Krie e nëntëtë
1 E si thirri të dimbëdhjetë mathitit’ e tij, u dha ature fuqi, edhe urdhër mbi gjithë të paudhëtë, edhe të shërojënë sëmundëtë.
2 E i dërgoi ata të qiriksnë mbretërin’ e Perndisë, e t’u ipnë shëndetnë së sëmurëvet.
3 E u tha ature: Mos merri fare gjë mb’udhë, as stap, as torvë, as bukë, as asprë; as di palë rroba të kini.
4 Edhe mbë çdo shtëpi që të hini, mbeti atje ngjera sa të dili.
5 Kudo që të mos u qasjënë juvet, kur të dili nga ai qutet, shkundni edhe pluhurinë nga këmbëtë tuaj, për martiri kondr’ ature.
6 E si duallë nisnë të vijnë rrotullë ndëpër fshatëra
7 E digjoi Irodhi Tetrarhi ato që bënishnë nga ai të gjitha; e çuditej, sepse thoshnë ca, që Ioanni u ngre nga të vdekuritë.
8 E ca të tjerë thoshnë, që u duk Ilia, e të tjerë pa që u ngre një profit i lashtë.
9 E tha Irodhi: Ioannit un’ i preva krietë. Po cili është kij, që digjoj të thonë për të kaqë punëra? E kërkonte ta shih atë.
10 E si u kthienë apostojtë, i rrëfienë atij gjith’ ato që bënë. E si i mori ata me vetëhe, u hoq mbë një vënd të shquarë të qutetit që quhetë Vithsaidha.
11 E si digjuanë këtë punë turmëtë, i vanë pas si. E si i priti ata, u kuvëndon ature për mbretëri të Perndisë, e shëronte ata që kishnë shtrëngim.
12 E nisi dita të thihej. E ju afëruanë atij të dimbëdhjetë, e i thon’ atij: Lësho turmënë, të venë rrotullë fshatëravet e çefliqevet, të konepsjënë, e të gjejënë të ngrënë, se këtu jemi ndë vënd erimi.
13 E u thot’ ature: Epuni juvet ature të hanë. Edhe ata i thanë: Nukë kemi navet këtu më tepër përveçe pesë bukëvet, edhe di pishqet; veçme ndë vafçim navet të blejëmë të ngrëna për gjithë këtë llao.
14 Sepse qenë ngjera pesë mijë burra. E u tha mathitivet së tij: Viri ata të rrinë tufa-tufa nga pesëdhjetë.
15 E bënë kështu; e i vunë e ndëjnë të gjithë.
16 E si mori të pesë bukëtë, edhe të di pishqitë, e ngrijti sitë ndër Qiell, i bekoi ato, e i theu, e ua ip mathitivet t’ua vijnë turmësë përpara.
17 E hangrë, e u frinë të gjithë; e ngrijtinë atë që u tepëroi ature, dimbëdhjetë kofina.
18 E u bë kur ai qe mbënjanë që falej, qen’ edhe mathitit’ e tij bashkë me të; e i pieti ata, e u tha: Cili thonë turmëtë se jam unë?
19 Edhe ata u përgjegjnë, e i thanë: Ioannë Vaptistinë, e të tjerë Ilianë, e të tjerë se ndonjë profit i lashtë u ngjall.
20 E u thot’ ature: E po juvet cili thoi se jam? E u përgjegj Petrua, e i tha: Krishti i Perndisë.
21 E ai i foverisi ata fort, e i porsiti të mos e thonë njeriut këtë.
22 E u tha, se i biri i njeriut do të pësojë shumë, e do të shtiretë e të ksenderonetë nga pleqtë, e të parët’ e priftëret, e grammatejtë, e të vritetë, e të tretënë ditë të ngjalletë.
23 E thoshte pa ndë gjithë: Ai që do të vijë pas meje, le të arnisjë vetëhen’ e tij, e le të marrë Kruqn’ e tij ditë për ditë, e le të vijë pas meje.
24 Sepse ai që do të sosjë Shpirtin’ e tij, do ta humbasë atë, e ai që ta humbasë Shpirtin’ e tij për mua, kij do ta sosjë atë.
25 Sepse ç’i vëjen njeriut të pohtisjë gjithë dinianë, e të humbasë vetëhen’ e tij, a ta dëmëtojë?
26 Sepse kush do të ketë turp për mua edhe për fjalët’e mia, për atë do të ketë turp edhe i biri i njeriut kur të vijë ndë nder të tij edhe të jatit së tij, edhe të Shënjtorëvet Ëngjëjet.
