 Cui ergo similes dicam homines generationis huius
et cui similes sunt
32 similes sunt pueris sedentibus in foro
et loquentibus ad invicem et dicentibus
cantavimus vobis tibiis et non saltastis
lamentavimus et non plorastis
33 venit enim Iohannes Baptista
neque manducans panem neque bibens vinum
et dicitis daemonium habet
34 venit Filius hominis manducans et bibens
et dicitis ecce homo devorator et bibens vinum
amicus publicanorum et peccatorum
35 et iustificata est sapientia ab omnibus filiis suis
36 Rogabat autem illum quidam de Pharisaeis ut manducaret cum illo
et ingressus domum Pharisaei discubuit
37 et ecce mulier quae erat in civitate peccatrix
ut cognovit quod accubuit in domo Pharisaei
adtulit alabastrum unguenti
38 et stans retro secus pedes eius
lacrimis coepit rigare pedes eius et capillis capitis sui tergebat
et osculabatur pedes eius et unguento unguebat
39 videns autem Pharisaeus qui vocaverat eum ait intra se dicens
hic si esset propheta sciret utique
quae et qualis mulier quae tangit eum
quia peccatrix est
40 et respondens Iesus dixit ad illum Simon habeo tibi aliquid dicere
at ille ait magister dic
41 duo debitores erant cuidam feneratori
unus debebat denarios quingentos alius quinquaginta
42 non habentibus illis unde redderent donavit utrisque
quis ergo eum plus diliget
43 respondens Simon dixit aestimo quia is cui plus donavit
at ille dixit ei recte iudicasti
44 et conversus ad mulierem dixit Simoni vides hanc mulierem
intravi in domum tuam aquam pedibus meis non dedisti
haec autem lacrimis rigavit pedes meos et capillis suis tersit
45 osculum mihi non dedisti
haec autem ex quo intravit non cessavit osculari pedes meos
46 oleo caput meum non unxisti
haec autem unguento unxit pedes meos
47 propter quod dico tibi
remittentur ei peccata multa quoniam dilexit multum
cui autem minus dimittitur minus diligit
48 dixit autem ad illam remittuntur tibi peccata
49 et coeperunt qui simul accumbebant dicere intra se
quis est hic qui etiam peccata dimittit
50 dixit autem ad mulierem fides tua te salvam fecit vade in pace