Krie e katërtë
1 Pastaje paçë, e ja, një portë e hapëtë ndër qiell, e zëri i parë që digjova posi i zurnasë, që kuvëndon me mua, e më thosh: Hipë këtu, e do të të dëftoj tij punëtë që do të të gjajënë pastaje.
2 E me të shpejtë u rrëmbieç nga Shpirti, e ja, që një fron qe ngrehurë ndë qiell, e mbi atë fron rrij një.
3 E ai që rrij shëmbëllen mbë të parë si guri i Aspidit e Sardhësë; e rrotullë fronit qe një ilibé që shëmbëllen mbë të parë si Smaragdhi.
4 E rrotullë fronit njëzet e katër frone; e mbi frone paçë të njëzet e katër pleqtë që rrijnë, e qenë veshurë me rroba të bardha, e mbë krerë të ture kishnë korona t’arta.
5 E nga froni dilë vetëtimëra, e gjëmime, e zënjëra, e përpara fronit shtatë llambadha të dhezura, ato që janë të shtatë Shpirtëret e Perndisë.
6 E përpara fronit një det i qelqtë, që gjan me kristal; e ndë mes të fronit, e rrotullë fronit, katër kafshë plot me si përpara e prapa.
7 E kafsha e parë gjan me Leondar, e kafsha e ditë gjan me Viç, e kafsha e tretë kish suratnë posi Njeriut; e kafsha e katërtë gjan me Aeto që fluturon.
8 E të katër kafshëtë kish cilado mbë vetëhe të ture nga gjashtë krahë rrotullë, e brëndazi qenë plot me si; e s’kanë të prëjturë as ditë as natë tuke thënë: Shënjt, Shënjt, Shënjt, Zoti Perndia, ai q’i mban gjithë, ai që qe, ai që është, e ai që do të vijë.
9 E tek ipnë kafshëtë lëvdim, e nder, e efharisti atij që rrij mbë fron, e që rron mbë jetë të jetëvet.
10 Bijnë mbë dhe të njëzet e katër pleqtë përpara atij që rrij mbi fron, e i falishnë atij që rron ndë jetë të jetëvet, e vijnë mbë dhe koronat’ e ture përpara fronit, tuke thënë.
11 I zoti je ti, o Zot, të març lëvdim, edhe nder, edhe fuqinë; sepse ti bëre gjithë punëratë, e për thelimë tënde kanë ato të qënënë, e qenë bërë.
1 post haec vidi et ecce ostium apertum in caelo
et vox prima quam audivi tamquam tubae loquentis mecum dicens
ascende huc et ostendam tibi quae oportet fieri post haec
2 statim fui in spiritu
et ecce sedis posita erat in caelo
et supra sedem sedens
3 et qui sedebat similis erat aspectui lapidis iaspidis et sardini
et iris erat in circuitu sedis similis visioni zmaragdinae
4 et in circuitu sedis sedilia viginti quattuor
et super thronos viginti quattuor seniores sedentes
circumamictos vestimentis albis
et in capitibus eorum coronas aureas
5 et de throno procedunt fulgura et voces et tonitrua
et septem lampades ardentes ante thronum
quae sunt septem spiritus Dei
6 et in conspectu sedis tamquam mare vitreum simile cristallo
et in medio sedis et in circuitu sedis
quattuor animalia plena oculis ante et retro
7 et animal primum simile leoni
et secundum animal simile vitulo
et tertium animal habens faciem quasi hominis
et quartum animal simile aquilae volanti
8 et quattuor animalia singula eorum habebant alas senas
et in circuitu et intus plena sunt oculis
et requiem non habent die et nocte dicentia
sanctus sanctus sanctus Dominus Deus omnipotens
qui erat et qui est et qui venturus est
9 et cum darent illa animalia gloriam et honorem et benedictionem
sedenti super thronum viventi in saecula saeculorum
10 procident viginti quattuor seniores
ante sedentem in throno
et adorabunt viventem in saecula saeculorum
et mittent coronas suas ante thronum dicentes
11 dignus es Domine et Deus noster
accipere gloriam et honorem et virtutem
quia tu creasti omnia
et propter voluntatem tuam erant et creata sunt