27 E vërtet u thom juvet: Janë ca nga këta që rrinë këtu, që ata do të mos vdesënë, ngjera sa të shohënë mbretërin’ e Perndisë.
28 E shkuanë si tha këto fjalë ngjera tetë dit, e mori me vetëhe Petronë, edhe Ioannë, edhe Iakovonë, e hipi ndë mal të falej.
29 E gjau tek falej ai, e ju bë të dukurit’ e faqesë tij tjatër lloi, e rrobat’ e tij të bardha që llamburitnë posi vetëtimë.
30 E ja di burra që kuvëndoijnë me të bashkë, e ata qenë Moisiu edhe Ilia.
31 Që ata u duknë me nder, e thoshnë për të dalë të tij që do të bën ndë Ierusalim.
32 E Petrua edhe shokët’ e tij qenë rënduarë nga gjumi, e si u zgjuanë panë të madht’ e tij, edhe të di burratë që rrijnë me të bashkë.
33 E kur u ndanë ata prej si, i thotë Petrua Iisuit: Dhaskal, pun’ e mirë është të rrimë navet këtu. Le të bëjëmë tri tenda, një për ti, e një për Moisinë, e një për Ilianë, pa digjuarë se ç’thosh.
34 E tek thosh ai këto fjalë, u ngre një mjergullë e i pushtroi ata, e u trëmbnë kur hinë ata ndë mjergullë.
35 E dolli një zë nga mjergulla që thosh: Kij është biri im i dashuri, atij t’i digjoni.
36 E pas këtij zërit, u gjënd Iisui vetëmë; e ata besuanë, e nuk’ i thanë më njeriut mb’ato dit fare për ato që panë.
37 E u bë ditën’ e pastajme, kur zbrisnë ata nga mali, i dolli atij mb’udhë një turm’ e madhe.
38 E ja një njeri nga turma, thirri e tha: Dhaskal, të lutem tij, të rrotulloç sinë mbë birë tim, se m’ është i vetëmë.
39 E ja, e zë atë i paudhi, e thërret aksafna, e e përshqien atë me shkumë, e mezi e lë atë, si e thërmon e pastaj.
40 E u luçë mathitivet së tu, që ta nxirë atë, e nukë mundnë.
41 E Iisui u përgjegj, e tha: O fili e pabesë e e shtrëmbërë, ngjera kur do të jem me ju, e t’u duroj juvet? Bjere këtu birë tënd.
42 E tek afëroi ai të vin, e shtiu atë i paudhi mbë dhe, e e përshqien. E Iisui e porsiti Shpirtin’ e pëgërë me urgji, e e shëroi djalënë, e ja dha atë jatit së tij.
43 E çuditishnë gjithë për të madht’ e Perndisë. E kur lijnë mëntë gjithë për gjith’ ato që bëri Iisui, u tha mathitivet së tij:
44 Viri juvet ndë veshë tuaj këto fjalë, se i biri i njeriut do të ipetë ndë duar të njerëzet.
45 E ata nukë kupëtoijnë këtë që u tha; e qe mbuluarë nga ata, që të mos e kupëtoijnë atë, e trëmbishnë ta pietn’ atë për këtë fjalë.
46 E silloisishnë me vetëhe të ture, se cili është m’i madh ndë ta.
47 E Iisui si pa ato që mëndonishnë me zëmërë të ture, mori nga dora një djalë, e e vuri mb’anë të tij.
48 E u thot’ ature: Cilido që të përmbëjedhë një djalë të tillë mbë ëmër tim, përmbëjedh mua. E cilido që të përmbëjedhë mua, përmbëjedh atë që ka dërguarë mua; se ai që është m’i vogëlë ndë ju gjithë, ai është m’i madh.
49 E Ioanni u përgjegj e tha: Dhaskal, pam një njeri që nxjer të paudhëtë mbë ëmër tënd, e e mbodhism atë, sepse nukë vjen pas nevet.
50 E i thot’ atij Iisui: Mos e mbodhisni atë, sepse kush nuk’ është kondrë navet, është për navet.
51 E kur u afërua koha të së ngriturit së tij, e ai ktheu faqen’ e tij të vij ndë Ierusalim.
52 E dërgoi hapërdarë përpara faqesë tij, e si vanë hinë ndë një qutet të Samaritet të bëijnë gati atij vënd.
53 E nuk’ e dheksnë atë, se u ipte të njihnë ata që vij ndë Ierusalim.
54 E si panë këtë mathitit’ e tij Iakovoi edhe Ioanni, i thonë: Zot, do të thomi të zbresë zjar nga Qielli, e t’i djegë ata, sikundrë bëri edhe Ilia?
