Krie e njëzetetetëtë
1 E si shpëtuanë, ahiere e njohnë që nisia quhetë Malltë.
2 E Varvarëtë na bëijnë shumë njerëzllëk nevet, sepse si na dheznë zjar, na muarrë gjithë nevet nga shiu që bij edhe nga të ftohëtitë.
3 E tek mbëjidh Pavllua shumë lëmishte e i vij mbë zjar, dolli jashtë nga të ngrohëtitë një nepërkë e ju kolis mbë dorë të tij.
4 E si panë Varvarëtë nepërkënë varturë nga dor’ e tij, thoshnë njeri me jatërinë: Patjatër gjakëcuar është kij njeri, që si shpëtoi nga deti, gjuq’ i Perndisë nuk’ e la atë të rrojë.
5 E ai si shkundi nepërkënë ndë zjar, nukë pësoi ndonjë të keq.
6 E ata pritnë të ajej ai, a të bij mbë dhe aksafna i vdekurë. E si pritnë shumë kohë ata, e panë që s’u bë nde ai ndonjë e keqe, këmbienë mëndë e thoshnë, që ai është Perndi.
7 E rrotullë mb’atë vënd pat fshatëra i pari i nisisë, që quhej Puplio e ai na priti navet, e na gostiti tri dit me zëmërë mikërishte.
8 E gjau të jatn’ e Puplioit ta zij ethea edhe lëparqea, e të dergjej. Tek ai vate Pavllua, e si u fal, i vuri duartë sipër e e shëroi atë.
9 E si u bë këjo, edhe të tjerëtë që kishnë sëmundëra ndë nisi, vininë e shëronishnë.
10 E ata na nderuanë navet me shumë ndere, edhe kur deshm të hijëm ndë karav, na prunë gjith’ ato që na duhishnë.
11 E pas tre muajet hitim ndë një karav Aleksandhrino, që dimëron ndë nisi me Bandierë të Dhioskurëvet.
12 E si zbritm ndë Sirakusë, qëndruam atje tri dit.
13 E ateje erdhm rrotullë anësë e arrijtim ndë Rigjo. E si shkoi një ditë me të frijturë të notisë, të ditënë ditë erdhm ndë Potiolë.
14 E gjem atje vëllazër, e na u lutnë të mbeteshim atje mb’ata shtatë dit. E kështu ateje erdhm ndë Rom.
15 Edhe atje si digjuanë vëllazëritë t’ardhuritë tanë, duallë të na pritnë nevet ngjera ndë foro t’Apiut, e ndë Tri Taverna. Këta si i pa Pavllua, efharistisi Perndinë, e mori tharos.
16 E kur erdhm ndë Rom, Ekatondarhu dha të hapsosuritë te i pari i asqerit. E Pavllosë i dhanë urdhër të rrij veçë, me atë trim që e ruan atë.
17 E gjau pas tri ditet të thërrit Pavllua ata që qenë të parë ndë çifut. E si u mbëjodhë ata, u thosh ature: O njerëz vëllazër, unë ndonëse nukë bëra ndonjë punë kondrë llaoit a kondrë adetevet së baballarëvet, më dhanë lidhurë nga Ierusalimi ndë duar të Romanëvet.
18 E ata si më ksetaksnë, duajnë të më lëshoijnë, se nukë gjenë ndonjë faj për vdekëjë tek unë.
19 Ma si rrijnë çifutë kondrë, u shtrënguaçë të thërres Qesarinë, jo se keshë për të kallëzuarë gjë filinë time.
20 E për këtë sebep adha kërkova unë t’u shoh juvet e t’u kuvëndoj, sepse unë për shpëresë t’israilit jam lidhurë me këtë zinçir.
21 Edhe ata i thon’ atij: Nevet as kartëra muarrm nga Iudhea për tij, as ndonjë nga vëllazëritë erdhi e na tha a na kuvëndoi gjë të keq për tij.
22 Po duamë të digjojëmë prej teje ato që ke ndër mënd, sepse sa për këtë eres na e dimë që ndë çdo vënd flasënë kondrë për të.
23 E si i dhiorisnë atij një ditë vanë tek ai ndë shtëpi shumë e ksijis mb’ata e dëfton mbretërin’ e Perndisë, e u mbush ature kokënë për Iisunë, nga nomi i Moisiut edhe nga profitë, që ndë mëngjes e ngjera mbrëmanet.
24 E ca besoijnë mb’ato që thosh, e ca nukë besoijnë.
25 E si s’qenë mbë një mënd njeri me jatërinë, ikëjnë tuke thënë Pavllua një fjalë, se mirë tha Shënjti Shpirt me anë të profitit Isaiut mbë baballarë tuaj.
26 Kur tha: Hajde ndë këtë llao e thuaju: Me veshë do të digjoni, e do të mos kupëtoni; e me si do të shihni, e do të mos njihni.