55 E u kthie e i qërtoi ata me foveri, e u tha: Nukë diji ju, nga ç’lloi Shpirtit ini ju.
56 Sepse i biri i njeriut nuk’ erdhi të humbasë Shpirte njerëzet, po të sosjë, e vanë ndë tjatër fshat.
57 E tek vijnë ata mb’udhë i thotë një njeri: Zot, të vij pas teje, ku të veç ti?
58 E i thot’ atij Iisui: Dhelpëratë kanë folet’ e ture, edhe zogjt’ e Qiellit të ndënjurë, e i biri i njeriut nukë ka ku të kumbisjë kokënë.
59 E i thotë njëit tjatërit: Eja pas meje. Edhe ai i tha: Zot, amë urdhër të vete më përpara të kllas tim at mbë dhe.
60 E i thot’ atij Iisui: Le të vdekuritë të kllasënë të vdekurit’ e ture; e ti, si të veç, rrëfe mbretërin’ e Perndisë.
61 E një tjatër i tha: Zot, unë do të vij pas teje, po lemë më përpara të përshëndet ata të shtëpisë sime.
62 Edhe Iisui i tha atij: Kurrë ndonjë si të vërë dorën’ e tij ndë parmëndë, e të kthenetë të vështrojë prapa, s’është i zoti për mbretëri të Perndisë.
1 Convocatis autem duodecim apostolis
dedit illis virtutem et potestatem super omnia daemonia
et ut languores curarent
2 et misit illos praedicare regnum Dei et sanare infirmos
3 Et ait ad illos nihil tuleritis in via
neque virgam neque peram neque panem neque pecuniam
neque duas tunicas habeatis
4 et in quamcumque domum intraveritis ibi manete et inde ne exeatis
5 Et quicumque non receperint vos
exeuntes de civitate illa
etiam pulverem pedum vestrorum excutite
in testimonium supra illos
6 Egressi autem circumibant per castella
evangelizantes et curantes ubique
7 Audivit autem Herodes tetrarcha omnia quae fiebant ab eo
et haesitabat eo quod diceretur
8 a quibusdam
quia Iohannes surrexit a mortuis
a quibusdam vero quia Helias apparuit
ab aliis autem quia propheta unus de antiquis surrexit
9 et ait Herodes Iohannem ego decollavi
quis autem est iste de quo audio ego talia
et quaerebat videre eum
10 Et reversi apostoli narraverunt illi quaecumque fecerunt
Et adsumptis illis secessit seorsum in locum desertum
qui est Bethsaida
11 quod cum cognovissent turbae secutae sunt illum
et excepit illos et loquebatur illis de regno Dei
et eos qui cura indigebant sanabat
12 Dies autem coeperat declinare
et accedentes duodecim dixerunt illi dimitte turbas
ut euntes in castella villasque quae circa sunt devertant
et inveniant escas
quia hic in loco deserto sumus
13 ait autem ad illos vos date illis manducare
at illi dixerunt
non sunt nobis plus quam quinque panes et duo pisces
nisi forte nos eamus et emamus in omnem hanc turbam escas
14 erant autem fere viri quinque milia
ait autem ad discipulos suos
facite illos discumbere per convivia quinquagenos
15 et ita fecerunt et discumbere fecerunt omnes
16 acceptis autem quinque panibus et duobus piscibus
respexit in caelum et benedixit illis
et fregit et distribuit discipulis suis ut ponerent ante turbas
17 et manducaverunt omnes et saturati sunt
et sublatum est quod superfuit illis fragmentorum cofini duodecim
18 Et factum est cum solus esset orans erant cum illo et discipuli
et interrogavit illos dicens quem me dicunt esse turbae
19 at illi responderunt et dixerunt
Iohannem Baptistam alii autem Heliam
alii quia propheta unus de prioribus surrexit
20 dixit autem illis vos autem quem me esse dicitis
respondens Simon Petrus dixit Christum Dei
21 At ille increpans illos praecepit ne cui dicerent hoc
22 dicens quia oportet Filium hominis multa pati
et reprobari a senioribus et principibus sacerdotum et scribis
et occidi et tertia die resurgere
23 Dicebat autem ad omnes
si quis vult post me venire abneget se ipsum
et tollat crucem suam cotidie et sequatur me
24 qui enim voluerit animam suam salvam facere perdet illam
nam qui perdiderit animam suam propter me salvam faciet illam
25 quid enim proficit homo si lucretur universum mundum
se autem ipsum perdat et detrimentum sui faciat
26 Nam qui me erubuerit et meos sermones