27 Sepse u ntrash zëmëra e këtij llaoit, e me veshë rëndë digjuanë, e sit’ e ture i mbillnë, të mos ndodhetë të shohënë me si, e të digjojënë me veshë, e me zëmërë të kupëtojënë, e të kthenenë, e t’i shëroj ata.
28 Digjoni adha juvet që ndë filira të tjera u dërgua shpëtimi i Perndisë, e ata do ta digjojënë.
29 E si tha ai këto fjalë, iknë prej si çifutë, tuke bënë shumë qartë njeri me jatërinë.
30 E Pavllua mbeti atje plot di vjet, ndë shtëpi që pat me qira, e prit gjith’ ata që vijnë tek ai.
31 Tuke qiriksurë mbretërin’ e Perndisë, e tuke dhidhaksurë punët’ e Zotit Iisuit Hristoit, me çdo elefteri e pa ndonjë mbodhi.
1 et cum evasissemus tunc cognovimus
quia Militene insula vocatur
barbari vero praestabant non modicam humanitatem nobis
2 accensa enim pyra reficiebant nos omnes
propter imbrem qui inminebat et frigus
3 cum congregasset autem Paulus sarmentorum aliquantam
multitudinem
et inposuisset super ignem
vipera a calore cum processisset invasit manum eius
4 ut vero viderunt barbari pendentem bestiam de manu eius
ad invicem dicebant utique homicida est homo hic
qui cum evaserit de mari
Ultio non sinit vivere
5 et ille quidem excutiens bestiam in ignem nihil mali passus est
6 at illi existimabant eum in tumorem convertendum
et subito casurum et mori
diu autem illis sperantibus
et videntibus nihil mali in eo fieri
convertentes se dicebant eum esse deum
7 in locis autem illis erant praedia principis insulae nomine Publii
qui nos suscipiens triduo benigne exhibuit
8 contigit autem patrem Publii febribus et dysenteria vexatum iacere
ad quem Paulus intravit
et cum orasset et inposuisset ei manus salvavit eum
9 quo facto et omnes qui in insula habebant infirmitates
accedebant et curabantur
10 qui etiam multis honoribus nos honoraverunt
et navigantibus inposuerunt quae necessaria erant
11 post menses autem tres navigavimus in nave alexandrina
quae in insula hiemaverat
cui erat insigne Castorum
12 et cum venissemus Syracusam mansimus ibi triduo
13 inde circumlegentes devenimus Regium
et post unum diem flante austro
secunda die venimus Puteolos
14 ubi inventis fratribus rogati sumus manere apud eos dies septem
et sic venimus Romam
15 et inde cum audissent fratres occurrerunt nobis
usque ad Appii Forum et Tribus Tabernis
quos cum vidisset Paulus gratias agens Deo accepit fiduciam
16 cum venissemus autem Romam
permissum est Paulo manere sibimet cum custodiente se milite
17 post tertium autem diem convocavit primos Iudaeorum
cumque convenissent dicebat eis
ego viri fratres nihil adversus plebem faciens aut morem paternum
vinctus ab Hierosolymis traditus sum in manus Romanorum
18 qui cum interrogationem de me habuissent
voluerunt me dimittere
eo quod nulla causa esset mortis in me
19 contradicentibus autem Iudaeis coactus sum appellare Caesarem
non quasi gentem meam habens aliquid accusare
20 propter hanc igitur causam rogavi vos videre et adloqui
propter spem enim Israhel catena hac circumdatus sum
21 at illi dixerunt ad eum
nos neque litteras accepimus de te a Iudaea
neque adveniens aliquis fratrum nuntiavit
aut locutus est quid de te malum
22 rogamus autem a te audire quae sentis
nam de secta hac notum est nobis quia ubique ei contradicitur
23 cum constituissent autem illi diem
venerunt ad eum in hospitium plures
quibus exponebat testificans regnum Dei
suadensque eos de Iesu ex lege Mosi et prophetis
a mane usque ad vesperam
24 et quidam credebant his quae dicebantur
quidam vero non credebant
25 cumque invicem non essent consentientes discedebant
dicente Paulo unum verbum
quia bene Spiritus Sanctus locutus est
per Esaiam prophetam ad patres nostros
26 dicens
vade ad populum istum et dic
aure audietis et non intellegetis
et videntes videbitis et non perspicietis
27 incrassatum est enim cor populi huius
et auribus graviter audierunt et oculos suos conpresserunt
ne forte videant oculis et auribus audiant et corde intellegant
et convertantur et sanem illos
28 notum ergo sit vobis
quoniam gentibus missum est hoc salutare Dei
ipsi et audient
30 mansit autem biennio toto in suo conducto
et suscipiebat omnes qui ingrediebantur ad eum
31 praedicans regnum Dei
et docens quae sunt de Domino Iesu Christo
cum omni fiducia sine prohibitione
EXPLICIT LIBER ACTUUM APOSTOLORUM