hunc Filius hominis erubescet
cum venerit in maiestate sua et Patris et sanctorum angelorum
27 Dico autem vobis vere sunt aliqui hic stantes
qui non gustabunt mortem donec videant regnum Dei
28 factum est autem post haec verba fere dies octo
et adsumpsit Petrum et Iohannem et Iacobum
et ascendit in montem ut oraret
29 et factum est dum oraret species vultus eius altera
et vestitus eius albus refulgens
30 et ecce duo viri loquebantur cum illo
erant autem Moses et Helias
31 visi in maiestate
et dicebant excessum eius quem conpleturus erat in Hierusalem
32 Petrus vero et qui cum illo gravati erant
somno
et evigilantes viderunt maiestatem eius
et duos viros qui stabant cum illo
33 et factum est cum discederent ab illo
ait Petrus ad Iesum
praeceptor bonum est nos hic esse
et faciamus tria tabernacula
unum tibi et unum Mosi et unum Heliae
nesciens quid diceret
34 haec autem illo loquente facta est nubes et obumbravit eos
et timuerunt intrantibus illis in nubem
35 et vox facta est de nube dicens
hic est Filius meus electus ipsum audite
36 et dum fieret vox inventus est Iesus solus
et ipsi tacuerunt
et nemini dixerunt in illis diebus quicquam ex his quae viderant
37 Factum est autem in sequenti die descendentibus illis de monte
occurrit illi turba multa
38 et ecce vir de turba exclamavit dicens
magister obsecro te respice in filium meum quia unicus est mihi
39 et ecce spiritus adprehendit illum et subito clamat
et elidit et dissipat eum cum spuma
et vix discedit dilanians eum
40 et rogavi discipulos tuos ut eicerent illum et non potuerunt
41 respondens autem Iesus dixit
o generatio infidelis et perversa
usquequo ero apud vos et patiar vos
adduc huc filium tuum
42 et cum accederet elisit illum daemonium et dissipavit
43 et increpavit Iesus spiritum inmundum
et sanavit puerum et reddidit illum patri eius
44 Stupebant autem omnes in magnitudine Dei
Omnibusque mirantibus in omnibus quae faciebat
dixit ad discipulos suos
ponite vos in cordibus vestris sermones istos
Filius enim hominis futurum est ut tradatur in manus hominum
45 at illi ignorabant verbum istud
et erat velatum ante eos ut non sentirent illud
et timebant interrogare eum de hoc verbo
46 Intravit autem cogitatio in eos quis eorum maior esset
47 at Iesus videns cogitationes cordis illorum
adprehendens puerum statuit eum secus se
48 et ait illis
quicumque susceperit puerum istum in nomine meo me recipit
et quicumque me recipit
recipit eum qui me misit
nam qui minor est inter omnes vos hic maior est
49 Respondens autem Iohannes dixit
praeceptor vidimus quendam in nomine tuo eicientem daemonia
et prohibuimus eum quia non sequitur nobiscum
50 et ait ad illum Iesus nolite prohibere
qui enim non est adversum vos pro vobis est
51 Factum est autem
dum conplerentur dies adsumptionis eius
et ipse faciem suam firmavit ut iret Hierusalem
52 et misit nuntios ante conspectum suum
et euntes intraverunt in civitatem Samaritanorum ut pararent illi
53 et non receperunt eum
quia facies eius erat euntis Hierusalem
54 cum vidissent autem discipuli eius
Iacobus et Iohannes dixerunt Domine vis dicimus
ut ignis descendat de caelo et consumat illos
55 et conversus increpavit illos
56 et abierunt in aliud castellum
57 Factum est autem ambulantibus illis in via
dixit quidam ad illum sequar te quocumque ieris
58 et ait illi Iesus
vulpes foveas habent et volucres caeli nidos
Filius autem hominis non habet ubi caput reclinet
59 ait autem ad alterum sequere me
ille autem dixit
Domine permitte mihi primum ire sepelire patrem meum
60 dixitque ei Iesus
sine ut mortui sepeliant mortuos suos
tu autem vade adnuntia regnum Dei
61 Et ait alter sequar te Domine
sed primum permitte mihi renuntiare his qui domi sunt
62 ait ad illum Iesus
nemo mittens manum suam in aratrum et aspiciens retro
aptus est regno Dei